Ο Μπέρναρντ Γιόχαν Χέρμαν Χάιτινκ (Bernard Haitink, Ολλανδικά: [bɛrnɑrt ɦaːi̯tɪŋk], γενν. 4 Μαρτίου, 1929) είναι Ολλανδός μαέστρος και πρώην βιολιστής.
Βίος
Γεννήθηκε στο Άμστερνταμ, γιος του Βίλελμ Χάιτινκ και της Άννα Κλάρα Βερσχάφελτ[7]. Σπούδασε βιολί και διεύθυνση ορχήστρας στο Κονσερβατόριο του Άμστερνταμ. Έπαιξε βιολί στην ορχήστρα, πριν λάβει μαθήματα διεύθυνσης ορχήστρας υπό τον Φέρντιναρντ Λάιτνερ το 1954 και το 1955.
Μουσική σταδιοδρομία
Ο Χάιτινκ διηύθυνε το πρώτο του κονσέρτο στις 19 Ιουλίου 1954 με την «Netherlands Radio Union Orchestra» (μεταγενέστερα Φιλαρμονική του Ολλανδικού Ραδιοφώνου [RFO])[8]. Έγινε δεύτερος διευθυντής της ορχήστρας το 1955 και πρώτος διευθυντής το 1957. Έκανε το ντεμπούτο του με τη Βασιλική Ορχήστρα Κονσερτχέμπου[9] στις 7 Νοεμβρίου 1956, αντικαθιστώντας τον Κάρλο Μαρία Τζιουλίνι[10]. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του Έντουαρντ φαν Μπέινουμ, ο Χάιτινκ έγινε οριστικά πρώτος διευθυντής της Ορχήστρας Κονσερτχέμπου στις 1 Σεπτεμβρίου 1959. Έγινε βασικός μαέστρος της Ορχήστρας Concertgebouw το 1961 και μοιράστηκε αυτή τη θέση με τον Γιουτζίν Γιόχουμ μέχρι το 1963, όταν και έγινε μοναδικός βασικός μαέστρος. Με την Ορχήστρα Κονσερτχέμπου ο Χάιτινκ έκανε πολλές ηχογραφήσεις για την εταιρεία Philips, αργότερα για την Decca και την EMI Classics και έκανε περιοδείες σε όλο τον κόσμο.
Έξω από τις Κάτω Χώρες ο Χάιτινκ ήταν μόνιμος αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Λονδίνου από το 1967 έως το 1979. Επίσης, εργάστηκε ως διευθυντής μουσικής στην Όπερα Γκλύντεμπουρν από το 1978 έως το 1988. Διετέλεσε, επίσης, μουσικός διευθυντής στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, 1987 - 2002, όπου επαινέθηκε για τη μουσικότητά του, αλλά έλαβε αρνητική κριτική για τον βαθμό προσκόλλησής του στον οργανισμό[11][12].
Ο Χάιτινκ δίδαξε επίσης σε τάξεις νέων μαέστρων νέων μαέστρων στη Λουκέρνη για πολλά χρόνια[13]. Τον Ιούνιο του 2015 η Ορχήστρα Νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανακοίνωσε τον διορισμό του Χάιτινκ ως μαέστρο της[14].
Ρεπερτόριο
Ο Χάιτινκ ηχογράφησε ευρύ φάσμα ρεπερτορίου, με πλήρεις συμφωνίες των Μπετόβεν, Μπραμς, Σούμαν, Τσαϊκόφσκι, Μπρούκνερ, Μάλερ, Σοστακόβιτς και Βον Γουίλιαμς, καθώς και οι πλήρη κοντσέρτα για πιάνο του Μπετόβεν και του Μπραμς με Κλαούντιο Αράου[15].
Ηχογράφησε για αρκετές εταιρείες, ανάμεσά τους η Philips Records, η EMI Classics, η Columbia Records, η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου και η Συμφωνική Ορχήστρα του Σικάγο αντηχούν. Άλλες ηχογραφήσεις του περιλαμβάνουν τα πλήρη ορχηστρικά έργα του Ντεμπυσσύ, οι δύο συμφωνίες του Έλγκαρ, τα τρία έργα του Μότσαρτ και τον πλήρη οπερατικό κύκλο του Βάγκνερ.
Διακρίσεις
Ιππότης Ταξίαρχος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας
Βραβείο Erasmus [16]
Επιλεγμένη Εργογραφία
Βασιλική Ορχήστρα Κονσερτχέμπου
Bruckner: Symphonies 0-9 (Philips)
Debussy: Orchestral Works (Philips, 1976–79)
Mahler: Symphonies 1–9 (Philips)
Mahler: Symphony No. 2 "Resurrection", Elly Ameling, Aafje Heynis, Netherlands Radio Chorus, (Philips 1968).
Ravel: Orchestral Works (Philips 1971–77)
Tchaikovsky: Symphonies 1-6. (Philips, 1979)
Shostakovich: Symphony no.15 (RCO live 2012).
Schumann: Symphony No.3 in E flat "Rhenish" (Philips 411 104-1, 1983)
Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης
Brahms: Symphony No. 1, Nanie with the Tanglewood Festival Chorus (Philips, 1994)
Brahms: Symphony No. 2 in D Major, Tragic Overture (Philips, 1990)
Brahms: Symphony No. 3, Alto Rhapsody with Jard Van Nes with the men of the Tanglewood Festival Chorus (Philips, 1993)
Brahms: Symphony No. 4 in E Minor, Haydn Variations (Philips, 1992)
Brahms: Piano Concerto No. 2, with Emanuel Ax (Sony, 1997)
Ravel: Daphnis and Chloe with Tanglewood Festival Chorus (Philips, 1989)
Ravel: Ma Mere l'Oye, Menuet antique, Rapsodie espagnole, La Valse (Philips, 1995)
Ravel: Alborada del Gracioso, Bolero, Le tombeau de Couperin, Valses nobles et sentimentales (Philips, 1996)
Συμφωνική Ορχήστρα του Σικάγο
Mahler, Symphony No. 2[17] (2009)
Mahler: Symphony No. 3[18][19] (2007)
Mahler: Symphony No. 6[20] (2008)
Shostakovich: Symphony No. 4[21] (2008)
Strauss: Ein Heldenlebe] (με τον Anton Webern: Im Sommerwind)[22] (2010)
Φιλαρμονική ορχήστρα του Λονδίνου
Rimsky-Korsakov: "Scheherazade" - Rodney Friend, violin solo - (Philips 6500410, 1970s)
Shostakovich: Symphony No. 10 in E minor, Op. 93 - (LPO 0034) Recorded in 1986, Released in 2009
Παραπομπές σημειώσεις
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
(Αγγλικά) SNAC. w64n013c. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
«Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Bernard-Haitink. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
www.gramophone.co.uk/awards/2015/lifetime-achievement.
Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2018.
Nicholas Wroe (14 October 2000). «Master of the House». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 21 April 2007.
Radio Filharmonisch Orkest (20 December 2012). Haitink patron of the Netherlands Radio Philharmonic Orchestra. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2 February 2013.
Ολλανδική προφορά [kɔnˈsɛrt.xəˌbʌu̯]
«The Diffident Dutchman». Time. 12 May 1967. Ανακτήθηκε στις 13 July 2007.
Nicholas Kenyon (2 June 1991). «For a Reluctant Maestro, Relief, No Regrets, in Berlin». New York Times. Ανακτήθηκε στις 6 January 2008.
Andrew Clements (21 June 2002). «A great musician – but that was not enough». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 21 April 2007.
Tom Service (2011-08-11). «A masterclass with Bernard Haitink». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 2014-10-04.
European Union Youth Orchestra (2015-06-29). EUYO announces new conductors. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2015-09-03.
Anderson, Robert; Mahler; Soloists; Choirs; Orchestra, Concertgebouw; Haitink (1973). «Mahler: The Complete Symphonies». Musical Times (Musical Times Publications Ltd.) 114 (1560): 152. doi:10.2307/957200.
"Former Laureates - Praemium Erasmianum". Praemium Erasmianum Foundation. Ανάκτηση 24 Ιανουαρίου 2015.
Fiona Maddocks (13 December 2009). «Mahler Symphony No 2: Chicago Symphony/Haitink». The Observer. Ανακτήθηκε στις 27 October 2010.
«Chicago Symphony Orchestra Announces Major Radio And Recording Initiatives». Chicago Symphony Orchestra. 30 November 2006.
John von Rhein (20 October 2006). «Haitink, CSO make magic with Mahler». Chicago Tribune. Ανακτήθηκε στις 21 April 2007.
Andrew Clements (25 April 2008). «Mahler: Symphony No 6, Chicago Symphony Orch/ Haitink». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 27 October 2010.
Andrew Clements (22 August 2008). «Classical review: Shostakovich: Symphony No 10, LPO/Haitink; Symphony No 4, Chicago SO/Haitink». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 27 October 2010.
Andrew Clements (17 June 2010). «Strauss: Ein Heldenleben; Webern: Im Sommerwind». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 27 October 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Μπέρναντ Χάιτινκ στο Allmusic
Bernard Haitink biography at the Chicago Symphony
Συνεντεύξεις
Bernard Haitink interview by Bruce Duffie, 13 January 1997
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
