Πάουλ Μπριλ

Ο Πάουλ Μπριλ (φλαμανδικά: Paul Bril,[5] Αμβέρσα, 1554 - Ρώμη, 7 Οκτωβρίου 1626) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος, ο οποίος δημιουργούσε κατά κύριο λόγο τοπία και δραστηριοποιήθηκε, για το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας του, στη Ρώμη. Οι ιταλικής τεχνοτροπίας τοπιογραφίες του επηρέασαν σημαντικά την τοπιογραφία στην Ιταλία αλλά και στη βόρεια Ευρώπη.[6]

Βίος

Ο Πάουλ Μπριλ ήταν γιος του ζωγράφου Ματάις Μπριλ του πρεσβύτερου (ημερομ. γέννησης άγνωστη, ίσως στη Μπρέντα - περ. 1550 Αμβέρσα).[7] Μαζί με τον αδελφό του, Ματάις Μπριλ τον νεότερο πιθανότατα άρχισαν να εκπαιδεύονται ως ζωγράφοι από τον πατέρα τους στην Αμβέρσα.[8] Ο Πάουλ είναι επίσης πιθανόν να υπήρξε μαθητής του ζωγράφου Νταμιέν Βόρτελμανς (Damiaen Wortelmans), ο οποίος είχε ειδικευθεί στη διακόσμηση αρψιχόρδων.[9]
Δασώδες τοπίο με γέφυρα και αθλούμενους στην ακροποταμιά

Ο Ματάις μετακόμισε στη Ρώμη πιθανόν γύρω στα 1575. Εκεί εργάστηκε πάνω σε μερικές τοιχογραφίες στο Αποστολικό Παλάτι του Βατικανού. Πιστεύεται ότι ο Πάουλ ακολούθησε τον αδελφό του στη Ρώμη γύρω ή μετά το 1582.[10] Ο Ματάις απεβίωσε το 1583 και ίσως ο αδελφός του να συνέχισε την εργασία του, αναλαμβάνοντας πολλές από τις παραγγελίες του Ματάις.[11] Οι παλαιότερες γνωστές εργασίες του Πάουλ χρονολογούνται γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1580.[10] Εδραίωσε τη φήμη του αναλαμβάνοντας παραγγελίες από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄ στο Collegio Romano. Η επιτυχημένη του σταδιοδρομία εξασφαλίστηκε όταν ο Πάπας Σίξτος Ε΄ έγινε ο κύριος προστάτης του. Ο Μπριλ ήταν μέλος μιας ομάδας που ειδικευόταν στην τοπιογραφία και με τον τρόπο αυτό συμμετείχε σε οποιαδήποτε εργασία περιλάμβανε διακοσμητικά τοπία, όπως στη Βασιλική της Σάντα Μαρία Ματζόρε, το Ανάκτορο του Βατικανού και την Scala Sancta.[9]

Μια ακόμη σημαντική πρώιμη ανάθεση ήταν ο κύκλος τοιχογραφιών στην Αγία Καικιλία του Τραστέβερε στη Ρώμη περίπου στα 1599. Απέκτησε, επίσης, την προστασία του Πάπα Κλήμεντος Η΄, ο οποίος του ανέθεσε να φτιάξει μια μνημειώδη θαλασσογραφία με το μαρτύριο του Αγίου Κλήμεντος. Ο Μπριλ τη δημιούργησε με τη συνεργασία των αδελφών Τζοβάννι Αλμπέρτι και Κερουμπίνο Αλμπέρτι στη Sala Clementina κατά την περίοδο 1600-1602/3. Το 1601 ο Πάουλ έλαβε νέα μεγάλη ανάθεση, να ζωγραφίσει μια σειρά από μεγάλους πίνακες με σκηνές από τη ζωή της οικογένειας Ματτέι.[10] Επιπλέον, ζωγράφισε τοιχογραφίες με τοπία στο Casino dell'Aurora του Ανακτόρου Παλλαβιτσίνι - Ροσπιλιόζι στη Ρώμη.

Οι προστάτες του συγκαταλέγονταν ανάμεσα στους πλέον ισχυρούς άνδρες στη Ρώμη της εποχής και περιλάμβαναν μέλη της οικογένειας Κολόννα, του οίκου των Μποργκέζε, των Ματτέι και της οικογένειας Μπαρμπερίνι. Επιπλέον, προστάτες του] ήταν ο Καρδινάλιος Φεντερίκο Μπορρομέο στο Μιλάνο, ο Καρδινάλιος Κάρλο των Μεδίκων στη Φλωρεντία και ο δούκας Φερνάντο Γκοντσάγκα στη Μάντοβα.[9][10]

Το 1621 ο Πάουλ Μπριλ έγινε διευθυντής στην "Ακαδημία του Αγίου Λουκά", όπως ονομαζόταν η ακαδημία των καλλιτεχνών στη Ρώμη. Αυτό ήταν σαφής ένδειξη της εκτίμησης της οποίας έχαιρε από τους συναδέλφους του ζωγράφους στη Ρώμη, καθώς ήταν ο πρώτος μη Ιταλός που αναλάμβανε αυτή τη θέση.[9]

Ο Πάουλ Μπριλ είχε πολλούς μαθητές, περιλαμβανομένου του γιου του Συριάκους Μπριλ και των Λουίτζι Καρμπόνι, Μπαλτάσαε Λάουβερς, Βίλλεμ φαν Νιούλαντ ΙΙ, Πήτερ Σπίερινκς (Pieter Spierinckx), Αγκοστίνο Τάσσι και Χέντρικ Κορνέλις Φρόομ.[7] Πιθανόν για σύντομο χρονικό διάστημα να διετέλεσε μαθητής του και ο Κάρελ Φίλιπς Σπίερινκς (Karel Philips Spierincks).[12]
Ορεινό τοπίο με τον Άγιο Ιερώνυμο, 1592
Έργο

Ο Πάουλ Μπριλ αρχικά ζωγράφιζε με μανιεριστικό ύφος, το οποίο ανέπτυξε ο αδελφός του. Τα πρώιμα αυτά τοπία εγκαινιάζονται στη φλαμανδική παράδοση από τους Γιοάχιμ Πατινίρ και Πίτερ Μπρίγκελ τον πρεσβύτερο και στη συνέχεια εξελίσσονται από τον αδελφό του. Τα έργα αυτής της πρώιμης περιόδου του χαρακτηρίζονται από γραφική διάταξη των επιμέρους στοιχείων και βίαιες αντιθέσεις μεταξύ φωτός και σκιάς.[13] Εμφανίζουν, επίσης, ισχυρές αντιθέσεις στις μορφές, ώστε να δημιουργείται η αίσθηση μιας δραματικής κίνησης. Ο Μπριλ δημιουργούσε αντιθέσεις απότομων βράχων με σκοτεινά χάσματα, στρεβλά δένδρα που φυτρώνουν από κεκλιμένες επιφάνειες, πλάι σε επίπεδες, καλοφωτισμένες βουκολικές σκηνές.
Άποψη του Μπρατσιάνο, αρχή δεκαετίας 1620

Το ύφος του αλλάζει κατά τη διαμονή του στη Ρώμη. Οι συνθέσεις του γίνονται πιο ήρεμες και το ύφος του περισσότερο κλασικιστικό γύρω στα 1605. Αυτό μπορεί να συνέβη λόγω της επιρροής του Αννίμπαλε Καρράτσι και του Άνταμ Ελζχάιμερ. Οι εργασίες αυτής της περιόδου έχουν χαμηλότερο ορίζοντα και λιγότερο απότομες μεταβάσεις από το προσκήνιο στο παρασκήνιο. Τα θέματα είναι τυπικά βουκολικά και μυθολογικά.[10] Αυτό το τελευταίο ύφος του άσκησε ισχυρή επιρροή στην εξέλιξη της φλαμανδικής τοπιογραφίας και ήταν αποφασιστικής σημασίας για τη διαμόρφωση του "κλασικού τοπίου" του Κλωντ Λορραίν.[13]
Τοπίο με κυνηγούς, 1620

Ο Αγκοστίνο Τάσσι ίσως υπήρξε μαθητής του. Ο Τάσσι ήταν ο δάσκαλος του Κλωντ Λορραίν. Ο Πάουλ Μπριλ σχηματίζει έτσι έναν από τους συνδέσμους μεταξύ των πανοραμάτων του Γιοάχιμ Πατινίρ και του ιδεώδους τοπίου, που διαμόρφωσαν ο Λορραίν με τον Νικολά Πουσέν.[10] Ο Μπριλ θεωρείται πρόδρομος των επηρεασμένων από Ιταλούς Φλαμανδών, όπως οι Κορνέλιους φαν Πούλενμπουρχ (Cornelius van Poelenburgh) και Μπαρτολομέους Μπρέινμπερχ (Bartholomeus Breenbergh) και, ως ένα βαθμό των Ιταλών και Φλαμανδών ζωγράφων της καθημερινότητας που δραστηριοποιήθηκαν στη Ρώμη και έγιναν γνωστοί με το προσωνύμιο Bamboccianti.[9][10]

Ο Πάουλ ζωγράφισε, επίσης, μικρούς πίνακες, από αυτούς που αποκαλούνται "πίνακες του ερμαρίου" (Peinture de cabinet), δηλ. πίνακες σε μικρές διαστάσεις, που απεικονίζουν πλήρεις ανθρώπινες μορφές σε μικρή κλίμακα, σε πλάκες χαλκού και σε πάνελς, αρχίζοντας από τη δεκαετία του 1590. Μερικές από αυτές τις δημιουργίες τις υπέγραφε με ένα ζευγάρι γυαλιά, λογοπαίγνιο του ονόματός του, καθώς Bril στα φλαμανδικά μεταφράζεται ως "γυαλιά". Οι μικρών διαστάσεων πίνακες αυτοί απεικονίζουν θέματα που αυτός και ο αδελφός του είχαν πριν απεικονίσει σε μεγάλες διαστάσεις, όπως θαλασσογραφίες με θύελλα, ασκητές στην ερημιά, προσκυνητές ταξιδιώτες, χωρικούς ανάμεσα σε αρχαία ερείπια, κυνηγούς και ψαράδες.[10]

Ήταν επιδέξιος σχεδιαστής και τα σχέδιά του ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στους συλλέκτες, αντιγράφηκαν από τους μαθητές του, που εργάζονταν μαζί του στο εργαστήριό του, που αποτελούσε δημοφιλή προορισμό για τους Φλαμανδούς και Ολλανδούς ζωγράφους που επισκέπτονταν τη Ρώμη.[14]

Συχνά συνεργαζόταν στους πίνακές του με τον Γιόχαν Ροττενχάμμερ. Σύμφωνα με την επιστολή κάποιου εμπόρου έργων τέχνης του 1617, ο Ροττενχάμμερ ζωγράφισε τις μορφές στη Βενετία και στη συνέχεια έστειλε τις ζωγραφισμένες πλάκες στη Ρώμη, για να τις συμπληρώσει ο Μπριλ με τοπία. Ο Μπριλ συνεργάστηκε, επίσης, με τους φίλους του Γιαν Μπρίγκελ τον πρεσβύτερο και Άνταμ Ελζχάιμερ, τους οποίους επηρέασε αλλά και από τους οποίους επηρεάστηκε. Η συνεργασία του με τον Ελζχάιμερ είναι εμφανής σε πίνακα που σήμερα βρίσκεται στο Chatsworth House στο Ντέρμπυσαϊρ.[15]
Η Άρτεμις και οι νύμφες της στο κυνήγι, περ. 1600
Δείτε επίσης

Κατάλογος Φλαμανδών ζωγράφων

Παραπομπές

RKDartists. rkd.nl/explore/artists/12590. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.
(Δανικά, Αγγλικά) Kunstindeks Danmark. 1395. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
«Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Paul-Brill. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά, Bokmål, Σουηδικά, Φινλανδικά, Δανικά, Εσθονικά) KulturNav. 370f3ec2-d9b1-44be-9875-a1548d3f959b. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Συναντάται επίσης και ως: Paulus Bril, Paul Brill, Paulus Brill, Paul Brilli, Paulus Brilli, Paul Prüll, Paulus Prüll
Τοπίο με την Άρτεμη και την Καλλιστώ, Μουσείο του Λούβρου
Paul Bril στο Ολλανδικό Ίδρυμα Ιστορίας της Τέχνης (Dutch)
Nicola Courtright. "Bril." Grove Art Online. Oxford Art Online. Oxford University Press. Web. 16 Apr. 2014
Paul Bril at Hadrianus
Nicola Courtright. "Paul Bril." Grove Art Online. Oxford Art Online. Oxford University Press. Web. 16 Apr. 2014
Jan en Kasper van Balen in: Frans Jozef van den Branden, Geschiedenis der Antwerpsche Schilderschool, Antwerp: J.-E. Buschmann, 1883, p. 184-190
Silvia Danesi Squarzina, A 'Hagar and the Angel' by Carel Philips Spierinck in Potsdam, in: The Burlington Magazine, June 1999 (Number 1155 – Volume 141)
Flemish and German Paintings of the 17th Century, Wayne State University Press, 1982
Louisa Wood Ruby, The Drawings of Paul Bril, Brepols, 1999.

Rüdiger Klessmann, Adam Elsheimer 1578-1610, 2006, Paul Holberton publishing/National Galleries of Scotland; ISBN 1-903278-78-3

Περαιτέρω ανάγνωση

Peter and Linda Murray, The Penguin Dictionary of Art and Artists. Fifth Edition: Revised and Enlarged (Penguin Books, London, 1988), 51.
Carla Hendriks, Northern Landscapes on Roman Walls: The Frescoes of Matthijs and Paul Bril. (Florence : Centro Di della Edifimi, c2003).
Rudolf Baer, Paul Bril: Studien zur entwicklungsgeschichte der Landschaftsmalerei um 1600. (Munich: J.B. Grassi, 1930).
Hanno Hahn, Paul Bril in Caprarola. Miscellanea Bibliothecae Hertzianae, Roma, 1961.
Francesca Cappelletti, Paul Bril e la pittura di paesaggio a Roma, 1580-1630. (Rome: Ugo Bozzi, c.2006).
Louisa Wood Ruby, Paul Bril: The Drawings. (Turnhout: Brepols, 1999).
Anton Mayer, Das Leben und die Werke der Brueder Matthaeus und Paul Brill. (Leipzig: K.W. Hiersemann, 1910).

Ζωγράφοι

Ολλανδοί

Εγκυκλοπαίδεια Ολλανδίας

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License