Ρωσική γλώσσα

 

 

.

Η Ρωσική γλώσσα (ρωσική: русский язык, λατινικά: russkiy yazyk, προφορά: [ˈruskʲɪj jɪˈzɨk]) είναι η πιο διαδεδομένη γεωγραφικά γλώσσα της Ευρασίας, η περισσότερο ομιλούμενη των Σλαβικών γλωσσών, και η μεγαλύτερη μητρική γλώσσα στην Ευρώπη.

Ανήκει στην ανατολική ομάδα των σλαβικών γλωσσών, είναι η επίσημη γλώσσα της Ρωσίας και κατατάσσεται στην πέμπτη θέση στον κόσμο κατ' αριθμό ομιλητών μετά την κινέζικη, την αγγλική, τη Χίντι και την ισπανική.

Τα γραπτά ευρήματα της ανατολικής σλαβικής βεβαιώνονται από το 10ο αιώνα και έπειτα. Ενώ τα ρωσικά διατηρούν ένα μεγάλο μέρος της ανατολικής σλαβικής συνθετικής-κλιτικής δομής και μιας κοινής σλαβικής βάσης λέξεων, τα σύγχρονα ρωσικά διαθέτουν ένα μεγάλο απόθεμα του δανεισμένου διεθνούς λεξιλογίου στην πολιτική, την επιστήμη, και την τεχνολογία. Εκ του καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης ως υπερδύναμης, η ρωσική γλώσσα είχε τεράστια πολιτική σημασία στον 20ο αιώνα. Ως εκ τούτου, η ρωσική είναι μια των έξι επισήμων και ενεργών γλωσσών στον ΟΗΕ.

Κατηγοριοποίηση

Η ρωσική γλώσσα είναι μια Σλαβική γλώσσα της Ινδοευρωπαϊκής οικογένειας. Από την άποψη των ζωντανών γλωσσών, οι κοντινότερες αυτής συγγενικές γλώσσες είναι η Ουκρανική και η Λευκορωσική, οι δύο άλλες εθνικές γλώσσες της ομάδας των Ανατολικών Σλαβικών. Σε πολλά μέρη της ανατολικής Ουκρανίας και της Λευκορωσίας, αυτές οι γλώσσες ομιλούνται εναλλακτικά, και σε συγκεκριμένες περιοχές. Η παραδοσιακή διγλωσσία είχε ως αποτέλεσμα μια γλωσσική μείξη, π.χ. την Σουρζίκ (ουκρανικά :суржик) στην ανατολική Ουκρανία και την Τρασιάνκα (λευκορωσικά:трасянка) στη Λευκορωσία. Η Ανατολική Σλαβική Αρχαία διάλεκτος του Νόβγκοροντ, αν και εξαφανίστηκε κατά το 15ο και 16ο αιώνα, θεωρείται ότι προόρισε το σχηματισμό της σύγχρονης Ρωσικής γλώσσας.

Το λεξιλόγιο (κυρίως αφηρημένες και λόγιες λέξεις), οι κανόνες σχηματισμού των λέξεων, και, καθ' έναν βαθμό, οι καταλήξεις των λέξεων και το λογοτεχνικό ύφος της Ρωσικής έχουν επηρεαστεί επίσης από την Αρχαία εκκλησιαστική Σλαβονική, σε μια αναπτυγμένη και εν μέρει υιοθετημένη της μορφή από τη Νότιο Σλαβική η οποία είναι η Εκκλησιαστική Σλαβονική γλώσσα, χρησιμοποιηθείσα από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ως λειτουργική γλώσσα. Εντούτοις, οι μορφές της Ανατολικής Σλαβικής είχαν την τάση να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά σε διάφορες διαλέκτους, οι οποίες γνωρίζουν μια γρηγορότατη παρακμή. Σε μερικές περιπτώσεις τόσο οι τύποι των Ανατολικών Σλαβικών γλωσσών όσο και αυτοί της Εκκλησιαστικής Σλαβονικής χρησιμοποιούνται με πολύ διαφορετικές σημασίες.

Η ρωσική φωνολογία και το συντακτικό (ειδικά στις βόρειες διαλέκτους) έχουν επίσης επηρεασθεί καθ' έναν βαθμό από το πλήθος των Φιννικών γλωσσών της Φιννοουγγρικής υποοικογένειας: όπως οι γλώσσες Merya, Moksha, Muromian και η γλώσσα της Meshchera και η Veps και ούτω καθεξής. Μερικές γλώσσες αυτών πλέον εξαφανισμένες ομιλούνταν στο κέντρο και το βορρά όπου σήμερα είναι το Ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας. Ήλθαν σε επαφή με τις Ανατολικές Σλαβικές γλώσσες περί τα πρώιμα χρόνια του Μεσαίωνα και στην πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκαν ως υπόστρωμα για τη σύγχρονη Ρωσική γλώσσα. Οι ρωσικές διάλεκτοι, ομιλούμενες βόρεια, βορειοανατολικά και βορειοδυτικά της Μόσχας έχουν ένα σημαντικό αριθμό λέξεων Φιννοουγγρικής προέλευσης.[1][2]. Περάσματι αιώνων, το λεξιλόγιο και το λόγιο ύφος της Ρωσικής γλώσσας έχουν επίσης επηρεαστεί από γλώσσες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης όπως είναι η Πολωνική, τα Λατινικά, η Ολλανδική, η Γερμανική, η Γαλλική, και η Αγγλική.[3]
Επιδράσεις της Ελληνικής

Με τον εκχριστιανισμό της Ρωσίας άρχισαν να διεισδύουν στη Ρωσική (μέσω της εκκλησιαστικής σλαβονικής) ελληνικά στοιχεία, κατά κύριο λόγο λεξικά δάνεια. (Οι ονομασίες των μηνών π.χ. ενσωματώθηκαν στη ρωσική γλώσσα όχι απ΄ ευθείας από τη Λατινική αλλά μέσω της Ελληνικής, αυτό εξηγεί γιατί μοιάζουν περισσότερο στον ελληνικό τύπο παρά στον λατινικό. Το λατινικό Augustus έγινε Август, προφέρεται άβγκουστ, σύμφωνα με την ελληνική γραφή). Το Βυζάντιο έπαιξε σημαντικό ρόλο σ΄ αυτή τη διαδικασία. Την περίοδο μεταξύ 10ου και 17ου αι. διείσδυσαν στη Ρωσική πολλές ελληνικές λέξεις κυρίως από τη σφαίρα α΄. της θρησκείας, π.χ. анафема, ангел, епископ, демон, икона, монах, монастырь, лампада, архимандрит, дьяк, игумен (ανάθεμα, άγγελος, επίσκοπος, δαίμων, εικόνα, μοναχός, μοναστήρι, λαμπάδα, αρχιμανδρίτης, διάκος, ηγούμενος), β΄. της καθημερινής ζωής, π.χ. известь, сахар, скамья, тетрадь, фонарь, ад, кровать, крокодил, кукла, магнит, саван, уксус (ασβέστης, ζάχαρη, σκάμνος,τετράδιο, φανάρι, άδης, κράββατος, κροκόδειλος, κούκλα, μαγνήτης, σάβανο, ξίδι "όξος"), γ΄.της τέχνης και των επιστημών, π.χ. мантия, комедия, стих, логика, аналогия (μανδύας, κωμωδία, στίχος, λογική, αναλογία), δ΄. ονομασίες ζώων και φυτών όπως για παράδειγμα буйвол, фасоль (βούβαλος, φασόλι). Εκτός αυτού η Ελληνική δάνεισε στη Ρωσική και ορισμένα προσφύματα, κατά κύριο λόγο προθήματα όπως λόγου χάριν: а-, анти-, архи-, пан-(α-, αντι-, αρχι-, παν-) , τα οποία χρησιμεύουν μέχρι σήμερα στην παραγωγή και σύνθεση.[4] Αξίζει να σημειωθεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ρωσικών χριστιανικών κυρίων ονομάτων είναι δάνεια από την Ελληνική: Александр, Алексей, Андрей, Аркадий, Василий, Геннадий, Георгий, Дмитрий, Евгений, Кирилл, Кузьма, Леонид, Лука, Макар, Никита, Николай, Пётр, Степан, Тимофей, Фёдор, Филипп, Анастасия, Варвара, Екатерина, Елена, Зоя, Ирина, Ксения, Пелагея, Прасковья, Софья, (Αλέξανδρος, Αλέξιος, Ανδρέας, Αρκάδιος, Βασίλειος, Γεννάδιος, Γεώργιος, Δημήτριος, Ευγένιος, Κύριλλος, Κοσμάς, Λεωνίδας, Λουκάς, Μακάριος, Νικήτας, Νικόλαος, Πέτρος, Στέφανος, Τιμόθεος, Θεόδωρος, Φίλιππος, Αναστασία, Βαρβάρα, Αικατερίνη, Ελένη, Ζωή, Ειρήνη, Ξένια, Πελαγία, Παρασκευή, Σοφία). Μέσω της Ελληνικής διείσδυσαν στη Ρωσική και πολλά χριστιανικά κύρια ονόματα εβραϊκής προέλευσης όπως Вениамин, Даниил, Иван, Илья, Матвей, Михаил, Осип, Семён, Яков; Анна, Елизавета, Мария, Марфа (Βενιαμίν, Δανιήλ, Ιωάννης, Ηλίας, Ματθαίος, Μιχαήλ, Ιωσήφ, Συμεών, Ιάκωβος, Άννα, Ελισάβετ, Μαρία, Μάρθα).

Σύμφωνα με πολλούς επιφανείς ρώσους ανθρώπους των γραμμάτων και των επιστημών η Ελληνική έπαιξε πολύ σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη της Ρωσικής. Ο μεγάλος ρώσος επιστήμονας Μ.Β. Λομονόσοφ (το όνομα του οποίου φέρει και το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της Ρωσίας), ο εθνικός ποιητής Α.Σ. Πούσκιν και πολλοί άλλοι έγραψαν γι΄ αυτό το θέμα. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του ποιητή Β.Α. Ζουκόφσκι σε μια από τις επιστολές του: "Σκέφτομαι με θαυμασμό την ελληνική γλώσσα, η οποία ήταν απαραίτητη για την τελειοποίηση της ρωσικής, διότι η ρωσική μας γλώσσα ανατράφηκε από την ελληνική από την οποία μεταφράστηκαν τα πρώτα μας βιβλία..." Ο Α.Σ. Πούσκιν έγραψε: "Η Σλαβορωσική (έτσι αποκαλεί ο ποιητής τη ρωσική λογοτεχνική γλώσσα) αναμφίβολα υπερτερεί όλων των άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών. Η Ρωσική στάθηκε εξαιρετικά τυχερή. Τον 11ο αιώνα η αρχαία ελληνική γλώσσα άνοιξε στη ρωσική τις πύλες του λεξιλογίου της, το θησαυροφυλάκιο της αρμονίας της, της δώρισε τους νόμους της τέλειας γραμματικής της, τους υπέροχους τρόπους της, τον μεγαλοπρεπή λόγο της, με δυο λόγια η Ελληνική υιοθέτησε τη Ρωσική και τη γλίτωσε από τη διαδικασία της αργής εξέλιξης που επιφέρει ο χρόνος".[5]
Μορφολογία
Ονοματικό σύστημα

Η Ρωσική ανήκει στις συνθετικές γλώσσες οι οποίες χαρακτηρίζονται από ένα ανεπτυγμένο σύστημα μετατροπής της λέξης μέσω προσφυμάτων (καταλήξεις, προθήματα, επιθήματα).Το όνομα διαθέτει τις κατηγορίες του γένους, του αριθμού και της πτώσης καθώς επίσης και την κατηγορία του έμψυχου-άψυχου που είναι άγνωστη στην ελληνική. Η μορφολογία της ρωσικής γλώσσας είναι πιο απλή από εκείνη της προσλαβικής. Η Ρωσική απέβαλε σχεδόν ολοκληρωτικά τον δυικό αριθμό, την αρχαία μορφή της κλητικής πτώσης η οποία διατηρείται μόνο σε μερικά γλωσσικά απολιθώματα π.χ. Боже! = Θεέ μου!, Господи! = Kύριε!. Η σύγχρονη ρωσική γλώσσα διαθέτει ένα πτωτικό σύστημα με δώδεκα τύπους (έξι για τον ενικό και έξι για τον πληθυντικό αριθμό). Εκτός της ονομαστικής, γενικής, δοτικής και αιτιατικής το ρωσικό πτωτικό παράδειγμα διακρίνει δύο ακόμα τύπους: την οργανική και την προθετική πτώση. Αυτό το γεγονός είναι και ένας από τους λόγους που η σύνταξη στη Ρωσική και η σειρά των μελών της πρότασης είναι πολύ ελεύθερη. Τα μέλη της πρότασης μπορούν να διαταχθούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους χωρίς, ωστόσο, να αλλοιώνεται η νοηματική ακαιρεότητα της πρότασης. Αυτό συμβαίνει, κατά κύριο λόγο, διότι οι σχέσεις μεταξύ των μελών της πρότασης καθορίζονται από τις καταλήξεις τους. Το πλεονέκτημα αυτό έναντι των καθαρά αναλυτικών γλωσσών προσφέρει περισσότερες δυνατότητες έκφρασης μίας και της αυτής πρότασης με διαφορετκούς τρόπους.[6] Τα αριθμητικά παρουσιάζουν πολλές ιδιομορφίες σε σύγκριση με άλλες γλώσσες της ινδοευρωπαικής οικογένειας. Είναι όλα κλιτά μέρη του λόγου. Το αριθμητικό ένας, μία, ένα συντάσσονται με ονομαστική πτώση, τα δύο, τρία και τέσσερα με γενική ενικού ενώ τα υπόλοιπα με γενική πληθυντικού. Το άρθρο ως ξεχωριστό μέρος του λόγου απουσιάζει από τη Ρωσική. Τα αριθμητικά ένας, μία και ένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αόριστα άρθρα. Το γραμματικό γένος (η Ρωσική έχει τρία γένη όπως κα η Ελληνική) της λέξης καθορίζεται από την κατάληξή της. Αρσενικού γένους είναι όλα τα ουσιαστικά που λήγουν σε σκληρό (μη ουρανωμένο) σύμφωνο: стол, кот, стакан, дом, сок, дуб, собор, покров και όσα τελειώνουν σε й: музей, шалфей, трамвай, пoпугай, сарай, рай. Θηλυκά είναι όσα ουσιαστικά λήγουν σε а και я: земля, сумка, музыка, химия. Τέλος, ουδετέρου γένους είναι τα ουσιαστικά που λήγουν σε о, е και ολιγάριθμες λέξεις που λήγουν σε мя: окно, дерево, небо, здание, море, знамя, время, бремя, пламя, вымя, семя. Όσα ουσιαστικά λήγουν σε ь (μαλακό σημείο) είναι είτε αρσενικά είτε θηλυκά (το γραμματικό γένος σ΄ αυτή την περίπτωση καθορίζεται από την κατάληξη της γενικής ενικού που για τα αρσενικά είναι я και για τα θηλυκά и). Αρσενικού γραμματικού γένους είναι και ορισμένα ουσιαστικά που λήγουν σε а και я τα οποία δηλώνουν όντα αρσενικού φύλου: папа, дядя, дедушка, και υποκοριστικά αρσενικών κυρίων ονομάτων: Юра, Миша, Саша, από τα Юрий, Михаил, Александр. Υπάρχουν φυσικά και αποκλίσεις από τους παραπάνω κανόνες όπως για παράδειγμα η λέξη кофе που αν και λήγει σε e είναι επίσημα γένους αρσενικού, σύμφωνα με την Ακαδημία Επιστημών και πολλά λεξικά, παρόλο που οι περισσότεροι ρωσόφωνοι τη χρησιμοποιούν ως λέξη ουδετέρου γένους. Λέξεις δάνειες που δεν έχουν ακόμη αφομοιωθεί ολοκληρωτικά από το ρωσικό λεξιλόγιο και λήγουν σε φθόγγους μη τυπικούς για το ρωσικό κλιτικό σύστημα θεωρούνται στην πλειοψηφία τους γένους ουδετέρου:такси, салями, шоу, конфетти, жюри.

Οι προσωπικές αντωνυμίες του τρίτου προσώπου σε αντίθεση με τα ελληνικά δηλώνουν το γραμματικό γένος μόνο στον ενικό αριθμό όπου διακρίνονται δύο τύποι: ένας για το αρσενικό και ουδέτερο γένος και ένας για το θηλυκό σε όλες τις πλάγιες πτώσεις. Μόνο στην ονομαστική ενικού διακρίνονται και τα τρία γραμματικά γένη.(βλ. πίνακα). Στον πληθυντικό αριθμό υπάρχει ένας κοινός τύπος και για τα τρία γένη σε όλες τις πτώσεις:
Падеж (Πτώση) Ενικός αριθμός Πληθυντικός αριθμός
1. Именительный (Ονομαστική) он, она, оно (αυτός, αυτή, αυτό) они (αυτοί, αυτές, αυτά)
2. Родительный (Γενική) его, её, его их
3. Дательный (Δοτική) ему, ей, ему им
4. Винительный (Αιτιατική) его, её, его их
5. Творительный (Οργανική) им, ей (ею),им ими
6. Предложный (Προθετική) (о) нём, (о) ней, (о) нём (о) них

Ρηματικό σύστημα

Το χρονικό σύστημα της σύγχρονης Ρωσικής απέβαλε τον αόριστο, τον παρατατικό, τον υπερσυντέλικο και το σουπίνο, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα την αντίθεση του ποιού ενεργείας των ρημάτων. Τα ρήματα της Ρωσικής κλίνονται κατά δύο συζυγίες: την Α΄ ή συζυγία "e" και τη Β΄ ή συζυγία "i". Υπάρχουν ρήματα μικτής κλίσης και ανώμαλα ρήματα. Απέμειναν μόνο τρεις γραμματικοί χρόνοι, ο ενεστώς, ο μέλλων και ο παρελθών. Η διάρκεια μιας πράξης, δηλαδή αν είναι στιγμιαία ή εξακολουθητική, εκφράζεται με το ποιόν ενεργείας του εκάστοτε ρήματος. Τα ρήματα σχηματίζουν ζεύγη τετελεσμένου και μη τετελεσμένου ποιού ενεργείας. Έτσι, ανάλογα με το τι ρημα χρησιμοποιείται στον μέλλοντα ή στον παρελθόντα χρόνο δηλώνεται και η διάρκεια της πράξης. Τα ρήματα με τετελεσμένο ποιόν ενεργείας δεν έχουν ενεστώτα. Μια άλλη ιδιομορφία της ρωσικής σύνταξης είναι η παράλειψη του βοηθητικού ρήματος είμαι στον ενεστώτα. Έτσι έχουμε στον ενεστώτα καθαρά ονοματικές προτάσεις του τύπου (Αυτός δάσκαλος που σημαίνει Αυτός είναι δάσκαλος). Ο μέλλων (στα ρήματα μη τετελεσμένου ποιού ενεργείας) σχηματίζεται περιφραστικά με το βοηθητικό ρήμα είμαι στον μέλλοντα και το απαρέμφατο του ρήματος. Εκτός από τις κατηγορίες του προσώπου, αριθμού, έγκλισης, και χρόνου το ρωσικό ρήμα διαθέτει και την κατηγορία του γένους που είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ονόματος. Η κατηγορία του γένους στο ρήμα δηλώνεται μόνο στον παρελθοντικό χρόνο με τις καταλήξεις "-a" για το θηλυκό και "-o" για το ουδέτερο γένος, και την κατάληξη "-и" που χρησιμοποιείται και για τα τρία γένη στον πληθυντικό αριθμό. Το αρσενικό γένος στερείται ειδικής κατάληξης. Καταλήγει ως επί το πλέιστον στο επίθημα "-л" που είναι και ο βασικός δείκτης του παρελθοντικού χρόνου: он сдела-л αρσενικό γένος, она сдела-л-а θηλυκό, оно сдела-л-о ουδέτερο, они сдела-л-и κοινός τύπος για όλα τα γένη στον πληθυντικό αριθμό. Αναλυτικά στοιχεία χαρακτηρίζουν την υποτακτική έγκλιση που σχηματίζεται με τον αοριστικό τύπο του κλινόμενου ρήματος και το μόριο "бы".

Ενεστωτικές καταλήξεις των ρημάτων της πρώτης ή "e" συζυγίας:
Ενικός αρ. Πληθυντικός αρ.
α΄ πρόσωπο -у ή -ю -ем
β΄ πρόσωπο -ешь -ете
γ΄ πρόσωπο -ет -ут ή -ют

Παράδειγμα κλίσης ρήματος α΄ συζυγίας σε -у, -ут

пишу, пишешь, пишет, пишем, пишете, пишут

Παράδειγμα κλίσης ρήματος α΄ συζυγίας σε -ю , -ют

читаю, читаешь, читает, читаем, читаете, читают

Ενεστωτικές καταλήξεις των ρημάτων της δεύτερης ή "i" συζυγίας:
Ενικός αρ. Πληθυντικός αρ.
α΄ πρόσωπο -у -ю -им
β΄ πρόσωπο -ишь - ите
γ΄ πρόσωπο -ит -ат ή -ят

Παράδειγμα κλίσης ρήματος β΄ συζυγίας σε -у, -aт

учу, учишь, учит, учим, учите, учат

Παράδειγμα κλίσης ρήματος β΄ συζυγίας σε -ю, -ят

говорю говоришь говорит говорим говорите говорят
Φωνολογία - Φωνητική

Το φωνολογικό σύστημα της σύγχρονης επίσημης ρωσικής περιέχει 39 φωνήματα (34 σύμφωνα <п п' б б' м м'ф ф' в в'т т' д д' с с' з з' ц л л' н н'ш ж ш' ж' ч' р р'j к г х> και 5 φωνήεντα <и э а о у>) σύμφωνα με τη Φωνολογική Σχολή της Μόσχας (ΦΣΜ) ή 42 (36 σύμφωνα και 6 φωνήεντα) σύμφωνα με την Φωνολογική Σχολή της Πετρούπολης (ΦΣΠ, πρώην ΦΣ Λενινγκράντ).[7] Οι δύο σχολές διαφωνούν στον ορισμό της έννοιας του φωνήματος εξ ου και η διαφορά στον αριθμό των φωνημάτων της ρωσικής. Για τον φωνηεντισμό της ρωσικής(σύμφωνα με τη ΦΣΜ) παίζει σημαντικότατο ρόλο η θέση του τόνου η οποία ονομάζεται ισχυρή θέση. Φωνήεντα άτονα, που βρίσκονται σε ασθενή θέση μέσα στη φωνητική μονάδα αντιπροσωπεύονται από τα αλλόφωνά τους, παραλλαγές δηλαδή του βασικού φωνήματος. Αλλοιώνονται και ποσοτικά και ποιοτικά. Ένας άλλος βασικός παράγων που επηρεάζει την προφορά των φωνηέντων είναι και η φύση του επόμενου συμφώνου. Τα ουρανωμένα (μαλακά σύμφωνα)προκαλούν μεγάλες αλλοιώσεις στα φωνήεντα. Αυτό προκαλεί πολύ συχνά προβλήματα στη σωστή ανάγνωση των ρωσικών από ξένους.[8] Στο συμφωνικό σύστημα φωνολογικής σημασίας είναι η διάκριση ηχηρού-άηχου και ουρανισκόφωνου - μη ουρανισκόφωνου (στην παραδοσιακή ρωσική ορολογία σκληρά και μαλακά σύμφωνα).[9] Ο τόνος στη Ρωσική όπως και στη Νέα Ελληνική είναι δυναμικός. Είναι ελεύθερος σε αντίθεση με τα Νέα Ελληνικά όπου περιορίζεται στις τρεις τελευταίες συλλαβές. Μπορεί να βρίσκεται σε οποιδήποτε συλλαβή και σε πολυσύλλαβες λέξεις αναπτύσσεται ένας δευτερεύων, βοηθητικός τόνος. Τα ηχηρά σύμφωνα στο τέλος λέξης ή μορφήματος χάνουν την ηχηρότητά τους και προφέρονται όπως τα άηχα αντίστοιχά τους. Παραδείγματος χάριν η λέξη друг(φίλος) (προφέρεται ντρουκ, με άηχο κ παρόλο που γράφεται ντρουγκ γιατί βρίσκεται στο τέλος της λέξης) όμως друга (του φίλου ή τον φίλο) (το г προφέρεται κανονικά ως ηχηρό γκ), Петров (προφέρεται πετρόφ). Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται και όταν ένα ηχηρό σύμφωνο βρεθεί μπροστά από ένα άηχο: водка (η βότκα) το д προφέρεται ως τ, χάνει δηλαδή την ηχηρότητά του λόγω του άηχου κ που ακολουθεί. Άηχο σύμφωνο μπροστά από ηχηρό ηχηροποιείται: Στη λέξη сделать(κάνω) το с(σ) προφέρεται ως ζ λόγω του ηχηρού д (ντ) που ακολουθεί. Eξαίρεση στον κανόνα αυτό αποτελεί το ηχηρό σύμφωνο "в" πριν από το οποίο τα άηχα σύμφωνα δεν αλλοιώνονται: Στη λέξη свет το с(σ) προφέρεται κανονικά, δηλαδή άηχο.
Τα φωνήεντα της ρωσικής γλώσσας πρόσθια κεντρικά οπίσθια
κλειστά i (и) (ɨ, ы) u (у)
μέσα e(э) o
ανοιχτά a

Τα σύμφωνα της ρωσικής γλώσσας
Διχειλικά Χειλοδοντικά Οδοντικά και φατνιακά Μεταφατνιακά Ουρανικά Υπερωικά
Ρινικά μη ουρανωμένα /m/ /n/
ουρανωμένα /mʲ/ /nʲ/
Έκκροτα μη ουρανωμένα /p/ /b/ /t/ /d/ /k/ /ɡ/
ουρανωμένα /pʲ/ /bʲ/ /tʲ/ /dʲ/
Προστριβόμενα μη ουρανωμένα /ʦ/
ουρανωμένα /ʧʲ/
Τριβόμενα μη ουρανωμένα /f/ /v/ /s/ /z/ /ʃ/ /ʒ/ /x/
ουρανωμένα /fʲ/ /vʲ/ /sʲ/ /zʲ/
Παλλόμενα μη ουρανωμένα /r/
ουρανωμένα /rʲ/
Προσεγγιστικά μη ουρανωμένα /l/
ουρανωμένα /lʲ/ /j/
Διάλεκτοι

Ήδη από τον 15ο αιώνα στο ευρωπαϊκό μέρος της Ρωσίας διαμορφώθηκαν δύο μεγάλες ομάδες ιδιωμάτων, το βόρειο και το νότιο τα οποία χωρίζονται από μία σειρά ξεκάθαρων ισόγλωσσων (π.χ. η προφορά του [ο] σε όλες τις θέσεις, η προφορά του στιγμιαίου [g] και ο σχηματισμός της γενικής ενικού με την κατάληξη [ы] στα βόρεια ιδιώματα σε αντίθεση με την προφορά αλλοφώνων του [ο] σε άτονες θέσεις, την αντικατάσταση του [g] από το [γ] και την κατάληξη [e] στη γενική ενικού). Εμφανίστηκαν επίσης και μίγματα των παραπάνω που ονομάστηκαν ενδιάμεσα ιδιώματα, όπως είναι για παράδειγμα το ιδίωμα της Μόσχας που έχει στοιχεία και από τα δύο. Αυτά τα ενδιάμεσα ιδιώματα , κυρίως το μοσχοβίτικο, αποτέλεσαν τη βάση της γλώσσας της λογοτεχνίας καθώς επίσης και της επίσημης γλώσσας του ρωσικού κράτους που χρησιμοποιείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Οι υπόλοιπες διάλεκτοι δε διαθέτουν επίσημη γραφή. Οι διαφορές μεταξύ των ρωσικών διαλέκτων ήταν ανέκαθεν περιορισμένες (σε σύγκριση με τις γερμανικές) και δεν αποτελούσαν εμπόδιο στη συνεννόηση γιατί οι ρώσοι κατοικούσαν κατά κύριο λόγο σε πεδιάδες και η μεταξύ τους επαφή δε διακοπτόταν από γεωγραφικά εμπόδια.
Γεωγραφική κατανομή

Η ρωσική γλώσσα ομιλείται κυρίως στη Ρωσία, την Ουκρανία, το Καζακστάν και τη Λευκορωσία, και, σε μικρότερο βαθμό, και σε άλλες χώρες οι οποίες ήταν κάποτε συστατικά της μέρη, δηλ. δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης. Στη διάρκεια της Σοβιετικής περιόδου, η πολιτική για τις γλώσσες των διαφόρων εθνικών ομάδων είχε διακυμάνσεις στην πράξη. Αν και κάθε μια των δημοκρατιών είχε τη δική της επίσημη γλώσσα, ο ενοποιητικός ρόλος και ένα καθεστώς υπεροχής επιφυλάσσονταν για την Ρωσική. Ακολουθώντας την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, πολλά από τα νέα ανεξάρτητα κράτη ενεθάρρυναν τις εθνικές τους γλώσσες, γεγονός που εν μέρει αντέστρεψε το προνομιακό καθεστώς της Ρωσικής, αν και ο ρόλος της ως γλώσσας στην μετα-Σοβιετική εθνική επικοινωνία συνεχίστηκε.
Εθνογραφικός χάρτης των Σλαβικών λαών από τον Τσέχο εθνογράφο Lubor Niederle δείχνοντας τα εδαφικά όρια των Σλαβικών γλωσσών στην Ανατολική Ευρώπη στα μέσα της δεκαετίας του 1920

Στη Λετονία η επίσημη αναγνώρισή της και η νομιμότητα χρήσης της στις σχολικές αίθουσες αποτελεί ένα θέμα σημαντικού διαλόγου όπου περισσότερο του ενός τρίτου του πληθυσμού είναι ρωσόφωνο. Παρομοίως, στην Εσθονία οι ρωσόφωνοι αποτελούν το 25.6% του τρέχοντος πληθυσμού της χώρας και το 58.6% του πληθυσμού των ιθαγενών Εσθονών μπορεί επίσης να μιλήσει ρώσικα.[10] Συνολικά, το 67.8% του πληθυσμού της Εσθονίας μπορεί να μιλήσει ρωσικά.[10]

Στο Καζακστάν και στην Κιργιζία, η ρωσική παραμένει από κοινού επίσημη γλώσσα με την καζακική και την κιργιζική αντίστοιχα. Μεγάλες ρωσόφωνες κοινότητες υπάρχουν ακόμη στο βόρειο Καζακστάν, και οι κατ΄εθνικότητα Ρώσοι αποτελούν το 25.6 % του πληθυσμού της χώρας.[11]

Όσοι την μιλούν ως μητρική ή δεύτερη γλώσσα στην Λιθουανία αντιπροσωπεύουν κατά προσέγγιση το 60% του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Επίσης περισσότερο του ημίσεως του πληθυσμού των Βαλτικών χωρών μιλούν την ρωσική.[10][12][13] Καθώς το Μεγάλο Δουκάτο της Φινλανδίας ήταν τμήμα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από το 1809 έως το 1918, ένας αριθμός ρωσόφωνων έχει παραμείνει στην Φινλανδία. Υπάρχουν περίπου 50.000 ρωσόφωνοι στην Φινλανδία[14][15], αποτελώντας το 0.9% του πληθυσμού. Το 0.1% από αυτούς είναι παλιοί μετανάστες από τον 19ο και 20ο αιώνα, και οι λοιποί είναι πρόσφατοι μετανάστες, που έφτασαν στην χώρα στην δεκαετία του 1990 ή αργότερα.[16][17]

Στον 20ο αιώνα, η ρωσική διδάχτηκε σε ευρεία κλίμακα στα σχολεία των χωρών του παλαιού Συμφώνου της Βαρσοβίας και σε άλλες χώρες που συνήθως ήταν σύμμαχες με την ΕΣΣΔ. Συγκεκριμένα, σε αυτές τις χώρες περιλαμβάνεται η Πολωνία, η Βουλγαρία, η Τσεχία, η Σλοβακία, την Ουγγαρία, την Αλβανία και την Κούβα. Εν τούτοις, οι νεότερες γενεές δεν είναι συνήθως εξοικειωμένες με αυτήν, επειδή η ρωσική δεν είναι πλέον υποχρεωτική στα σχολεία τους. Αυτή τη στιγμή είναι η πιο ευρέως διδασκόμενη γλώσσα στην Μογγολία και έχει γίνει υποχρεωτική από τα 7 και πάνω ως δεύτερη ξένη γλώσσα από το 2006.[18][19]

Η ρωσική ομιλείται επίσης και στο Ισραήλ από τουλάχιστον 750,000 εθνικής καταγωγής Εβραίους μετανάστες από την πρώην Σοβιετική Ένωση (απογραφή 1999). Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης και οι ιστοσελίδες πολύ συχνά δημοσιεύουν υλικό στα Ρώσικα.[20][21]

Σημαντικές ρωσόφωνες κοινότητες υπάρχουν επίσης στην Βόρεια Αμερική, ιδίως σε μεγάλα αστικά κέντρα των ΗΠΑ και του Καναδά όπως η Νέα Υόρκη, η Φιλαδέλφεια (ΗΠΑ), η Βοστώνη, το Λος Άντζελες, η Νάσβιλ, το Σαν Φρανσίσκο, το Σιάτλ κ.ά. Σε κάποιους από τους τόπους εγκατάστασής τους εκδίδουν τις δικές τους εφημερίδες, και ζουν σε εθνικούς θύλακες (ειδικά η γενεά των μεταναστών που ξεκίνησε να φτάνει στις αρχές της δεκαετίας του '60). Παρά ταύτα, μόνο το ένα τέταρτο αυτών είναι ρωσικής εθνικότητας. Προ της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, η συντριπτική πλειοψηφία των ρωσοφώνων της Βόρειας Αμερικής ήταν Εβραίοι ομιλούντες ρώσικα. Στην συνέχεια, το κύμα μεταναστών από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης άλλαξε κάπως την στατιστική εικόνα. Σύμφωνα με την απογραφή των ΗΠΑ του 2000, η Ρωσική είναι η πρώτη γλώσσα που ομιλείται στα σπίτια για περισσότερα από 700,000 άτομα που ζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σημαντικές ομάδες ρωσοφώνων υπάρχουν επίσης στη Δυτική Ευρώπη. Αυτές έχουν αναπτυχθεί μετά διαδοχικά κύματα μεταναστών μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνος, καθέ μια τους με την δική της χροιά. Η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ελλάδα, η Βραζιλία, η Νορβηγία, η Αυστρία και η Τουρκία έχουν σημαντικές ρωσόφωνες κοινότητες οποίες φτάνουν συνολικά τα 3 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι πόλεις της Αυστραλίας Μελβούρνη και Σίδνεϊ έχουν επίσης ρωσικούς πληθυσμούς, με τους περισσότερους Ρώσους να ζουν στην νοτιο-ανατολική Μελβούρνη. Δύο τρίτα από αυτούς είναι στην πραγματικότητα ρωσόφωνοι απόγονοι Γερμανών, Ελλήνων, Εβραίων, Αρμενίων ή Ουκρανών, που είτε παλλινόστησαν μετά την κατάρευση της ΕΣΣΔ είτε απλώς αναζητούν προσωρινή εργασία.
Recent estimates of the total number of speakers of Russian Πηγή Φυσικοί ομιλητές Κατάταξη ως μητρική γλώσσα Σύνολο ομιλητών Συνολική κατάταξη
G. Weber, "Top Languages",
Language Monthly,
3: 12–18, 1997, ISSN 1369-9733 160,000,000 8 285,000,000 5
World Almanac (1999) 145,000,000 8 (2005) 275,000,000 5
SIL (2000 WCD) 145,000,000 8 255,000,000 5–6 (κοντά με την Αραβική)
CIA World Factbook (2005) 160,000,000 8

Κατά το Ινστιτούτο Γλώσσας του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, με έδρα στο Μοντερέυ της Καλιφόρνιας, η Ρωσική γλώσσα κατατάσσεται στο επίπεδο III των γλωσσών σε όρους δυσκολίας εκμάθησης για τους έχοντες μητρική τα Αγγλικά,[22] και απαιτεί κατά προσέγγιση 780 ώρες αφοσιωμένης εκμάθησης για να πετύχεις ένα μεσαίο επίπεδο άνεσης με την γλώσσα. Θεωρείται επίσης από την Κοινότητα Υπηρεσιών Πληροφοριών των ΗΠΑ ως μια γλώσσα σκληρού στόχου, τόσο για την δυσκολία που παρουσιάζει για να τον επαρκή χειρισμό της από τους ομιλούντες τα Αγγλικά όσο επίσης και για τον κρίσιμο ρόλο που έχει στην Αμερικανική παγκόσμια πολιτική.
Αλφάβητο
ρωσικό χειρόγραφο αλφάβητο (1916)
ρωσικό χειρόγραφο αλφάβητο (2012)

Η βάση του αλφάβητου της Ρωσικής γλώσσας είναι το Κυριλλικό αλφάβητο.
А а
/a/ Б б
/b/ В в
/v/ Г г
/g/ Д д
/d/ Е е
/jɛ/ Ё ё
/jo/ Ж ж
/ʐ/ З з
/z/ И и
/i/ Й й
/j/
К к
/k/ Л л
/l/ М м
/m/ Н н
/n/ О о
/o/ П п
/p/ Р р
/r/ С с
/s/ Т т
/t/ У у
/u/ Ф ф
/f/
Х х
/x/ Ц ц
/ts/ Ч ч
/ʨ/ Ш ш
/ʂ/ Щ щ
/ɕː/ Ъ ъ
/-/ Ы ы
/ɨ/ Ь ь
/◌ʲ/ Э э
/ɛ/ Ю ю
/ju/ Я я
/ja/
Ορθογραφική μεταρρύθμιση του 1918

Το ρωσικό αλφάβητο υπέστη πολλές τροποποιήσεις κατά καιρούς. Η ορθογραφική μεταρρύθμιση του 1918[23] ήταν η μεγαλύτερη και σημαντικότερη που έγινε ποτέ. Από τότε υιοθετήθηκε και καθιερώθηκε το ρωσικό αλφάβητο στη σημερινή του μορφή με 33 γράμματα, γεγονός που συνέβαλε στην απλοποίηση της ορθογραφίας. Συνολικά αφαιρέθηκαν 4 γράμματα τα οποία αντικαταστάθηκαν από άλλα που απέδιδαν τους ίδιους φθόγγους αλλά ήταν απλούστερα στη γραφή. Τα γράμματα αυτά είναι τα εξής:

Το γράμμα i αντικαταστάθηκε από το и (исторiя - история ιστορία).
Το γράμμα ѣ (γιατ) αντικαταστάθηκε από το e (дѣвочка - девочка κορίτσι).
Το γράμμα Ѳ (φίτα) που γραφόταν σε λέξεις ελληνικής προέλευσης αντικαταστάθηκε από το ф (ариѳметика - арифметика αριθμητική) Το γράμμα αυτό ήταν εντελώς άχρηστο από φωνητικής απόψεως γιατί η ρωσική δε γνωρίζει το φθόγγο αυτό. Και όταν ακόμα υπήρχε το γράμμα Ѳ προφερόταν ακριβώς το ίδιο με το γράμμα ф όπως το ελληνικό φι.
Το γράμμα ѵ (ίζιτσα) που ήταν μια παραλλαγή του ελληνικού Υ και γραφόταν μόνο σε εκκλησιαστικούς όρους από τα ελληνικά αντικαταστάθηκε από το и (сѵнодъ - синод σύνοδος).
Το γράμμα ъ (ονομαζόταν γιερ μέχρι το 1918) που γραφόταν στο τέλος της λέξης μετά από σκληρά σύμφωνα, μετονομάστηκε σε твёрдый знак (σκληρό σημείο) και έπαψε να χρησιμοποιείται τόσο συχνά, διατήρησε το ρόλο του διαχωριστικού σημείου μεταξύ σκληρών συμφώνων και φωνηέντων.

Στις 24 Δεκεμβρίου 1942 εισήχθη επίσημα στο ρωσικό αλφάβητο το γράμμα ё (γιο). [24][25] Έχει την έβδομη θέση στο ρωσικό αλφάβητο. Οι συλλαβές που περιέχουν αυτό το γράμμα φέρουν πάντοτε τον τόνο της λέξης. Η χρήση του δεν είναι υποχρεωτική, συνήθως στη θέση του χρησιμοποιείται το γράμμα e εκτός κι αν αυτό δημιουργεί προβλήματα κατανόησης του κειμένου. Οι λέξεις все (όλοι) και всё (όλο) για παράδειγμα στη γραφή ξεχωρίζουν μόνο από τη χρήση του ё ή του e. Το γράμμα ё χρησιμοποιείται ευρέως σε εγχειρίδια εκμάθησης της ρωσικής γλώσσας για ξένους προς αποφυγή λανθασμένης προφοράς.
Χρήση λατινικού αλφαβήτου

Λόγω πολλών τεχνικών περιορισμών στην πληροφορική και επίσης επειδή δεν είναι διαθέσιμα κυριλλικά αλφάβητα στο εξωτερικό, τα Ρωσικά συχνά μεταγράφονται με την χρήση του Λατινικού αλφαβήτου. Για παράδειγμα, η τυπική μεταγραφή της λέξης "мороз" (ελληνικά: παγωνιά) είναι "moroz" και για την λέξη "мышь" (ελληνικά: ποντικός) είναι "mysh'". Η μεταγραφή χρησιμοποιείται συχνά από ζώντες εκτός Ρωσίας, αν και χρησιμοποιείται ολοένα και λιγότερο συχνά από τους Ρώσους λόγω της επέκτασης της Unicode κωδικοποίησης των χαρακτήρων, η οποία πλέον ενσωματώνει διαφορετικά αλφάβητα φτάνοντας από το Λατινικό μέχρι το Χίντι.
Χρήσιμες λέξεις και φράσεις

Греческий язык (γκρέτσιεσκιϊ ιζίκ): η ελληνική γλώσσα
Привет! (πριβιέτ!) : γεια!
До свидания (ντα σβιντάνια) : αντίο
Пожалуйста (παζάλστα) : παρακαλώ (έχει ειδική προφορά, παραλείπεται το уй στην προφορά της)
Извините (ιζβινίτιε) : συγγνώμη
Спасибо (σπασίμπα) : ευχαριστώ
Это (έτα) /Что (στο) : αυτό/ότι, τι?
Сколько стоит? (σκόλ'κα στόιτ) : πόσο κάνει; πόσο κοστίζει;
Да (Ντα) : ναι
Нет (Νιετ) : όχι
Я не понимаю (για νι πανιμάγιου) : δεν καταλαβαίνω
Где туалет? (γκντιε τουαλιέτ?) : πού είναι η τουαλέτα;
Сок (σοκ) : ο χυμός (πορτοκαλιού π.χ.)
Вода (βαντά) : το νερό
Вино (βινό) : το κρασί
Пиво (πίβα) : η μπύρα
Молоко (μαλακό) : το γάλα
Вы говорите по-гречески? (βυ γκαβαρίτιε πα-γκρέτσιεσκι;): μιλάτε ελληνικά;
Я люблю тебя (για λιουμπλιού τιμπιά) : σ’ αγαπώ
Хорошо (χαρασό): καλά
Плохо (πλόχα): άσχημα
Как дела? (κακ ντιλά): τι κάνεις;, πώς είσαι;

Πηγές

И.К. Калинина, А.Б. Аникина. Современный русский язык, Морфология. Издательство Русский язык, Ленинград 1975.
А.А. Реформатский. Введение в языковедение. Аспект-Пресс, Москва 1996.
Л.Л. Касаткин, Е.В. Клобуков, П.А. Лекант. Краткий справочник по современному русскому языку. Высшая школа, Москва 1991. ISBN 5-06-001579-3
А.В. Дудников. Современный русский язык. Высшая школа, Москва 1990 ISBN 5-06-000778-2
А. С. Пушкин. Полное собрание сочинений в 16 томах. Изд. АН СССР, 1937.
Е.В. Пчелов и В.Т. Чумаков. ДВА ВЕКА РУССКОЙ БУКВЫ Ё: История и словарь. М.: Народное образование, 200
Иеромонах Алипий (Гаманович) Грамматика церковно-славянского языка. Издательство "Паломник", Москва 1991.

Βιβλιογραφικές παραπομπές

↑ "Academic credit". Вопросы языкознания. - М., № 5. - С. 18–28. 1982. Ανακτήθηκε την 2006-04-29.
↑ "Academic credit". Прибалтийско-финский компонент в русском слове. Ανακτήθηκε την 2006-04-29.
↑ "Encyclopaedia Britannica 1911".
↑ Греческие префиксы в русском языке
↑ КАК ОБОГАЩАЛСЯ РУССКИЙ ЯЗЫК
↑ И.К. Калинина, А.Б. Аникина. Современный русский язык, Морфология. Издательство Русский язык, Ленинград 1975.
↑ Фонологические школы: сходства и отличия
↑ Фонетика - Гласные звуки
↑ Фонетика - Согласные звуки
↑ 10,0 10,1 10,2 "Population census of Estonia 2000. POPULATION BY MOTHER TONGUE, COMMAND OF FOREIGN LANGUAGES AND CITIZENSHIP". Statistics Estonia. Ανακτήθηκε την 2007-10-23.
↑ "Kazakhstan's News Bulletin, April 20, 2007". Kazakhstan News Bulletin. April 20, 2007. Ανακτήθηκε την May 16, 2009.
↑ "Population by other languages, which they know, by county and municipality". Statistics Lithuania. Ανακτήθηκε την 2009-05-16.
↑ "POPULATION BY MOTHER TONGUE AND MORE WIDESPREAD LANGUAGE SKILLS in 2000". Statistics Latvia. Ανακτήθηκε την 2009-05-16.
↑ NewsRoom Finland
↑ http://www.mtv3.fi/uutiset/kotimaa.shtml/arkistot/kotimaa/2007/04/523863 (Φινλανδικά)
↑ Russian Immigrants in Finnish Society
↑ Finland's Prosperity Brings New Migrants
↑ "For Mongolians, E Is for English, F Is for Future". New York Times. February 15, 2005. Ανακτήθηκε την May 16, 2009.
↑ "Русский язык в Монголии стал обязательным" (στα Russian). Новый Регион. September 21, 2006. Ανακτήθηκε την May 16, 2009.
↑ Changes and developments in Russian media in Israel
↑ The Red, the White and the Blue: The Russian Media in Israel
↑ "Academic credit". Defense Language Institute Foreign Language Center. Ανακτήθηκε την 2006-04-20.
↑ Реформа русской орфографии 1918 года
↑ Краткая история буквы Ё
↑ история буквы Ё

Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Wikipedia
Έκδοση της Βικιπαίδειας στην Ρωσική γλώσσα

Ινστιτούτο Πούσκιν Αθηνών - Η Ρωσική Γλώσσα στην Ελλάδα - Εξεταστικό Κέντρο Ρωσικών - Μαθήματα Ρωσικής
Ρωσικά μαθήματα λεξιλογίου
Γλωσσάριο βρισιών στα Ρώσικα
Ιστορία ρωσική γλώσσας
Free language learning FREE PDF Bulgarian Russian English Language {Ivaylo IVAYLOV}
КАК ОБОГАЩАЛСЯ РУССКИЙ ЯЗЫК
К 170-летию со дня кончины А.С. Пушкина
Ιστορία ρωσικής ορθογραφίας
Πόσα γράμματα έχει το ρωσικό αλφάβητο
Κανόνες ορθογραφίας και ορθοέπειας
Εγχειρίδιο ορθογραφίας και στυλ
Реформа русской орфографии 1964 года
http://www.gramota.ru/book/village/
Фонетика русских диалектов
Russische_Rechtschreibreform_von_1918
http://www.uni-klu.ac.at/eeo/Russisch.pdf
http://www.rusf.ru/books/yo/history.html#CITE1
история буквы Ё

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License