Η 6η Συμφωνία σε Φα μείζονα, K. 43 (γερμανικά: Sinfonie F-Dur Köchelverzeichnis 43) είναι μία συμφωνία του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που γράφτηκε το 1767, όταν ακόμα ήταν 11 ετών. Το χειρόγραφο της Συμφωνίας φυλάσσεται στην Biblioteka Jagiellońska, στην Κρακοβία.[1]
Υπόβαθρο και πληροφορίες
Σύμφωνα με την αναθεώρηση του Άλφρεντ Άινσταϊν, στον κατάλογο του Κέχελ, το 1937, η σύνθεση της Συμφωνίας ξεκίνησε στη Βιέννη και ολοκληρώθηκε στην πόλη Όλομουτς της Μοραβίας, όπου εκεί πάει η οικογένεια του Μότσαρτ εξ αιτίας της βιενέζικης επιδημίας (ευλογιά) που είχε ξεσπάσει τότε.[2]
Η Συμφωνία που αποτελείται από τέσσερα μέρη, είναι η πρώτη που ο Μότσαρτ γράφει σε Φα μείζονα. Η πρεμιέρα της Συμφωνίας έγινε στις 6 Δεκεμβρίου του 1767.[2]
Ενορχήστρωση και δομή
Η Συμφωνία γράφτηκε για εξής μουσικά όργανά: 2 φλάουτα, 2 όμποε, 2 κόρνο, φαγκότο, έγχορδα και ένα πληκτροφόρο continuo.[2] Τα φλάουτα χρησιμοποιούνται στο δεύτερο μέρος και αντικαθιστούν τα όμποε. Για πρώτη φορά ο Μότσαρτ χρησιμοποιεί σε συμφωνία μέρη για βιόλα.[3]
\relative c' { \key f \major \tempo "Allegro" f4\f a8. f16 c'4 c | c4( a8.) f16 c4 r8 c | f8-.[ r g-.] r a-.[ r bes-.] r | c4.( a8 bes4) g8( e) | f8-. r }
Η Συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη, στα οποία ο Μότσαρτ για πρώτη φορά εισάγει στο έργο του το μινουέτο και το τρίο, χαρακτηριστικά των επόμενων έργων του.
Allegro, 4/4
Andante, 2/4
Menuetto and Trio, 3/4
Allegro, 6/8
Στο Andante μέρος, ο Μότσαρτ χρησιμοποιεί ένα θέμα, από την πρώιμη όπερα του Apollo et Hyacinthus, Κ39, στην οποία χρησιμοποιεί πιτσικάτο στα δεύτερα βιολιά και γοητευτικά εφέ στη βιόλα.[4]
Παραπομπές
Giglberger 2005, σελ. X.
Zaslaw, σσ. 109–112
Brown 2002, σσ. 350–351.
Kenyon, σελ. 143
Πηγές
Brown, A. Peter: The Symphonic Repertoire (Volume 2). Indiana University Press, Bloomington and London 2002 ISBN 025333487X.
Giglberger, Veronika: (Preface), translated by J. Branford Robinson. In Wolfgang Amadeus Mozart: Die Sinfonien I, edited by Πρότυπο:Full . Bärenreiter-Verlag, Kassel 2005 ISMN M-006-20466-3.
Kenyon, Nicholas: The Pegasus Pocket Guide to Mozart Pegasus Books, New York 2006 ISBN 1-933648-23-6.
Zaslaw, Neal: Mozart's Symphonies:Context, Performance Practice, Reception OUP, Oxford 1991 ISBN 0-19-816286-3.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Symphony No.6 in F major, K.43 (Mozart, Wolfgang Amadeus) στο IMSLP.org
----
Συμφωνίες του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ
Χωρίς αριθμό
K. 16a (Odense) K. 19a K. 45a (Old Lambach) K. 76 K. 45b K. 74g K. 81 K. 95 K. 97 K. 75 K. 98 K. 111+120 K. 96 K. 161 K. 135+61h K. 196+121 K. 208+102
Αριθμημένες
Νο. 1 (K. 16) No. 2 (K. 17)a No. 3 (K. 18)b No. 4 (K. 19) No. 5 (K. 22) No. 6 (K. 43) No. 7 (K. 45) No. 8 (K. 48) No. 9 (K. 73) No. 10 (K. 74) No. 11 (K. 84) No. 12 (K. 110) No. 13 (K. 112) No. 14 (K. 114) No. 15 (K. 124) No. 16 (K. 128) No. 17 (K. 129) No. 18 (K. 130) No. 19 (K. 132) No. 20 (K. 133) No. 21 (K. 134) No. 22 (K. 162) No. 23 (K. 181) No. 24 (K. 182) No. 25 (K. 183) No. 26 (K. 184) No. 27 (K. 199) No. 28 (K. 200) No. 29 (K. 201) No. 30 (K. 202) No. 31 (K. 297, Paris) No. 32 (K. 318) No. 33 (K. 319) No. 34 (K. 338) No. 35 (K. 385, Haffner) No. 36 (K. 425, Linz) No. 37 (K. 444)c No. 38 (K. 504, Prague) No. 39 (K. 543) No. 40 (K. 550) No. 41 (K. 551, Jupiter)
Χαμένες
K. 19b K. 66c K. 66d K. 66e K. Anh.C 11.07 K. Anh.C 11.08
a No. 2 πλέον πιστώνεται στον Λέοπολντ Μότσαρτ. b No. 3 πλέον πιστώνεται στον Καρλ Φρίντριχ Άμπελ. c No. 37 πλέον πιστώνεται στον Μίχαελ Χάυντν
Κατάλογος συμφωνιών του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ Κατάλογος αμφισβητούμενων συμφωνιών του Μότσαρτ
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
