.
Ενοθεϊσμός είναι η πίστη ότι υπάρχει ένας Θεός, αλλά δίπλα σε αυτόν μπορεί να υπάρχουν κι άλλες θεότητες που μπορούν να λατρεύονται. Ενοθεϊσμός μπορεί να προκύψει και από ένα μέχρι πρότινος πολυθεϊστικό σύστημα. Σε αυτή την περίπτωση μια θεότητα απορροφά τις ιδιότητες άλλων θεοτήτων, και γίνεται ιεραρχικά ανώτερη.
Παραδείγματα Ενοθεϊσμού
Παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει η αιγυπτιακή θεότητα της μαγείας, η Ίσις. Κατά την διάρκεια της δυναστείας των Πτολεμαίων η Ίσις απορροφά τις ιδιότητες άλλων θεοτήτων και χαρακτηρίζεται πλέον ως Ίσις μεγάλη μήτηρ θεών[1].
Για τον Νεοπλατωνικό φιλόσοφο Πλωτίνο κάθε πραγματικότητα προέρχεται, πάνω και από τους παραδοσιακούς θεούς βρίσκεται το Έν, η Μονάδα[2].
Παραπομπές
Παναγιώτης Παχής, Η λατρεία της Ίσιδας και του Σάραπι, από την Τοπική στην Οικουμενική Κοινωνία, Θεσσαλονίκη: Μπαρμπουνάκης, 2010, σελ. 156.
Νίκου Αθ. Ματσούκα, Ιστορία της Φιλοσοφίας, εκδόσεις Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2010, σελ. 295.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
