.
Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ο Άβελ ήταν ο δεύτερος γιος του πρώτου συζυγικού ζεύγους της ανθρωπότητας, του Αδάμ και της Εύας, αδελφός του Κάιν από τον οποίο και βρήκε τραγικό θάνατο.
Το όνομα
Το όνομα Άβελ εμφανίζεται στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα και αποτελεί μεταγραφή στα ελληνικά του αντίστοιχου εβραϊκού ονόματος הֶבֶל / הָבֶל Χέμπελ ή Χάμπελ, το οποίο σημαίνει «εκπνοή, ματαιότητα». Δύο σχεδόν ομόηχες Ασσυριακές λέξεις σημαίνουν «γιος» και «ποιμένας» αντίστοιχα, ενώ άλλοι, όπως ο Ιώσηπος, θεωρούν ότι σημαίνει «θλίψη, θρήνος».
Η δολοφονία του Άβελ
Σημειώνεται ότι η δολοφονία του Άβελ, ήταν η πρώτη δολοφονία —και ταυτόχρονα αδελφοκτονία— της ανθρωπότητας η οποία περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη αμέσως μετά το προπατορικό αμάρτημα, και ειδικότερα στο βιβλίο Γένεση, συγγραφέας του οποίου φέρεται ο Μωυσής.
Ο Αδάμ και η Εύα μετά την έξωσή τους από τον Κήπο της Εδέμ απέκτησαν δύο γιους τον Κάιν τον γεωργό και τον Άβελ που ήταν κτηνοτρόφος. Κάποια μέρα ο Άβελ θέλησε να προσφέρει στο Θεό (Γιαχβέ) θυσία προκειμένου να τον ευχαριστήσει για τα αγαθά που του χάρισε. Έτσι στη θυσία που έκανε κάποιου ζώου ο καπνός ανέβαινε κάθετα στον ουρανό δίνοντας έτσι την εικόνα της αποδοχής της από τον Θεό. Βλέποντας αυτό ο Κάιν προσπάθησε και αυτός να κάνει παρόμοια θυσία στην οποία και πρόσφερε διάφορα αγροτικά προϊόντα πλην όμως ο καπνός από τη θυσία αυτή σκορπίζονταν στον αέρα.
Είναι ευρέως γνωστό στο περιστατικό εκείνο ότι ο Γιαχβέ επιδοκίμασε την αιματηρή θυσία του Άβελ έναντι της προσφοράς καρπών της γης του Κάιν. Προφανώς αυτό συνέβη λόγω της κατανόησης που απόκτησε ο Άβελ όσον αφορά το ρόλο των θυσιών ζώων σε σχέση με την πρώτη θεϊκή προφητεία που λέχθηκε αναφορικά με το "σπέρμα της γυναίκας" (Γένεση 3:15) και λόγω των κινήτρων που υποκίνησαν τον καθένα τους να κάνει την προσφορά του.
Όπως αναφέρει ο ισα-Απόστολος Παύλος: «Μέσω πίστης ο Άβελ πρόσφερε στον Θεό μια θυσία μεγαλύτερης αξίας παρά ο Κάιν, διαμέσου της οποίας πίστης δόθηκε μαρτυρία σχετικά με εκείνον ότι ήταν δίκαιος, καθώς ο Θεός μαρτυρούσε σχετικά με τα δώρα του». (Εβραίους 11:4, ΜΝΚ) Τα έργα του χαρακτηρίστηκαν «δίκαια». (1 Ιωά. 3:12) Ο Θεός είχε διακρίνει τα δολοφονικά αισθήματα που συσσωρεύονταν στον Κάιν —όπως αναφέρει η Βιβλική αφήγηση «ο Κάιν άναψε από μεγάλο θυμό και η όψη του κατσούφιασε»— και τον είχε προειδοποιήσει: «Γιατί έχεις ανάψει από θυμό και γιατί κατσούφιασε η όψη σου; Αν στραφείς στο να κάνεις το καλό, δεν θα υπάρξει εξύψωση; Αλλά αν δεν στραφείς στο να κάνεις το καλό, η αμαρτία κάθεται συσπειρωμένη στην είσοδο, και εσένα λαχταράει· και εσύ θα της επιβληθείς άραγε;»
Ενόσω, λοιπόν, βρίσκονταν στον αγρό, επιτέθηκε ο Κάιν στον Άβελ τον αδελφό του και τον σκότωσε
Η ανεξέλεγκτη όμως οργή του Κάιν, τον οδήγησε τελικά να πραγματοποιήσει τις δολοφονικές του προθέσεις, ενεργώντας με δόλο και απορρίπτοντας τη θεϊκή διαπαιδαγώγηση: «Ο Κάιν είπε στον Άβελ τον αδελφό του: "Ας πάμε στον αγρό". Ενόσω, λοιπόν, βρίσκονταν στον αγρό, επιτέθηκε ο Κάιν στον Άβελ τον αδελφό του και τον σκότωσε». (Γένεση 4:4-8) Ο Θεός τότε καταδίκασε τον Κάιν σε εξορία νομαδικής ζωής μακριά από την περιοχή όπου βρισκόταν, προστατεύοντάς τον όμως και από τον θάνατο, επιδεινώνοντας έτσι το μόχθο με τον οποίο θα έβγαζε τα προς το ζην. Αν και ο Κάιν εξέφρασε αργότερα μεταμέλεια λόγω του μεγέθους της τιμωρίας του, δεν φαίνεται ότι υπήρξε ειλικρινής μετάνοια. Ο Θεός «όρισε ένα σημείο για τον Κάιν», το οποίο πιθανώς αφορούσε το καταδικαστικό διάταγμα που εξέδωσε ο Θεός, το οποίο ήταν γνωστό και τηρούνταν και από τους άλλους. (Γένεση 4:10-15, 24) Η γενεαλογική γραμμή του Κάιν του οποίου το έγκλημα ως ανταρσία προς τον Θεόν δεν απήχε της αδελφοκτόνου αιματοχυσίας η οποία και βύθισε την ανθρωπότητα στην αμαρτία έσβησε με τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε.
Ο Ιησούς Χριστός κατονόμασε τον Άβελ ως «Άβελ ο δίκαιος» και τον περιέλαβε ως πρώτο σε μια σειρά προφητών οι οποίοι δολοφονήθηκαν από τους ομόφυλούς τους. (Ματθ. 23:35)
Οι εκκλησιαστικοί Πατέρες κάνουν συχνές αναφορές στο ιστορικό της άδικης δολοφονίας του Άβελ και τον θεωρούν ως τύπο (προεικόνιση) του Χριστού καθώς ζούσε μια φιλειρηνική ζωή ως ποιμένας, όπου εξ αιτίας της θυσίας του, που έγινε αποδεκτή από τον Θεό, υπέστη τελικά βίαιο θάνατο. Ο Άβελ ήταν ο πρώτος μάρτυρας, που εκλήφθηκε ως σύμβολο για τους διωκόμενους αργότερα Χριστιανούς[1].
Υποσημειώσεις
↑ Αυγουστίνος Ιππώνος, Η Πολιτεία του Θεού (De Civitas Dei) (15:1)
Βιβλιογραφία και πηγές
Γένεση κεφ.4
Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, λήμμα «Άβελ», διαθέσιμο στο ίντερνετ εδώ (Αγγλικά).
Ενόραση στις Γραφές, Τόμ. 1, 1989, Β. & Φ. Ε. Σκοπιά (Αγγλικά).
The Oxford Dictionary of the Christian Church, 3d ed., 1997, Oxford University Press.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
