Γκαλάτσι

 

 

.

Ρουμανία

Το Γκαλάτσι ή Γαλάτσι (ρουμ.: Galaţi) είναι πόλη και λιμάνι στην ανατολική Ρουμανία, έδρα της ομώνυμης περιοχής, στην ιστορική περιοχή της Μολδαβίας. Το Γαλάτσι είναι λιμάνι στον Ποταμό Δούναβη, πολύ κοντά στην πόλη Βραΐλα, με την οποία αποτελεί ενιαία μητροπολιτική περιοχή. Το 2011 είχε πληθυσμό 231.204 κατοίκων και ήταν έτσι η 7η μεγαλύτερη πόλη της Ρουμανίας. Το Γαλάτσι είναι μεγάλο oικονομικό κέντρο, που βασίζεται στο λιμάνι του, στα ναυπηγεία, στο εργοστάσιο χάλυβα ArcelorMittal Galați και τις εξαγωγές ορυκτών.

Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά το 1445. Το 1789, κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο, η πόλη πυρπολήθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις υπό τη διοίκηση του Μιχαήλ Καμένσκι. Τό Γαλάτσι ήταν η πόλη πού χύθηκε τό πρώτο αίμα του Εικοσιένα και έλαβε χώρα η πρώτη μάχη στην Μολδοβλαχία ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους (Μάχη του Γαλατσίου). Η πόλη έγινε το 1907 χώρος αγροτικής εξέγερσης, η οποία συνετρίβη από τον ρουμάνικο στρατό.

Στο Γαλάτσι βρίσκεται η μεγαλύτερη χαλυβουργία της Ρουμανίας, η Arcelor-Mittal Galaţi, που ήταν υπό κρατική ιδιοκτησία μέχρι το 2001. Εδώ βρίσκεται επίσης το μεγαλύτερο ναυπηγείο του Δούναβη, λόγω της καλής πρόσβασης που έχει η πόλη στη Μαύρη Θάλασσα και της μικρής απόστασης με το εργοστάσιο χαλυβουργίας. Η πόλη είναι αδελφοποιημένη, μεταξύ άλλων, με τον Πειραιά από το 1985.
Ετυμολογία και ονόματα

Το όνομα "Γκαλάτσι" προέρχεται από την Κουμανική λέξη γκαλάτ. Αυτή είναι δανεισμένη από την Αραβική λέξη قَلْعَةٌ qalʿat, "φρούριο". Εχουν προταθεί και άλλες ετυμολογίες, όπως το Σερβικό γκάλατς. Εντούτοις η ρίζα γκαλάτ εμφανίζεται σε γειτονικά τοπωνύμια, μερικά από τα οποία δείχνουν σαφώς Κουμανική προέλευση, για παράδειγμα η Λίμνη Γκαλατσούι, που έχει τη χαρακτηριστική Κουμανική κατάληξη -ούι, για το "νερό". Αλλο τοπωνύμιο στην περιοχή είναι η Γαλικία, με την πόλη της Χαλίτς, που συνδέεται τοπικά με την κάργια (Κάουκα, Χάλκα). Πριν τη Μογγολική εισβολή στο Κράτος των Ρως το Γκαλάτσι ήταν γνωστό ως Μάλι Χαλίτς (Μικρό Χαλίτς) ως τμήμα του Βασιλείου Γαλικίας-Βολυνίας. Αλλα παρόμοια τοπωνύμια είναι το Γκαλίτς στη Ρωσία και η Γαλατία στην Τουρκία, που υποδηλώνει Κελτική προέλευση.

Ιστορία
Αρχαιότητα

Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν κατοίκηση της περιοχής από τη Νεολιθική περίοδο. Για παράδειγμα βορειοδυτικά της πόλης του Γκαλάτσι, ανατολικά των ελών Μαλίνα, βρέθηκαν θραύσματα κεραμεικών και οστέινων εργαλείων. Ενα πέτρινο σκήπτρο από την ύστερη Εποχή του Χαλκού, που ανήκε στον πολιτισμό Κοσλοτζένι βρέθηκε στη νότια όχθη των ελών. Η ίδια η πόλη του Γκαλάτσι αναπτύχθηκε από αρχαίο Δακικό οικισμό του 6ου και 5ου αιώνα π.Χ., εκεί όπου υπήρχε ένα πέρασμα του Ποταμού Δούναβη. Το 101-102 και το 105-106 οι Δάκες πολέμησαν κατά των Ρωμαίων και η περιοχή έγινε τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ενα ισχυρό Ρωμαϊκό φρούριο χτίστηκε στο Μπάρμποσι για την άμυνα του περάσματος του Δούναβη. Μετά το 300 αναπτύχθηκε ένας Δακορωμαϊκός οικισμός σε ένα πέρασμα νότια της θέσης της Εκκλησίας της Παναγίας.

Μεσαίωνας

Υπάρχουν στοιχεία συνεχούς κατοίκησης του Γκαλάτσι μετά το 600. Ενας θησαυρός από 12 ασημένια νομίσματα εκδοθέντα μεταξύ 613 και 685 βρέθηκε σε Βυζαντινό τάφο κοντά στην Εκκλησία της Παναγίας. Βρέθηκαν επίσης Δυτικά και Βυζαντινά νομίσματα της εποχής του Αυτοκράτορα Μιχαήλ Δ΄ (1034–1041). Κάποια στιγμή η πόλη περιήλθε στη Δημοκρατία της Γένοβας και ονομάστηκε "Καλάντα". Το 1445 το Γκαλάτσι αναφέρει έγγραφο υπογεγραμμένο από το Στέφανο Β΄ της Μολδαβίας. Το 1484, όταν η Κίλιγια καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς, το Γκαλάτσι παρέμεινε το μοναδικό λιμάνι της Μολδαβίας, όχι μόνο για το εγχώριο εμπόριο αλλά και για το εμπόριο με την Τουρκία και την Πολωνία. Το 1590 έγινε στο Γκαλάτσι Εβραϊκό νεκροταφείο.
18ος αιώνας

Το Γκαλάτσι το 1826

Ο Ουκρανός λαϊκός ήρωας Ιβάν Στεπάνοβιτς Μαζέπα ήταν Χετμάνος (Ηγεμόνας), που πέθανε το 1709 στη Βαρνίτσα της Βεσσαραβίας και τάφηκε στο Γκαλάτσι, σε τάφο από τούβλα. Το 1710 οι Τάταροι λεηλάτησαν το Γκαλάτσι μετά τη Μάχη του Στανιλέστι. Το 1775 η Ρωσία άνοιξε προξενείο στο Γκαλάτσι. Ομως το 1789, κατά το Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1787-1792, η πόλη κάηκε από τις στρατιές του Ρώσου στρατηγού ΜΙχαήλ Καμένσκι.

19ος αιώνας

Λόγω της αναταραχής στο μέρος αυτό της Ευρώπης, το λιμάνι του Γκαλάτσι έγινε τόπος κατασκευής μεγάλων πολεμικών πλοίων. Ο Αμποτ Μπόσκοβ, Ρουμάνος περιηγητής, ανέφερε : "Eίδα ένα μεγάλο πλοίο, σαν εκείνα που λένε οι Τούρκοι καραβέλες, έτοιμο να καθελκυστεί στο νερό. Εγινε με εντολή του Ισαάκ-αγά, μεγάλου φοροσυλλέκτη της Κωνσταντινούπολης. Το πλοίο ήταν τεράστιο 1770 βήματα και φορτωμένο με 84 κανόνια."

Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 στο Γκαλάτσι (και σε άλλες πόλεις) φονεύθηκαν Οθωμανοί υπήκοοι. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας σειράς εξεγέρσεων μελών της ένωσης των λιμενεργατών και υπαλλήλων της πόλης.

Παρά τους πολέμους και την αναταραχή το Γκαλάτσι αναπτύχθηκε βασιζόμενο στο εμπόριο (ιδίως εξαγωγής σιτηρών). Το 1805 η Γαλλία και η Αγγλία ίδρυσαν υποπροξενεία. Το 1832 ιδρύθηκε η Σχολή των Αγίων Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Δύο χρόνια αργότερα, το 1834, Αυστριακά πλοία έκαναν προγραμματισμένα δρομολόγια και το 1837 το Γκαλάτσι ανακηρύχθηκε ελεύθερο λιμάνι (ανακλήθηκε το 1882). Το 1850 ο Τζέιμς Μπιουκάναν, πρόεδρος των ΗΠΑ, έστειλε στο Γκαλάτσι υποπρόξενο και οι ΗΠΑ άνοιξαν προξενείο το 1858. Το Γκαλάτσι ήταν επίσης εμπορικό λιμάνι για τις Γερμανικές χώρες. Οταν τελείωσε ο Κριμαϊκός Πόλεμος (1854–1856) το Γκαλάτσι έγινε έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του Δούναβη.

Μετά την ενοποίηση των Ρουμανικών πριγκιπάτων το 1859, με κυβερνήτη τον Αλέξανδρο Ιωάννη Κούζα εντάθηκε η ανάπτυξη στο Γκαλάτσι. Ο Ζέλετιν έγραψε : "Στη γέννηση του σύγχρονου ρουμανικού κράτους πρέπει να διακρίνουμε δύο κύρια ρεύματα - ένα πληθωρικό αλλά επιφανειακό, βασιζόμενο σε φιλελεύθερες ιδέες που ξεκινώντας από το Παρίσι έφτασαν στο Βουκουρέστι και στο Ιάσιο. Το άλλο είναι ήσυχο αλλά βαθύ, από το Λονδίνο στο Γκαλάτσι και στη Βραίλα, η Αγγλική είναι η σημερινή καπιταλιστική οικονομία" (Burghezia română (1925), Στέφαν Ζέλετιν).

Το 1869 άνοιξε το δημοτικό πάρκο Μιχαήλ Εμινέσκου και το 1870 λειτούργησαν εργοστάσια, που το 1908 ήταν ήδη 41. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1872 εγκαινιάσθηκαν ο σιδηροδρομικός σταθμός Βασιλιά Κάρολου Α΄ και η σιδηροδρομική σήραγγα της βόρειας πόλης. Λίγο αργότερα, στις 24 Σεπτεμβρίου 1880, εγκαινιάσθηκε ο σταθμός του Ποταμού. Το 1889 ιδρύθηκε η βιβλιοθήκη Β. Α. Ουρέκια.

1900–1947
Οδός Ντομνεάσκα, 1905

Μεταξύ του 1900 και του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου το Γκαλάτσι συνέχισε το εμπόριο σιτηρών και ξυλείας με δεκαέξι προξενεία. Το 1907 η κοινωνική αναταραχή μεταξύ των φτωχών τάξεων προκάλεσε την επέμβαση του Ρουμανικού στρατού. Το 1911 ανεγέρθηκε άγαλμα του ποιητή Μιχαήλ Εμινέσκου.

Το Γκαλάτσι παρέμεινε υπό Ρουμανικό έλεγχο κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στρατιώτες της Ρουμανίας πολέμησαν με εκείνους της Ρωσίας κατά του στρατού των Κεντρικών Δυνάμεων. Η πόλη βομβαρδίστηκε από τους Ρώσους το 1919.

Το 1919 ιδρύθηκε ένα Εβραϊκό γυμνάσιο. Το 1926 έγινε η πρώτη αεροπορική πτήση μεταξύ Γκαλάτσι και Βουκουρεστίου. Η Ρουμανική απογραφή του 1900 κατέγραψε στο Γκαλάτσι 100.000 κατοίκους. Το Γκαλάτσι ήταν η πέμπτη πόλη της Ρουμανίας, μετά το Βουκουρέστι, το Κισινάου, το Ιάσιο και το Τσερνιούτσι.

Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Γκαλάτσι βομβαρδίστηκε από τη Σοβιετική Αεροπορία και τη Λουφτβάφε. Ο σιδηροδρομικός σταθμός, που είχε εγκαινιασθεί στις 13 Σεπτεμβρίου 1872, καταστράφηκε, όπως και πολλά άλλα ιστορικά κέντρα και το μεγαλύτερο μέρος της παλιάς πόλης. Στις 27 Αυγούστου 1944 το Γκαλάτσι καταλήφθηκε από τα Σοβιετικά στρατεύματα του 3ου Ουκρανικού Μετώπου, στο πλαίσιο της Επίθεσης κατά Ιασίου-Κισινάου. Πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Γκαλάτσι είχε 22 συναγωγές και το 1926 ήταν η βάση της Σιωνιστικής Αναθεωρητικής Οργάνωσης της Ρουμανίας. Αν και η Εβραϊκή κοινότητα της πόλης υπέστη διώξεις από τις φιλοναζιστικές αρχές κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν καταστράφηκε κατά το Ολοκαύτωμα. Από τη δεκαετία του 1940 η κοινότητα έχει σταδιακά μειωθεί μέσω της μετανάστευσης.
Μεταπολεμική περίοδος

Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το Γκαλάτσι ανοικοδομήθηκε κατά το Κομμουνιστικό πρότυπο. Ο πληθυσμός της πόλης ήταν περίπου 80.000. Το 1956 προτάθηκε η συνένωση της Βραίλας με το Γκαλάτσι και η κατασκευή υποδιμής γρήγορου τραμ από Ελβετική εταιρεία, αλλά τα σχέδια δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Το 1960 άρχισε η κατασκευή του χαλυβουργείου του Γκαλάτσι που ολοκληρώθηκε το 1966. Τότε ο πληθυσμός ήταν 151.000. Το 1971 αυξήθηκε η μεταφορική ικανότητας του σιδηρόδρομου Φιουρέι-Γκαλάτσι και το 1982 ηλεκτροδοτήθηκε. Στις 11 Οκτωβρίου 1989 ένα Βουλγαρικό πλοίο συγκρούστηκε με ένα κρουαζιερόπλοιο κοντά στο Γκαλάτσι. Πέθαναν 151 επιβάτες και πλήρωμα (διασώθηκαν 16).

Το 2004 ιδρύθηκε στο Γκαλάτσι το πρώτο στη Ρουμανία πάρκο τεχνολογίας πληροφορικής. Στις 14 ιουλίου 2005 το Γκαλάτσι επλήγη από εκτεταμένες πλημμύρες. Η στάθμη του ποταμού Σερέτη έφτασε σε επίπεδα ρεκόρ και σε όλη τη Ρουμανία ο αριθμός των νεκρών έφθασε 21. Το 2010 η κατάρρευση αντιπλημμυρικών φραγμάτων προκάλεσε πλημμύρες στην περιοχή "Valley City" του Γκαλάτσι.
Έλληνες στο Γαλάτσι

Στην πόλη αναπτύχθηκε σημαντική ελληνική κοινότητα λόγω του ότι ήταν εμπορικός σταθμός. Στο Γαλάτσι ιδρύθηκε και ελληνική εκκλησία, ενώ υπήρχαν και σχολεία, και στην πόλη εκδίδονταν και βιβλία στα ελληνικά.[1]

Γεωγραφία
Δούναβης
Toπογραφία

Το Γκαλάτσι βρίσκεται στη νοτιοανατολική Ρουμανία. Οι Γεωγραφικές συντεταγμένες του είναι γεωγραφικό πλάτος 45 ° 27 'βόρεια και γεωγραφικό μήκος 28 ° 02'ανατολικά. Η έκτασή της είναι 246,4 τετ. χλμ. Το Γκαλάτσι βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Πεδιάδας της Μολδαβίας στην αριστερή (δυτική) όχθη του ποταμού Δούναβη, στη συμβολή των ποταμών Σερέτη (δυτικά) και Προύθου (ανατολικά), κοντά στη Λίμνη Μπράτες. Απέχει 80 χλμ. από τη Μαύρη Θάλασσα. Πλησιέστερη πόλη είναι η Βραΐλα, 15 χλμ. προς νότον. Το Γκαλάτσι είναι χτισμένο σε τρεις γεωλογικές αναβαθμίδες. Η μία βρίσκεται κάτω από τη "Valley City", με υψόμετρα μεταξύ 5 και 7 μέτρων. Οι άλλες δύο έχουν υψόμετρα 20–25 μέτρων (η θέση της παλιάς πόλης, σημερινό κέντρο) και 40 μέτρων (η θέση της σύγχρονης πόλης) αντίστοιχα. Ο ποταμός Δούναβης θεωρείται ο "αιμοδότης" του Γκαλάτσι. Ο Δούναβης είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός στην Ευρώπη, με μήκος 2.850 χλμ. με μέση παροχή 6.199 m3/s στο ύψος του Γκαλάτσι. Η παροχή του Δούναβη έχει σημαντική εποχιακή διακύμανση. Η μέγιστη είναι το Μάιο, 18.000–19.000 m3/s και η ελάχιστη το καλοκαίρι 2,000–2,450 m3/s.
Κλίμα

Το κλίμα του Γκαλάτσι είναι ηπειρωτικό με ψυχρούς χειμώνες και θερμά καλοκαίρια. Η υψηλότερη θερμοκρασία φτάνει τους 37°C και η απόλυτα ελάχιστη τους -21°C. Οι βροχοπτώσεις είναι μέτριες καθ' όλη τη διάρκεια του έτους , με τις μέγιστες τον μήνα Ιούνιο[2].

Αστικό τοπίο
Αξιοθέατα
Ρωμαϊκό στρατόπεδο στο Τιριγκίνα-Μπαρμπόσι

Από το 1959 ως το 1962 αρχαιολογικές ανασκαφές διεξήχθησαν στο ρωμαϊκό οικισμό στο Μπαρμπόσι. Η τοποθεσία βρίσκεται βόρεια του Δούναβη, κοντά στο στόμιο του Σερέτη. Μπορεί να γίνει σύγκριση με το φρούριο της Δινογέτειας. Οι αρχαιολόγοι βρήκαν σαφή στρωματογραφία στην περιοχή. Εντόπισαν το Δακικό φρούριο Τιριγκίνα, ενισχυμένο από χωμάτινο όγκο. Τα ευρήματα περιελάμβαναν Δακικά κεραμικά από εισαγωγική επιχείρηση. Βρέθηκε επίσης ένα ασημένιο νόμισμα που χρονολογεί το Δακικό φρούριο στον 1ο αιώνα π.Χ. Ένα στρώμα καύσης υποδηλώνει ζημιές στο φρούριο από πυρκαγιά. Βρέθηκαν επίσης νομίσματα χρονολογούμενα από τη βασιλεία του Αύγουστου (27 π.Χ. – 14 μ.Χ.) μέχρι του [[Νέρων]α.
Οικία Λαμπρινίδη
Οικία Λαμπρινίδη

Η οικία βρίσκεται κοντά στο πανεπιστήμιο, στη Βασιλική Οδό 51. Κτίστηκε από τον Επαμεινώνδα Λαμπρινίδη, Ελληνα εργοστασιάρχη, που είχε μηχανουργείο για την επισκευή πλοίων. Ο Πρίγκιπας Κάρολος έμεινε στην κατοικία σε μια επίσκεψή του στο Γκαλάτσι τον Απρίλιο του 1879. Στέγασε το Εφετείο, το Γυμνάσιο Μιχαήλ Κογκαλνιτσεάνου και, μετά το σεισμό της 9 Νοεμβρίου 1940, το δημαρχείο.
Οικία Ρομπέσκου

Η Οικία Ρομπέσκου χτίστηκε το 1896 με αρχιτέκτονα τον Ιον Μίνκου. Ενας Ρουμανικός τουριστικός ιστότοπος περιγράφει το κίριο : "Η Οικία Ρομπέσκου έχει ένα υπερυψωμένο υπόγειο, δύο επίπεδα με δύο πυργίσκους-μπαλκόνια στον πρώτο όροφο και ένα άλλο μπαλκόνι στο ισόγειο, προς το δρόμο. Οι εξωτερικές διακοσμήσεις είναι σε ρυθμό Μπρινκοβεάνου, γυαλιστερό κεραμικά πλακίδια. Τα γυαλιστερά κεραμικά χρησιμοποιούνται για να διακοσμήσουν το άνθινο άνω αρχείο. Σήμερα λειτουργεί ως "Παιδικό Μέγαρο"".
Ναυτιλιακό Μέγαρο (Σταθμός του Ποταμού)

Το κτίριο αυτό σχεδιάστηκε από τον Πέτρε Αντονέσκου. Χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα. Είναι η έδρα Ναυτικής Διοίκησης Λιμένων του Δούναβη και της Navrom, που ελέγχει τις πλωτές οδούς της Ρουμανίας.
Διοικητικό Μέγαρο
Πανεπιστημιακό Μέγαρο

Αυτό το πρώην "Δικαστικό Μέγαρο" είναι ένα εξέχον αρχιτεκτονικό μνημείο στην παλιά πόλη του Γκαλάτσι. Χτίστηκε μεταξύ 1911 και 1913 και σήμερα είναι έδρα του πανεπιστημίου.
Λούπα Καπιτολίνα

Σημαίνοντας "Λύκος του Καπιτωλίου", το άγαλμα αυτό ανεγέρθηκε το 1995 και εκφράζει τη Ρωμαϊκή επιρροή στο Γκαλάτσι.
Διοικητικό Μέγαρο

Το κτίριο αυτό χτίστηκε το 1904 και 1905 και εγκαινιάστηκε στις 27 Απριλίου 1906. Οπως η Οικία Ρομπέσκου σχεδιάστηκε από τον Ιον Μίνκου. Ο Φρέντερικ Στορκ συνέβαλε με μαρμάρινα γλυπτά της "βιομηχανίας" και της "γεωργίας" στην κορυφή της κύριας όψης. αλλα χαρακτηριστικά είναι δύο μπρούτζινες σημαίες και ένα μεγάλο ρολόι, που παίζει τα "Κύματα του Δουνάβεως" του Ιωσήφ Ιβάνοβιτς (1845–1902).

Χώροι λατρείας

Ορθόδοξος Καθεδρικός Αγίου Νικολάου
Αρχιεπισκοπικός Καθεδρικός του Κάτω Δούναβη

Ο θεμέλιος λίθος του αρχιεπισκοπικού καθεδρικού του Γκαλάτσι τέθηκε στις 27 Απριλίου 1906 από τον Πρίγκιπα Φερδινάνδο και την Πριγκίπισα Μαρία. Παρών ήταν επίσης ο Επίσκοπος του Κάτω Δούναβη Ποιμήν Γκεοργκέσκου. Η κατασκευή του διήρκεσε από το 1906 μέχρι το 1917. Αρχιτέκτονες ήταν οι Πέτρε Αντονέσκου και Στέφεν Μπόυρκους. Από το 1989 γίνονται στην εκκλησία εργασίες αποκατάστασης. Αυτές περιλαμβάνουν καθαρισμό της ζωγραφικής του 1957, πλακοστρώσεις γύρω από τον καθεδρικό και την κατασκευή του κέντρου του Αγίου Ιωάννη Κασσιανού, κτιρίου για έργο πολιτιστικό, ποιμαντικό και ιεραποστολικό.
Οχυρωμένο Μοναστήρι της Παναγίας

Είναι το παλαιότερο κτίριο στο Γκαλάτσι. Εγκαινιάστηκε ως τόπος λατρείας το Σεπτέμβριο του 1647, κατά τη βασιλεία του Βασίλε Λούπου. Υπαγόταν στη Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Ορους. Κατασκευάσθηκε από τοπικά υλικά, όπως πέτρα, ξυλεία από το δάσος, τούβλα και ασβέστη, άμμο από τις παραλίες του Δούναβη και ούτω καθεξής. Εκτός από την παραδοσιακή ρουμανική εκκλησιαστική αρχιτεκτονική, το μοναστήρι έχει κάποια συγκεκριμένα στοιχεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον, όπως ένα καμπαναριό με επάλξεις για την παρατήρηση της κοιλάδας του Δούναβη και για την άμυνα. Το καμπαναριό έχει δύο επίπεδα και ένα χώρο όπου έκρυβαν περιουσιακά στοιχεία. Υπάρχουν δύο προμαχώνες και μια πόρτα σε ένα μπαλκόνι. Ο δεύτερος όροφος είναι εξοπλισμένος με παράθυρα και πολεμίστρες. Αλλο αμυντικό στοιχείο του ναού είναι μια ενισχυμένη γέφυρα που αποτελείται από δύο μέρη, το ένα πάνω από τον κυρίως ναό και το άλλο πάνω από την αγία τράπεζα. Η γέφυρα έχει 28 επάλξεις. Η εκκλησία επέζησε των ταραγμένων καιρών της ιστορίας του Γκαλάτσι και ξαναχτίστηκε και αναστηλώθηκε το 1829 και ξανά το 1859. Από το 1953 ως το 1957 ο ναός χρησιμοποιήθηκε ως μουσείο. Αναστηλώθηκε κατά την περίοδο 1991-1994. Πιθανολογείται ότι υπάρχει ένα τούνελ από την εκκλησία κάτω από το Δούναβη.

Βουλγαρική Εκκλησία

Η Βουλγαρική Εκκλησία στο Γκαλάτσι

Η κατασκευή της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Άγιου Παντελεήμονα άρχισε το 1861 υπό την καθοδήγηση της μορφής της Βουλγαρικής Εθνικής Αρχιμανδρίτη του Ντριάνοβο Μαξίμ Ραίκοβιτς (1801–1874). Ωστόσο, η έλλειψη κονδυλίων παρέτεινε τις εργασίες κατασκευής και η εκκλησία εγκαινιάστηκε μόλις το 1887. Η Βουλγαρική Εκκλησία του Άγιου Παντελεήμονα έχει σχεδιασμό Νεοβυζαντινό με σλαβικές επιρροές.

Μαζί με την εκκλησία, ο Ραίκοβιτς ίδρυσε επίσης ένα βουλγαρικό σχολείο που στεγάζεται σε ένα γειτονικό σπίτι, που έγινε κέντρο των Βούλγαρων επαναστατών που διώκονταν από τις οθωμανικές αρχές. Το 1871-1872, ο εθνικός ποιητής της Βουλγαρίας Χρίστο Μπότεφ έζησε στο σπίτι κατά τη διάρκεια μέρους της εξορίας του, όπως μια αναμνηστική πλάκα ακόμα αναφέρει.

Ο Ραίκοβιτς πέθανε στο Γαλάτσι το 1874 και ετάφη στο προαύλιο της Βουλγαρικής Εκκλησίας, όπου η ταφόπλακά του υπάρχει ακόμα.
Ελληνική Εκκλησία

Ο θεμέλιος λίθος της Ελληνικής Εκκλησίας τέθηκε στις 6 Αυγούστου 1866. Η εκκλησία αφιερώθηκε στη "Μεταμόρφωση" στις 17 Σεπτεμβρίου από τον επίσκοπο και τον Αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ Ευγένιο Ξηροπόταμο. Στον κυρίως ναό είναι μια μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των ιδρυτών και δύο μαρμάρινες πλάκες με τα ονόματα των ιδρυτών και μεγάλων ευεργετών. Ο ναός είναι σταυροειδής πύργος με δύο κωδωνοστάσια στη δυτική πλευρά. Εικονογράφος ήταν ο Παπαδόπουλος ο Αδριανουπολίτης. Υπάρχουν μεγάλες εικόνες που απεικονίζουν την Παναγία με το βρέφος, την Ανάσταση, τον Άγιο Γεράσιμο, την Αγία Σοφία, τον Άγιο Γρηγόριο και τον Άγιο Βασίλειο το Μέγα. Υπάρχουν οκτώ βιτρό παράθυρα με τους Αγίους Αποστόλους Πέτρο, Ανδρέα, Μάρκο, Θωμά, Βαρθολομαίο και το Λουκά στη βόρεια πλευρά και τον Παύλο, τον Ιωάννη, τον Ιάκωβο και τον Φίλιππο στη νότια πλευρά.

Καθεδρικός Αγίας Παρασκευής

Αυτή η εκκλησία βρίσκεται μαζί με το κοιμητήριο Τσίτουσα στο νότιο τμήμα του Γκαλάτσι. Σε γενικές γραμμές η κατασκευή της ολοκληρώθηκε, αλλά όχι η εσωτερική διαρρύθμιση . Το υπόγειο του καθεδρικού ναού είναι ένας πολύ μικρός χώρος, που θα χρησιμεύσει ως παρεκκλήσι του κοιμητηρίου. Τα επίσημα εγκαίνια του εσωτερικού είχαν προγραμματιστεί για το 2012.

Εκκλησία Μαυρομόλ

Το Μαυρομόλ είναι πρώην μοναστήρι, που χτίστηκε το 1669 και αφιερώθηκε στην Ανάληψη από το Γεώργιο Δούκα (πέθανε το 1685) και το γιο του. Ανοικοδομήθηκε μεταξύ 1700 και 1703. Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 η εκκλησία κάηκε από τους Τούρκους. Το σημερινό κτίριο χρονολογείται από το 1858-1861 και σέβεται το αρχικό σχέδιο. Εσωτερικές τοιχογραφίες και άλλα πολύτιμα στοιχεία αποκαταστάθηκαν μεταξύ 1973 και 1975. Οι μοναχοί της Εκκλησίας δίδαξαν στο πρώτο σχολείο του Γκαλάτσι το 1765. Αρχικά δίδασκαν στα Ελληνικά. Κατά το Ρωσοτουρκικό Πόλεμο (1768-1774) και το Ρωσοαυστροτουρκικό Πόλεμο (1787-1792) η εκκλησία Μαυρομόλ καταστράφηκε και η διδασκαλία άρχισε πάλι το 1803 στα Ρουμανικά. Η εκκλησία είναι χτισμένη στο ρυθμό της βασιλικής με τρούλους. Εχει μια ξυλόγλυπτη εικόνα της Παναγίας από την εκκλησία της Μονής του Αγίου Σάββα του Βουκουρεστίου. Η οροφή αποτελείται από τρία μέρη που χωρίζονται από διπλά τόξα. Η είσοδος βρίσκεται στη νότια πλευρά του μέσα από μια πόρτα που χαρακτηρίζεται από μία εικόνα και εραλδικά σύμβολα: το κεφάλι ενός ταύρου και δύο λιοντάρια. Επίσης, στη νότια πλευρά είναι το οικόσημο της Μολδαβίας, λαξευμένο σε πέτρα.

Εκκλησία Αγιου Σπυρίδωνα

Χτισμένη το 1817, αυτή η εκκλησία έχει τέσσερις αντηρίδες, τρεις πύργους και τρούλο που υποστηρίζεται από χιαστί τόξα. Αν και οι τοιχογραφίες δεν συντηρούνται, περιέχει πολύτιμες εικόνες.
Συναγωγή του Γκαλάτσι

Απομένει μόνο μια συναγωγή στο Γκαλάτσι (κοντά στο Ιστορικό Μουσείο στην οδό Ντομνεάσκα).
Μασονική Στοά

Το κτίριο ανεγέρθηκε το 1896 στη θέση συναγωγής που χρονολογείτο από το 1806.
Σιτούλ Βοβιντένια

Η εκκλησία χτίσθηκε το 1790. Εκεί έχει ταφεί η Σμαράντα Κούζα, μητέρα του Αλέξανδρου Ιωάννη Κούζα. Η αρχική εκκλησία κάηκε κατά την επανάσταση του 1821 και ανακαινίσθηκε το 1851. Πάνω από τον κυρίως ναό ένας τρούλος υποστηρίζεται από αψίδες που διασταυρώνονται κατά το παραδοσιακό στυλ της Μολδαβίας. Υπάρχει ένα καμπαναριό πάνω από τον κεντρικό τρούλο, ένα μικρότερο πάνω από την Αγία Τράπεζα και ένα άλλο πάνω από τη στοά που προστέθηκε το 1901.

Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στο Γκαλάτσι χτίστηκε το 1844 και επεκτάθηκε το 1873. Περιέχει αντικείμενα καλλιτεχνικής, καθώς και θρησκευτικής αξίας, συμπεριλαμβανομένης μια ψηλής Αγίας Τράπεζας από μάρμαρο, ενός πίνακα του "Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή κηρύττοντας", ένα άγαλμα του Ιησού Χριστού, αγάλματα Πιετά και ένα άγαλμα του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης.
Κήποι, πάρκα και χώροι αναψυχής
Δημόσιος Κήπος

Δημοτικό Πάρκο Μιχαήλ Εμινέσκου

Το πάρκο σχεδιάσθηκε το 1869 προς τιμή του Μιχαήλ Εμινέσκου που επισκεπτόταν την περιοχή, ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια του, μερικά δέντρα είναι από την εποχή του. Υπάρχει μια μικρή λίμνη και ένας χώρος για συναυλίες κάποτε, για παράδειγμα, από στρατιωτικές μπάντες. Πολλοί επισκέπτονται το πάρκο για να δουν ένα άγαλμα του Εμινέσκου.
Δημόσιοι Κήποι του Γκαλάτσι

Το πάρκο αυτό βρίσκεται κοντά στο φοιτητικό συγκρότημα. Εχει θέα πάνω από τη λίμνη Μπράτες, το σιδηροδρομικό σταθμό και το αμαξοστάσιό του.
Πάρκο των Κρατικών Ρουμανικών Σιδηροδρόμων

Το σιδηροδρομικό πάρκο βρίσκεται βόρεια του σιδηρόδρομου, κοντά στη σιδηροδρομική σήραγγα, τον τερματικό σταθμό των σιδηροδρομικών γραμμών 102 και 104 και ένα γηροκομείο.

Boτανικός Κήπος

Ο Boτανικός Κήπος δεσπόζει στην αριστερή όχθη του Δούναβη στο Γκαλάτσι. Στη νότια πλαγιά του βρίσκεται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της πόλης. Το μουσείο διαθέτει συλλογές από τροπικά και υποτροπικά φυτά (κάκτους, ευφορβίες, φοίνικες, κρότονες, γεράνια, μπιγκόνιες, κ.λπ.), πάνω από 200 ποικιλίες τριαντάφυλλων, χλωρίδα και βλάστηση. Υπάρχουν πάνω από 3000 δείγματα ειδών δέντρων και θάμνων, μια περιοχή βελανιδιών με περισσότερα από 50 δείγματα σημύδας και κωνοφόρων και ένα αντίγραφο ιαπωνικού κήπου]]
Ζωολογικός Κήπος και Προστατευόμενη Περιοχή Γκαρμποάβελε

Βρίσκονται και τα δύο στη βόρεια έξοδο της πόλης. Ο Ζωολογικός Κήπος Γκαρμποάβελε περιλαμβάνεται στο Συκρότημα του Μουσείου Φυσικών Επιστημών. Ο ζωολογικός κήπος διαθέτει διάφορα εξωτικά είδη. Οι λάτρεις της ιππασίας μπορούν να κάνουν στο ζωολογικό κήπο. Ο ζωολογικός κήπος σχεδιάστηκε μαζί με ειδικούς από την Ένωση Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων και έχει ως στόχο τη διατήρηση σπάνιων ζώων και την παροχή σχετικής εκπαίδευσης.
Λίμνη των Κηνυγών

Η Λίμνη των Κηνυγών βρίσκεται στα βορειοανατολικά του Γκαλάτσι. Εχει έκταση 280 στρεμμάτων και αποτελείται από μία φυσική λίμνη, ένα δάσος με ακακίες και οργανωμένο πάρκο αναψυχής.
Συγκρότημα αναψυχής Δούναβη

Το πάρκο αυτό βρίσκεται έξω από το Γκαλάτσι, στο δρόμο προς τη Βραίλα. Το συγκρότημα έχει τρεις πισίνες, κατοικίες και ένα εστιατόριο. Υπάρχει ένα γουέστερν κλαμπ, εξοπλισμένο με πισίνα, εστιατόριο, παρ και καφέ.

Προκυμαία

Η προκυμαία είναι μια περιοχή πρασίνου-αναψυχής για περπάτημα, αθλητικές διοργανώσεις και συναυλίες. Σκάφη αγκυροβολημένα στις όχθες του Δούναβη έχουν μετατραπεί σε εστιατόρια. Επίσης υπάρχουν πολλά αυθεντικά σιδερένια απομεινάρια και ένα άγαλμα του Νικολάε Μπαλτσέσκου (επαναστάτη του 1848).
Η Παραλία των Κυμάτων του Δούναβη

Η παραλία βρίσκεται στο νοτιοδυτικό Γκαλάτσι. Δημοφιλής το καλοκαίρι έχει δύο μεγάλες πισίνες τρεις μικρότερες για παιδιά με τσουλήθρες, μερικά εστιατόρια και ντουζιέρες.
Παραλία Μπράτες

Είναι μια ιδιωτική παραλία με καθαρή άμμο βρίσκεται στην αριστερή όχθη της Λίμνης Μπράτες, κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή Γκαλάτσι-Μπαραστσιούλ Μπαρλάντ.

Πολιτιστική ζωή

Θέατρα
Δραματικό Θέατρο
Δραματικό Θέατρο Φάνι Ταρντίνι

Το θέατρο αυτό άνοιξε το 1955. Πήρε το όνομά του από τον ηθοποιό Φάνι Ταρντίνι (1823–1908). Το θέατρο στηρίζει ένα ετήσιο φεστιβάλ κωμωδίας, to "Festingal".

Θέατρο Νάε Λέοναρντ

Ο Νάε Λέοναρντ (1886) ήταν τοπικά γνωστός ως "πρίγκιπας της οπερέτας". Το θέατρο που πήρε το όνομά του άνοιξε το 1956. Το θέατρο αρχικά ονομαζόταν "θέατρο της οπερέτας και του βαριετέ της επαρχίας του Γκαλάτσι".

Μουσεία

Μουσείο Εικαστικών Τεχνών
Συγκρότημα Μουσείου Φυσικών Επιστημών

Οι Βοτανικοί Κήποι στη νότια όχθη έχουν ένα 7μετρο πλανητάριο. Υπάρχει επίσης ένα ενυδρείο, όπου εκτίθενται είδη του Δούναβη και της Μεσογείου, καθώς και εξωτικά ψάρια.

Παραπομπές

«Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Εύξεινος Πόντος». blacksea.ehw.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2022.
http://www.weatherbase.com/weather/weather.php3?s=1351&refer=&cityname=Galati-Romania
«Galați Climate Normals 1961-1990». National Oceanic and Atmospheric Administration. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2015.
«AIR TEMPERATURE (monthly and yearly absolute maximum and absolute minimum)» (PDF). Romanian Statistical Yearbook: Geography, Meteorology, and Environment. Romanian National Statistic Institute. 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2015.

Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Εγκυκλοπαίδεια Ρουμανίας

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License