.
Το Οντορχέιου Σεκουγιέσκ ή Σίκελουντβαρχέυ (ρουμ. Odorheiu Secuiesc, ουγγρ. Székelyudvarhely, γερμ. Odorhellen) είναι πόλη και ο δεύτερος σε πληθυσμό δήμος της Κομητείας Χαργκίτα, στην ανατολική Τρανσυλβανία της Ρουμανίας. Είναι γνωστό επίσης με την απλούστερη μορφή του ονόματός του, ιδίως παλαιότερα, ως Οντορχέι (Odorhei) στη ρουμανική και Ουντβαρχέυ (Udvarhely) στην ουγγρική. Ο πληθυσμός το 2011 ήταν 34.257 κάτοικοι.
Σύνθεση πληθυσμού
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα δεδομένα, το 95,8% του πληθυσμού της πόλεως είναι ουγγρικής εθνικής καταγωγής, κάτι που καθιστά το Οντορχέιου Σεκουγιέσκ την πόλη με την τρίτη μεγαλύτερη αναλογία ουγγρικού πληθυσμού σε όλη τη Ρουμανία. Επιπλέον 1,5% των κατοίκων είναι Αθίγγανοι, αφήνοντας μόλις 2,6% στους φυλετικά Ρουμάνους.
Ιστορικά, το 1912 ο πληθυσμός του Οντορχέι ήταν 10.244 κάτοικοι, το 1930 είχε μειωθεί στους 8.518 και μετά παρουσιάζει συνεχή αύξηση από 14.162 το 1956 μέχρι ένα μέγιστο 39.959 το 1992, ενώ μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος ο πληθυσμός μειώνεται συνεχώς, εξαιτίας κυρίως της ελεύθερης πλέον μεταναστεύσεως κατοίκων στο εξωτερικό.
Το 50,05% των κατοίκων δήλωσε ως θρήσκευμα κατά την τελευταία απογραφή τον Ρωμαιοκαθολικισμό, το 30,14% τον Καλβινισμό, το 14,71% τον Ουνιταριανισμό και μόλις το 2,54% την Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία.
Ιστορία
Η πόλη, ως πρώην έδρα της Κομητείας Ουντβαρχέυ του Βασιλείου της Ουγγαρίας, αποτελεί ένα από τα ιστορικά κέντρα της Γης του Σέκελι. Η πρώτη γνωστή αναφορά στην πόλη βρίσκεται σε μια παπική καταγραφή καθηκόντων του 1334, όπου μνημονεύεται ως Oduorhel.[3] Το 1357 εκεί έλαβε χώρα η πρώτη σύνοδος των Σέκελι. Φρούριο ανεγέρθηκε στην πόλη το 1451. Από το 1615, οπότε ο Πρίγκιπας Γαβριήλ της Τρανσυλβανίας επανεπιβεβαίωσε τα δικαιώματα του οικισμού ως πόλεως, αυτός αναφέρεται με την ονομασία Σίκελουντβαρχέυ.
Ο πρίγκιπας της Βλαχίας Μιχαήλ ο Γενναίος συμμάχησε με τους Σέκελι και τους Αψβούργους και κατέστρεψε το φρούριο το 1599, κατά την εκστρατεία του στην Τρανσυλβανία. Ξαναχτίστηκε και καταστράφηκε και πάλι κατά τη διάρκεια της ιστορίας του, και σήμερα, ερειπωμένο, είναι γνωστό ως «το Φρούριο που του επιτέθηκαν οι Σέκελι».
Μετά τη Συνθήκη του Τριανόν του 1920 η πόλη έγινε μέρος της Ρουμανίας, στην ομώνυμη Κομητεία Οντορχέι. Το 1940 η βόρεια Τρανσυλβανία δόθηκε στην Ουγγαρία, η οποία έτσι κράτησε την πόλη μέχρι το 1944. Μετά το τέλος του πολέμου, επιστράφηκε στη Ρουμανία (επισήμως το 1947). Από το 1952 μέχρι το 1968 η πόλη υπαγόταν στην Αυτόνομη Περιοχή των Μαγυάρων, μέχρι που αυτή καταργήθηκε και από τότε ανήκει στην Κομητεία Χαργκίτα.[4]
Η πόλη και τα γύρω χωριά χτυπήθηκαν από μεγάλες πλυμμύρες τον Αύγουστο του 2005.
Στις 22 Μαΐου 2004 εγκαινιάσθηκε στην πόλη ένα πάρκο αγαλμάτων ιστορικών προσώπων των Σέκελι. Το γεγονός ξεκίνησε μια αντιπαράθεση, καθώς ένα από τα αγάλματα (με επιγραφη «Ο περιπλανώμενος Σέκελι»), ερμηνεύθηκε από τον ρουμανικό τύπο ότι απεικονίζει τον αμφιλεγόμενο συγγραφέα Άλμπερτ Βας.
Παιδεία και πολιτισμός
Η εσωτερική αυλή του δημαρχείου του Οντορχέι
Η πόλη είναι ονομαστή για τη μακρά και διακεκριμένη παράδοση που έχει στη μέση εκπαίδευση, με σημαντικότερο και παλαιότερο το Θεωρητικό Γυμνάσιο Tamasi Aron (ιδρύθηκε από Ιησουίτες το 1593), ένα από τα παλαιότερα ουγγρικά εκπαιδευτικά ιδρύματα παγκοσμίως, με το σημερινό του κτήριο να είναι αρχιτεκτονικό κόσμημα της Αρ Νουβό. Υπάρχει επίσης το Κολέγιο Backamadarasi Kis Gergely, που ιδρύθηκε το 1670, και το Παιδαγωγικό Κολέγιο Benedek Elek, του οποίου το κεντρικό κτήριο αποτελεί διατηρητέο μνημείο. Σήμερα το Οντορχέιου Σεκουγιέσκ διαθέτει μία ανώτερη σχολή, το Κολέγιο Σύγχρονων Επιχειρηματικών Σπουδών
Πολιτιστικά, το Οντορχέιου Σεκουγιέσκ διαθέτει ένα μεγάλο για το μέγεθος της πόλεως θέατρο, το Μουσείο Haáz Rezső (λαογραφικό και ιστορικό, με αυξανόμενη συλλογή έργων Ούγγρων ζωγράφων της Τρανσυλβανίας), φιλαρμονική ορχήστρα, έναν τοπικό τηλεοπτικό σταθμό και αρκετές τοπικές εφημερίδες. Η πόλη φιλοξενεί συχνά καλλιτέχνες και μουσικά συγκροτήματα από την Ουγγαρία.
Τουρισμός
Υπάρχουν φεστιβάλ τους περισσότερους μήνες του έτους, όπως και μια μηνιαία «αγορά των αγροτών», με παραδοσιακά προϊόντα και προϊόντα βιολογικής γεωργίας. Η πόλη διαθέτει ένα κεντρικό πάρκο, μια μεγάλη υπαίθρια κολυμβητική δεξαμενή και αρκετά σπα. Γνωστός είναι ο ποδηλατόδρομος μέχρι το Szejke Spa και το Μουσείο Μεταλλικών Υδάτων. Υπάρχει επίσης χιονοδρομικό κέντρο και ενοικιαζόμενες σε τουρίστες ορεινές καλύβες στο βουνό Μανταράς. Η περιοχή έχει γνωρίσει αύξηση του ενδιαφέροντος για οικοτουρισμό, πεζοπορικό τουρισμό, αναρριχήσεις και πολιτιστικό τουρισμό.[5] Υπάρχουν τρία μεγάλα ξενοδοχεία στην πόλη, τα «Τάρναβα», «Gondűző» και «Septimia Wellness Hotel & Spa».
Το πλησιέστερο αεροδρόμιο είναι εκείνο του Τίργκου Μούρες, 110 χιλιόμετρα από το Οντορχέιου Σεκουγιέσκ.
Αξιοσημείωτα πρόσωπα
Πέτερ Έτβες (γενν. 1944), συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας
Μάρτα Κάρολυ (γενν. 1942), προπονήτρια γυμναστικής, μεταξύ άλλων της Νάντια Κομανέτσι και της εθνικής ομάδας γυναικών των ΗΠΑ
Λάζλο Ράικ (1909-1949), υπουργός της κομμουνιστικής Ουγγαρίας
Ρέζιε Σου (1903-1980), βοτανολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης
«Αδελφές» πόλεις
Το Οντορχέιου Σεκουγιέσκ είναι «αδελφοποιημένο» με τις εξής πόλεις:
Μπέκεστσάμπα (Ουγγαρία)
Μπαρτς (Ουγγαρία)
Σουμπότιτσα (Σερβία)
Várkerület (μέρος της Βουδαπέστης)
Hegyvidék (μέρος της Βουδαπέστης)
Βατς (Ουγγαρία)
Ντουνάισκα Στρέντα (Σλοβακία)
Soroksár (μέρος της Βουδαπέστης)
Τάταμπάνια (Ουγγαρία)
Törökbálint (προάστιο της Βουδαπέστης)
Τίχανι (Ουγγαρία)
Τσέγκλεντ (Ουγγαρία)
Χάιντουντορόγκ
Ζούτερμέρ (Ολλανδία)
Παραπομπές
«Rezultatele alegerilor locale din 2016». Central Electoral Bureau.
coduripostaleok.ro/harghita/odorheiu-secuiesc-hr.
János András Vistai. «Tekintő – Erdélyi Helynévkönyv». H παράμετρος |url= είναι κενή ή απουσιάζει (βοήθεια)Transylvanian Toponym Book Αρχειοθετήθηκε 2011-07-10 στο Wayback Machine.
John F. Cadzow· Andrew Ludányi· Louis J. Éltető (1983). Transylvania: the roots of ethnic conflict. Kent State University Press. ISBN 9780873382830.
«Az ökoturizmus áll a Hargita megyei turisztikai fejlesztések középpontjában» (στα Ουγγρικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2013.
|
Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
