Ρωσία

Το Νίζνι Νόβγκοροντ (ελληνικά: Κάτω Νεάπολη, ρωσικά: Ни́жний Но́вгород: προφέρεται: [ˈnʲiʐnʲɪj ˈnovɡərət]), ευρύτερα γνωστή και ως Νίζνι, είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας μετά τη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη, το Νοβοσιμπίρσκ και το Γεκατερίνμπουργκ, με πληθυσμό 1.250.619 κατοίκους (ρωσική απογραφή 2010), 1.311.252 κατοίκους (ρωσική απογραφή 2002) και 1.438.133 (σοβιετική απογραφή 1989). Είναι οικονομικό και πολιτισμικό κέντρο της μεγάλης οικονομικής περιοχής Βόλγα-Βιάτκα καθώς και διοικητικό κέντρο της περιφέρειας Νίζνι Νόβγκοροντ και της Ομοσπονδιακής Περιοχής Βόλγα.

Από το 1932 έως το 1990 η πόλη ήταν γνωστή με το όνομα Γκόρκι (Го́рький), προς τιμήν του συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι που γεννήθηκε εκεί[1].

Γεωγραφία

Το Νίζνι Νόβγκοροντ βρίσκεται στη συμβολή των δύο μεγαλύτερων ποταμών του ευρωπαϊκού τμήματος της Ρωσίας - της Οκά και του Βόλγα. Η πόλη χωρίζεται από την Oka σε δύο μέρη: την ανατολική ορεινή περιοχή (Άνω πόλη) και τη δυτική πεδινή, εγκάρσια (Κάτω πόλη). Στην άλλη όχθη του ποταμού Βόλγα υπάρχει μια δορυφορική πόλη - Μπορ.

Η περιοχή της πόλης είναι 515 km².
Κλίμα

Το 1834, ο πρώτος μετεωρολογικός σταθμός άνοιξε στο Νίζνι Νόβγκοροντ. Έναν αιώνα αργότερα, μετατράπηκε στο Τμήμα Υδρομετεωρολογικών Υπηρεσιών του Γκόρκυ, από το 1978 - σε Τμήμα Υδρομετεωρολογίας και Περιβαλλοντικού Ελέγχου Άνω Βόλγα.[2]

Το κλίμα στο Νίζνι Νόβγκοροντ είναι μέτρια ηπειρωτικό, με πολύ κρύους χειμώνες και ζεστά, σχετικά σύντομα καλοκαίρια. Λόγω των μεγάλων διαφορών στο έδαφος στο εγκάρσιο τμήμα της πόλης, είναι κάπως πιο ζεστό από ό, τι στο υψίπεδο. Κατά μέσο όρο, λαμβάνει 15-20% περισσότερη βροχόπτωση ανά έτος. Οι μέσες μηνιαίες μακροχρόνιες θερμοκρασίες σε χαμηλές περιοχές κυμαίνονται από -11,6 ° C τον Ιανουάριο έως +18,4 ° C τον Ιούλιο, σε ορεινές περιοχές από -12 ° C τον Ιανουάριο έως +18,1 ° C τον Ιούλιο.[2] Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι +4,8 ° C; ταχύτητα ανέμου - 2,8 m / s; μέση ετήσια υγρασία αέρα - 76%. Η πόλη βρίσκεται στη συμβολή δύο μεγάλων ποταμών σε μια ελώδη περιοχή, έτσι ομίχλες είναι πολύ συχνές εδώ και υψηλή σχετική υγρασία το καλοκαίρι.

Ο ήλιος λάμπει στο Νίζνι Νόβγκοροντ για περίπου 1775 ώρες το χρόνο. Η μέγιστη διάρκεια της ημέρας είναι τον Ιούνιο, 17 ώρες 44 λεπτά, και η ελάχιστη τον Δεκέμβριο, 6 ώρες 52 λεπτά. Η συννεφιά το χειμώνα είναι αρκετά μεγάλη: 75-80% του χρόνου που ο ουρανός καλύπτεται με σύννεφα και από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο η πιθανότητα ενός καθαρού ουρανού είναι ήδη 49-56%. Την περίοδο φθινοπώρου-χειμώνα, ο ουρανός συχνά καλύπτεται με σύννεφα το πρωί και κατά τη διάρκεια της ημέρας ο καιρός καθαρίζει. Την άνοιξη και το καλοκαίρι, αντίθετα, είναι χωρίς σύννεφα κυρίως τα πρωινά · μέχρι το μεσημέρι, εμφανίζονται ισχυρά σύννεφα σωρείτων, τα οποία εξαφανίζονται το βράδυ.[3]

Λόγω της μεγαλύτερης ηπείρου του κλίματος, το καλοκαίρι στο Νίζνι Νόβγκοροντ η θερμοκρασία είναι ελαφρώς υψηλότερη από ό, τι στη Μόσχα και το χειμώνα είναι χαμηλότερη. Την άνοιξη, η παραπάνω μηδενική θερμοκρασία καθορίζεται συνήθως γύρω στις 5 Απριλίου και παραμένει μέχρι το τέλος Οκτωβρίου. Η μέση βροχόπτωση είναι 653 mm ετησίως, το μεγαλύτερο ποσό - τον Ιούλιο, το λιγότερο - τον Μάρτιο. Κατά μέσο όρο, υπάρχουν 180 ημέρες με βροχόπτωση ετησίως. Το χιόνι αρχίζει να πέφτει τον Οκτώβριο, αλλά μια σταθερή κάλυψη χιονιού πέφτει στα τέλη Νοεμβρίου και καταρρέει στα μέσα Απριλίου. Κατά κανόνα, η θερμοκρασία του αέρα το χειμώνα κυμαίνεται ελαφρώς και είναι -10 ... -20 ° C. Χειμερινές καταιγίδες παρατηρούνται περιστασιακά (συγκεκριμένα, τέτοιες καταιγίδες παρατηρήθηκαν στις 27 Νοεμβρίου 1940, στις 30 Νοεμβρίου 1951, στις 14 Φεβρουαρίου 1960 και στις 3 Δεκεμβρίου 1962). Υπάρχουν λιγότερες βροχοπτώσεις την άνοιξη από ό, τι σε άλλες εποχές. Η άνοιξη ρέει γρήγορα, το χιόνι αρχίζει να λιώνει το δεύτερο μισό του Μαρτίου και συνήθως λιώνει εντελώς μέχρι τα τέλη Απριλίου.

Το καλοκαίρι στο Νίζνι Νόβγκοροντ ξεκινά στις αρχές Ιουνίου, όταν η θερμοκρασία είναι σταθερή περίπου + 15 ° C. Η μέγιστη θερμοκρασία παρατηρείται συνήθως το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου. Η μέση θερμοκρασία το καλοκαίρι είναι + 15… + 20 ° C. Το καλοκαίρι, βρέχει κυρίως με τη μορφή βραχυπρόθεσμων αλλά έντονων βροχοπτώσεων, συνήθως περίπου 20 ημέρες με καταιγίδες. Οι καταιγίδες μπορούν πολύ συχνά να συνοδεύονται από λαμπερούς ανέμους και τυφώνες. Οι τυφώνες είναι ιδιαίτερα συχνές στην Κάτω Πόλη. Τον Σεπτέμβριο, η θερμοκρασία πέφτει απότομα και πέφτει κάτω από τους + 10 ° C έως τις 20. Το φθινόπωρο, βρέχει συχνά και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στα δέκατα Οκτωβρίου, η ανάπτυξη των φυτών σταματά και συμβαίνει μετάβαση στα τέλη του φθινοπώρου Στα τέλη του φθινοπώρου, ο καιρός γίνεται συννεφιασμένος και βροχερός.

Κλιματικά δεδομένα Nizhny Novgorod 1881-2010 extremes since 1835
Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μάρ	Απρ	Μάι	Ιούν	Ιούλ	Αύγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F)	5.7	7.0	17.3	26.3	32.5	36.3	38.2	38.0	31.0	24.2	13.8	8.5	38,2
Μέση Μέγιστη °C (°F)	−5.9	−5.3	1.1	10.9	18.7	22.6	24.7	22.1	15.6	8.0	−0.5	−4.7	8,9
Μέση Μηνιαία °C (°F)	−8.9	−8.7	−2.6	6.1	12.9	17.2	19.4	16.9	11.1	4.7	−2.8	−7.4	4,8
Μέση Ελάχιστη °C (°F)	−11.6	−11.7	−5.8	2.1	7.9	12.6	14.8	12.6	7.6	2.1	−4.8	−9.9	1,3
Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F)	−41.2	−37.2	−28.3	−19.7	−6.9	−1.8	4.6	0.9	−5.5	−16	−29.4	−41.4	−41,4
Υετός mm (ίντσες)	47	38	37	36	46	76	73	69	61	64	55	55	657
% υγρασίας	86	81	74	64	60	69	70	74	79	82	87	86	76
Μέσες ημέρες βροχόπτωσης	5	4	5	13	17	19	18	18	18	18	10	6	151
Μέσες ημέρες χιονόπτωσης	28	24	18	7	1	0.1	0	0	1	8	20	26	133
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας	43	79	145	196	275	287	280	238	152	81	38	25	1.839
Πηγή #1: Pogoda.ru.net[4]
Πηγή #2: NOAA (sun 1961–1990)[5]

Ιστορία
Η εμφάνιση της πόλης και το πριγκιπάτο του Νίζνι Νόβγκοροντ

Από τον 9ο αιώνα, πραγματοποιήθηκε ο σλαβικός αποικισμός των εδαφών κατά μήκος της ανώτερης Βόλγας, που κατοικούνταν από τους φινο-Ουγκικούς λαούς. Μέχρι το τέλος του 11ου αιώνα, ολόκληρο το ανώτερο Βόλγα ανήκε στη Ρωσία, σχεδόν στο στόμα της Οκά. Τα όρια της Βουλγαρία του Βόλγα άρχισαν λίγο χαμηλότερα, και η δεξιά όχθη του Βόλγα μέχρι το στόμα του Σούρα κατοικήθηκε από τους Ερζιανούς. Ταυτόχρονα, ο Γκοροντγιετσ ήταν η «τελευταία» σλαβική πόλη στο Βόλγα έως το 1221.

Το 1221, ο πρίγκιπας Γιούρι Β΄ του Βλαντίμιρ, στη συμβολή του Βόλγα και της Οκά, ίδρυσε ένα προπύργιο για την υπεράσπιση των συνόρων του πριγκιπάτου του Βλαντιμίρ από τους Μοκάν, τους Ερζιανούς, τη Μάρι και τους Βούλγαρους με το όνομα Νόβγκοροντ της γης Νίζοβ. Οι Νοβογκόριοι ονόμασαν το πριγκηπάτο του Βλαντιμίρ "γη Νίζοβσκαγια", αργότερα αυτό το όνομα μετατράπηκε σε Νίζνι Νόβγκοροντ και παρέμεινε στον αυτοκρατορικό τίτλο μέχρι το 1917.

Κατά την περίοδο του φεουδαρχικού κατακερματισμού, ο Νίζνι Νόβγκοροντ ήταν εναλλακτικά το μεγαλύτερο μέρος των αρχηγών του Σούζνταλ και του Βλαντιμίρ. Το 1350, η πόλη έγινε η πρωτεύουσα του ανεξάρτητου πριγκιπάτου Νίζνι Νόβγκοροντ, το οποίο κατέλαβε ένα τεράστιο έδαφος και ανταγωνίστηκε τη Μόσχα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι περιοχές του Νίζνι Νόβγκοροντ άρχισαν να ζουν ενεργά.
Ρωσικό βασίλειο

Το 1392 (αλλά τελικά μόνο το 1425 υπό τον Βασίλι Κιρντιάπα), κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των εδαφών του πριγκηπάτου της Μόσχας, το Μεγάλο Δουκάτο του Νίζνι Νόβγκοροντ προσαρτήθηκε στα υπάρχοντα της Μόσχας και η ίδια η πόλη έγινε το κέντρο της ίδιας περιοχής όνομα.[6]

Γύρω στο 1469 ο Αφανασιγι Νικιτιν επισκέφθηκε την πόλη, ο οποίος το ανέφερε στις ταξιδιωτικές του σημειώσεις «Περπατώντας στις Τρεις Θάλασσες».

Κάτω από τον Ιβάν Γ΄ και τον Βασίλι Γ΄, η πόλη έπαιξε το ρόλο συνοριακού σταθμού με το Καζάν Χανιάτ, είχε μόνιμο στρατό και ήταν τόπος συγκέντρωσης πολεμιστών κατά τη διάρκεια εκστρατειών εναντίον του. Το 1500-1511, αντί του υπάρχοντος ξύλου, χτίστηκε η πέτρα Νίζνι Νόβγκοροντ Κρεμλίνο. Μετά την εκστρατεία του Βασίλι Γ΄ Χανάτο του Καζάν, το 1523, η πόλη του Βασιλείου (τώρα Βασιλσουρσκ) ιδρύθηκε στον ποταμό Σουρα, στον οποίο μεταφέρθηκαν τα συνοριακά καθήκοντα και με την κατάκτηση του Καζάν και του Αστραχάν από τον Ιβάν IV, τα σύνορα στο Βόλγα εξαφανίστηκαν εντελώς. Το 1565, αφού ο Τσάρος Ιβάν ο Τρομερός διαίρεσε το ρωσικό βασίλειο σε οπρίτσνινα και ζεμσετσεινα, ο Νίζνι Νόβγκοροντ έγινε μέρος της ζεμσετσεινα.[7]

Κατά τη διάρκεια της Εποχή των Αναστατώσεων, ο Νίζνι Νόβγκοροντ, μαζί με την Τριάδα-Σέργιος Λαύρα, συνέχισαν να παρέχουν υποστήριξη στη Μόσχα, που καταλήφθηκε από την Κοινοπολιτεία. Ο αποφασιστικός ρόλος στην απελευθέρωση από τους πολωνούς-λιθουανικούς εισβολείς διαδραμάτισε η πολιτοφυλακή του Νίζνι Νόβγκοροντ του 1612 υπό την ηγεσία του επικεφαλής του Νίζνι Νόβγκοροντ zemstvo Κοζμά Μινίν και του πρίγκιπα Ντμίτρι Ποζάρσκι.

Τον 17ο αιώνα, το εκκλησιαστικό σχίσμα που συνέβη στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπό τον Πατριάρχη Νίκον οδήγησε στο σχηματισμό πολυάριθμων οικισμών Παλαιών Πιστών στην περιοχή του Νίζνι Νόβγκοροντ, και ειδικά στον ποταμό Kerzhenets. Για την εξάλειψη του σχίσματος στη Νίζνι το 1672, ιδρύθηκαν οι Νίζνι Νόβγκοροντ και Αλατίρ Επισκοπή, με επικεφαλής των οποίων μέχρι το 1719 ήταν Μητροπολίτης.[8]

Νίζνι Νόβγκοροντ στο πρώτο μισό του 17ου αιώνα (από το βιβλίο του Αδάμ Ολέαριος "Περιγραφή του ταξιδιού στο Μουσκόβι" (1656)

Νίζνι Νόβγκοροντ στο πρώτο μισό του 17ου αιώνα (από το βιβλίο του Αδάμ Ολέαριος "Περιγραφή του ταξιδιού στο Μουσκόβι" (1656)

Ρωσική αυτοκρατορία
Coat of Arms of Nizhny Novgorod 1857.svg
Κύρια πλατεία Ευαγγελισμού

Ως αποτέλεσμα των διοικητικών-εδαφικών μεταρρυθμίσεων του Πέτρου Α΄, το 1708 η περιφέρεια Νίζνι Νόβγκοροντ έγινε μέρος της επαρχίας του Καζάν. Στις 26 Ιανουαρίου, το 1714 έγινε το κέντρο της ίδιας της επαρχίας με το ίδιο όνομα. Στη συνέχεια, από τη μεγαλύτερη επαρχία του Καζάν, ο Νίζνι Νόβγκοροντ ξεχωρίζει, συμπεριλαμβανομένων των Αρζάμας, Αλατύρ, Μπαλάχνα, Βασίλης, Γκορόκοβιτς, Μουρόμ, Γιουριεβέτς, Γιαντρίν, οι κάτω άκρες των ποταμών Κγιερζγιενετσ και Βγιετλουγκα.[9] Στη δεκαετία του 1720 δημιουργήθηκαν στην πόλη το Primer, τα σλαβικά-ρωσικά και τα ελληνο-ελληνικά σχολεία και το 1721 ο Αρχιεπίσκοπος Πιλιτριμ άνοιξε το Θεολογικό Σεμινάριο Νίζνι Νόβγκοροντ. Στις 23 Απριλίου (4 Μαΐου) 1733, ιδρύθηκε αστυνομική δύναμη στην πόλη. Ο πρώτος αρχηγός της αστυνομίας Νίζνι Νόβγκοροντ ήταν ο συνταξιούχος καπετάνιος του στρατού Γκριγκόρι Ράτκοφ.[10]

20-21 Μαΐου 1767 πραγματοποιήθηκε η υψηλότερη επίσκεψη στο Κάτω από την αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β '. Η αυτοκράτειρα, σε μια επιστολή προς τον Κόμη Πανίν, έδωσε μια χαμηλή εκτίμηση της ανάπτυξής της:
« Αυτή η πόλη είναι όμορφη, αλλά τα κτίρια είναι αηδιαστικά, όλα είτε καταρρέουν, είτε έτσι ... »

Ως αποτέλεσμα, ο κυβερνήτης Γιακόφ Αρσενέφσκι διατάχθηκε να καταργήσει το ακριβές σχέδιο του Νίζνι Νόβγκοροντ, βάσει του οποίου δημιουργήθηκε ένα νέο σχέδιο πόλης στην Επιτροπή της πρωτεύουσας για την κατασκευή της Αγίας Πετρούπολης και της Μόσχας. Στο έργο συμμετείχαν γνωστοί πολεοδόμοι Το σχέδιο εγκρίθηκε από τη Διοικητική Γερουσία και εγκρίθηκε από την Αυτοκράτειρα στις 13 Απριλίου 1770. Σύμφωνα με τον ίδιο, θα πρέπει να εμφανιστούν διάφορα κοινωνικά και πολιτιστικά ιδρύματα: το πρώτο νοσοκομείο της πόλης και το πρώτο φαρμακείο, το πρώτο επαρχιακό τυπογραφείο στην περιοχή του Βόλγα, το πρώτο δημόσιο θέατρο με μια ομάδα ηθοποιών.[11]
Κύρια εκθεσιακή κατοικία

Το 1817, η μεγαλύτερη έκθεση στη Ρωσία μεταφέρθηκε από την πόλη του Μακάριεφ, χάρη στην οποία ξεκίνησε η ταχεία οικονομική ανάπτυξη της πόλης και των παρακείμενων οικισμών. Η διαρρύθμιση των εκθεσιακών χώρων στην χαμηλή αμμώδη όχθη του Oka ήταν ένα εξαιρετικό έργο αστικής ανάπτυξης που δημιουργήθηκε υπό την ηγεσία του Αβγκουστιν Μπγιετανκουρ: σκάφη τεχνητού καναλιού, δημιουργία συστήματος αποχέτευσης. Το συγκρότημα της έκθεσης Νίζνι Νόβγκοροντ περιελάμβανε την Κεντρική Έκθεση, την Ορθόδοξη Παλιά Έκθεση και τους Καθεδρικούς Ναούς της Νέας Έκθεσης, ένα σουνιτικό τζαμί, μια αρμενική εκκλησία, το Μπολσόι, και ένα τσίρκο. Χάρη στην έκθεση, ο Νίζνι Νόβγκοροντ πήρε το ψευδώνυμο "η τσέπη της Ρωσίας".

Το 1834-1841, πραγματοποιήθηκαν μετασχηματισμοί πολεοδομικού σχεδιασμού στο Νίζνι Νόβγκοροντ, οι οποίοι εξακολουθούν να καθορίζουν την εμφάνιση και την υποδομή του ιστορικού κέντρου: τοποθετήθηκαν αρκετές ράμπες που συνδέουν την Κάτω και την Άνω Ποσάντ (ένας από αυτούς, ο Ζελένσκι, έσκαψε στην πλαγιά του το βουνό του Κρεμλίνου). Έχουν κατασκευαστεί αναχώματα Κάτω Σαφρόνοβσκαγια και άνω Γκεοργκιέφσκαγια. Από τη γη που συλλέχθηκε κατά την κατασκευή της καταγωγής Ζελένσκι, ένα φράγμα Λικοβ χύθηκε στην τοποθεσία μιας παλιάς ξύλινης γέφυρας πάνω από τα Ποσιαγινα. Μια στρατιωτική φρουρά τοποθετήθηκε στο Κρεμλίνο, για την οποία βγήκαν τελικά κτίρια κατοικιών από εκεί. Το Κρεμλίνο έγινε το στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο της πόλης.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις εμφανίστηκαν σε κοντινά χωριά: ένα μηχανολογικό εργοστάσιο στο Σορμοβο και ένα μεταλλικό εργοστάσιο στο Καναβινο (τώρα είναι αστικές περιοχές). Το 1861, ένας από τους πρώτους στη χώρα, χτίστηκε εδώ ο σιδηρόδρομος Μόσχας-Νίζνι Νόβγκοροντ. Το 1880, ιδρύθηκε μια ανταλλαγή εμπορευμάτων.

Το 1896, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη έκθεση Ρωσικής Τέχνης και Βιομηχανίας στη Ρωσία στο χωριό Καναβινο, με την ευκαιρία της μεγάλης κλίμακας έργων βελτίωσης στην πόλη: οργανώθηκε η κίνηση του πρώτου ηλεκτρικού τραμ στη Ρωσία , κατασκευάστηκαν τελετές από το Κάτω στο Άνω Ποσάντ, ένα νέο κτίριο του θεάτρου της πόλης.[12]
Η εξέγερση του Δεκεμβρίου του 1905 στο Σορμοβο

Τον Δεκέμβριο του 1905, πραγματοποιήθηκε εξέγερση των εργαζομένων στο εργοστάσιο στο Σορμοβο και το Καναβινο. Αν και γρήγορα καταργήθηκε από την αστυνομία, οι εφημερίδες της εποχής σημείωσαν ευρεία δημόσια υποστήριξη για τις ενέργειες των απεργών.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Νίζνι Νόβγκοροντ ήταν γεμάτος πρόσφυγες από τα δυτικά της αυτοκρατορίας. Χάρη στον κυβερνήτη Αλεκσεγι Γκιρσ το 1915 κοντά στο Νίζνι Νόβγκοροντ, κατασκευάστηκε το τηλεφωνικό εργοστάσιο Siemens & Halske. Επιχειρήσεις, ιδρύματα και εργοστάσια άμυνας (συμπεριλαμβανομένων των εργοστασίων Ρίγα "Φγιελζερ" και "Ετνα") εκκενώθηκαν στην πόλη. Το 1916, το πανεπιστήμιο του Νίζνι Νόβγκοροντ άνοιξε και το Πολυτεχνικό Ινστιτούτο της Βαρσοβίας (το οποίο έγινε η βάση του μελλοντικού Ινστιτούτου Πολυτεχνικών Γκόρκυ) εκκενώθηκε. Για να το τοποθετήσουμε, ο αρχιτέκτονας Βλαντιμιρ Ποκροβσκιγι σχεδιάζει ένα ολόκληρο συγκρότημα εκπαιδευτικών, διοικητικών και βοηθητικών κτιρίων. Η κατασκευή τους δεν ολοκληρώθηκε πλήρως λόγω των επαναστατικών γεγονότων που εκτυλίσσονται στη χώρα. Για τον ίδιο λόγο, η κατασκευή ενός ναού για σχεδόν χίλιους ανθρώπους στο ρωσικό μπαρόκ στιλ του τέλους του 17ου αιώνα, καθώς και τα έργα του αρχιτέκτονα Νικολαγι Στρελετσκιγι το 1913-1915 - μια γέφυρα απορροής στην Οκά και σήραγγα κάτω από το Βόλγα με εντολή της Μόσχας-Καζάν Σιδηροδρομική Εταιρεία - δεν πραγματοποιήθηκε.

Στις αρχές Απριλίου 1917, δημιουργήθηκε η επαρχιακή εκτελεστική επιτροπή του Νίζνι Νόβγκοροντ της προσωρινής κυβέρνησης. Στα μέσα Μαρτίου ιδρύθηκε επίσης το επαρχιακό συμβούλιο των βουλευτών αγροτών και ξεκίνησε μια περίοδος διπλής εξουσίας.
Σοβιετική περίοδος

Το φθινόπωρο του 1917, η σοβιετική δύναμη ιδρύθηκε στην πόλη. Τότε η πόλη συγκλονίστηκε από αναταραχές, εμφύλιους και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1929, η Περιφερειακή Επιτροπή Νίζνι Νόβγκοροντ ιδρύθηκε στην πόλη. Κατά την περίοδο της νέας οικονομικής πολιτικής, η έκθεση Νίζνι Νόβγκοροντ αναβίωσε για λίγο. Ωστόσο, με την έναρξη της εκβιομηχάνισης τη δεκαετία του 1930, η έκθεση έκλεισε ως «κοινωνικά εχθρικό φαινόμενο».

Το 1929, οι οικισμοί Σορμοβο και Καναβινο καταργήθηκαν, η επικράτειά τους, μαζί με άλλους οικισμούς, συμπεριλήφθηκε στο μεγάλο Νίζνι Νόβγκοροντ, το οποίο από τότε άρχισε να χωρίζεται σε περιοχές. Την ίδια χρονιά, η επαρχία Νίζνι Νόβγκοροντ καταργήθηκε και η Νίζνι Νόβγκοροντ έγινε το κέντρο της περιοχής. Στις 7 Οκτωβρίου 1932, η πόλη μετονομάστηκε σε Γκόρκυ.[13]
Ανακοίνωση για την παράδοση της Ναζιστική Γερμανία στην πλατεία Μινιν και Ποζαρσκιγι στις 9 Μαΐου 1945

Τα τριάντα του ΧΧ αιώνα χαρακτηρίστηκαν από την ταχεία ανάπτυξη της βιομηχανίας. Το 1932, άρχισε να λειτουργεί η μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση στην πόλη - το εργοστάσιο αυτοκινήτων Γκόρκυ, που χτίστηκε με τη συμμετοχή της Ford Motor Co. Στη δεκαετία του 1930 - 1940, η πόλη αναφέρθηκε ακόμη και ως "Ρωσικό Ντιτρόιτ". Το 1932, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο λιμάνι φορτίου ποταμού στη Στρελκα, το οποίο είχε μεγάλη σημασία τόσο για την πόλη όσο και για ολόκληρο το ευρωπαϊκό τμήμα της χώρας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατασκευάστηκαν οι πρώτες μεγάλες γέφυρες: η γέφυρα αυτοκινήτων Καναβινσκιγι απέναντι από την Οκά και η σιδηροδρομική γέφυρα Μπορσκιγι κατά μήκος του Βόλγα, η οποία συνέδεε τον Γκόρκυ με απευθείας σιδηροδρομικές συνδέσεις με τα Ουράλια και τη Σιβηρία.

Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, αρκετές μεγάλες στρατιωτικές μονάδες και σχηματισμοί της λαϊκής πολιτοφυλακής σχηματίστηκαν στο Γκόρκυ, το 137ο τμήμα τουφέκι του σχηματισμού Γκόρκι έλαβε τον τίτλο των φρουρών. Το 1941-42, μια αμυντική γραμμή συνολικού μήκους άνω των 1000 χιλιομέτρων χτίστηκε γύρω από την πόλη. Οι βιομηχανικές επιχειρήσεις ήταν σημαντικοί προμηθευτές όπλων στο μέτωπο. Το εργοστάσιο κατασκευής μηχανημάτων παρήγαγε τόσα πυροβολικά όσο και σε όλες τις επιχειρήσεις στη Γερμανία.[14] Λόγω της στρατιωτικής-βιομηχανικής σημασίας της, η πόλη βομβαρδίστηκε από τη γερμανική αεροπορία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι Γερμανοί βομβιστές πραγματοποίησαν 43 επιδρομές στο Γκόρκι, εκ των οποίων 26 επιδρομές τη νύχτα.
Οδός Σβγιερντλοβ (πριν και μετά τη σοβιετική περίοδο - Μπολσαγια Ποκροβσκαγια) και το Κρεμλίνο (1985)

Μετά το τέλος του πολέμου, τα μέσα μαζικής μεταφοράς αποκαταστάθηκαν σταδιακά στην πόλη. Το δίκτυο μεταφορών και η υποδομή, τότε, κατασκευάστηκαν χωρίς να ληφθεί υπόψη η δυνατότητα της αρμόδιας διαχείρισης της πόλης, η οποία χρησίμευσε ως βάση για τα σύγχρονα προβλήματα μεταφορών και υποδομών. Πολυκατοικημένοι κοιτώνες χτίστηκαν στην Κάτω Πόλη κοντά στα εργοστάσια όπου εργάζονταν οι κάτοικοί τους. Εκείνη την εποχή, δεν είχε προβλεφθεί η καθημερινή μετακίνηση του εργατικού πληθυσμού σε άλλες περιοχές ή στην Άνω Πόλη. Ο Γκόρκι της δεκαετίας του 1930 - 1950 ήταν μια πόλη και πολλά εργοστάσια με οικισμούς και χωριά των εργαζομένων γύρω τους, χωρίζονταν από ερημικές περιοχές, τα οποία, μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα, είχαν ήδη δημιουργηθεί με πολυώροφες κατοικίες.

Λόγω της παρουσίας στο Γκόρκυ μεγάλου αριθμού αμυντικών εγκαταστάσεων από τις 4 Αυγούστου 1959, σύμφωνα με το διάταγμα του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΣΣΔ, έγινε κλειστή πόλη για τους αλλοδαπούς. Στη συνέχεια, αυτό επηρέασε τη χαμηλή εισροή τουριστών και την κακή ανάπτυξη του αεροδρομίου του Γκόρκυ. Τα κρουαζιερόπλοια κατά μήκος του Βόλγα με ξένους τουρίστες στο πλοίο πέρασαν από το Γκόρκυ τη νύχτα, χωρίς αποβίβαση.

Στις 20 Νοεμβρίου 1985, το πρώτο τμήμα του μετρό από το σταθμό Μοσκοβσκαγια έως το σταθμό Προλεταρσκαγια ξεκίνησε στο Γκόρκυ. Ωστόσο, το μετρό χτίστηκε μόνο για τους κατοίκους της Κάτω Πόλης και δεν συνέδεσε με κανένα τρόπο τα δύο μισά της πόλης. Αυτό έγινε για να μετακινηθεί η μεγάλη κυκλοφορία επιβατών αποκλειστικά από το σπίτι σε εργοστάσια και πίσω. Η αριστερή όχθη της πόλης και το ιστορικό της κέντρο συνδέθηκαν με το μετρό μόνο τον 21ο αιώνα.
Η ρωσική ομοσπονδία
Coat of Arms of Nizhny Novgorod.svg

Στις 22 Οκτωβρίου 1990, το ιστορικό όνομα του Νίζνι Νόβγκοροντ επέστρεψε στην πόλη.[13] Στις 6 Σεπτεμβρίου 1991, άνοιξε ξανά για επίσκεψη ξένων πολιτών. Στη δεκαετία του 1990, η έκθεση άρχισε να λειτουργεί ξανά, η οποία έγινε μια πλατφόρμα για διεθνή συνέδρια, εκθέσεις και επιχειρηματικά φόρουμ. Ταυτόχρονα, οι γερμανικές εταιρείες Mercedes-Benz και Volkswagen αγόρασαν μέρος του εργοστασίου αυτοκινήτων για δική τους παραγωγή.
Οδός Μπολσαγια Ποκροβσκαγια (2021)

Το επιχειρηματικό κέντρο της πόλης αναπτύσσεται στο ιστορικό της μέρος, παρά το γεγονός ότι τα στενά δρομάκια γίνονται εμπόδιο για αυτό. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, άρχισε να αναπτύσσεται ενεργά με πολυώροφα κτίρια κατοικιών και γραφείων, ενώ πραγματοποιείται συχνά καμπή ανάπτυξη, η οποία προσελκύει συνεχώς την προσοχή του κοινού. Εγκαύματα παλαιών ξύλινων κτιρίων αποτελούν επίσης πρόβλημα στο κέντρο της πόλης. Ορισμένα κατασκευαστικά έργα που ξεκίνησαν πριν από την κρίση 2008-2009 παρέμειναν παγωμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ως αποτέλεσμα των οποίων υπήρχαν πολλά ημιτελή καταστήματα λιανικής και γραφείων στο κέντρο.

Το Νίζνι Νόβγκοροντ είναι το μεγαλύτερο κέντρο για τον τουρισμό ποταμών κρουαζιέρας στη Ρωσία. Το 2013, η πρώτη γραμμή του αστικού τρένου κυκλοφόρησε σε περιοχές όπου δεν υπάρχει μετρό. Ο σταθμός Μοσκοβσκαγια είναι ένας κόμβος μεταφοράς μεταξύ του τρένου και του μετρό. Το 2016, ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν άνοιξε ένα νέο εργοστάσιο Νίζνι Νόβγκοροντ που πήρε το όνομά του από την 70η επέτειο της ανησυχίας της Νίκης του Αλμαζ-Αντεγι, το οποίο παράγει στρατιωτικό εξοπλισμό.

Το 2018, η πόλη έγινε ένας από τους συμμετέχοντες στο Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA. Σε αυτό το πλαίσιο, χτίστηκε ένα νέο γήπεδο, ο σταθμός Στρελκα του μετρό, ένα νέο κτίριο αεροδρομίου και πολλά άλλα.

Το 2021, ο Νίζνι Νόβγκοροντ θα γιορτάσει 800 χρόνια από την ίδρυσή του, σε αυτό το πλαίσιο, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε μια παν-ρωσική γιορτή της επετείου της πόλης. Μεγάλες αλλαγές πραγματοποιούνται τώρα σε δρόμους, πλατείες, ιστορικά κτίρια και άλλα. Για πρώτη φορά σε 40 χρόνια, πραγματοποιείται μεγάλης κλίμακας αποκατάσταση του Κρεμλίνου, και γι 'αυτό είναι πλέον κλειστό για τους τουρίστες.

Παραπομπές

«Encyclopaedia Britannica».
«Нижний Новгород : 785 вопросов и ответов Библиотека ННГАСУ». bibl.nngasu.ru. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
«Г.О.Г.НИЖНИЙ НОВГОРОД». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
«Pogoda.ru.net» (στα Ρωσικά). Weather and Climate (Погода и климат). Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2015.
«Gorkij (Nizhny Novgorod) Climate Normals 1961-1990». National Oceanic and Atmospheric Administration. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015.
«Каргалов В. В. Конец ордынского ига. М.: Наука, 1980.». krotov.info. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
«ЗЕМЩИНА • Большая российская энциклопедия - электронная версия». bigenc.ru. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
«Нижегородская Митрополия». Сайт Нижегородской Митрополии. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
«2014 год: 300-летие Нижегородской губернии». www.archive-nnov.ru (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
«К 285-летию учреждения полиции в городах». nnovgorod.bezformata.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
«История театра». drama.nnov.ru. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
«Общественный транспорт - первый трамвай, первое метро, первое такси.... РУССКАЯ КНИГА РЕКОРДОВ И ДОСТИЖЕНИЙ». bibliotekar.ru. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
«Городу Горькому возвращено его историческое название – Нижний Новгород». Calend.ru. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.
«Нижний Новгород достоин звания». ИА REGNUM (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2021.

Ομοσπονδιακά υποκείμενα της Ρωσικής Ομοσπονδίας ταξινόμηση ανά γεωγραφικό διαμέρισμα (χάρτης) Κεντρικό Βλαντίμιρ | Βορόνεζ | Γιαροσλάβλ | Ιβάνοβο | Καλούγκα | Κοστρομά | Κουρσκ | Λίπετσκ | Μόσχα | Μόσχα (πόλη) | Μπέλγκοροντ | Μπριάνσκ | Οριόλ | Ριαζάν | Σμολένσκ | Ταμπόβ | Τβερ | Τούλα Βορειοδυτικό Αγία Πετρούπολη | Αρχάγγελσκ | Βόλογκντα | Καλίνινγκραντ | Καρελία | Κόμι | Λένινγκραντ | Μούρμανσκ | Νενετσία | Νόβγκοροντ | Πσκοβ Νότιο Αντιγκέα | Άστραχαν | Βολγκογκράντ | Ινγκουσετία | Καλμίκια | Καμπαρντίνο-Μπαλκάρια | Καρατσάι-Τσερκεσία | Κρασνοντάρ | Νταγκεστάν | Β.Οσετία-Αλανία | Ροστόβ | Σταυρούπολη | Τσετσενία Βόλγα Κίροβ | Μαρίι Ελ | Μορδοβία | Μπασκιρία | Νίζνυ Νόβγκοροντ | Ορενμπούργκ | Ουλιάνοβσκ | Ουντμουρτία | Πένζα | Περμ | Σαμάρα | Σαράτοβ | Ταταρστάν | Τσουβασία Ουραλικό Γιαμαλία | Κουργκάν | Σβερντλόβσκ | Τιουμέν | Τσελιάμπινσκ | Χαντιμανσία Σιβηρικό Άγκα-Μπουργιατία¹ | Αλτάι (Δημοκρατία) | Αλτάι (Κράι) | Ιρκούτσκ | Κεμέροβο | Κρασνογιάρσκ | Μπουργιατία | Νοβοσιμπίρσκ | Ομσκ | Τιβά | Τομσκ | Τσιτά¹ | Χακασία Απωανατολικό Αμούρ | Εβραϊκή Περιφέρεια | Καμτσάτκα | Μαγκαντάν | Πριμόρσκι | Σαχά (Γιακουτία) | Σαχαλίνη | Τσουκότκα | Χαμπάροβσκ 1. Την 01/03/2008, η Περιφέρεια Τσιτά και ο Αυτόνομος θύλακας της Άγκα - Μπουργιατίας θα συνενωθούν στο νέο Κράι Ζαμπαϊκάλσκι. Σχετικά άρθρα: Ταξινόμηση των ομοσπονδιακών υποκειμένων βάσει έκτασης, πληθυσμού, πυκνότητας πληθυσμού.

Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.