.
Το Χαρισματικό Κίνημα είναι ένα παγκόσμιο, διαδογματικό χριστιανικό κίνημα. Τα μέλη του κινήματος είναι υποστηρικτές της πλήρωσης και της βάφτισης στο Άγιο Πνεύμα. Τα σημεία πως κάποιος βαφτίστηκε στο Άγιο Πνεύμα περιλαμβάνουν χαρίσματα όπως η γλωσσολαλιά, η προφητεία, η θεραπεία, η ερμηνεία των γλωσσών, και η διάκριση των πνευμάτων[1].
Σήμερα, πολλοί θεωρούν το Χαρισματικό κίνημα ως τη μόνη δύναμη που μπορεί να παίξει διαμορφωτικό ρόλο για το μέλλον[2].
Χαρακτηριστικά
Οι περισσότεροι Χαρισματικοί δογματικά είναι ορθόδοξοι και δίνουν έμφαση στη δραστηριοποίηση μέσα στα δόγματά τους. Έχουν ελεύθερη λατρεία, και αν και γενικά σε κάποια ηθικά θέματα είναι πιο συμβιβαστικοί από τους Πεντηκοστιανούς, ευθυγραμμίζονται με τους Ευαγγελικούς στην έμφασή τους στον ευαγγελισμό και την προσωπική πίστη στον Ιησού Χριστό.
Η Οικουμενικότητα του Χαρισματικού κινήματος
Οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής ξεκίνησαν με ένα παρόμοιο κίνημα στις αρχές του 20ού αιώνα, καθώς οι μικρές ομάδες πιστών αποσύρονταν από τα Προτεσταντικά τους δόγματα προκειμένου να προσηλωθούν στην προσευχή, στην μελέτη της Αγίας Γραφής, και στα πνευματικά χαρίσματα.
Η Full Gospel Business Men's Fellowship δημιουργήθηκε μεταξύ Πεντηκοστιανών το 1951. Τα μέλη της έκαναν άνοιγμα ώστε και άλλα δόγματα να έρθουν σε επαφή στις πνευματικές τους εμπειρίες, αλλά το Χαρισματικό κίνημα με την σημερινή μορφή συνήθως θεωρείται πως ξεκίνησε το 1960, με μια ομάδα Επισκοπελιανών στο Βαν Νούις της Καλιφόρνια. Σύντομα προέκυψαν Χαρισματικές ομάδες και οργανισμοί μέσα σε Βαπτιστικά, Λουθηρανικά, Μεθοδιστικά, Πρεσβυτεριανά, και άλλα Προτεσταντικά δόγματα. Υπήρξαν ομάδες ακόμα και μέσα στην Ανατολική Ορθοδοξία [3].
Η πιο εντυπωσιακή πρόσφατη ανάπτυξη, είναι η Ρωμαιοκαθολική χαρισματική ανανέωση, η οποία ξεκίνησε το 1967 στις πανεπιστημιουπόλεις του Πίτσμπουργκ, της Πεννσυλβανία, του Σάουθ Μπεντ, της Ινδιάνα και του Ήστ Λάνσινγκ στο Μίτσιγκαν. Το 1969 η διάσκεψη των αμερικανών επισκόπων εξέδωσε μια προσεκτικά ευνοϊκή δήλωση σχετικά με την ανανέωση. Το 1975 σε μια διάσκεψη στη Ρώμη ο Πάπας Παύλος Στ' μίλησε ευνοϊκά για το Χαρισματικό κίνημα μπροστά σε ένα ειδικό ακροατήριο 10,000 Χαρισματικών Ρωμαιοκαθολικών. Στη δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού, ο καρδινάλιος του Βελγίου, Λέων Ιωσήφ Σουένενς, ήταν ο πρεσβευτής του κινήματος μέσα στη Ρωμαιοκαθολική ιεραρχία, αλλά πολλοί σημαντικοί ηγέτες είχαν επιφυλάξεις. Την Κυριακή 29 Μαΐου 2004, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' διακήρυξε κατά τη διάρκεια της εορτής της Πεντηκοστής: "Χάρη στην Χαρισματική Κίνηση, ένα μεγάλο πλήθος αντρών και γυναικών, νέων και ενηλίκων, έπανανακάλυψαν την Πεντηκοστή σαν μια ζωντανή πραγματικότητα στην καθημερινή τους ζωή. Ελπίζω ότι η πνευματικότητα της Πεντηκοστής θα εξαπλωθεί στην Εκκλησία σαν μια ανανέωση εκζήτησης για προσευχή, αγιασμό, κοινωνία και διακήρυξη του ευαγγελίου."[4]. Ειδικά τα τελευταία χρόνια η αύξηση των Χαρισματικών μέσα στη Καθολική εκκλησία είναι πολύ μεγάλη[5].
Υποσημειώσεις
↑ 1 Κορινθίους 12:8-10
↑ «Όλα τα ρεύματα σκέψης που γεννήθηκαν τον 19ο και τον 20ό αιώνα, μοιάζουν να έχουν εκλείψει ή τουλάχιστον να έχουν κλειστεί στον εαυτό τους και μόνο ο νεοπροτεσταντικός Πεντηκοστιανισμός και ευρύτερα η "Χαρισματική Χριστιανοσύνη" αποτελούν δυνάμεις που μπορούν να παίξουν ρόλο διαμορφωτικό του μέλλοντος» Econimist, αναδημοσίευση από το skai.gr
↑ http://www.stsymeon.org/about/backgrounder.htm#historic
↑ Euceril 112
↑ Έρευνα του Pew Forum σε δέκα διαφορετικές χώρες αποκαλύπτει ότι και μεταξύ των Ρωμαιοκαθολικών πολλοί αυτοπροσδιορίζονται ως "χαρισματικοί": συγκεκριμένα, 62% των Γουατεμαλτέκων, 57% των Βραζιλιάνων, 44% των Φιλιππινέζων και 36% των Αμερικανών καθολικών.
Δείτε επίσης
Καθολική Εκκλησία
Πεντηκοστιανισμός
Γλωσσολαλιά
Άγιο γέλιο
Πεντηκοστή
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
