Ο Χίλλις Κουανιέ (φλαμανδικά: Gillis Coignet, Congnet ή Quiniet (περ. 1542 – 1599) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος της Αναγέννησης, ο οποίος δέχτηκε ισχυρές επιδράσεις από το ιταλικό ύφος. Ζωγράφισε ιστορικά και μυθολογικά θέματα σε μέγεθος καβαλέτου, αλλά ήταν πιο επιτυχημένος στα τοπία του, σε θέματα με φωτισμό κεριού ή φωτισμό από τη σελήνη. Ήταν Διαμαρτυρόμενος, κάτι που πιθανώς επηρέασε τις μετακινήσεις του από την Αμβέρσα στο Άμστερνταμ και στη συνέχεια στο Αμβούργο. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1560 στην Ιταλία.
Landscape with St John the Evangelist at Patmos
Βιογραφία
Αμβέρσα
Καλλιστώ, 1580
Ο Χίλλις γεννήθηκε στην Αμβέρσα, γιος του Χίλλις του πρεσβύτερου, κατασκευαστή επιστημονικών οργάνων, και της Μπριγκίττα Αντόνις.[8] Στο ληξιαρχικό βιβλίο της πόλης της Αμβέρσας του 1537 καταγράφεται ο ισχυρισμός του ότι ήταν τότε 37 ετών, σε αυτό του 1586 ότι ήταν 43[9], και, αν οι δηλώσεις του είναι σωστές, γεννήθηκε μεταξύ Απριλίου και Σεπτεμβρίου του 1542. Είχε την "ατυχία" να γεννηθεί με μια μεγάλη, τριχωτή ελιά στο πρόσωπό του, από την οποία προέκυψε και το προσωνύμιό του Gillis met de Vlek (Ο Χίλλις με την κηλίδα). Σύμφωνα με τα βιβλία που τηρούσε η Συντεχνία του Αγίου Λουκά, ο Χίλλις μαθήτευσε με τον Λάμπρεχτ Βενσλάινς (Lambrecht Wenslyns). Ο ισχυρισμός του Κάρελ φαν Μάντερ ότι διέμεινε με τον έμπορο έργων τέχνης Άντονι Παλέρμε για κάποιο διάστημα είναι ορθός. Ο ίδιος κατέθεσε, το 1586, ότι ο Χίλλις είχε μπαρκάρει μαζί του ενώ οι γονείς του ακόμη ήταν εν ζωή (δηλ. πριν το 1562)[10] Το 1561 ο Χίλλις καταγράφεται ως "Δάσκαλος" στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά.
Ιταλία
Κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1560 ταξίδεψε στην Ιταλία, όπου, μεταξύ άλλων, επισκέφθηκε τη Φλωρεντία, τη Ρώμη, τη Νάπολη και τη Σικελία. Σύμφωνα με τη φλωρεντινή "Ακαδημία του Σχεδίου" (Accademio del Disegno) "ο Φλαμανδός ζ(ωγράφος) Τζούλιο Κονιέττα" (Giulio Cognietta fiamingo P(ictor)) παρίστατο στη συνάντηση της 16ης Ιανουαρίου 1568.[11] Στο Τέρνι της Ούμπρια συνεργάστηκε με κάποιον ζωγράφο ονόματι Στέλλο σε τοιχογραφίες και σε ρετάμπλ σε στυλ τοιχογραφίας. Σύμφωνα με τον φαν Μάντερ, ο Στέλλο ήταν Φλαμανδός, ενώ η Νικόλ Ντακό (Nicole Dacos) τον ταυτοποιεί ως μέλος της οικογένειας ζωγράφων Στέλλερτ (Stellaert) από το Μέχελεν.[12] Και οι δύο ζωγράφοι αναφέρονται ως μέλη μιας ομάδας διακοσμητών που είχαν αναλάβει να εξωραΐσουν το σαλόνι της Βίλλα ντ' Έστε υπό την επίβλεψη του Φρεντερίκο Τσουκκάρ,[12] και εργάστηκαν, επίσης, σε ένα ανάγλυφο στο Παλάτσο Τζοκόζι.[12] Εμφανώς ο Ζιλλίς εργάστηκε επίσης για τον Φραγκίσκο των Μεδίκων.[13]
Επιστροφή στην Αμβέρσα
Μετά το 1570 ο Χίλλις επέστρεψε στην Αμβέρσα, όπου ανέλαβε έναν αριθμό μαθητών[14] Τον Ιούλιο του 1571 ο ζωγράφος Βίλλεμ φαν ντεν Μπος έγραψε στον Φερνάντο Άλβαρες ντε Τολέδο, 3ο Δούκα της Άλμπα, ότι ο Χίλλις θα ήθελε να τεθεί στην υπηρεσία του Δούκα.[15]
Ο Χίλλις νυμφεύτηκε την Μαγκνταλένα ντε Κέμπενιερ, αλλά δεν είναι βέβαιο αν αυτό έγινε πριν ή μετά το ταξίδι του στην Ιταλία. Απέκτησαν μόνον ένα παιδί, την Γιουλιάνα (; - περ. 1616).[16]
Στα τέλη της δεκαετίας του 1570 η οικογένεια ζούσε στην οικία De hove van de Jonge Voetboog, (αξιωματικοί των νέων τοξοτών), η οποία ανήκε στη Συντεχνία του Αγίου Γεωργίου (St-Joris).[17] Τον Μάρτιο του 1560 αυτός και η σύζυγός του αγόρασαν την επικαρπία της οικίας με τίμημα 750 γκίλντερς, με την προϋπόθεση ότι τα μέλη της συντεχνίας θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν οποτεδήποτε τον χώρο πρασίνου - αθλοπαιδιών. Η οικία βρισκόταν στην Schuttershofstraat και είχε ετήσιο ενοίκιο 40 γκίλντερς.[18] Για τον ειδικό μηνιαίο φόρο σχετικό με την άμυνα κατά των Ισπανών, η οικογένεια Κουανιέ χρωνόταν 2 γκίλντερς και 10 στίβερς, γεγονός που μαρτυρά ότι ο Χίλλις ήταν εύπορος. Εκείνο το διάστημα ο Χίλλις εθεωρείτο Μαρτινιστής (δηλ. Διαμαρτυρόμενος).[19]
Το 1581 ο Χίλλις έγινε μέλος του Armenbus της Συντεχνίας του Αγίου Λουκά. Το Armenbus είχε ιδρυθεί το 1538, ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων συντεχνιών, και σχηματίστηκε για να μπορεί να υποστηρίζει τα μέλη της Συντεχνίας που, λόγω ασθενείας ή ατυχήματος δεν ήταν σε θέση να συντηρήσουν την οικογένειά τους ή ήταν πολύ φτωχοί για να πληρώσουν έξοδα κηδείας. Μετά την ένταξή του στο Armenbus, μεσολάβησε μια περίοδος πριν γίνει δυνατή η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που προσέφερε. Στο Armenbus προέδρευαν δύο "busmeesters", την πρώτη χρονιά ήταν ένας από τους "medebusmeester" (αντιπρόεδρος) και την επόμενη έγινε "hoofdbusmeester" (πρόεδρος).[20] Το ίδιο έτος φαίνεται ότι έπεισε έναν αριθμό συγγενών του να γίνουν μέλη του Armenbus, περιλαμβανομένων των αδελφών του, του γιατρού Γιάκομπ και του μαθηματικού της Αυλής Μίχιελ Κουανιέ, καθώς και τις συζύγους τους.[21]
Ο Ευαγγελισμός, 1584
Το 1584 ο Χίλλις έγινε "Πρύτανις" στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά,[22] θέση που εξακολούθησε να διατηρεί κατά την πολιορκία της Αμβέρσας από τους Ισπανούς και λίγο μετά τη λήξη της. Δεν προκαλεί, συνεπώς, έκπληξη η αμφιβολία σχετικά με το θρήσκευμά του και τη συμπεριφορά του, που προέκυψε μετά από τη συμφιλίωση. Το 1586, ωστόσο, οι Άντονι Παλέρμε και Γιαν φαν ντε Κερκχόφε κατέθεσαν ότι ο Χίλλις συμπεριφέρθηκε "με όλη τη σεμνότητα και ηρεμία".[23] Ο Χίλλις κατέθεσε, επίσης, εκ μέρους άλλων μελών της Συντεχνίας, αλλά και μαζί με τους Φίλιπ Χάλλε και Χέραρντ ντε Γιόντε ότι ο Μάρτεν φαν Φάλκενμπορχ και ο γαμπρός του Χένρικ φαν Στέινσβαϊκ ήταν πολίτες της Αμβέρσας.[24]
Φαίνεται ότι ο Χίλλις δεν είχε πρόθεση να εγκαταλείψει την πόλη εκείνη την εποχή. Πλήρωσε τις συνδρομές του στη Συντεχνία για το 1858-86 και στις 3 Οκτωβρίου 1585 μαζί με τον νέο "Πρύτανη" Φίλιπ Χάλλε, εξέτασαν τους λογαριασμούς της Συντεχνίας. Προφανώς προέκυψαν κάποιες δυσχέρειες και πραγματοποιήθηκε μια συμφιλιωτική συνεδρίαση με τους "πρεσβύτερους" (δηλ. τους παλαιότερους πρυτάνεις) στις 26 Οκτωβρίου 1585. Η τελευταία αναγραφή του στα βιβλία της Συντεχνίας χρονολογείται την ημέρα της Αναλήψεως του 1586, όταν έγινε εμφανές ότι οι λογαριασμοί που είχε καταστρώσει μαζί με τον Αμπρόσιους Φράνκεν δεν ισοσταθμίζονταν.[25]
Την άνοιξη του 1586 ο Χίλλις πώλησε την επικαρπία της οικίας του στον Χέντρικ Γιέννεν.[26] Ένα σημείωμα του Φίλιπ Χάλλε, γραμμένο μετά τις τις 4 Σεπτεμβρίου 1586, καθιστά σαφές ότι ο Χίλλις είχε φύγει από την πόλη.[27]
Άμστερνταμ
Ο Χίλλις μετοίκησε στο Άμστερνταμ και το 1589 έγινε πολίτης του. Σύμφωνα με τον φαν Μάντερ, ήταν επιτυχημένος ζωγράφος στο Άμστερνταμ και επηρέασε σημαντικά τα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης.[28] Ο φαν Μάντερ αναφέρει επίσης ότι ο Χίλλις ήταν αυτός που έπεισε τον Χανς Φρέντεμαν ντε Φρις να έλθει στο Άμστερνταμ.[29]
Στις 6 Απριλίου 1588 ήταν αντιπρόσωπος της Λουθηρανικής κοινότητας του Άμστερνταμ.[30] Στις 15 Μαρτίου 1590 είχε μια διαμάχη με τον Καλβινιστή ζωγράφο Άντριααν Κόνφλανς.[31] Δεν είναι σαφές αν οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις είχαν σχέση με τη διαμάχη, αλλά είναι πιθανόν, καθώς οι σχέσεις Λουθηρανιστών και Καλβινιστών εκείνη την εποχή στο Άμστερνταμ ήταν όντως πολύ τεταμένες.
Αμβούργο
Γύρω στο 1593-94 ο Χίλλις μετέβη στο Αμβούργο "λόγω του θρησκεύματός του ή για κάποιον άλλο λόγο" σύμφωνα με τον φαν Μάντερ[32] και αναφέρεται για τελευταία φορά στο Άμστερνταμ στις 21 Ιανουαρίου 1593, όπου ήταν μάρτυρας σε βάπτιση.[33] Ο πίνακάς του Λοταρία στη Ρωσία που ζωγραφίστηκε στο Άμστερνταμ, χρονολογείται από τον Μάιο του 1593, αλλά ο Μυστικός Δείπνος, χρονολογούμενος από το 1595, ζωγραφίστηκε στο Αμβούργο. Ο Χίλλις απεβίωσε στο Αμβούργο στις 27 Οκτωβρίου 1599 και τάφηκε στην "Jacobskirche".[34]
Η θυγατέρα του Γιουλιάνα παντρεύτηκε τον Φίλιπς φαν ντερ Φέκεν. Πέθανε πριν ή κατά το 1616. Ο σύζυγός της προσπάθησε, ως εκτελεστής της διαθήκης της, να ανακτήσει τα χρήματα που ο πατέρας της είχε δανείσει στην πόλη της Αμβέρσας.[35]
Πίνακες
Οι πίνακες του Κουανιέ προδίδουν την επίδραση της Βενετικής Σχολής στον δημιουργό τους, και ιδιαίτερα του Τιτσιάνο και του Τιντορέττο. Οι ταχείες μεταπτώσεις και η ποικιλομορφία της τονικότητας θυμίζουν μια από τις τελευταίες δημιουργίες του Τιτσιάνο. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στο έργο Αφροδίτη και Έρως (1579). Το πορτρέτο του Pierson de la Hues αναδεικνύει πολύ σημαντικές ικανότητες παρατήρησης. Σύμφωνα με τον φαν Μάντερ, ο Κουανιέ ζωγράφισε πολλές νυκτερινές σκηνές, στις οποίες χρησιμοποίησε φύλλα χρυσού για να υπερτονίσει τους πυρσούς ή τα κεριά.[36] Αυτό είναι επίσης εμφανές στο έργο Λοταρία στη Ρωσία (1593) το οποίο αποδίδεται στον Χίλλις Κουανιέ.
Οι λουθηρανικές του πεποιθήσεις είναι επίσης εμφανείς στο έργο του, όπως π.χ. στον πίνακα Η υπέρτατη κρίση. Μορφές που είναι συνήθεις σε πίνακες με αυτό το θέμα, όπως η Παρθένος Μαρία και ο Άγιος Ιωάννης, έχουν παραλειφθεί και αντικατασταθεί από αλληγορικές μορφές, όπως Ειρήνη με τον Αμνό και τη Δικαιοσύνη, του Μωσαϊκού Νόμου. Στα αριστερά αυτού του μεγάλου πίνακα μπορεί ο θεατής να εντοπίσει μια απεικόνιση των θανάσιμων αμαρτημάτων, ενώ στα δεξιά απεικονίζεται ο δωρητής του πίνακα περιστοιχισμένος από αγαθοεργίες. Ωστόσο, πολλά έργα του είναι γνωστά μόνον από χαρακτικά που δημιούργησαν σύγχρονοί του, όπως οι Ρ. και Γ. Σάντελερ, ο νε Γιόντε και ο Χάλλε. Είναι, επίσης, σκόπιμο να αναφερθεί ότι, σύμφωνα με τον φαν Μάντερ, πωλούσε αντίγραφα που είχαν δημιουργήσει οι μαθητές του υπό το όνομά του.
Φωτοθήκη
Έργα του Χίλλις Κουανιέ
Άγιος Πέτρος, 1585
Ο Pierson La Hues, 1581, σήμερα στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών Αμβέρσας
Η προσκύνηση των βασιλέων, 1584
Αρπαγή της Ευρώπης, 1592-1599
Υπογεγραμμένα
Υπέρτατη Κρίση (αλλιώς: Αλληγορία της charitas christiana), 1572, λάδι σε καμβά, 570 x 200 cm, ιδιωτική σύλλογή.
Πυρκαϊά στο Κάστρο της Αμβέρσας, 1577, λάδι σε καμβά, 80 x 120 cm, ιδιωτική συλλογή.
Έρως και Αφροδίτη, 1579, αντίγραφο του πίνακα του Τιτσιάνο, ξύλο βαλανιδιάας, 139 x 96 cm, Hessisches Landesmuseum, Κάσσελ, χάθηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Άγιος Γεώργιος, 1581, πάνελ, 193 x 225 cm, Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών Αμβέρσας.
Ο Pierson la Hues τυμπανιστής της "Oude Handbooggilde", 1581, πάνελ, 170 x 133 cm, Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών Αμβέρσας
Παρουσίαση σχεδίου της πόλης στη βασίλισσα Διδώ, 1583, πάνελ, 175 x 253 cm, Museum Vleeshuis, Αμβέρσα.
Ευαγγελισμός, 1584, Καθεδρικός της Σάντα Μαρία Ρεδόνδα, Λογκρόνιο, Ισπανία
Θεοφάνεια, 1584, Λογκρόνιο, Ισπανία
Άγιος Πέτρος, 1584, Λογκρόνιο, Ισπανία
Μισοξαπλωμένη γυναίκα με τον Έρωτα κι έναν άνδρα που κάθεται σε τύμπανο και παίζει αρψίχορδοl (επίσης γνωστός και ως: Άρης και Αφροδίτη ή Η Αφροδίτη και η Μουσική), 1590, λάδι σε καμβά, 145 x 220 cm, Φράνκε, Λειψία, 1933.
Λοταρία στη Ρωσία, 1593, πάνελ, 113 x 203,5 cm, Ιστορικό Μουσείο Άμστερνταμ.
Μυστικός Δείπνος, (σχεδίασμα), 1594, πάνελ, Δουκικό Μουσείο, Γκότα
Μυστικός Δείπνος, 1595, λάδι σε καμβά, 163 x 333 cm, St-Petrikirche, Αμβούργο.
Vanitas, 1595, λάδι σε καμβά, 200 x 159 cm, Musée Baron Gérard, Bayeux.
Mars and Venus, 1598, λάδι σε καμβά, 113 x 182 cm, Musée du Présidial, Saintes, Charente-Maritime
Danae, undated, panel, 116,5 x 168,5, Christie's, New York.
Petri-Altar (also Grabower-Altar), του Μπέρτραμ φαν Μίντεν (Bertram van Minden), στο οποίο ο Χίλλις επιχρωμάτισε τις πτέρυγες. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα σε εργασίες αποκατάστασης, ο επιχρωματισμός του Χίλλις αφαιρέθηκε. Hamburger Kunsthalle, Αμβούργο.
Σάτυροι σε διονυσιακή γιορτή, χ.χ., Mak van der Waay, Άμστερνταμ, 1972.
Ο Χρόνος αποκαλύπτει την Αλήθεια, χ.χ., λάδι σε καμβά, 170 x 190 cm, Fernand Niedecker, 1939.
Χωρίς χρονολογία, αποδιδόμενοι στον Χίλλις Κουανιέ
Η μαγεία του Διαβόλου, λάδι σε καμβά, 140 x 105 cm, Μουσεία Βατικανού.
Η σπηλιά του Πλάτωνα, 174 x 131 cm, panel, Musée de la Chartreuse, Ντουαί.
Η Άρτεμις ανακαλύπτει την προδοσία της Καλλιστούς, λάδι σε καμβά, 175 x 103 cm, Μουσείο Καλών Τεχνών Βουδαπέστης
Sine Cerere et Baccho friget Venus, λάδι σε καμβά, 242 x 166 cm, Κρατικό Μουσείο Τέχνης Στοκχόλμης.
Το συμπόσιο του Βαλτάσαρ, panel, 97 x 72,5 cm, Μουσείο Καλών Τεχνών Αρράς.
Judith shows Holofernes's head to the inhabitants of Bethulia, panel, 62,5 x 149 cm, Musée des Beaux-Arts, Caen.
Οι θεοί στον Όλυμπο, 93 x 130,5 cm, Λονδίνο, Πινακοθήκες Τραφάλγκαρ.
Η απελευθέρωση της Ανδρομέδας, λάδι σε καμβά, 214 x 124 cm, αποδιδόμενος επίσης στον Ματίας Γκούντελαχ (Mathias Gundelach), Λέμπερτς, Κόιλν, 3 Οκτωβρίου 1928.
Το λιμάνι της Βενετίας, Λέμπερτς, Κολωνία, 21–24 Απριλίου 1937.
Τοπίο με την κρίση του Πάριδος, ιδιωτική συλλογή, Ταϊβάν.
Η Άρτεμις και οι νύμφες της αιφνιδιάζονται από τον Ακταίωνα, 75 x 96,5 cm, αποδιδόμενο επίσης στον A. Van Blocklandt, Christie's, Λονδίνο, 22 Ιουλίου 1983.
Αλληγορία: Η Ισπανία ως προστάτης της θρησκείας, των καλών τεχνών, της επιστήμης και της γεωργίας στις Κάτω Χώρες, λάδι σε καμβά, 31 x 45,5 cm; αποδιδόμενος επίσης και στον Χέντρικ ντε Κλερκ, Sotheby's, 12 Δεκεμβρίου 1984.
Κλεοπάτρα, λάδι σε καμβά, 116 x 102 cm, Lenormand, Παρίσι, 11 Δεκεμβρίου 1991 (24).
Αφροδίτη και Έρως, 82 x 66,5 cm, αποδιδόμενος επίσης στον Χέντρικ Χόλτζιους, Christie's, Λονδίνο, 29 Οκτωβρίου 1993.
Έρως και Χυψή, 127,7 x 174,7 cm, λάδι σε καμβά, αποδιδόμενος επίσης στον κυκλο του Μπαρτολομέους Σπράνγκερ, Christie's, Νέα Υόρκη, 12 Ιανουαρίου 1996.
Άρτεμις και Ακταίων, 146 x 186,5 cm, λάδι σε καμβά, αποδιδόμενος επίσης στον Γιάκομπ ντε Μπάκερ, Sotheby's, Λονδίνο, 11 Δεκεμβρίου 1996.
Τοιογραφίες στην οροφή του Palazzo Giocosi, Τέρνι: Ήρα και Νύμφες και Περσέας και Ανδρομέδα.
Grotesques στη Βίλλα ντ' Έστε (Villa d'Este) .
Χαρακτικά από πίνακες του Χίλλις Κουανιέ
Π. ντε Γιόντε, Αριστοτέλης και Φύλλις.
Π. Χάλλε, Οι τέσσερις εποχές του ανθρώπινου είδους, 1573, τέσσερα χαρακτικά σε χαλκό, 31,5 x 24,7 cm, diameter 24,5 cm.
Γ. Μάταμ, Ο Μωυσής βγάζει νερό από τον βράχο.
Γ. Μούλλερ, Μυστικός Δείπνος, 3 πλάκες, 44,5 x 93,3 cm.
Γ. Σάντελερ Ι, Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής γονυπετής, 24,5 x 20,1 cm.
Γ. Σάντελερ Ι, Kneeling St Peter, 20,2 x 15 cm.
Ρ. Σάντελερ Ι, Ο θάνατος της Κλεοπάτρας, 19,8 x 25,7 cm (25).
Ρ. Σάντελερ Ι, Αφροδίτη, Βάκχος και Δήμητρα, 19,9 x 24,6 cm (20).
Γ. Βιρξ J. Wiercx, Οι τρεις χριστιανικές χάριτες.
χ. ό., Orisgonta Tebessa, Gideon.
χ. ό., Η Σωσάννα στο λουτρό της.
Πηγές
Briels, J.G.C.A. (1976). De Zuidnederlandse immigratie in Amsterdam en Haarlem omstreeks 1572-1630 : met een keuze van archivalische gegevens betreffende de kunstschilders. Fibula.
Meskens, Ad (1998). Familia Universalis: Coignet. Royal Museum of Fine Arts, Antwerp.
Miedema, Hessel (1994–1997). The lives of the illustrious Netherlandish and German painters, from the first edition of the Schilder-boeck (1603-1604), preceded by the lineage, circumstances and place of birth, life and ..., from the second edition of the Schilder-boeck (1616-1618).
Miedema, Hessel (1995). «Nog een schilderij van Gillis Coignet: Judith toont het hoofd van Holofernes aan de inwoners van Bethulië,». Oud Holland: σελ. 143–151.
Rombouts, Philip Felix. van Lerius, Theodoor (1874). De liggeren en andere historische archieven der Antwerpsche Sint Lucasgilde. Baggerman.
van der Stock, Jan (1993). Antwerpen: verhaal van een metropool. Snoeck-Ducaju & zoon.
van Mander, Carel (1943). Het Schilder-boek: het leven der doorluchtige Nederlandsche en Hoogduitsche schilders, hertaald door A.F. Mirande en G.S. Overdiep naar de tweede druk 1618. Wereldbibliotheek.
van Hemeldonck, Godelieve (1998). Repertorium der Belgische goud- en zilversmeden (manuscript copy). City Archives Antwerp.
Παραπομπές
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. 122145100. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
«Gillis Coignet». British Museum person-institution thesaurus. 23184.
ECARTICO. 1919. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Biografisch Portaal. 20736836. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Web umenia. 1609. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
RKDartists. 17939. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/e6e33771-8352-426f-a904-69bba05cd38a. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2016.
G. van Hemeldonck (1998), no.427. See also SAA (City Archives Antwerp) Pk3573, no pagenumbers. Detailed information about the Coignet family in A. Meskens(1998).
SAA Cert40 (1579), f24; Cert47(1586), f505-506.
SAA Pk3573; SR386, f93v.
J.A.F. Orbaan, Italiaansche gegevens, Oud Holland, vol. 21, 1903, pp.161-164, p.163.
Dacos (ed.), Nicole (1995). Fiamminghi a Roma. Snoeck-Ducaju, σελ. 157. ISBN 90-534916-5-1.
H. Miedema (1998).
Σύμφωνα με τα αρχεία της Συντεχνίας (P. Rombouts & T. van Lerius (1874) I) αυτοί ήσαν οι Σίμον Ούτενς (Simon Utens, σ.243), Γιάσπαρ φαν Ντόορνε (Jaspar van Doorne, σ. 256) και Ρόμπερτ Κελς (Robert Keuls, σ. 289). Σύμφωνα με τον Κάρελ φαν Μάντερ, ο ζωγράφος από το Χάαρλεμ Κορνέλις φαν Χάαρλεμ εργάστηκε, επίσης, στο εργαστήριο του Χίλλις, πιθανότατα προς τα τέλη της δεκαετίας του 1570.
Documentos del Archivo de la Casa de Alba, Madrid, 1891, p.106-107.
P. Rombouts & T. van Lerius (1874) I, p.184. Δεν είναι γνωστό πότε και πού γεννήθηκε. Το όνομά της δεν εμφανίζεται στα αρχεία βαπτίσεων των εκκλησιών της Αμβέρσας ούτε του Άμστερνταμ. Αυτό μπορεί να σημαίνει είτε ότι γεννήθηκε καθ' οδόν προς το Άμστερνταμ (περί το 1586) είτε στο Αμβούργο (μετά το 1595.
SAA Cert40, f24, στο οποίο ο Χίλλις δηλώνει ότι κατοικεί στην οικία de hove van de Jonge Voetboog.
SAA SR360 f1v; Pk 3359
SAA Fiches VAN ROEY; SAA R2422, f16r; R2434, f15r; R2440, f68r.
C. van de Velde in J. van der Stock (1993), p.251.
Ad Meskens, Practical mathematics in a commercial metropolis: Mathematical life in late 16th century Antwerp, Springer Science & Business Media, 12 Mar 2013, p. 16
P. Rombouts & T. van Lerius, (1874) I, p.184.
[Dat hij] "hem gedraghen [had] in alle modestie ende vreedtsaemheyt". SAA Pk3573; SR386, f93v.
G. van Hemeldonck (1998), nos. 428 and 479; also SAA Cert47, f505-506.
P. Rombouts & T. van Lerius (1874) I, pp.315-316.
SAA SR387, f11v.
P. Rombouts & T. van Lerius (1874) I, p.317. According to F.J. van den Branden he left Antwerp on 23 September 1586 (SAA Pk3573).
C. van Mander (1943), p.400.
C. van Mander (1943), p.428.
J.G.C.A. Briels (1976), p.17; H. Miedema(1995), p.149.
H. Miedema(1995), p.149-150.
His painting Vanity: allegory is signed 'G. Coingnet inve. et fec. in Hamborch 1595'.
J.G.C.A. Briels (1976, p.81; H. Miedema (1995), p.150.
P. Rombouts & T. van Lerius (1874) I., p.184.
SAA N2405, f107r-v.
C. VAN MANDER (1943) , p.153.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
