Η Πόλα Νέγκρι (Pola Negri, 3 Ιανουαρίου 1897[7][8][9] - 1 Αυγούστου 1987), γεννημένη Μπάρμπαρα Απολόνια Χάλουπιετς (Barbara Apolonia Chałupiec[10]), ήταν Πολωνή ηθοποιός η οποία έγινε παγκοσμίως γνωστή την εποχή του βουβού κινηματογράφου και της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ για τους τραγικούς και femme fatale ρόλους της. Ήταν ο πρώτος Ευρωπαίους ηθοποιός που προσκλήθηκε στο Χόλιγουντ. Η καριέρα της περιελάμβανε επίσης παραστάσεις σε θέατρο και βοντβίλ, μπαλέτο, δισκογραφική δουλειά και ήταν επίσης και συγγραφέας.[9]
Βιογραφία
Η Νέγκρι γεννήθηκε ως Μπάρμπαρα Απολονία Χάλουπιετς[7][11] τις 3 Ιανουαρίου 1897[9] στο Λίπνο, Ρωσική Αυτοκρατορία (σημερινό Λίπνο, Πολωνία) και ήταν μόνο επιζών παιδί της Πολωνής μητέρα της, Ελεονόρα (γένος Κιέλτσεβσκα, απεβίωσε στις 24 Αυγούστου 1954), και του Γιουράι Χάλουπετς (απεβίωσε το 1920), έναν πλανόδιο Σλοβάκο τενεκετζή.[12][13] Αφότου ο πατέρα της συνελήφθη για επαναστατικές δραστηριότητες και στάλθηκε στη Σιβηρία, η Πόλα και και η μητέρα της μετακόμισαν στη Βαρσοβία, όπου έζησαν στη φτώχεια.[14]
Η νεαρή Μπάρμπαρα έγινε δεκτή την Αυτοκρατορική Ακαδημία Μπαλέτου της Βαρσοβίας.[15] Η πρώτη της παράσταση ήταν στο χορό των μικρών κύκνων στη λίμνη των κύκνων του Τσαϊκόφσκι και συνέχισε μέχρι που είχε τη πρώτη της σόλο παράσταση στο έργο του Αρτύρ Σαιν-Λεό στο μπαλέτο Κοππέλια. Όμως αρρώστησε με φυματίωση και αναγκάστηκε να σταματήσει το χορό. Στάλθηκε σε σανατόριο για να αναρρώσει και εκείνη τη χρονική περίοδο υιοθέτησε το ψευδώνυμο Πόλα Νέγκρι, από την Ιταλίδα λογοτέχνη Άντα Νέγκρι και τη σύντμηση του μεσαίου ονόματός της Απολόνια (Πόλα).[9][16]
Αφότου επέστρεψε ασχολήθηκε με την υποκριτική και έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή της Βαρσοβίας και πραγματοποίησε το θεατρικό ντεμπούτο της το 1913 σε ένα έργο του Χένρικ Ίψεν, με αποτέλεσμα να δεχθεί προσφορές από πολλά επιφανή θέατρα της Βαρσοβίας,[14] αποδεχόμενη την προσφορά του Εθνικού Θεάτρου Πολωνίας σε ηλικία 17 ετών. Μαζί με τον συνεργάτη της Έντβαρτ Κουρίλο έφεραν το τανγκό στο βοντβίλ της Βαρσοβίας. Το 1914 έπαιξε στη βουβή ταινία Niewolnica Zmysłów (σκλάβος των αισθήσεων).[17] Αργότερα εμφανίστηκε σε πολλές πολωνικές ταινίες.[18]
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Πολωνός σκηνοθέτης Ρίζαρντ Ορντίνσκι, ο οποίος δούλευε στο Βερολίνο, την ανακάλυψε και την έκλεισε άμεσα για την πολωνική πρεμιέρα της παντομίμας Sumurun, η οποία αργότερα έγινε ταινία. Τότε γνώρισε τον Ερνστ Λιούμπιτς.[19] Η διεθνής καταξίωση ήρθε ερμηνεύοντας τους ρόλους της Κάρμεν και Μαντάμ Μποβαρί σε ταινίες σκηνοθετημένες από τον Ερνστ Λιούμπιτς, ο οποίος εκείνη την εποχή δούλευε στο στούντιο UFA. Η Πόλα Νέγκρι συμμετείχε και σε άλλες ταινίες του στούντιο, οι οποίες διανεμήθηκαν και στην Αμερική.[20]
Στο μέγιστο σημείο της καριέρας, η Νέγκρι σύναψε προσοδοφόρο συμβόλαιο[21] με την Paramount στις ΗΠΑ το Σεπτέμβριο τις 12 Σεπτεμβρίου 1922. Αυτό κατέστησε στη Νέγκρι την πρώτη Ευρωπαία ηθοποιό η οποία προσκλήθηκε στο Χόλιγουντ, δημιουργώντας προηγούμενη για την εισαγωγή άλλων Ευρωπαίων σταρ, όπως η Γκρέτα Γκάρμπο και η Μαρλέν Ντίτριχ. Παρόλα αυτά, δε σημείωσε την ίδια επιτυχία και έτσι η Νέγκρι συνεργάστηκε ξανά με τον Λιούμπιτς το 1924 στην ταινία Forbidden Paradise, όπου είχε το ρόλος της Αικατερίνης της Μεγάλης. Αν και έλαβε θετικές κριτικές για τον ρόλο της, αυτή ήταν η τελευταία οικονομική επιτυχία της ηθοποιού, με την εξαίρεση του Hotel Imperial το 1927. Το 1928 γύρισε την τελευταία ταινία της υπό την Paramount. Με την έλευση της εποχής του ήχου στις ταινίες, η καριέρα της σταμάτησε, λόγω της έντονης προφοράς της.[22] Η τελευταία βουβή ταινία της ήταν η The Way of Lost Souls το 1929.[23] Το 1931 επέστρεψε για τα γυρίσματα της ταινίας A Woman Commands (1932). Αν και η ταινία έλαβε κακές κριτικές, το τραγούδι που ερμήνευσε η Νέγκρι, το "Paradise", σημείωσε σημαντική επιτυχία.
Έπειτα επέστρεψε στην Ευρώπη, αποδεχόμενη την πρόσκληση Βίλι Φορστ για να συνεργαστεί με την UFA. Η πιο διάσημη ταινίας ήταν η Mazurka (1935), στην οποία προσκλήθηκε να παίξει προσωπικά από τον Χίτλερ,[24] η οποία κρίθηκε «καλλιτεχνικά πολύτιμη» (künstlerisch wertvoll) από το ναζιστικό Reichsfilmkammer. Η ταινία έγινε πολύ δημοφιλής στη Γερμανία και ήταν μια από τις αγαπημένες ταινίες του Χίτλερ. Δύο χρόνια αργότερα η ταινία ξαναγυρίστηκε στις ΗΠΑ με τον τίτλο Confession. Η Νέγκρι διέμενε στη Γαλλία όσο εργαζόταν για την UFA, μέχρι τη Γερμανική εισβολή στη χώρα, οπότε και επέστρεψε στις ΗΠΑ. Εκεί αντιμετώπισε σημαντικές δυσκολίες λόγω της φημολογούμενης στενής σχέσης με τον Χίτλερ. Το 1943 συμμετείχε στο επιτυχημένο Hi Diddle Diddle και ακολούθησε μια περιοδεία βοντβίλ.[25] Το 1948 την προσέγγισε ο Μπίλι Γουάιλντερ για να παίξει το ρόλο της Νόρμα Ντέσμοντ στην ταινία Η Λεωφόρος της Δύσης, αλλά τον αρνήθηκε επειδή δεν θεωρούσε το σενάριο έτοιμο και ότι ο Μοντγκόμερι Κλιφτ δεν ήταν σωστή επιλογή (στο ρόλο τελικά έπαιξε ο Γουίλιαμ Χόλντεν). Τελικά την Νόρμα Ντέσμοντ υποδύθηκε η Γκλόρια Σουάνσον.[26]
Το 1957 μετακόμισε στο Σαν Αντόνιο, Τέξας.[27] Εμφανίστηκε άλλη μια φορά στον κινηματογράφο, στην ταινία του Γουόλτ Ντίσνεϊ Τα Σμαράγδια της Μεσογείου, του 1964, στο ρόλο της εκκεντρικής συλλέκτριας κοσμημάτων. Το 1964, η Νέγκρι παρέλαβε ένα τιμητικό βραβείο από τη γερμανική βιομηχανία κινηματογράφου, ακολουθούμενο από ένα βραβείο Hemis-Film το 1968.[28] Το 1970 δημοσίευσε την αυτοβιογραφία της Memoirs of a Star. Η Πόλα Νέγκρι απεβίωσε την 1η Αυγούστου 1987, σε ηλικία 90 ετών, λόγω πνευμονίας. Επίσης, είχε διαγνωστεί εγκεφαλικός όγκος, για τον οποίο αρνήθηκε να λάβει θεραπεία.
Η Πόλα Νέγκρι έχει ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ και ήταν ο εντέκατος ηθοποιός στην ιστορία του Χόλιγουντ ο οποίος τοποθέτησε τα αποτυπώματα των χεριών και των ποδιών του μπροστά από το κινεζικό θέατρο του Γκράουμαν.[29]
Προσωπική ζωή
Ο πρώτος γάμος της Νέγκρι ήταν με τον κόμη Ευγκένιους Ντάμπσκι, ο οποίος θα αποδεικνυόταν βραχύβιος. Η Νέγκρι παντρεύτηκε τον Ντάμσκι στο Σοσνόβιετς τις 5 Νοεμβρίου 1919, και έτσι έγινε η Κόμισσα Απολόνια Ντάμπσκα-Χάλουπετς. Μετά από μακρά περίοδο διάστασης, το διαζύγιο εξεδώθηκε το 1922.[30]
Αφότου άρχισε να εργάζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, έγινε πρωτοσέλιδο λόγω των ερωτικών σχέσεων που είχε με διάσημους, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν οι αστέρες του κινηματογράφου Τσάρλι Τσάπλιν, Ροντ Λα Ροκ και Ροντόλφο Βαλεντίνο. Η Νέγκρι συνάντησε τον Τσάπλιν στη Γερμανία, όπου και άρχισε μια πλατωνική σχέση η οποία εξελίχθηκε σε πολυδημοσιευμένη σχέση και φήμες για γάμο.[31] Όμως η σχέση ατόνισε, και η Νέγκρι ενδιαφέρθηκε για τον συμπρωταγωνιστεί της στην ταινία Forbidden Paradise (1924) Ροντ Λα Ροκ. Η Νέγκρι συνάντησε τον Ροντόλφο Βαλεντίνο σε χορό μεταμφιεσμένων στο κάστρο του Χερστ, και θεωρείται ότι ήταν η εραστής του Βαλεντίνο μέχρι τον θάνατό του το 1926. Προκάλεσε αρνητική εντύπωση στη κηδεία του στις 24 Αυγούστου 1926, όταν «λιποθύμησε» αρκετές φορές, και, σύμφωνα με τον ηθοποιό Μπεν Λίον, ζήτησε να τοποθετηθεί μια μεγάλη ανθοδέσμη, η οποία έγραφε «P-O-L-A», στο φέρετρο του Βαλεντίνο.[32]
Η Νέγκρι παντρεύτηκε ξανά, τον Γεωργιανό Σέργκε Μντιβάνι. Αυτή η πράξη ενόχλησε τη κοινή γνώμη, καθώς έλαβε χώρα σύντομα μετά τον θάνατο του Βαλεντίνο. Η Νέγκρι και ο Μντιβάνι παντρεύτηκαν τις 14 Μαΐου 1927, και σύντομα έμεινε έγκυος. Η Νέγκρι άρχισε να φροντίζει καλύτερα την υγεία της και σκέφτηκε να αποχωρήσει από τις ταινίες ώστε να αναλάβει το ρόλο της μητέρας. Όμως, απέβαλε. Θρηνούσε και την απώλεια του παιδιού της για την υπόλοιπη ζωή της.[33] Στις 2 Απριλίου 1931 χώρισαν.[34]
Παραπομπές
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
(Αγγλικά) Discogs. 446869. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
filmportal.de. 7afd9686afec4700ac69ea2e29047b84. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12868371b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
(Αγγλικά) American National Biography. 1999. 1802291. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
Kotowski, Mariusz. Pola Negri: Life is a Dream in Cinema, Bright Shining City Productions (2006), DVD
Μερικές πηγές αναφέρουν τις 31 Δεκεμβρίου 1896 ως ημερομηνία γέννησης και η διαφορά οφείλεται στο ιουλιανό ημερολόγιο που χρησιμοποιούσε η Ρωσική Αυτοκρατορία σε σχέση με το γρηγοριανό ημερολόγιο που χρησιμοποιούσε η Πολωνία, όπως αναφέρει ο βιογράφος της Μάριους Κοτόβσκι, ο οποίος χρησιμοποιεί την 3 Ιανουαρίου 1897 ως ημερομηνία γέννησης. Η Νέγκρι χρησιμοποιούσε και τις δύο ημερομηνίες, σε διαφορετικά έγγραφα, ανάμεσα στα οποία και έγγραφα της μετανάστευσης στις ΗΠΑ, αλλά προτιμούσε να χρησιμοποιεί τις 31η Δεκεμβρίου ώστε να λέει ότι γεννήθηκε στην τελευταία μέρα του 19ου αιώνα, ο οποίος είναι και ο λόγος για τον οποίο μερικά έγγραφα, όπως η κοινωνική ασφάλιση, αλλά και η κρύπτη της (δείτε εδώ), αναφέρουν την 31η Δεκεμβρίου 1899.
Kotowski, Mariusz. Pola Negri: Hollywood's First Femme Fatale, University Press of Kentucky (24 March 2014); ISBN 978-0-8131-4488-7
Martin Votruba (12 April 2013). «Pola Negri». Slovak Studies Program. University of Pittsburgh. Ανακτήθηκε στις 22 January 2015. "The exact spelling of her and her parents' names is complicated by the mandated use of Russian in government records in that part of [partitioned] Poland, when she was born. For instance, her father's last name is recorded as Халупец at the Lipno Office of Vital Records, which can be rendered in Polish as Chalupec, Chałupec, Chalupiec, or Chałupiec."
Long, Christopher. Barbara CHALUPEC profile, Handbook of Texas Online; accessed 25 January 2011.
Votruba, Martin. «Pola Negri». Slovak Studies Program. Πανεπιστήμιο του Πίτσμπεργκ. Ανακτήθηκε στις 29 March 2009.
Łanucha, Jan. «Od Apolonii do Poli zwanej Politą». Forum Polonijne 3 (2007): 23. ISSN 1234-2807.
Negri, Pola. Memoirs of a Star. New York: Doubleday, 1970, pp. 16, 22, 87-90, 405; ASIN B0006C0782
Adam Mickiewicz Institute (2011). «Pola Negri profile». Resource Library. Culture.pl. Ανακτήθηκε στις 13 March 2013.
Bock, Hans-Michael: The Concise Cinegraph: encyclopaedia of German cinema, New York/Oxford: Berghahn Books (2009), p. 338.
F.-B. Habel: Verrückt vor Begehren. Die Filmdiven aus der Stummfilmzeit. 1999, S. 70.
Beinhorn, Courtenay Wyche (master's degree thesis). The Film Career of Pola Negri, 1914–1964, University of Texas at Austin, January 1975, p. 8.
1978 interview with Pola Negri, Polanegri.com; accessed 29 March 2015.
Kreimeier, Klaus. The UFA Story: A Story of Germany's Greatest Film Company 1918–1945. University of California Press, 1999.
Biskupski, M.B.B. (2010) Hollywood's War With Poland 1939–1945, p. 12, University Press of Kentucky; ISBN 978-0-8131-2559-6
F.-B. Habel: Verrückt vor Begehren. Die Filmdiven aus der Stummfilmzeit. 1999, S. 76.
Pola Negri στην IMDb
F.-B. Habel: Verrückt vor Begehren. Die Filmdiven aus der Stummfilmzeit. 1999, S. 77.
F.-B. Habel: Verrückt vor Begehren. Die Filmdiven aus der Stummfilmzeit. 1999, S. 78 f.
Pola Negri FAQ, Polanegri.com; accessed 17 May 2014.
F.-B. Habel: Verrückt vor Begehren. Die Filmdiven aus der Stummfilmzeit. 1999, S. 80.
Gonzales and Dispenza, p. 2.
Life is a Dream in Cinema της Πόλα Νέγκρι, Polish Cultural Institute.com, retrieved 13 November 2013.
Lewandowski, Jan F. Pola Negri w Sosnowcu. Katowice: Wydawnictwo Gnome, 2002.
Bodeen, DeWitt, and Gene Ringgold. "Pola Negri", Screen Facts #15, vol 3, #3 (1967), p. 14.
Συνέντευξη του Ben Lyon στο Hollywood: Swanson and Valentino, σκηνοθεσία Kevin Brownlow για την Thames Television (1980).
Mariusz Kotowski: Pola Negri: Hollywood's First Femme Fatale, p. 159. [retrieved 23 August 2015].
"Pola Negri Divorce Granted in Paris", The New York Times, 3 April 1931, p. 35.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
The Pola Negri Appreciation Site
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
