Η 7η Συμφωνία σε Ρε ελάσσονα, K. 45 (γερμανικά: Sinfonie D-Dur Köchelverzeichnis 45) είναι μία συμφωνία του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που γράφτηκε το 1768, μετά την επιστροφή της οικογένειάς του από το Όλομουτς. Η Συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη. Πιθανώς είναι η πρώτη που παρουσιάστηκε σε ιδιωτικό κονσέρτο.[1] Στη συνέχεια η Συμφωνία δουλεύτηκε ξανά και χρησιμοποιήθηκε ως Ουβερτούρα της όπερας του, La finta semplice, K. 51,[2] η οποία γράφτηκε και παρουσιάστηκε ένα χρόνο αργότερα. Η Οβερτούρα χρησιμοποιήθηκε περαιτέρω για μία νέα συμφωνία, γνωστή στον κατάλογο του Κέχελ ως K. 46a. Το χειρόγραφο της συμφωνίας φυλάσσεται σήμερα στην Staatsbibliothek Preusischer Kulturbesitz, του Βερολίνου.[2]
Παραπομπές
Zaslaw, pp. 114–18
Giglberger 2005, p. XI.
Βιβλιογραφία
Giglberger, Veronika: (Preface), translated by J. Branford Robinson. In Wolfgang Amadeus Mozart: Die Sinfonien I, edited by Πρότυπο:Full . Bärenreiter-Verlag, Kassel 2005 ISMN M-006-20466-3.
Zaslaw, Neal: Mozart's Symphonies: Context, Performance Practice, Reception OUP, Oxford 1991 ISBN 0-19-816286-3
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Symphony No.7 in D major, K.45 (Mozart, Wolfgang Amadeus) στο IMSLP.org
----
Συμφωνίες του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ
Χωρίς αριθμό
K. 16a (Odense) K. 19a K. 45a (Old Lambach) K. 76 K. 45b K. 74g K. 81 K. 95 K. 97 K. 75 K. 98 K. 111+120 K. 96 K. 161 K. 135+61h K. 196+121 K. 208+102
Αριθμημένες
Νο. 1 (K. 16) No. 2 (K. 17)a No. 3 (K. 18)b No. 4 (K. 19) No. 5 (K. 22) No. 6 (K. 43) No. 7 (K. 45) No. 8 (K. 48) No. 9 (K. 73) No. 10 (K. 74) No. 11 (K. 84) No. 12 (K. 110) No. 13 (K. 112) No. 14 (K. 114) No. 15 (K. 124) No. 16 (K. 128) No. 17 (K. 129) No. 18 (K. 130) No. 19 (K. 132) No. 20 (K. 133) No. 21 (K. 134) No. 22 (K. 162) No. 23 (K. 181) No. 24 (K. 182) No. 25 (K. 183) No. 26 (K. 184) No. 27 (K. 199) No. 28 (K. 200) No. 29 (K. 201) No. 30 (K. 202) No. 31 (K. 297, Paris) No. 32 (K. 318) No. 33 (K. 319) No. 34 (K. 338) No. 35 (K. 385, Haffner) No. 36 (K. 425, Linz) No. 37 (K. 444)c No. 38 (K. 504, Prague) No. 39 (K. 543) No. 40 (K. 550) No. 41 (K. 551, Jupiter)
Χαμένες
K. 19b K. 66c K. 66d K. 66e K. Anh.C 11.07 K. Anh.C 11.08
a No. 2 πλέον πιστώνεται στον Λέοπολντ Μότσαρτ. b No. 3 πλέον πιστώνεται στον Καρλ Φρίντριχ Άμπελ. c No. 37 πλέον πιστώνεται στον Μίχαελ Χάυντν
Κατάλογος συμφωνιών του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ Κατάλογος αμφισβητούμενων συμφωνιών του Μότσαρτ
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
