.
Ο ιστορικισμός είναι μια προσέγγιση για την εξήγηση της ύπαρξης φαινομένων, ιδιαίτερα κοινωνικών και πολιτισμικών πρακτικών (συμπεριλαμβανομένων ιδεών και πεποιθήσεων), μελετώντας την ιστορία τους, δηλαδή μελετώντας τη διαδικασία με την οποία προέκυψαν. Ο όρος χρησιμοποιείται ευρέως στη φιλοσοφία, την ανθρωπολογία και την κοινωνιολογία.
Αυτή η ιστορική προσέγγιση της εξήγησης διαφέρει και συμπληρώνει την προσέγγιση γνωστή ως λειτουργισμός, η οποία επιδιώκει να εξηγήσει ένα φαινόμενο, όπως για παράδειγμα μια κοινωνική μορφή, παρέχοντας αιτιολογημένα επιχειρήματα σχετικά με το πώς αυτή η κοινωνική μορφή εκπληρώνει κάποια λειτουργία στη δομή μιας κοινωνίας. Αντίθετα, αντί να λαμβάνει το φαινόμενο ως δεδομένο και στη συνέχεια να επιδιώκει να παράσχει μια αιτιολόγησή του από αιτιολογημένες αρχές, η ιστορική προσέγγιση ρωτά "από πού προήλθε αυτό;" και "Ποιοι παράγοντες οδήγησαν στη δημιουργία του;" Δηλαδή, οι ιστορικές εξηγήσεις δίνουν συχνά μεγαλύτερη έμφαση στο ρόλο της διαδικασίας και του ενδεχόμενου.
Ο ιστορικισμός χρησιμοποιείται συχνά για να βοηθήσει στη δημιουργία συμφραζομένων θεωριών και αφηγήσεων και είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για να κατανοήσουμε πώς προέκυψαν τα κοινωνικά και πολιτισμικά φαινόμενα.
Η ιστορικιστική προσέγγιση διαφέρει από τις ατομικιστικές θεωρίες γνώσης, όπως ο αυστηρός εμπειρισμός και ο αποσυμφραζόμενος ορθολογισμός, που παραμελούν τον ρόλο των παραδόσεων. Ο ιστορικισμός μπορεί να αντιπαρατεθεί με τις αναγωγικές θεωρίες - οι οποίες υποθέτουν ότι όλες οι εξελίξεις μπορούν να εξηγηθούν από θεμελιώδεις αρχές (όπως στον οικονομικό ντετερμινισμό) - ή με θεωρίες που υποστηρίζουν ότι οι ιστορικές αλλαγές συμβαίνουν εντελώς τυχαία.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
