.
Ο Κλάους Βέρνερ Γιοχάνις (Klaus Werner Iohannis, 13 Ιουνίου 1959) είναι Ρουμάνος πολιτικός γερμανικής καταγωγής. Εξελέγη πρόεδρος της Ρουμανίας στις εκλογές του 2014, ενώ είναι και ηγέτης του Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος από το 2014, έχοντας διατελέσει και στο παρελθόν πρόεδρος του Δημοκρατικού Φόρουμ Γερμανών στη Ρουμανία από το 2002 μέχρι το 2013. Προτού κατέλθει στην πολιτική, ο Γιοχάνις εργαζόταν ως δάσκαλος Φυσικής και ως σχολικός επιθεωρητής.
Αρχικά, ο Γιοχάνις εξελέγη δήμαρχος του Σίμπιου το 2000, εκπροσωπώντας το Δημοκρατικό Φόρουμ Γερμανών στη Ρουμανία. Παρότι ο γερμανικός πληθυσμός της κάποτε σχεδόν πλήρως γερμανόφωνης πόλης είχε συρρικνωθεί σε μια μικρή μειονότητα, ο Γιοχάνις εξελέγη δήμαρχος, γεγονός που χαρακτηρίστηκε ως έκπληξη. Στη συνέχεια, επανεξελέγη το 2004, το 2008 και το 2012. Στον Γιοχάνις συχνά αποδίδεται το γεγονός ότι μετέτρεψε την πόλη σε δημοφιλή τουριστικό προορισμό, ενώ ανακηρύχθηκε και ως Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2007. Τον Φεβρουάριο του 2013, ο Γιοχάνις προσχώρησε στο Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα έχοντας δεχτεί πρόσκληση του αρχηγού του κόμματος Κριν Αντονέσκου, ενώ το ίδιο έτος εξελέγη πρώτος αντιπρόεδρος του κόμματος. Το 2014, ο Γιοχάνις εξελέγη πρόεδρος του Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος.
Τον Οκτώβριο του 2009, τέσσερις από τις πέντε κοινοβουλευτικές ομάδες πρότειναν τον Γιοχάνις ως πρωθυπουργό της χώρας. Το Δημοκρατικό Φιλελεύθερο Κόμμα του Τραϊάν Μπασέσκου καταψήφισε την υποψηφιότητά του για την πρωθυπουργία της χώρας.[1] Στη συνέχεια, προτάθηκε εκ νέου από το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα και από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα.[2]
Ο Γιοχάνις είναι Σάξονας της Τρανσυλβανίας και είναι μέλος της γερμανικής μειονότητας της Ρουμανίας που εγκαταστάθηκε στην Τρανσυλβανία τον 12ο αιώνα.
Επανεξελέγη πρόεδρος κερδίζοντας στον 2ο γύρο το 2019.
Προσωπική και επαγγελματική ζωή
Γεννημένος στο ιστορικό κέντρο του Σίμπιου της Ρουμανίας, ο Κλάους Γιοχάνις είναι γόνος σαξονικής οικογένειας της Τρανσυλβανίας και το μεγαλύτερο από τα παιδιά της Σουζάνας και του Γκούσταβ Χάιντς Γιοχάνις. Έχει μία αδελφή, την Κρίστα Γιοχάνις[3]. Οι γονείς καθώς και η αδελφή του μετανάστευσαν από την πατρίδα τους το Σιμπίου (στα γερμανικά: Hermannstadt) στο Βύρτσμπουργκ της Γερμανίας το 1992, αξιοποιώντας το δικαίωμα επαναπατρισμού που έδινε το γερμανικό δίκαιο υπηκοότητας[4][5], όπως συνέβη με τους περισσότερους Τρανσυλβανούς Σάξονες μετά την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος. Έως και σήμερα, το 2014, οι γονείς του, η αδελφή και η ανιψιά του ζουν στο Βύρτσμπουργκ[6]. Ο Γιοχάνις έχει δηλώσει ότι οι πρόγονοί του εγκαταστάθηκαν στην Τρανσυλβανία, στην περιοχή της σημερινής Ρουμανίας πριν από 850 χρόνια[7]. Ο ίδιος δεν ακολούθησε την οικογένειά του στη Γερμανία, επειδή η γυναίκα του προτίμησε να μείνουν στη Ρουμανία[8].
Μετά την αποφοίτησή του από το Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Babes-Bolyai στο Κλουζ-Ναπόκα το 1983, ο Γιοχάνις εργάσθηκε ως καθηγητής φυσικής σε διάφορα σχολεία και κολέγια στο Σίμπιου, μεταξύ άλλων, από το 1989 έως το 1997, και στο Γυμνάσιο Samuel von Brukenthal του Σίμπιου, το παλαιότερο γερμανόφωνο σχολείο της Ρουμανίας. Από το 1997 έως το 1999 υπήρξε αναπληρωτής Γενικός Επιθεωρητής στην Κομητεία του Σίμπιου και από το 1999 έως την εκλογή του ως δήμαρχος το 2000 ήταν ο Γενικός Σχολικός Επιθεωρητής, επικεφαλής των δημοσίων σχολείων της κομητείας.
Ο Γιοχάνις μιλάει γερμανικά και ρουμάνικα ως μητρικές γλώσσες, καθώς επίσης και αγγλικά. Η αυθεντική γραφή του ονόματός του -το οποίο είναι γερμανικό- είναι Johannis, αλλά το όνομα καταχωρήθηκε ως Iohannis από τη ρουμανική ληξιαρχική αρχή στο πιστοποιητικό γέννησής του[9] και έκτοτε χρησιμοποιεί και τα δύο αδιακρίτως[10]. Το 1989 παντρεύτηκε τη ρουμανικής υπηκοότητας Κάρμεν Τζορτζέτα Λατσούρκα, η οποία είναι καθηγήτρια αγγλικών στο εθνικό κολέγιο στο Σίμπιου[11][12]. Δεν έχουν παιδιά.
Ο Γιοχάνις είναι μέλος της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της Διακήρυξης του Augsburg στη Ρουμανία, ήτοι στη γερμανόφωνη προτεσταντική εκκλησία της Τρανσυλβανίας[13].
Πολιτική καριέρα
Εντάχθηκε στο Δημοκρατικό Φόρουμ των Γερμανών της Ρουμανίας το 1990, και υπηρέτησε ως μέλος της εκπαιδευτικής επιτροπής του φόρουμ στην Τρανσυλβανία από το 1997, και ως μέλος της τοπικής επιτροπής στο Σίμπιου από το 1998. Το 2001, εκλέχθηκε Πρόεδρος του Δημοκρατικού κόμματος των Γερμανών της Ρουμανίας.
Θητεία ως δήμαρχος του Σίμπιου
Το 2000, το Δημοκρατικό Φόρουμ των Γερμανών της Ρουμανίας (FDGR) στο Σίμπιου αποφάσισε να στηρίξει την υποψηφιότητά του για τη δημαρχία. Παρότι η Γερμανική μειονότητα του Σίμπιου είχε μειωθεί στο 1,6%, ο Γιοχάνις εκλέχθηκε με το 69,18% των ψήφων και επανεξελέγη 3 φορές στη σειρά, με τα μεγαλύτερα εκλογικά ποσοστά της χώρας: 88,7% των ψήφων το 2004, και 87,4% το 2008. Είναι ο πρώτος Γερμανός δήμαρχος Ρουμάνικης πόλης μετά τον Albert Dörr, ο οποίος θήτευσε από το 1940 έως το 1945. Η μικρή Γερμανική μειονότητα είναι δημοφιλής στη Ρουμανία, όπου συχνά θεωρούνται σκληρά εργαζόμενοι, ακριβείς και ασυμβίβαστοι. Πολλοί Ρουμάνοι επίσης θυμούνται πως η χώρα πέρασε πολλές από τις καλύτερες στιγμές της υπό Γερμανούς Βασιλείς πριν από έναν αιώνα[5].
Καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του ως δήμαρχος, εργάστηκε πάνω στην ανασυγκρότηση των υποδομών της πόλης και στον εξορθολογισμό της τοπικής διοίκησης. Ο Γιοχάνις μάλιστα πιστώνεται την ανάδειξη της πόλης σε έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς χάρη στην αναστύλωση και αναπαλαίωση της παλαιάς πόλης[14] Κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας, ο Γιοχάνις εργάστηκε με ένα δημοτικό συμβούλιο που κυριαρχούσαν οι σοσιαλδημοκράτες.[εκκρεμεί παραπομπή] Από το 2004, κατά τη δεύτερη και τρίτη θητεία του, το δικό του κόμμα, το FDGR, κατείχε την πλειοψηφία των θέσεων. Από το 2008, το FDGR έχει τις 14 από τις 23 θέσεις δημοτικών συμβούλων, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (PDL) έχει 4, το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα (PSD) έχει 3, και το Εθνικιστικό Φιλελεύθερο Κόμμα (PNL) 2[15]
Ο Γιοχάνις δημιούργησε σχέσεις με ξένους αξιωματούχους και επενδυτές. Το Σίμπιου ανακηρύχθηκε ως Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2007, μαζί με το Λουξεμβούργο (το οποίο ξαναείχε τον τίτλο το 1995). Το Λουξεμβούργο επέλεξε να μοιραστεί αυτόν τον τιμητικό τίτλο με το Σίμπιου διότι πολλοί από του Τρανσυλβάνιους Σάξονες μετανάστευσαν εκεί τον 12ο αιώνα από την περιοχή που βρίσκεται σήμερα το Λουξεμβούργο[16] Το Σίμπιου, ή Hermannstadt στα Γερμανικά, ανοικοδομήθηκε από τους Τρανσυλβάνιους Σάξονες, και ήταν για πολύ καιρό το Πολιτιστικό κέντρο της μειονότητας, και κυρίως Γερμανόφωνη πόλη μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα. Πολλοί Γερμανοί έφυγαν από την πόλη μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, και ειδικά μετά το 1990, μέσα σε λίγους μήνες από την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος.
Στις 4 Νοεμβρίου 2005, ο Γιοχάνις ανακηρύχθηκε «Προσωπικότητα της χρονιάς για μια Ευρωπαϊκή Ρουμανία» (Personalitatea anului pentru o Românie europeană) από τον οργανισμόEurolink – House of Europe.
Υποψήφιος για την πρωθυπουργία της Ρουμανίας
Στις 14 Οκτωβρίου 2009, οι ηγέτες των κοινοβουλευτικών ομάδων της αντιπολίτευσης (του Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος, του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, της Δημοκρατικής Ένωσης Ούγγρων της Ρουμανίας, και η ομάδα των μικρότερων εθνικών μειονοτήτων), πρότειναν τον Γιοχάνις ως υποψήφιο για την πρωθυπουργία της Ρουμανίας, μετά την πτώση, την προηγούμενη ημέρα, της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Εμίλ Μποκ, η οποία δεν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στο κοινοβούλιο. Προερχόμενος εκτός της εθνικής πολιτικής σκηνής της Ρουμανίας, ο Γιοχάννις έχει την εικόνα ενός ανεξάρτητου πολιτικού[17], παρά το ότι το κόμμα του συστηματικά συμμαχεί με το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα, μαζί με το οποίο είχε συμμετάσχει, με τον Γοχάνις ως υποψήφιο, στις προηγούμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα (PNL), το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (PSD), η Δημοκρατική Ένωση Ούγγρων της Ρουμανίας (UDMR), και η ομάδα των μικρότερων εθνικών μειονοτήτων, πρότειναν τον Γιοχάνις ως κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό μεταβατικής κυβέρνησης[18]. Στις 14 Οκτωβρίου, ο Κλάους Γιοχάνις επιβεβαίωσε ότι αποδέχεται την υποψηφιότητα. Παρ’ όλα αυτά στις 15 Οκτωβρίου, ο Πρόεδρος Τραϊάν Μπασέσκου όρισε τον Λουσιάν Κροϊτόρου, έναν κορυφαίο Ρουμάνο οικονομολόγο, ως πρωθυπουργό και του έδωσε εντολή σχηματισμού της επόμενης κυβέρνησης της χώρας.
Μετά από ένα δεύτερο γύρο συνομιλιών, μία μέρα πριν την ανάληψη καθηκόντων από τον Κροϊτόρου, ο Μπασέσκου σημείωνε: «Μερικά κόμματα έχουν προτείνει τον Κλάους Γιοχάνις. Θα ήθελα να ξέρετε ότι δεν απέρριψα τη δυνατότητά του να αναλάβει την πρωθυπουργία επειδή οι επιλογές μου κατευθύνονται προς άλλες λύσεις (κυβερνήσεων εθνικής ενότητας). Απέρριψα την πρόταση αυτή γιατί προέρχεται από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα ή από άλλο κόμμα (το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα)», αναφερόμενος στον υποτιθέμενο περιορισμό του να λάβει υπ’ όψιν του πρόταση προερχόμενη από το μεγαλύτερο κόμμα (το Δημοκρατικό Φιλελεύθερο Κόμμα – PDL), περιορισμό τον οποίο αμφισβητούσαν τα άλλα κόμματα[19][20]. Η αντιπολίτευση άσκησε κριτική στην απόφαση του Προέδρου να μη δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Γιοχάνις. Ο ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών, Μιρτζέα Ντζοάνα, κατηγόρησε τον Μπασέσκου για προσπάθεια επηρεασμού του αποτελέσματος των προσεχών προεδρικών εκλογών αφού θα τις διοργάνωνε μια φίλα διακείμενη προς αυτόν κυβέρνηση[21][22]. Ο Κριν Αντονέσκου, ηγέτης του Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος διακήρυξε ότι το κόμμα του δεν θα επέτρεπε το να δοθεί η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε οποιονδήποτε άλλο πλην του Γιοχάνις[21]. Μετά τον ορισμό του Κροϊτόρου, ο Αντονέσκου, υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές, δήλωσε ότι, σε περίπτωση εκλογής του ως Προέδρου, θα έδινε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Γιοχάνις[23]. Τρεις ημέρες μετά, ο Ντζεοάνα δήλωσε ότι ο Αντονέσκου προσπαθούσε να προωθήσει την υποψηφιότητά του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, χρησιμοποιώντας τον Γιοχάνις. Απαντώντας του, ο Αντονέσκου δήλωσε στον τύπο ότι ο Γιοχάνις «δεν είναι το είδος του ανθρώπου που θα επέτρεπε σε κάποιον να τον χρησιμοποιήσει»[24]. Ο Ντζεοάνα και η ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος συναντήθηκαν για δεύτερη φορά με τον Γιοχάνις στο Βουκουρέστι, το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου. Η Δημοκρατική Ένωση Ούγγρων της Ρουμανίας, η οποία την προηγούμενη μέρα είχε δηλώσει ότι θα συμμετάσχει και αυτή στη συνάντηση, δήλωσε το πρωί ότι όλοι οι ηγέτες της απουσίαζαν εκτός της πόλης. Το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα συμμετείχε με κατώτερα στελέχη, μετά την ανακοίνωση το ίδιο πρωί του Αντονέσκου ότι βρίσκεται σε προεκλογική εκστρατεία στο Κλουζ - Ναπόκα[25]. Την 21η Οκτωβρίου, το Κοινοβούλιο, με 252 ψήφους υπέρ (του Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος, του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, της Δημοκρατικής Ένωσης Ούγγρων της Ρουμανίας, και της ομάδα των μικρότερων εθνικών μειονοτήτων) και 2 κατά, εξέδωσε ψήφισμα απαιτώντας από τον Πρόεδρο να ορίσει τον Γιοχάνις ως πρωθυπουργό[26][27].
Στο Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα (PNL)
Στις 20 Φεβρουαρίου του 2013, ο Κλάους Γιοχάνις ανακοίνωσε την προσχώρησή του στο PNL κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Crin Antonescu. Στο έκτακτο συνέδριο του PNL, εξελέγη πρώτος αντιπρόεδρος του Κόμματος. Στη συνεδρίαση της 28ης Ιουνίου 2014, εξελέγη πρόεδρος του PNL με 95% των ψήφων.
Υποψηφιότητα για πρόεδρος της Ρουμανίας
Το 2009, Γιοχάνις είχε δηλώσει ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να θέσει υποψηφιότητα για το αξίωμα του Προέδρου της Ρουμανίας, όχι όμως για το 2009[28]. Ο πρώην Πρωθυπουργός Καλίν Ποπέσκου-Ταριτσεάνου είχε δηλώσει στις 27 Οκτωβρίου 2009 και ξανά στις 23 Απριλίου 2010 ότι ο ίδιος θα ήθελε να δει τον Γιοχάνις να γίνεται Πρόεδρος της Ρουμανίας[29].
Τα κόμματα PNL και PDL ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2014 τις διαδικασίες για τη δημιουργία ενός κεντροδεξιού σχηματισμού. Τα δύο κόμματα θα συγχωνευτούν τελικά με το όνομα του PNL, αλλά θα κατεβούν στις εκλογές με τη μορφή μίας συμμαχίας, τη «Χριστιανο-Φιλελεύθερη Συμμαχία» (Alianta Creştin-Liberală). Στις 11 Αυγούστου, η Συμμαχία επέλεξε τον Γιοχάνις ως υποψήφιό της για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου και έτσι καταγράφηκε ως επίσημος υποψήφιος για την προεδρία[30]. Στον πρώτο γύρο έλαβε το 30,37% των ψήφων. Στο δεύτερο γύρο στις 16 Νοεμβρίου εξελέγη πρόεδρος της Ρουμανίας παίρνοντας το 54,43% των ψήφων.
Πρόεδρος της Ρουμανίας
Στις 16 Νοεμβρίου 2014 ο Κλάους Γιοχάνις εξελέγη ο πέμπτος πρόεδρος της Ρουμανίας, κερδίζοντας τον υποψήφιο του PSD Victor-Viorel Ponta. Ο Γιοχάνις κέρδισε τις εκλογές με 54,43% των ψήφων. Πρόκειται να αναλάβει τα καθήκοντά του στις 22 Δεκεμβρίου, οπότε τελειώνει η θητεία του προκατόχου του, Τραϊάν Μπασέσκου. Η προεδρική του εκστρατεία επικεντρώθηκε στην καταπολέμηση της διαφθοράς και για τη βελτίωση του συστήματος δικαιοσύνης[31]. Ο Γιοχάνις είναι επίσης υποστηρικτής μιας θερμά φιλοδυτικής εξωτερικής πολιτικής[32].
Ο Γιοχάνις διεκδίκησε ξανά την εκλογή του στις προεδρικές εκλογές του 2019. Οι εκλογές διεξήχθησαν σε δύο γύρους, στις 10 Νοεμβρίου και στις 24 Νοεμβρίου 2019. Επανεξελέγη πρόεδρος κερδίζοντας στον 2ο γύρο με ποσοστό γύρω στο 63% των ψήφων έναντι περί το 37% για την πρώην πρωθυπουργό Βιόριτσα Ντάντσιλα.[33].
Παραπομπές
«Romanian opposition demands new PM». euronews. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«National minorities in Romania's Parliament support Mircea Geoana's candidacy for runoff presidential election - FINANCIARUL - ultimele stiri din Finante, Banci, Economie, Imobiliare si IT». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
Ramona Găină (24 Σεπτεμβρίου 2014). «Klaus Iohannis. Secretele neamțului care vrea să fie președintele României». Adevărul (στα Romanian).CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
Die Lokomotive von Hermannstadt, συνέντευξη του Γκούσταβ Χάιντς Γιοχάνις στο Monatsgruß (μηνιαίο περιοδικό της Ευαγγελικής-Λουθηρανικής Εκκλησίας του Βύρτσμπουργκ), Οκτώβριος 2007, σελ. 5.
Grim Romanians Brighten Over a German Connection. New York Times 2009-12-06.
«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2014.
http://adevarul.ro/news/politica/iohannis-adevarul-live-stramosii-venit-850-ani-transilvania-n-am-vrut-niciodata-plec-romania-1_53e20a820d133766a80e014b/index.html
http://www.digi24.ro/
http://www.dw.de/romanian-presidential-candidate-klaus-iohannis-a-pragmatic-go-getter/a-18068149
«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2014.
http://www.evz.ro/articole/detalii-articol/871880/Carmen-Johannis-sfetnicul-din-umbra/
http://www.realitatea.net/klaus-johannis-spune-ca-a-votat-pentru-normalitate_687833.html
http://www.spiegel.de/politik/ausland/rumaeniens-praesident-klaus-johannis-gewinnt-wahl-ponta-gratuliert-a-1003292.html
The Himalayan Times, 2009-10-14: Romanian prez proposes unity govt Αρχειοθετήθηκε 2009-10-21 στο Wayback Machine.. Ανακτήθηκε 2009-10-15.
(Ρουμανικά) Το Δημοτικό Συμβούλιο του Σίμπιου Αρχειοθετήθηκε 2010-02-10 στο Wayback Machine. στην επίσημα ιστοσελίδα της πόλης. Retrieved 2009-10-16.
Sibiu – Hermannstadt: European Capital of Culture 2007 Αρχειοθετήθηκε 2009-10-08 στο Wayback Machine.. Ανακτήθηκε 2009-10-15.
"Democratic Liberals submit their own nomination for prime minister. Other parties keep supporting their own nomination", Hotnews.ro, 15 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 16 Οκτωβρίου 2009
(Ρουμανικά) Mircea Geoană, Crin Antonescu, Bela Marko, Varujan Pambuccian, Daniela Popa, Ανοικτή επιστολή στον Τραϊάν Μπασέσκου. 14 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 15 Οκτωβρίου 2009
(Ρουμανικά) "Băsescu spune ca n-are nimic cu Iohannis dar România are nevoie de un premier cu experiență în economie" («Ο Μπασέσκου λέει ότι δεν έχει τίποτα εναντίον του Γιαχάνις, αλλά η Ρουμανία έχει ανάγκη από Πρωθυπουργό με εμπειρία στα οικονομικά»), Ziarul Financiar, 14 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 16 Οκτωβρίου 2009
(Ρουμανικά) PNL, PSD si UDMR l-au "desemnat" pe Johannis premier, desi neamtul nu e pe gustul lui Basescu, Ziarul Financiar, 15 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 21 Οκτωβρίου 2009
"Romanian President names prime minister designate, opposition seething" Αρχειοθετήθηκε 2012-03-29 στο Wayback Machine., The Sofia Echo, 15Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 16 Οκτωβρίου 2009
"Geoana-Basescu cam put an end on Wednesday to political crisis" Αρχειοθετήθηκε 2011-10-06 στο Wayback Machine., Financiarul.ro, 15 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 16 Οκτωβρίου 2009
"Johannis ready to head national union gov’t" Αρχειοθετήθηκε 2011-10-06 στο Wayback Machine., Financiarul.ro, 15 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 16 Οκτωβρίου 2009
"Geoană și Antonescu își dispută "agentul electoral" Johannis", Evenimentul Zilei, 18 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 18 Οκτωβρίου 2009
"UDMR nu participa la intalnirea de duminica seara cu Klaus Johannis", Hotnews.ro, 18 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 18 Οκτωβρίου 2009
Johannis, „validat premier” în parlament, Evenimentul Zilei, 21 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 21 Οκτωβρίου 2009 Αρχειοθετήθηκε 2009-10-22 στο Wayback Machine.
"Parlamentarii au adoptat declarația de susținere a lui Klaus Iohannis la funcția de premier", Cotidianul, 21 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε 22 Οκτωβρίου 2009 [νεκρός σύνδεσμος]
«Portalul national de Administratie Publica». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Tăriceanu: "Îl văd pe Iohannis fie premier, fie preşedinte"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
Irina Popescu (11 Αυγούστου 2014). «Romania's Christian Liberal Alliance chooses its presidential candidate». Romania-Insider. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2014.
«Klaus Iohannis wins Romanian presidential election». The Guardian. 16 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2014.
A commonsense victory, The Economist
Ρουμανία : Πρόεδρος ο κεντροδεξιός Γιοχάνις – Ιστορική ήττα της Κεντροαριστεράς, in.gr, 25 Νοεμβρίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Klaus Iohannis στο Wikimedia Commons
Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Ευρωπαϊκή Ένωση Μισέλ (Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου) Ευρωπαϊκή Ένωση Φον ντερ Λάιεν (Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής)
Αυστρία Νεχάμερ Βέλγιο Ντε Κρο Βουλγαρία Ντόνεφ Γαλλία Μακρόν Γερμανία Σολτς Δανία Φρεντέρικσεν Ελλάδα Μητσοτάκης Εσθονία Κάλας Ιρλανδία Βαράντκαρ Ισπανία Σάντσεθ Ιταλία Μελόνι Κροατία Πλένκοβιτς Κύπρος Χριστοδουλίδης Λετονία Καρίνς Λιθουανία Σιμονιτέ Λουξεμβούργο Μπετέλ Μάλτα Αμπέλα Ολλανδία Ρούτε Ουγγαρία Όρμπαν Πολωνία Μοραβιέτσκι Πορτογαλία Κόστα Ρουμανία Γιοχάνις Σλοβακία Χέγκερ Σλοβενία Γκολόμπ Σουηδία Κρίστερσον Τσεχία Φιάλα Φινλανδία Μάριν
Αρχηγοί κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αλεξάντερ Φαν ντερ Μπέλεν (AT) Φίλιππος (BE) Ράντεφ (BG) Μακρόν (FR) Σταϊνμάιερ (DE) Μαργαρίτα Β΄ (DK) Σακελλαροπούλου (GR) Κάλιουλαϊντ (EE) Χίγκινς (IE) Φίλιππος ΣΤ΄ (ES) Ματαρέλα (IT) Μιλάνοβιτς (HR) Αναστασιάδης (CY) Λέβιτς (LV) Ναουσέντα (LT) Ερρίκος (LU) Βέλλα (MT) Γουλιέλμος-Αλέξανδρος (NL) Άντερ (HU) Κομορόφσκι (PL) Ρεμπέλο ντε Σόουζα (PT) Γιοχάνις (RO) Τσαπούτοβα (SK) Μουσάρ (SI) Κάρολος ΙΣΤ΄ Γουσταύος (SE) Ζέμαν (CZ) Νιινίστο (FI)
Παραλήπτες του Βραβείου Καρλομάγνος
1950-1969
Ρίχαρντ Νικολάους Γκραφ Κουντενχόβε- Καλλέργης (1950) Χέντρικ Μπρούγκμανς (1951) Αλτσίντε ντε Γκάσπερι (1952) Ζαν Μονέ (1953) Κόνραντ Αντενάουερ (1954) Ουίνστον Τσώρτσιλ (1956) Πολ Ανρί Σπάακ (1957) Ρομπέρ Σουμάν (1958) Τζορτζ Μάρσαλ (1959) Γιόζεφ Μπεκ (1960) Βάλτερ Χαλστάιν (1961) Έντουαρντ Χιθ (1963) Αντόνιο Σένι (1964) Γιενς Ότο Κραγκ (1966) Τζόζεφ Λουνς (1967) Ευρωπαϊκή Επιτροπή (1969)
1970-1989
Φρανσουά Σεϊντού ντε Κλοζόν (1970) Ρόι Τζένκινς (1972) Ντον Σαλβαδόρ ντε Μανταριάγα (1973) Λέο Τίντεμανς (1976) Βάλτερ Σέελ (1977) Κωνσταντίνος Καραμανλής (1978) Εμίλιο Κολόμπο (1979) Σιμόν Βέιλ (1981) Χουάν Κάρλος Α' της Ισπανίας (1982) Καρλ Κάρστενς (1984) Λαός του Λουξεμβούργου (1986) Χένρυ Κίσινγκερ (1987) Φρανσουά Μιτεράν \ Χέλμουτ Κολ (1988) Αδερφός Ροζέ (1989)
1990-2009
Γκιούλα Χορν (1990) Βάτσλαβ Χάβελ (1991) Ζακ Ντελόρ (1992) Φελίπε Γκονθάλεθ (1993) Γκρο Χάρλεμ Μπρούντλαντ (1994) Φραντς Βρανίτσκι (1995) Βεατρίκη της Ολλανδίας (1996) Ρόμαν Χέρτσογκ (1997) Μπρόνισλαβ Γκέρεμεκ (1998) Τόνι Μπλερ (1999) Μπιλ Κλίντον (2000) Γκιόργκι Κόνραντ (2001) Ευρώ (2002) Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εσταίν (2003) Πατ Κοξ \ Ειδικό Βραβείο: Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ (2004) Κάρλο Ατσέλιο Τσάμπι (2005) Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (2006) Χαβιέρ Σολάνα (2007) Άνγκελα Μέρκελ (2008) Αντρέα Ρικάρντι (2009)
2010-σήμερα
Ντόναλντ Τουσκ (2010) Ζαν-Κλοντ Τρισέ (2011) Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (2012) Ντάλια Γκριμπαουσκάιτε (2013) Χέρμαν βαν Ρομπέι (2014) Μάρτιν Σουλτς (2015) Πάπας Φραγκίσκος (2016) Τίμοθι Γκάρτον Ας (2017) Εμανουέλ Μακρόν (2018) Αντόνιο Γκουτέρες (2019) Κλάους Γιοχάνις (2020) Σβιατλάνα Τσιχανόφσκαγια (2022) Μαρία Κολεσνίκοβα (2022) Βερόνικα Τσέπκαλο (2022)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
