Ο σολιψισμός (από το λατινικό solus ipse = ο ίδιος μόνο) ή εγωμονισμός είναι ιδεαλιστική υποκειμενική θεωρία, σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο εκτός από το υποκείμενο, τον άνθρωπο και τη συνείδησή του. Όλα τα άλλα μέσα στο σύμπαν, ακόμα και το γένος των άλλων ανθρώπων, δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, αλλά μόνο στη συνείδηση του υποκειμένου και η ύπαρξή τους δεν είναι παρά ένα παράγωγο της συνείδησής του[1]. Έτσι το υποκειμενικό "Εγώ" μαζί με το συνειδησιακό του περιεχόμενο γίνεται το μοναδικό ον, ενώ όλα τα άλλα Εγώ είναι απλά ιδέες του "δικού μου Εγώ". Ως θεωρία βρίσκεται κοντά στον υποκειμενικό ιδεαλισμό[2].

Ο σολιψισμός είναι η πιο ακραία μορφή του γνωσιολογικού ιδεαλισμού. Θεωρεί τις παραστάσεις αυθαίρετες και κενές από κάθε περιεχόμενο αφού δεν αντιστοιχούν σε αντικειμενικές πραγματικότητες ενώ παραδέχεται τη μοναδικότητα του ανθρώπινου υποκειμένου αρνούμενος τη σωματικότητά του και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει. Συνεπώς είναι ανεδαφικός και αντιφατικός. Πρόκειται για μια σκόπιμη απάλειψη της αντικειμενικής πραγματικότητας που προκύπτει ψυχολογικά ως ανάγκη του ατόμου να επιβεβαιώσει τη μοναδικότητά του απέναντι στον κόσμο που νιώθει πως το απειλεί[3].
Παραπομπές

↑ Αθήνα 1963, Εκδόσεις Κ.Αναγνωστίδη, Πλήρες Μικρό Φιλοσοφικό Λεξικό, Μ.Ροζενταλ - Π.Γιουντιν, Σολιψισμός
↑ Αθήνα 1980, Αστήρ, Λεξικό Φιλοσοφικών Όρων, Αγησίλαος Σπ.Ντόκας, Σολιψισμός
↑ Αθήνα, 1982, Εκδόσεις Φελέκη, Φιλοσοφικό Λεξικό, Σ.Γκίκα, Eγωμονισμός