Οι Uriah Heep είναι βρετανικό συγκρότημα της χαρντ ροκ σκηνής. Θεωρούνται ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που θεμελίωσαν το είδος και συνεχίζει να ηχογραφεί νέες κυκλοφορίες, με πορεία η οποία έχει ξεπεράσει τα σαράντα χρόνια.
Βιογραφία
1967-1976
Οι Uriah Heep σχηματίστηκαν στο Λονδίνο το 1967, με τον Ντέηβιντ Γκάρικ στα φωνητικά, τον Μικ Μποξ στην κιθάρα, τον Κεν Χένσλεϊ στα πλήκτρα, τον Άλεξ Νάπιερ στα τύμπανα και τον Πωλ Νιούτον στο μπάσο. Η αρχική ονομασία του συγκροτήματος ήταν Spice και στις ζωντανές τους εμφανίσεις έπαιζαν, κατά βάση, διασκευές.[1]
Το 1969, υπέγραψαν το πρώτο τους συμβόλαιο για την δισκογραφική εταιρεία "Vertigo Records" και άλλαξαν το όνομα τους σε Uriah Heep, ενώ ο Γκάρικ έλαβε το καλλιτεχνικό όνομα Ντέηβιντ Μπάιρον. Από τον Ιούλιο του 1969 μέχρι και τον Απρίλιο του 1970, ηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ στα "Lansdowne Studios" του Λονδίνου, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς, με τίτλο "Very 'eavy...Very 'umble".[2] Τα δυναμικά φωνητικά του Μπάιρον σε συνδυασμό με τον έντονο ήχο του "Hammond" του Χένσλεϊ αποτέλεσαν χαρακτηριστικό γνώρισμα του συγκροτήματος για τα πρώτα τους χρόνια. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του δίσκου, ο ντράμερ Άλεξ Νάπιερ αντικαταστάθηκε από τον Νάιτζελ Όλσον, του οποίου τη θέση ανέλαβε λίγο αργότερα ο Κηθ Μπέηκερ.
Ο Λη Κέρσλεηκ το 1973
Στα τέλη του 1970, οι Uriah Heep ηχογράφησαν το δεύτερο στούντιο άλμπουμ τους, με τίτλο "Salisbury", χωρίς να καταφέρει να γνωρίσει ιδιαίτερη επιτυχία στη Μεγάλη Βρετανία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρ' όλα αυτά, έφθασε στην κορυφή των τσαρτ της Φινλανδίας, πορεία την οποία θα πραγματοποιούσαν και τα επόμενα τρία άλμπουμ του συγκροτήματος. Ο ήχος του "Salisbury" βάδιζε σε περισσότερο progressive rock μονοπάτια, ιδιαίτερα στο ομώνυμο κομμάτι, διάρκειας 16 λεπτών.[3] Το τραγούδι "Lady in Black",[4] γνώρισε επιτυχία ως σινγκλ έξι χρόνια αργότερα, όταν ανέβηκε στο # 5 των γερμανικών τσαρτ. Μετά την κυκλοφορία του δίσκου, ο Κηθ Μπέηκερ αποχώρησε, για να αντικατασταθεί από τον Ίαν Κλαρκ. Οι Uriah Heep, περιόδευσαν για πρώτη φορά στην Αμερική, ανοίγοντας συναυλίες των Steppenwolf, ενώ μεταπήδησαν στην "Bronze Records".
Τον Ιούλιο του 1971, ηχογράφησαν τον τρίτο τους δίσκο, με τίτλο "Look at Yourself", ο οποίος ήταν και ο πρώτος τους δίσκος ο οποίος ανέβηκε στο βρετανικό Top-40, φθάνοντας ως το # 39.[5] Στα τέλη της χρονιάς, ο Πωλ Νιούτον αποχώρησε, για να αναλάβει τη θέση του μπασίστα ο Μαρκ Κλαρκ, ενώ λίγο αργότερα, εντάχθηκε στο συγκρότημα ο ντράμερ Λι Κέρσλεηκ. Για τον επόμενο τους δίσκο, ο Κλαρκ συμμετείχε μόνο στο τραγούδι "The Wizard", αφού κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων αποχώρησε, για να έρθει στη θέση του ο Γκάρι Τέην και να ολοκληρώσει τα υπόλοιπα κομμάτια του νέου δίσκου, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1972, με τον τίτλο "Demons and Wizards", φθάνοντας στο # 20 των βρετανικών τσαρτ και το # 23 των αντίστοιχων αμερικάνικων. Το σινγκλ "Easy Livin' " ανέβηκε στο αμερικανικό Top-40, ενώ οι Uriah Heep είχαν ήδη ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις για τον επόμενο δίσκο τους.[6]
Το Νοέμβριο του 1972, κυκλοφόρησε μέσω της "Bronze Records", ο δίσκος "The Magician's Birthday", ο οποίος έγινε χρυσός, όπως και ο προκάτοχος του.[7] Τον Ιανουάριο του 1973 και κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του "The Magician's Birthday", ηχογραφήθηκε το "Uriah Heep Live", το οποίο κυκλοφόρησε τρεις μήνες αργότερα, φθάνοντας στο # 13 των βρετανικών τσαρτ, ενώ βραβεύθηκε ως χρυσό στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το καλοκαίρι του 1973, ηχογράφησαν στη Γαλλία, το δίσκο "Sweet Freedom", ο οποίος κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς, ενώ ήταν το τέταρτο χρυσό άλμπουμ του συγκροτήματος.[8] Ο δίσκος έφθασε ως το # 18 στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ ανέβηκε στο Top-20 πολλών ευρωπαϊκών τσαρτ. Στις αρχές του επόμενου έτους, ηχογράφησαν στο Μόναχο της Γερμανίας, το δίσκο "Wonderworld".
Το 1975, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Return to Fantasy", ανεβαίνοντας στο βρετανικό Top-10, όπου βραβεύθηκε ως ασημένιος δίσκος.[9] Στο συγκεκριμένο άλμπουμ, τη θέση του μπασίστα είχε αναλάβει ο Τζον Γούετον, λόγω του προβλήματος εθισμού στις ναρκωτικές ουσίες ο οποίο αντιμετώπιζε ο Γκάρι Τέην. Ο Τέην, βρέθηκε νεκρός από υπερβολική δόση ηρωίνης, στις 8 Δεκεμβρίου 1975.
Ακολούθησε μία παγκόσμια περιοδεία, κατά τη διάρκεια της οποίας, ο Μποξ έπεσε από τη σκηνή στην εμφάνιση τους στο Λούισβιλ του Κεντάκι σπάζοντας ένα κόκαλο του δεξιού του χεριού. Τον Ιούνιο του 1976, κυκλοφόρησε ο ένατος δίσκος τους, με τίτλο "High and Mighty", ο οποίος ήταν ο τελευταίος των Uriah Heep με τον Ντέηβιντ Μπάιρον στα φωνητικά και σηματοδότησε την έναρξη της εμπορικής παρακμής του συγκροτήματος, ως προς τις πωλήσεις στη Μεγάλη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αφού έφθασε μόλις, ως το # 55 στην πατρίδα τους και ήταν ο πρώτος δίσκος από το 1971, ο οποίος δεν κατάφερε να μπει στο Billboard Hot-100 στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
1977-1986
Οι Uriah Heep το 1977
Μετά την απόλυση του Μπάιρον λόγω προβλημάτων αλκοολισμού,[10] ο μπασίστας Τζον Γουέτον παραιτήθηκε.[11] Με νέα μέλη τον τραγουδιστή Τζον Λότον και τον μπασίστα Τρέβορ Μπόλντερ, οι Uriah Heep κυκλοφόρησαν τον Φεβρουάριο του 1977, το δίσκο "Firefly", ενώ περιόδευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες ανοίγοντας συναυλίες των KISS.[12] Στα τέλη της ίδιας χρονιάς, κυκλοφόρησε το "Innocent Victim", με το σινγκλ "Free Me" να γνωρίζει πολύ μεγάλη επιτυχία στη Νέα Ζηλανδία όπου έφθασε ως το # 3 αλλά και στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία όπου ανέβηκε στο Top-10.[13] Παρ' όλα αυτά, ο δίσκος δεν κατάφερε να μπει στα βρετανικά ή τα αμερικανικά τσαρτ, γεγονός που επαναλήφθηκε στο "Fallen Angel" του 1978, στο οποίο οι Uriah Heep παρουσίασαν μία πιο μελωδική προσέγγιση.[14]
Στα μέσα του 1979, ο Τζον Λότον απολύθηκε λόγω των συνεχών αντιπαραθέσεων που είχε με τον Κεν Χένσλεϊ, για να αντικατασταθεί από τον Τζον Σλόμαν των Lone Star. Λίγο αργότερα αποχώρησε ο Λι Κέρσλεηκ, για να αντικατασταθεί από τον πρώην ντράμερ του Τομ Τζόουνς και μετέπειτα των AC/DC, Κρις Σλέιντ. Με τη νέα σύνθεση τους, κυκλοφόρησαν τον Φεβρουάριο του 1980 το δίσκο "Conquest", το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος το οποίο ανέβηκε στο βρετανικό Top-40 από το 1975.[15] Οι Uriah Heep περιόδευσαν για τα δέκα χρόνια από την ίδρυση τους, με τις Girlschool να ανοίγουν τις συναυλίες τους. Μετά το πέρας της περιοδείας, τον Σεπτέμβριο του 1980, ο Κεν Χένσλεϊ αποχώρησε από το συγκρότημα.[16] Αντικαταστάθηκε από τον Γκρεγκ Ντεσέρτ, ο οποίος αποχώρησε λίγο αργότερα μαζί με τους Σλόμαν, Μπόλντερ και Σλέηντ.
Στα τύμπανα επανήλθε ο Λι Κέρσλεηκ, ενώ προσέλαβαν τον πρώην τραγουδιστή των Trapeze, Πήτερ Γκόλμπι, τον πρώην μπασίστα των Rainbow και του Ozzy Osbourne, Μπομπ Ντέισλι και τον Τζον Σικνλέρ στα πλήκτρα. Η νέα αυτή σύνθεση, κυκλοφόρησε το "Abominog", τον Μάρτιο του 1982, το οποίο ήταν και το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος το οποίο ανέβηκε στο βρετανικό Top-40 και το αμερικανικό Billboard Hot-100.[17] Στην περιοδεία για την προώθηση του "Abominog", οι Uriah Heep εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ "Monsters of Rock",[18] ενώ στη συνέχεια περιόδευσαν στην Αμερική, ανοίγοντας συναυλίες των Rush, Judas Priest και Def Leppard. Τον Μάιο του 1983, κυκλοφόρησε ο δίσκος "Head First", ο τελευταίος στον οποίο συμμετείχε ο Μπομπ Ντέισλι, στου οποίου τη θέση επανήλθε ο Τρέβορ Μπόλντερ.[19]
Στις 28 Φεβρουαρίου του 1985, πέθανε ο Ντέηβιντ Μπάιρον λόγω καρδιακών επιπλοκών οι οποίες προκλήθηκαν από υπερβολική δόση αλκοόλ.[20] Λίγες μέρες αργότερα, οι Uriah Heep κυκλοφόρησαν τον 16ο δίσκο τους, με τίτλο "Equator", στην περιοδεία για την προώθηση του οποίου αφιέρωναν το κομμάτι "The Wizard" στον Μπάιρον.[21] Μετά την περιοδεία, ο Σινκλέρ αποχώρησε, για να αντικατασταθεί από τον Φιλ Λανζόν, ενώ ο ο Γκόλμπι άφησε τη θέση του τραγουδιστή στον Στεφ Φοντέην και λίγο αργότερα, στον Μπέρνι Σο.[22]
1986-σήμερα
Οι Uriah Heep συνέχισαν με τον Μικ Μποξ στην κιθάρα, τον Μπέρνι Σο στα φωνητικά, τον Τρέβορ Μπόλντερ στο μπάσο, τον Φιλ Λανζόν στα πλήκτρα και τον Λι Κέρσλεηκ στα τύμπανα, μέχρι το 2007. Τον Δεκέμβριο του 1987, επισκέφθηκαν για πρώτη φορά τη Σοβιετική Ένωση, όπου εμφανίστηκαν για δέκα συναυλίες στο Ολυμπιακό Στάδιο της Μόσχας, ηχογραφήσεις των οποίων υπάρχουν στο ζωντανό δίσκο "Live in Moscow".[23] Μετά από μία περιοδεία στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, συνέχισαν στη Μεγάλη Βρετανία και κυκλοφόρησαν το δίσκο "Raging Silence".[24] Τον Φεβρουάριο του 1991, κυκλοφόρησε ο 18ος δίσκος του συγκροτήματος, με τίτλο "Different World", σημειώνοντας πολύ χαμηλές πωλήσεις.[25]
Ο Μπέρνι Σο το 2009
Το επόμενο άλμπουμ τους, κυκλοφόρησε στις 23 Αυγούστου του 1995, με τίτλο "Sea of Light", όντας ο πρώτος δίσκος τους, ο οποίος μπήκε στα γερμανικά τσαρτ από το 1983.[26] Τον Σεπτέμβριο του 1998, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Sonic Origami" στην Ευρώπη και την Ιαπωνία, ενώ ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε και στις Ηνωμένες Πολιτείες.[27] Η κυκλοφορία του δίσκου, ακολουθήθηκε από μία επιτυχημένη ευρωπαϊκή περιοδεία, ενώ στις 7 Δεκεμβρίου 2001, επανενώθηκαν για μία συναυλία με τους Τζον Λότον και Κεν Χένσλεϊ, η ηχογράφηση της οποίας κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2002, με τον τίτλο "The Magician's Birthday Party".[28]
Στις αρχές του 2007, ο ντράμερ Λι Κέρσλεηκ αποχώρησε λόγω προβλημάτων υγείας, για να αντικατασταθεί από τον Ράσελ Γκίλμπρουκ, με τον οποίο ηχογράφησαν το άλμπουμ "Wake the Sleeper", το οποίο κυκλοφόρησε στις 2 Ιουνίου του 2008. Τον Οκτώβριο του επόμενου έτους, κυκλοφόρησε το "Celebration", για τον εορτασμό σαράντα ετών ύπαρξης του συγκροτήματος. Ο δίσκος περιέχει δύο νέα τραγούδια και δώδεκα επανεκτελέσεις παλιών τραγουδιών τους. Στις 25 Ιουλίου 2010, εμφανίστηκαν στο φεστιβάλ "High Voltage", στο "Victoria Park" του Λονδίνου, όπου έπαιξαν ολόκληρο το δίσκο "Demons and Wizards".
Τον Απρίλιο του 2011, κυκλοφόρησε ο 23ος δίσκος του συγκροτήματος, με τίτλο "Into the Wild", ο οποίος ανέβηκε στο Top-50 των τσαρτ ευρωπαϊκών χωρών όπως η Γερμανία, η Φινλανδία, η Σουηδία και η Ελβετία.[29]
Στις 21 Μαΐου 2013, πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας ο μπασίστας του συγκροτήματος, Τρέβορ Μπόλντερ, σε ηλικία 62 ετών.[30] Την θέση του πήρε ο Ντέιβι Ρίμερ.
Στις αρχές του 2014, οι Uriah Heep μπήκαν στο στούντιο για την ηχογράφηση του 24ου δίσκου τους, ο οποίος κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Outsider" στις 6 Ιουνίου στην Ευρώπη και τέσσερις ημέρες αργότερα στην Βόρεια Αμερική, μέσω της "Frontiers Records".[31] Την επόμενη χρονιά, περιόδευσαν στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία και ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του της συλλογής "Totally Driven". Το διπλό αυτό άλμπουμ, περιελάμβανε νέες ηχογραφήσεις κλασικών κομματιών του συγκροτήματος.[32]
Δισκογραφία
Ηχογραφήσεις στο Στούντιο
| Έτος | Εξώφυλλο | Άλμπουμ | Αγγλία [33] |
Γερμανία [34] |
Φινλανδία [35] |
Νορβηγία [36] |
Η.Π.Α. [37] |
Επίπεδο βράβευσης Η.Π.Α. [38] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1970 |
 |
Very 'eavy...Very 'umble | - | 22 | - | - | 186 | |
| 1971 |
 |
Salisbury | - | 31 | 1 | - | 103 | |
| 1971 |
 |
Look at Yourself | 39 | 11 | 1 | 14 | 93 | |
| 1972 |
 |
Demons and Wizards | 20 | 5 | 1 | 5 | 23 | Χρυσός |
| 1972 |
 |
The Magician's Birthday | 28 | 7 | 1 | 5 | 31 | Χρυσός |
| 1973 |
 |
Sweet Freedom | 18 | 12 | 2 | 2 | 33 | Χρυσός |
| 1974 |
 |
Wonderworld | 23 | 7 | 5 | 3 | 38 | |
| 1975 |
 |
Return to Fantasy | 7 | 21 | 5 | 2 | 85 | |
| 1976 |
 |
High and Mighty | 55 | 48 | 27 | 4 | 161 | |
| 1977 |
 |
Firefly | - | 17 | 21 | 6 | 166 | |
| 1977 |
 |
Innocent Victim | - | 15 | - | 13 | - | |
| 1978 |
 |
Fallen Angel | - | 18 | - | 10 | 186 | |
| 1980 |
 |
Conquest | 37 | 33 | - | 11 | - | |
| 1982 |
 |
Abominog | 34 | 52 | - | 30 | 56 | |
| 1983 |
 |
Head First | 46 | 56 | - | 19 | 159 | |
| 1985 |
 |
Equator | 79 | - | - | - | - | |
| 1989 |
 |
Raging Silence | - | - | - | - | - | |
| 1991 |
 |
Different World | - | - | - | - | - | |
| 1995 |
 |
Sea of Light | - | 87 | - | - | - | |
| 1998 |
 |
Sonic Origami | - | - | - | - | - | |
| 2008 |
 |
Wake the Sleeper | 172 | - | - | - | - | |
| 2009 |
 |
Celebration | - | 99 | - | - | - | |
| 2011 |
 |
Into the Wild | - | 32 | 31 | - | - | |
| 2014 |
 |
Outsider | - | 32 | 28 | - | - |
Ζωντανές ηχογραφήσεις
Uriah Heep Live (1973)
Live on the King Biscuit Flower Hour (1974)
Live at Shepperton '74 (1986)
Live in Europe 1979 (1986)
Live in Moscow (1988)
Spellbinder (1996)
Future Echoes of the Past (2000)
Acoustically Driven (2001)
Electrically Driven (2001)
The Magician's Birthday Party (2002)
Live in the USA (2003)
Magic Night (2004)
Official Bootleg Bad Rappenau (2009)
Official Bootleg Krefeld (2009)
Official Bootleg Salzburg (2009)
Live At Sweden Rock (2010)
Live in Armenia (2011)
Συλλογές
The Best of Uriah Heep (1976)
Easy Livin' - Best (1991)
A Time of Revelation (1996)
The Best Of... Part 1 (1996)
The Best Of... Part 2 (1997)
The Ultimate Collection (2003)
Chapter and Verse (2005)
The Very Best of Uriah Heep (2006)
Loud Proud & Heavy:The Best of Uriah Heep (2007)
Totally Driven (2015)
Βιβλιογραφία
Ken Hensley: The Ken Hensley Story - Blood On The Highway, Hamburg 2007
Markus Ott/Ken Hensley: Uriah Heep - 10 Jahre Rockmusik, Bergisch Gladbach 1980
Jeff Perkins: David Byron : Born to Perform, 2003
Uwe Reuters: Easy Livin' - The Story of Uriah Heep Vol.1, Aachen 1997
Uwe Reuters: Can't Keep a Good Band Down - The Story of Uriah Heep Vol.2, 1998
Uwe Reuters: It Ain't Easy - The Story of Uriah Heep Vol. 3, Jahrbuch 1999
Uwe Reuters: Carry on - The Story of Uriah Heep Vol. 4, Jahrbuch 2000
Uwe Reuters: Sell Your Soul - The Story of Uriah Heep Vol. 5, Jahrbuch 2001
Uwe Reuters: Different World - The Story of Uriah Heep Vol. 6, Jahrbuch 2002
Uwe Reuters: Hold Your Head Up - The Story of Uriah Heep Vol.7, Jahrbuch 2003
Uwe Reuters: Running All Night - The Story of Uriah Heep Vol. 8, Jahrbuch 2004
Uwe Reuters: One Way Or Another - The Story of Uriah Heep Vol. 9, Jahrbuch 2005
Uwe Reuters: What Should be Done - The Story of Uriah Heep Vol. 10, Jahrbuch 2006
Παραπομπές
URIAH HEEP STORY
2 - Uriah Heep
Salisbury - Uriah Heep | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
Uriah Heep - Lady in black - YouTube
URIAH HEEP - Official Charts Company
6 - Uriah Heep
Uriah Heep | Awards | AllMusic
Sweet Freedom - Uriah Heep | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
7 - Uriah Heep
«David Byron Biography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2015.
Interview with JOHN WETTON | DMME.net
8 - Uriah Heep
Uriah Heep - Free Me, 1978 - YouTube
Uriah Heep - Fallen Angel (album review ) | Sputnikmusic
URIAH HEEP Conquest reviews and MP3 - Prog Archives
Ken Hensley | Biography & History | AllMusic
Abominog - Uriah Heep | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
Monsters Of Rock . Castle Donington 1982
Longtime Uriah Heep Bassist Trevor Bolder Dies
Died On This Date (February 28, 1985) David Byron
Uriah Heep - Equator (album review ) | Sputnikmusic
Bernie Shaw - Uriah Heep
Uriah Heep - Live In Moscow (CD, Album) at Discogs
Uriah Heep - Raging Silence (Vinyl, LP, Album) at Discogs
Uriah Heep - Different World (album review ) | Sputnikmusic
Sea of Light - Uriah Heep | Songs, Reviews, Credits | AllMusic
URIAH HEEP Sonic Origami reviews and MP3 - Prog Archives
The Magician's Birthday Party - Discogs
URIAH HEEP: New Album Artwork, Track Listing, Release Date Revealed
Trevor Bolder, bass player for David Bowie's 70s backing band, dies aged 62
URIAH HEEP To Release New Album 'Outsider' In June
URIAH HEEP Totally Driven reviews and MP3 - Prog Archives
«ChartArchive - Uriah Heep». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2013.
charts.de - Uriah Heep[νεκρός σύνδεσμος]
finnishcharts.com - Diskografie Uriah Heep
«VG-lista - Uriah Heep». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2013.
Uriah Heep | Awards | AllMusic
RIAA - Gold & Platinum Searchable Database
Πηγές
The Uriah Heep Story
Uriah Heep | Biography, Albums, & Streaming Radio | AllMusic
Uriah Heep Biography - Starpulse.com
Uriah Heep - Spirit of Metal webzine
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Uriah Heep
The Official Uriah Heep Website
Uriah Heep - Facebook
Uriah Heep (@uriah_heep) | Twitter
Uriah Heep
Μικ Μποξ Μπέρνι Σο Ράσελ Γκίλμπρουκ Φιλ Λανζόν Ντέιβι Ρίμερ
Ντέηβιντ Μπάιρον Κεν Χένσλεϊ Τρέβορ Μπόλντερ Πήτερ Γκόλμπι Πολ Νιούτον Άλεξ Νάιπερ Νάιτζελ Όλσον Κηθ Μπέηκερ Μαρκ Κλαρκ Ίαν Κλαρκ Λι Κέρσλεηκ Γκάρι Τέην Τζον Γουέτον Τζον Λότον Κρις Σλέιντ Τζον Σλόμαν Γκρεγκ Ντεσέρτ Τζον Σινκλέρ Μπομπ Ντέισλι Στεφ Φοντέην
Ηχογραφήσεις σε στούντιο
Very 'eavy...Very 'umble (1970) Salisbury (1971) Look at Yourself (1971) Demons and Wizards (1972) The Magician's Birthday (1972) Sweet Freedom (1973) Wonderworld (1974) Return to Fantasy (1975) High and Mighty (1976) Firefly (1977) Innocent Victim (1977) Fallen Angel (1978) Conquest (1980) Abominog (1982) Head First (1983) Equator (1985) Raging Silence (1989) Different World (1991) Sea of Light (1995) Sonic Origami (1998) Wake the Sleeper (2008) Celebration (2009) Into the Wild (2011) Outsider (2014)
Ζωντανές ηχογραφήσεις
Uriah Heep Live (1973) Live at Shepperton '74 (1986) Live in Europe 1979 (1986) Live in Moscow (1988) Spellbinder Live (1996) Future Echoes of the Past (2000) Acoustically Driven (2001) Electrically Driven (2001) The Magician's Birthday Party (2002) Live in the USA (2003) Magic Night (2004) Live at Sweden Rock (2009) Live in Armenia (2011)
Συλλογές
The Best of Uriah Heep (1976) Anthology (1986) Lady in Black (1994) Remasters: The Official Anthology 20th Century Masters:The Millennium Collection:The Best of Uriah Heep (2001) Between Two Worlds (2002) The Ultimate Collection (2003) The Very Best of Uriah Heep (2006) Easy Livin': Singles A's and B's (2006) Loud Proud & Heavy:The Best of Uriah Heep (2007) Wizards:The Best of Uriah Heep (2011) Totally Driven (2015)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
