Οι Metallica είναι αμερικανικό heavy metal μουσικό συγκρότημα που σχηματίστηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Ιδρύθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1981 από τους Λαρς Ούλριχ (ντράμερ) και Τζέιμς Χέτφιλντ (φωνητικά, κιθάρα). Ο γρήγορος ρυθμός και η επιθετική μουσική της μπάντας την κατέστησε ως μία από τις ιδρυτικές μπάντες της thrash metal μουσικής ονόματι "Big Four", δίπλα στους Megadeth, Anthrax και Slayer.[1] Σήμερα, οι Metallica αποτελούνται από τους Ούλριχ και Χέτφιλντ, τον Κερκ Χάμμετ (κιθάρα) και τον Ρόμπερτ Τρουχίγιο (μπάσο). Ο κιθαρίστας Ντέιβ Μαστέιν (ο οποίος σχημάτισε τους Megadeth) και οι μπασίστες Ρον ΜακΓκόβνεϊ, Κλιφ Μπέρτον και Τζέισον Νιούστεντ είναι πρώην μέλη τους.
Με πωλήσεις 70 εκατομμυρίων άλμπουμ στις ΗΠΑ (RIAA Total Sales) και περισσότερα από 80 εκατομμύρια άλμπουμ εκτός αυτών, έχουν πουλήσει περίπου 150 εκατομμύρια άλμπουμ, παγκοσμίως.[2] Το συγκρότημα είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα heavy metal συγκροτήματα στην ιστορία, ενώ γενικά κατατάσσεται έβδομο, με βάση τις πωλήσεις, στην ως τώρα αμερικανική μουσική ιστορία. Ο μέγιστος αριθμός της πώλησης εισιτηρίων έφτασε τα 120.000 εισιτήρια.[3]
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και έπειτα, το συγκρότημα απευθύνθηκε σε ένα πιο ευρύ κοινό, αλλάζοντας τη μουσική του νοοτροπία, στρεφόμενο προς πιο hard rock ήχους. Επίσης, θεωρήθηκαν πρωτοπόροι της speed metal μουσικής, με την κυκλοφορία του παρθενικού τους άλμπουμ, Kill 'em All.
Ιστορία
Οι Metallica κατά την δεκαετία του 1980
Σχηματισμός του συγκροτήματος και απόλυση του Μαστέιν
Το λογότυπο του συγκροτήματος
Ο τότε νεαρός Λαρς Ούλριχ έβαλε στο περιοδικό The Recycler αγγελία, στην οποία ζητούσε άτομα για δημιουργία ενός συγκροτήματος. Συγκεκριμένα, η αγγελία έγραφε: «Ντράμερ αναζητά άλλους metal μουσικούς για να τζαμάρουν μαζί, στο ύφος των Tygers of Pan Tang, Diamond Head και Iron Maiden».[4]
Στην αγγελία απάντησε ο Τζέιμς Χέτφιλντ, ο οποίος έπαιζε ρυθμική κιθάρα. Οι δυο τους έκαναν μια πρόβα, αλλά ο Χέτφιλντ δεν ενθουσιάστηκε και δεν τον ξαναπήρε τηλέφωνο. Ο Ούλριχ άρχισε πάλι να ψάχνει άτομα και τότε ο Χέτφιλντ τον πήρε τηλέφωνο, ζητώντας να κάνουν άλλη μια πρόβα.
Οι κιθαρίστες Τζέιμς Χέτφιλντ και Χιούγκ Τάννερ απάντησαν στην αγγελία. Αν και δεν είχε φτιάξει ακόμα συγκρότημα, ο Ούλριχ ρώτησε τον Μπράιαν Σλάγκελ, ιδρυτή της Metal Blade Records, αν μπορούσε να ηχογραφήσει ένα τραγούδι το οποίο θα έμπαινε στο επερχόμενο CD της εταιρείας, Metal Massacre. Ο Σλάγκελ δέχτηκε, και ο Ούλριχ έβαλε τον Χέτφιλντ στη θέση του τραγουδιστή και ρυθμικού κιθαρίστα.[4] Το συγκρότημα επίσημα δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1981, έξι μήνες μετά από αυτή την συνάντηση.
Ο Ούλριχ ήταν αυτός που έδωσε το όνομα "Metallica" στο συγκρότημα. Αργότερα έβαλε άλλη μια αγγελία, πάλι στην εφημερίδα The Recycler, για μια θέση lead κιθαρίστα. Ο σολίστας Ντέιβ Μαστέιν απάντησε και όταν ο Χέτφιλντ και ο Ούλριχ είδαν τον ακριβό εξοπλισμό του, τον έβαλαν αμέσως στο συγκρότημα. Στις αρχές του 1982 κυκλοφόρησαν το πρώτου τους τραγούδι, με τίτλο Hit the Lights για την συλλογή της Metal Blade Records, "Metal Massacre Ι",[4] ενώ έπαιξαν το κομμάτι και στην πρώτη τους ζωντανή παράσταση, στις 14 Μαρτίου του 1982, στο "Radio City" στο Άναχαϊμ της Καλιφόρνια.[5] Την εποχή αυτή το συγκρότημα αποτελούνταν από τον Χέτφιλντ, τον Ούλριχ, τον Μαστέιν και τον Ρον ΜακΓκόβνεϊ που είχε αναλάβει ρόλο μπασίστα.
Το χειμώνα του 1982, ο Χέτφιλντ και ο Ούλριχ πήγαν στο νυχτερινό κέντρο "Whiskey" όπου έπαιζαν διάφορα συγκροτήματα και γνώρισαν τον Κλιφ Μπάρτον ο οποίος έκανε σόλο ζωντανή εμφάνιση με το μπάσο του, και στον οποίο πρόσφεραν την αντίστοιχη θέση στους Metallica. Αυτός τους απάντησε πως τον ενδιαφέρει το πόστο αλλά θα πρέπει να μετακομίσουν στο Σαν Φρανσίσκο. Επειδή η μουσική σκηνή του Λος Άντζελες αποτελούταν κυρίως από glam metal συγκροτήματα αποφάσισαν πως στο Σαν Φρανσίσκο θα ήταν καλύτερα, κι έτσι μετακόμισαν. Η πρώτη ζωντανή εμφάνιση των Metallica με τον Μπάρτον ήταν στο κλαμπ "The Stone", τον Μάρτιο του 1983, ενώ η πρώτη ηχογράφηση με τον Μπέρτον ήταν στο ντέμο τους Megaforce.[6] Αργότερα, τα μέλη του συγκροτήματος αποφάσισαν να διώξουν τον Μαστέιν λόγω χρήσης ναρκωτικών και αλκοόλ, τα οποία τον οδηγούσαν σε βίαιη και αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά απέναντι στους ίδιους αλλά και σε φίλους του συγκροτήματος.[7] Ο κιθαρίστας των Exodus, Κερκ Χάμμετ, ανέλαβε τη θέση του Μαστέιν στους Metallica. Μετά την έξοδό του από τους Metallica, ο Μαστέιν δημιούργησε το συγκρότημα Megadeth. Σε διάφορες συνεντεύξεις του τα επόμενα χρόνια, είχε εκφράσει αρνητικά σχόλια για τα μέλη των Metallica και κυρίως του αντικαταστάτη του, Χάμμετ,[8][9][10] κάτι που σταμάτησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αφού εμφανίζεται και στο video Some Kind of Monster μαζί με τον Λαρς Ούλριχ.
Kill 'em All και Ride the Lightning
Οι Metallica ταξίδεψαν στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης για να ηχογραφήσουν το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο Metal up your Ass, έχοντας ως παραγωγό τον Πολ Κούρσιο. Εξαιτίας μιας διαφωνίας μεταξύ της δισκογραφικής εταιρείας και του συγκροτήματος, το άλμπουμ μετονομάστηκε σε Kill 'em All. Το Kill 'em All εκδόθηκε από την Megaforce Records στις ΗΠΑ το 1983 και ήταν το πρώτο speed metal άλμπουμ που γνώρισε επιτυχία. Μπήκε στην 120η θέση των τσαρτ του Billboard και, αν και δεν ήταν μεγάλη επιτυχία, έχτισε τα θεμέλια για την άνοδο των Metallica. Το συγκρότημα για να γιορτάσει την έκδοση του έκανε μια περιοδεία με τους Raven με όνομα "Kill 'em All for One tour". Το Φεβρουάριο του 1984, το συγκρότημα περιόδευσε με τους Venom στο "Seven Dates of Hell tour", όπου έπαιξαν μπροστά σε 7.000 θεατές.[11] Τα σίνγκλ του δίσκου ήταν τα Whiplash και Jump in the Fire.
Το άλμπουμ τους Ride the Lightning εκδόθηκε το 1984. Η ηχογράφηση του έγινε στα Sweet Silence Studios στην Κοπεγχάγη της Δανίας και έφτασε στην 100η θέση του Billboard. Ένα γαλλικό τυπογραφείο εκτύπωσε κατά λάθος τα εξώφυλλα του άλμπουμ με πράσινο χρώμα, κάτι που τώρα υπάρχει μέσα σε πολλές συλλογές θαυμαστών τους. Το άλμπουμ περιείχε το σινγκλ Creeping Death και τα κομμάτια For Whom the Bell Tolls, Fade to black, και το ορχηστρικό The Call of Kthulu. Ο Μαστέιν πήρε την πνευματική ιδιοκτησία των Ride the Lightning και The Call of Kthulu.[11]
Master of Puppets
O πρόεδρος της Elektra Records A&R, Μάικλ Άλαγκο και ο συν-ιδρυτής της Q-Prime Management Cliff πήγαν σε μια συναυλία των Metallica τον Σεπτέμβριο του 1984. Αφού εντυπωσιάστηκαν από αυτό που είδαν, έγραψαν τους Metallica στην Elektra Records και τους έκαναν πελάτες της Q-Prime Management.[12] Η μεγάλη επιτυχία οδήγησε τους Metallica στην δημιουργία του Creeping Death EP το οποίο πούλησε περισσότερα από 40.000 αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Metallica έκαναν την πρώτη τους μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη με τους Tank σε μέγιστο αριθμό θεατών τους 1.300. Γυρνώντας στις ΗΠΑ έκαναν μια περιοδεία με τους W.A.S.P. και τους Armored Saint ως support συγκρότημα. Οι Metallica έπαιξαν την μεγαλύτερη έως τότε συναυλία τους στο φεστιβάλ "Monsters of Rock" στις 17 Αυγούστου 1985, με τους Bon Jovi και τους Ratt στο πάρκο Ντόνιγκτον της Αγγλίας, μπροστά σε 70.000 θεατές. Σε μια συναυλία στο Όκλαντ της Καλιφόρνια για το φεστιβάλ "Day on the Green" οι Metallica έπαιξαν μπροστά σε 60.000 οπαδούς τους.[12]
Το άλμπουμ Master of Puppets ηχογραφήθηκε στα Sweet Silence studios και εκδόθηκε τον Μάρτιο του 1986 ανεβαίνοντας στην 29η θέση του Billboard και παραμένοντας εκεί για 72 εβδομάδες.[13] Το άλμπουμ αυτό ήταν το πρώτο του συγκροτήματος που έγινε χρυσό, στις 4 Νοεμβρίου του 1986 και έξι φορές πλατινένιο το 2003. Ο Στιβ Χιούι του AllMusic θεώρησε το άλμπουμ "το καλύτερο εγχείρημα τους". Μετά την έκδοση του άλμπουμ οι Metallica έκαναν μια περιοδεία με τον Ozzy Osbourne στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το σινγκλ του άλμπουμ ήταν το Master of Puppets, ενώ στον δίσκο περιλαμβάνονταν τα Battery, Disposable Heroes και Welcome Home (Sanitarium).
Θάνατος του Μπάρτον και το Garage Days Re-revisited
Ένα μνημείο του Μπάρτον στο Ljungby, Σουηδία
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1986, κατά τη διάρκεια της περιοδείας "Damage Inc.", τα μέλη του συγκροτήματος τράβηξαν κάρτες για το που θα κοιμηθεί ο καθένας μέσα στο λεωφορείο. Ο Μπάρτον νίκησε και διάλεξε να κοιμηθεί στο κρεβάτι του Χάμμετ. Τα ξημερώματα κοντά στο Ντεράρπ της Σουηδίας, ο οδηγός του λεωφορείου έχασε τον έλεγχο και το λεωφορείο γλίστρησε, κάνοντας το να αναποδογυρίσει πολλές φορές. Ο Ούλριχ, o Χάμμετ και ο Χέτφιλντ δεν είχαν σοβαρά τραύματα όμως ο Μπάρτον καταπλακώθηκε από το λεωφορείο και πέθανε. Ο Χέτφιλντ θυμάται ότι είπε: «Είδα το λεωφορείο να στέκεται πάνω του και τα πόδια του να φαίνονται μόνο. Φρίκαρα. Ο οδηγός προσπαθούσε να βγάλει το λεωφορείο από την θέση του. Πήγα και του είπα, "Μην το κάνεις αυτό!". Ήθελα να τον σκοτώσω εκείνη την μέρα». Ο θάνατος του Μπάρτον έκανε αβέβαιο το μέλλον των Metallica. Τελικά, τα τρία μέλη αποφάσισαν ότι ο Μπάρτον θα ήθελε να συνεχίσουν και με τις ευλογίες της οικογένειας του, το συγκρότημα συνέχισε.[14]
Περίπου σαράντα άτομα πήγαν στις οντισιόν των Metallica, ανάμεσά τους οι παιδικοί φίλοι του Χάμμετ, Λες Κλέιπουλ των Primus, Τρόυ Γκρέγκορυ των Prong και ο Τζέισον Νιούστεντ των Flotsam and Jetsam. Ο Νιούστεντ έμαθε όλα τα τραγούδια των Metallica και μετά από την οντισιόν οι Metallica τον κάλεσαν στο Tommy's Joynt του Σαν Φρανσίσκο. Οι Χέτφιλντ, Ούλριχ και Χάμμετ αποφάσισαν ότι ο Νιούστεντ μπορούσε να αντικαταστήσει τον Μπάρτον και η πρώτη του ζωντανή εμφάνιση με τους Metallica ήταν στο Country Club στην Ρισέντα της Καλιφόρνια. Οι Metallica, για να τον εντάξουν στην σύνθεση τους, του έδωσαν να φάει μια μπάλα από γουασάμπι.
Οι Metallica τέλειωσαν την περιοδεία τους στους πρώτους μήνες του 1987 και τον Αύγουστο του ίδιου έτους κυκλοφόρησαν ένα EP με όνομα The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited.[15] Το ΕΡ περιείχε 5 κομμάτια με διασκευές τραγουδιών άλλων καλλιτεχνών και ηχογραφήθηκε για να δοκιμάσουν τον ήχο του νέου τους στούντιο, το ταλέντο του Νιούστεντ και να ανακουφιστεί το στρες και η θλίψη από τον θάνατο του Μπάρτον. Ένα βίντεο με τίτλο Cliff 'Em All εκδόθηκε το 1987 που έδειχνε την ζωή του Μπάρτον στα τρία του χρόνια με τους Metallica.[16] Το βίντεο περιέχει τραγούδια από ζωντανές εμφανίσεις των Metallica από την εποχή του Μπάρτον, σκηνές από την καθημερινή ζωή τους και κάποια ακυκλοφόρητα σόλο του Μπάρτον από συναυλίες.
...And Justice for Αll
Το ...And Justice for All ήταν το πρώτο στούντιο άλμπουμ των Metallica μετά τον θάνατο Μπάρτον και εκδόθηκε το 1988. Το άλμπουμ ήταν μια εμπορική επιτυχία παίρνοντας την έκτη θέση στα τσαρτ του Billboard και έγινε πλατινένιο μετά από εννέα εβδομάδες. Το μπάσο του Νιούστεντ είχε χαμηλωθεί, ως ένα κομμάτι πειράγματος που δεχόταν και οι μουσικές του ιδέες αγνοούνταν (αν και συμμετείχε στη σύνθεση του Blackened).[17] Υπήρχαν παράπονα για την παραγωγή του άλμπουμ με τον Στιβ Χιούι του Allmusic να γράφει ότι τα τύμπανα και οι κιθάρες είχαν πολύ τρέμουλο και βάθος. Ακολούθησε η περιοδεία "Damaged Justice", αυξάνοντας την δημοτικότητα του συγκροτήματος και των μέχρι τότε κυκλοφοριών του.[18]
Το 1989, οι Metallica πήραν την πρώτη τους υποψηφιότητα για βραβείο Γκράμι, στην κατηγορία Best Hard Rock/Metal Performance Vocal or Instrument. Αν και οι Metallica ήταν το φαβορί, το βραβείο δόθηκε στους Jethro Tull για το άλμπουμ Crest of a Knave. Το αποτέλεσμα οδήγησε σε αντιπαράθεση μεταξύ του κοινού και των ΜΜΕ, ενώ οι Metallica καθόταν πίσω από την σκηνή περιμένοντας να πάρουν βραβείο για την εκτέλεση του τραγουδιού One. Οι Jethro Tull είχαν συμβουλευτεί από τον μάνατζερ τους να μην παραβρεθούν στην εκδήλωση, καθώς όλος ο κόσμος περίμενε τους Metallica να νικήσουν. Τα βραβεία αναφέρονται από το περιοδικό Entertainment Weekly ως ένα από τα «δέκα μεγαλύτερα προβλήματα των Γκράμι».[19] Τρία χρόνια αργότερα, Ο Ούλριχ αναφέρθηκε στα βραβεία του 1989 όταν παραλάμβανε το βραβείο Γκράμι λέγοντας «Πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Jethro Tull που δεν έβγαλαν άλμπουμ φέτος».
Οι Metallica κατά την περιοδεία "Damaged Justice"
Οι κριτικές αυτές οδήγησαν την επιτροπή των Βραβείων στον διαχωρισμό της κατηγορίας σε Best Hard Rock Performance και Best Metal Performance, από την επόμενη κιόλας χρονιά. Το 1990, οι Metallica κατέκτησαν το πρώτο τους βραβείο Γκράμι στην καινούρια κατηγορία (Best Metal Performance) για το One, ενώ και τα επόμενα δύο χρόνια ήταν οι νικητές της κατηγορίας (το 1991 για την διασκευή του τραγουδιού Stone Cold Crazy των Queen και το 1992 για το άλμπουμ Metallica).
Μετά την κυκλοφορία του ...And Justice for All, οι Metallica έβγαλαν το πρώτο τους βίντεο κλιπ, για το τραγούδι One. Το βίντεο βιντεοσκοπήθηκε σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο και αναμείχθηκε με σκηνές από την ταινία αντιπολεμικού χαρακτήρα, Johnny Got His Gun (1971), της οποίας τα πνευματικά δικαιώματα είχαν αγοράσει. Το αναμειγμένο βίντεο δόθηκε στο MTV, αν και στο MTV είχαν απαγορεύσει τις αναμεμειγμένες εκδόσεις. Τελικά, το κανάλι αποδέχτηκε την αναμειγμένη έκδοση και το βίντεο προβλήθηκε στην εκπομπή Headbangers Ball στις 3:00 τα ξημερώματα. Στις επόμενες 2 ώρες, το κανάλι δέχτηκε πάνω από 5.000 τηλεφωνήματα για να προβάλλει ξανά το βίντεο, το οποίο πήρε την 38η θέση στα 100 Καλύτερα Βίντεο Όλων των Εποχών του MTV, το 1999.[20]
Τα σινγκλ του άλμπουμ ήταν τα Eye of the Beholder, Harvester of Sorrow και One.
Οι Metallica κατά την δεκαετία του 1990
Metallica (The Black Album)
Τον Οκτώβριο του 1990 οι Metallica ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις του επόμενου τους δίσκου στο One on One studio του Χόλιγουντ, με παραγωγό τον Μπομπ Ροκ. Με κόστος ενός εκατομμυρίου δολαρίων και μετά από μίξη, η οποία πραγματοποιήθηκε τρεις φορές, το Black Album εκδόθηκε στις 12 Αυγούστου του 1991 και πούλησε 650.000 αντίτυπα κατά την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του.[21] Πήρε την πρώτη θέση στα τσαρτ του Billboard και είναι το 25ο πιο επιτυχημένο άλμπουμ στην Βόρεια Αμερική. Τα σινγκλ του δίσκου ήταν τα Enter Sandman, The Unforgiven, Nothing Else Matters, Wherever I May Roam και Sad but True.
Οι ηχογραφήσεις του άλμπουμ, όπως και η περιοδεία για την προώθηση του αποτυπώθηκαν στο ντοκιμαντέρ A Year and a Half in the Life of Metallica.[22] Η περιοδεία με την ονομασία "Wherever We May Roam Tour" διήρκεσε 14 μήνες και πέρασε από την Βόρεια Αμερική, την Ιαπωνία και την Μεγάλη Βρετανία.
Τον Φεβρουάριο του 1991, το συγκρότημα είχε κερδίσει το βραβείο Γκράμι για την καλύτερη heavy metal εκτέλεση με την διασκευή τους στο Stone Cold Crazy των Queen.[23]
Στις 8 Αυγούστου του 1992, κατά την διάρκεια της ζωντανής εμφάνισης των Metallica στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μόντρεαλ, ο Χέτφιλντ υπέφερε εγκαύματα δευτέρου βαθμού μετά από ατύχημα επί σκηνής με τα πυροτεχνήματα του σόου την ώρα που έπαιζαν το Fade to Black. Ο Τζον Μάρσαλ των Metal Church τον αντικατέστησε για το υπόλοιπο της περιοδείας στην κιθάρα, ενώ ο Χέτφιλντ έβγαινε στην σκηνή τραγουδώντας με δεμένο το χέρι. Η περιοδεία πραγματοποιήθηκε μαζί με τους Guns N' Roses.
Ο Τζέιμς Χέτφιλντ
Τον Νοέμβριο του 1993, κυκλοφόρησε το πρώτο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ των Metallica, με τίτλο Live Shit: Binge & Purge, το οποίο εκδόθηκε με 3 CD αλλά και τρεις κασέτες VHS. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία ανέβηκε στην 26η θέση του Billboard και έχει βραβευθεί ως 15 φορές πλατινένια.
Load, ReLoad, Garage Inc. και S&M
Μετά από τρία χρόνια περιοδειών για την προώθηση του ιδιαίτερα επιτυχημένου Metallica, το συγκρότημα πραγματοποίησε την περιοδεία "Shit Hits the Sheds Tour" το καλοκαίρι του 1994, παίζοντας ως πρώτο όνομα στο φεστιβάλ "Woodstock '94".[24] Την επόμενη χρονιά παρουσίασαν μικρή δραστηριότητα, δίνοντας τρεις συναυλίες στο Ντόνινγκτον της Μεγάλης Βρετανίας με τους Slayer, Slash's Snakepit, Therapy? και Corrosion of Conformity να ανοίγουν τις εμφανίσεις τους.[25]
Το 1996 κυκλοφόρησε το Load μετά από ηχογραφήσεις εννέα μηνών, το οποίο κατέλαβε την πρώτη θέση στα τσαρτ του Billboard. Έχει γίνει χρυσό στην Μεγάλη Βρετανία και μέχρι σήμερα έχει πουλήσει πάνω από πέντε εκατομμύρια αντίτυπα. Η συγκεκριμένη ηχογράφηση παρουσίασε αλλαγή σε σχέση με τον μέχρι τότε ήχο των Metallica, οι οποίοι απέβαλαν τα thrash metal στοιχεία από την μουσική τους. Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ονομάστηκε "Poor Touring Me", με το συγκρότημα να εμφανίζεται στο εναλλακτικό φεστιβάλ "Lollapalooza" το καλοκαίρι του 1996.[26]
Το 1997, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ ReLoad με τραγούδια που ηχογραφήθηκαν για το Load, αλλά λόγω άρνησης της δισκογραφικής εταιρείας να τα κυκλοφορήσει ως διπλό άλμπουμ, συμπεριλήφθηκαν σε αυτήν την κυκλοφορία. Για την προώθηση του δίσκου, οι Metallica πραγματοποίησαν την περιοδεία "Poor Re-Touring Me Tour" και εμφανίστηκαν στην εκπομπή Saturday Night Live του τηλεοπτικού δικτύου NBC παίζοντας τα Fuel και The Memory Remains με την Μαριάν Φέιθφουλ.
Το 1998, κυκλοφόρησε το διπλό άλμπουμ διασκευών Garage Inc., σκαρφαλώνοντας στην δεύτερη θέση των αμερικάνικων τσαρτ. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία περιελάμβανε ολόκληρο το Garage Days Re-revisited και τραγούδια καλλιτεχνών όπως οι Diamond Head, Black Sabbath, Thin Lizzy, Lynyrd Skynyrd, The Misfits, Motörhead, κ.α. ηχογραφημένα από τους Metallica.
Το 1999 εκδόθηκε το δεύτερο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ των Metallica, με τίτλο S&M, το οποίο ήταν το τελευταίο άλμπουμ του Τζέισον Νιούστεντ με τους Metallica. Πρόκειται για μια ηχογράφηση των Metallica από το θέατρο "Berkeley Community Theatre" με την συμμετοχή της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σαν Φρανσίσκο, υπό την διεύθυνση του Μάικλ Κέιμεν. Η ηχογράφηση έγινε σε δύο παραστάσεις, στις 21 και τις 22 Απριλίου του 1999. Κατά κύριο λόγο περιέχει παλαιότερα τραγούδια του συγκροτήματος, αλλά και δύο νέα τραγούδια, το No Leaf Clover και το Human, καθώς και μια εκτέλεση του The Ecstasy of Gold του Ένιο Μορικόνε. Το άλμπουμ έφθασε στην δεύτερη θέση στα τσαρτ του Billboard και πούλησε πάνω από έξι εκατομμύρια αντίτυπα για να βραβευθεί ως εξαπλά πλατινένιο. Τα σινγκλ του δίσκου ήταν το No Leaf Clover και το Nothing Else Matters '99.
Τα νεότερα χρόνια
Η διαμάχη με το Napster
Το 2000, το ντέμο του τραγουδιού I Disappear, το οποίο ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει παράλληλα με την ταινία Mission: Impossible II διέρρευσε στο διαδίκτυο μέσω της μηχανής αναζήτησης Napster, με ολόκληρη τη δισκογραφία των Metallica να είναι διαθέσιμη.[27] Το συγκρότημα κατέθεσε μήνυση κατά των υπευθύνων της σελίδας χωρίς να αναφέρει ονόματα. Πάνω από 300.000 λογαριασμοί χρηστών της ιστοσελίδας διαγράφηκαν, όπως και 230.000 μετά από μήνυση του ράπερ Dr. Dre.[28]
Κατά την κατάθεση του στο δικαστήριο, ο Ούλριχ αναφέρθηκε σε παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων και τελικά η ιστοσελίδα δέχτηκε να μην μοιράζεται μουσική από καλλιτέχνες οι οποίοι δεν συμφωνούσαν.[29]
St. Anger
Οι Metallica ζωντανά στο Λονδίνο το 2003
Στις 17 Ιανουαρίου του 2001, ο Τζέισον Νιούστεντ αποχώρησε από το συγκρότημα, προβάλλοντας ως δικαιολογία προσωπικούς λόγους και προβλήματα υγείας.[30]
Τον Απρίλιο του 2001, ξεκίνησαν τα γυρίσματα ενός ντοκιμαντέρ που θα αποτύπωνε την δημιουργία του επόμενου τους δίσκου, τα οποία διήρκεσαν δύο χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, ο Χέτφιλντ εισήχθη σε κέντρο αποτοξίνωσης λόγω του εθισμού του στο αλκοόλ. Στις 4 Δεκεμβρίου του 2001 η θεραπεία του ολοκληρώθηκε, και οι Metallica επέστρεψαν στο στούντιο τον Απρίλιο της επόμενης χρονιάς. Το προαναφερθέν ντοκιμαντέρ ήταν το Some Kind of Monster, όπου παρουσιάζεται η εικόνα ενός συγκροτήματος με σοβαρά προβλήματα και αβέβαιο μέλλον. Για τις ηχογραφήσεις του νέου δίσκου, το μπάσο ανέλαβε ο παραγωγός Μπομπ Ροκ. Η ηχογράφηση του δίσκου ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2003 και οι Metallica δοκίμασαν μπασίστες για να ολοκληρώσουν και πάλι την σύνθεση τους. Στις 24 Φεβρουαρίου 2003, οι Metallica ανακοίνωσαν ως νέο τους μπασίστα τον Ρόμπερτ Τρουχίγιο, γνωστό για την συμμετοχή του στο προσωπικό σχήμα του Όζι Όσμπορν προσφέροντας του μάλιστα και ένα εκατομμύριο δολάρια για να δεχτεί.
Τον Ιούνιο του 2003, κυκλοφόρησε το όγδοο στούντιο άλμπουμ των Metallica με τίτλο St. Anger. Το άλμπουμ ανέβηκε στην πρώτη θέση των τσαρτ σε τριάντα χώρες και δέχτηκε σκληρή κριτική από τους μουσικοκριτικούς. Τα σινγκλ του δίσκου ήταν τα St. Anger, Frantic, The Unnamed Feeling και Some Kind of Monster. To ομώνυμο κομμάτι κέρδισε το βραβείο Γκράμι στην κατηγορία Best Metal Performance, το 2004.[31]
Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ονομάστηκε "Madly in Anger with the World Tour". Πριν την εμφάνιση του συγκροτήματος στο φεστιβάλ "Download" του 2004, ο Ούλριχ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με κρίση πανικού.[32] Για την συγκεκριμένη συναυλία, την θέση του πήρε ο Τζόι Τζόρντισον των Slipknot, ενώ σε δύο τραγούδια έπαιξε ο Ντέιβ Λομπάρντο των Slayer και στο Fade to Black ο τεχνικός για τα τύμπανα του συγκροτήματος, Φλέμινγκ Λάρσεν.[33]
Την επόμενη χρονιά, τα μέλη του συγκροτήματος έκαναν διάλειμμα από τις ηχογραφήσεις και τις περιοδείες περνώντας χρόνο με τις οικογένειες και τους φίλους τους, με εξαίρεση δύο συναυλίες στο "AT&T Park" του Σαν Φρανσίσκο, όπου άνοιξαν τις εμφανίσεις των Rolling Stones, το Νοέμβριο του 2005.[34]
Death Magnetic
Το 2006, οι Metallica ανακοίνωσαν ότι δεν θα συνεργαστούν στον επόμενο τους δίσκο με τον Μπομπ Ροκ, για πρώτη φορά μετά από δεκαπέντε χρόνια, αλλά την παραγωγή θα αναλάμβανε ο Ρικ Ρούμπιν. Στις 12 Σεπτεμβρίου 2008, κυκλοφόρησε το ένατο άλμπουμ των Metallica με τίτλο Death Magnetic, το οποίο σκαρφάλωσε στην κορυφή του Billboard και οδήγησε τους Metallica να βραβευτούν ως το μόνο συγκρότημα που έχει πέντε συνεχόμενα #1 άλμπουμ.[35] Το συγκρότημα γύρισε και ένα βίντεο κλιπ για το τραγούδι The Day That Never Comes, το οποίο αποτέλεσε το πρώτο σινγκλ του δίσκου. Ο δίσκος πούλησε 490.000 αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του και παρέμεινε στην κορυφή για τρεις εβδομάδες, ενώ έφθασε στο #1 σε 32 χώρες.[36]
Οι Metallica στο Ρότερνταμ το 2009
Στις 4 Απριλίου του 2009, οι Metallica εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame, με τον αποχωρήσαντα Τζέισον Νιούστεντ να παίζει κατά την τελετή βράβευσης μαζί με το συγκρότημα.
Στις 16 Ιουνίου του 2010, οι Metallica, οι Slayer, οι Megadeth και οι Anthrax έπαιξαν στο αεροδρόμιο Bemowo της Βαρσοβίας, ως μέρος του φεστιβάλ "Sonisphere". Έξι ημέρες αργότερα, τα ίδια συγκροτήματα εμφανίστηκαν στη Σόφια της Βουλγαρίας, για να ακολουθήσουν συναυλίες στο Βουκουρέστι και την Κωνσταντινούπολη, την ίδια περίοδο που το Death Magnetic βραβεύθηκε ως διπλά πλατινένιο.[37]
Η περιοδεία "World Magnetic Tour" ολοκληρώθηκε στις 21 Νοεμβρίου του 2010 και το καλοκαίρι του 2011 οι Metallica εμφανίστηκαν ως μέρος των Big Four στο "Sonisphere Festival", συνεχίζοντας στην Γαλλία και σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική κατά το 2011.
Lulu, Beyond Magnetic και Through the Never
Αφού συμμετείχαν στις συναυλίες των Fig Four στην Ευρώπη και την Αμερική το 2010 και το 2011, στις 15 Ιουνίου του 2011 οι Metallica ανακοίνωσαν ότι ολοκλήρωσαν τις ηχογραφήσεις κατά την συνεργασία τους με τον Λου Ριντ των The Velvet Underground. Η συνεργασία αυτή κυκλοφόρησε σε διπλό άλμπουμ την 1η Νοεμβρίου του 2011 με τίτλο Lulu, με το νέο άλμπουμ να περιλαμβάνει δέκα τραγούδια, οι στίχοι των οποίων είναι γραμμένοι από τον Ριντ, ενώ η μουσική από τον Ριντ και τους Metallica.[38]
Στις 9 Ιουνίου του 2012, το συγκρότημα εμφανίστηκε ως πρώτο όνομα στο φεστιβάλ "Download" της Αγγλίας, παίζοντας ολόκληρο το Black Album.[39] Τον Δεκέμβριο του 2011, είχε κυκλοφορήσει το ΕΡ Beyond Magnetic με τέσσερα τραγούδια τα οποία δεν συμπεριλήφθηκαν στο Death Magnetic, κυρίως λόγω περιορισμών της χωρητικότητας του CD.[40] Τα τραγούδια του ΕΡ ήταν τα Hell And Back, Hate Train, Just A Bullet Away και Rebel of Babylon και έπαιξαν ζωντανά ένα τραγούδι εξ αυτών ανά ημέρα κατά τις συναυλίες για τα τριάντα χρόνια των Metallica. Οι συγκεκριμένες εμφανίσεις πραγματοποιήθηκαν στο "The Fillmore" του Σαν Φρανσίσκο, με γκεστ εμφανίσεις από τον Ντέιβ Μαστέιν, τον Τζέισον Νιούστεντ, τον Γκλεν Ντάντσιχ, τον Όζι Όσμπορν, τον Τζέρι Καντρέλ, τους Apocalyptica, μέλη των Diamond Head και τον King Diamond.[41]
Το Νοέμβριο του 2012, το συγκρότημα έληξε την συνεργασία του με την Warner Bros. και ανακοίνωσε την δημιουργία της Blackened Recordings.[42] Ένα μήνα αργότερα, κυκλοφόρησαν το DVD Quebec Magnetic και μέσα στο 2013 κυκλοφόρησαν την ταινία Metallica Through the Never σε σκηνοθεσία του Νίμροουντ Άνταλ, με πρωταγωνιστή τον Ντέιν ΝτεΧάαν.[43]
Το καλοκαίρι του 2013, ο Ούλριχ δήλωσε ότι το 2014 οι Metallica θα ηχογραφούσαν τον επόμενο τους δίσκο, με πιθανή κυκλοφορία το 2015.[44] Παρ' όλα αυτά, στις 28 Οκτωβρίου 2015, δημοσιοποιήθηκε βίντεο του συγκροτήματος με τον Χέτφιλντ να ηχογραφεί στο στούντιο.[45] Σύμφωνα με τον Χάμμετ, ο νέος δίσκος θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2016 ή στις αρχές του 2017.[46]
Τον Φεβρουάριο του 2016, ανακοινώθηκε ότι με αφορμή την τριακοστή επέτειο από την κυκλοφορία του Master of Puppets, το συγκρότημα θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς ένα βιβλίο σχετικά με το άλμπουμ, το οποίο έγραψαν μαζί με τον συγγραφέα Ματ Τέιλορ και θα φέρει τον τίτλο Metallica: Back to the Front.[47]
Hardwired...to Self-Destruct
Στις 18 Αυγούστου του 2016, το συγκρότημα ανακοίνωσε μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του τον δέκατο δίσκο της καριέρας του με τίτλο Hardwired...to Self-Destruct, ο οποίος κυκλοφόρησε στις 18 Νοεμβρίου του ίδιου έτους μέσω της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας Blackened.[48] Παράλληλα, δημοσιοποιήθηκε το πρώτο βίντεο του άλμπουμ, με το κομμάτι Hardwired.[49] Στις 26 Σεπτεμβρίου δημοσίευσαν άλλο ένα κομμάτι από το αναμενόμενο άλμπουμ τους, το Moth Into Flame.[50]
Ο δίσκος πούλησε 291.000 αντίτυπα κατά την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του στις Ηνωμένες Πολιτείες και αποτέλεσε το έκτο # 1 άλμπουμ στην πατρίδα τους.[51] Την δεύτερη εβδομάδα έπεσε στην τρίτη θέση του Billboard με 75.000 αντίτυπα,[52] ενώ στην Γερμανία διατέθηκαν περισσότερα από 200.000 αντίτυπα κατά την πρώτη του εβδομάδα, για να βραβευθεί ως πλατινένιος δίσκος αμέσως μετά την κυκλοφορία του.[53] Συνολικά, ο δίσκος σκαρφάλωσε στην κορυφή των τσαρτ σε 57 χώρες και στο Top-5 σε 105.[54]
Βραβεία
Το έμβλημα που δείχνει την ένταξη των Metallica στα Hall of Fame (Bay Area Music Award)
Μεταξύ άλλων βραβείων που έχουν κατακτήσει, ξεχωρίζουν τα παρακάτω:
Βραβεία Grammy:[55]
1990: Best Metal Performance – «One»
1991: Best Metal Performance – «Stone Cold Crazy»
1992: Best Metal Performance – Metallica (άλμπουμ)
1999: Best Metal Performance – «Better than You»
2000: Best Hard Rock Performance – «Whiskey in the Jar»
2001: Best Rock Instrumental Performance – «The Call of Ktulu» με τον Michael Kamen και την συμφωνική ορχήστρα του Σαν Φρανσίσκο.
2004: Best Metal Performance – «St. Anger»
2009: Best Metal Performance – «My Apocalypse»
2009: Best Recording Package - Death Magnetic (άλμπουμ)
MTV Video Music Awards:
1992: Best Metal Video – «Enter Sandman»
1996: Best Metal Video – «Until It Sleeps»
American Music Awards:
1996: Favorite Artist: Heavy Metal/Hard Rock: Metallica – Load (άλμπουμ)
1996: Favorite Metal/Hard Rock Song – «Until It Sleeps»
Billboard Music Awards:
1997: Billboard Rock and Roll Artist of the Year – Metallica (RIAA Diamond Award)
1999: Catalogue Artist of the Year – Metallica
1999: Catalogue Album of the Year – Metallica (άλμπουμ)
Kerrang! Awards:
2003: Hall of Fame – Metallica
2003: Best International Band – Metallica
2004: Best Band on the Planet – Metallica
2008: Inspiration Award Winner – Metallica
2009: Best Album – Death Magnetic (άλμπουμ)
Μέλη του συγκροτήματος
Τζέιμς Χέτφιλντ - φωνητικά (1981-), κιθάρα (1981, 1982-)[56]
Λαρς Ούλριχ - ντραμς, κρουστά (1981-)
Κερκ Χάμμετ - κιθάρα (1983-)
Ρόμπερτ Τρουχίγιο - μπάσο, φωνητικά (2003-)
Ντέιβ Μαστέιν - κιθάρα, φωνητικά (1982-83)
Ρον ΜακΓκόβνεϊ - μπάσο (1982)
Μπραντ Πάρκερ - κιθάρα (Απρίλιος 1982)[56]
Κλιφ Μπέρτον - μπάσο, φωνητικά (1982-86)
Τζων Μάρσαλ - κιθάρα (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 1986, Αύγουστος-Οκτώβριος 1992)[56]
Τζέισον Νιούστεντ - μπάσο, φωνητικά (1986-2001)
Μπομπ Ροκ - μπάσο (2001-03)
Δισκογραφία
| Έτος | Άλμπουμ | Η.Π.Α. [57] |
Αγγλία [58] |
Γερμανία |
Νορβηγία [59] |
Φινλανδία [60] |
Σουηδία [61] |
Ολλανδία [62] |
Αυστρία [63] |
Αυστραλία [64] |
Καναδάς [65] |
Επίπεδο βράβευσης ΗΠΑ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1983 | Kill 'em All | 120 | 142 | - | - | 12 | 28 | - | 129 | 55 | - | 3 x Πλατινένιος |
| 1984 | Ride the Lightning | 100 | 87 | - | 40 | 9 | 22 | - | 126 | 37 | - | 6 x Πλατινένιος |
| 1986 | Master of Puppets | 29 | 41 | 31 | 34 | 7 | 14 | - | 111 | 33 | 54 | 6 x Πλατινένιος |
| 1988 | ...And Justice for All | 6 | 4 | 5 | 8 | 8 | 5 | 39 | 12 | 16 | 13 | 8 x Πλατινένιος |
| 1991 | Metallica (Black Album) | 1 | 1 | 1 | 1 | 4 | 1 | 1 | 5 | 1 | 1 | 16 x Πλατινένιος |
| 1993 | Live Shit: Binge & Purge (Live) | 26 | - | 68 | 32 | - | - | 81 | - | 18 | 40 | 15 x Πλατινένιος |
| 1996 | Load | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 5 x Πλατινένιος |
| 1997 | ReLoad | 1 | 4 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 4 x Πλατινένιος |
| 1998 | Garage Inc. (Comp) | 2 | 29 | 1 | 1 | 1 | 1 | 8 | 3 | 2 | 3 | 5 x Πλατινένιος |
| 1999 | S&M (Live) | 2 | 33 | 1 | 1 | 2 | 1 | 2 | 7 | 1 | 4 | 6 x Πλατινένιος |
| 2003 | St. Anger | 1 | 3 | 1 | 1 | 1 | 1 | 2 | 1 | 1 | 1 | 2 x Πλατινένιος |
| 2008 | Death Magnetic | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 2 x Πλατινένιος |
| 2016 | Hardwired...to Self-Destruct | 1 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 2 x Πλατινένιος |
Σχετική βιβλιογραφία
Christe, Ian (2003). Sound of the Beast: The Complete Headbanging History of Heavy Metal. HarperCollins. ISBN 0-380-81127-8.
Steffan Chirazi and Metallica (2004). So What!: The Good, The Mad, and The Ugly. Broadway. ISBN 0767918819.
Glenn T. Pillsbury (2006). Damage Incorporated: Metallica and the Production of Musical Identity. Routledge. ISBN 9780415973748.
Παραπομπές
«Get Thrashed: The Story of Thrash Metal - Movie Review - Stylus Magazine». www.stylusmagazine.com. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Metallica Album Sales» (στα αγγλικά). Chart Masters. 2019-2-13. Ανακτήθηκε στις 2019-02-13.
«Metallica's Hardwired for success with new album» (στα αγγλικά). The New Paper. 2017-01-18. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.[νεκρός σύνδεσμος]
«WebCite query result». www.webcitation.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«WebCite query result». www.webcitation.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«WebCite query result». www.webcitation.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
Cecolini, Vinny (Νοέμβριος 1998). "Foreclosure of a Team". Metal Hammer
«WebCite query result». www.webcitation.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«WebCite query result». www.webcitation.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«MEGADETH | Interviews | Rockdetector». 9 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«WebCite query result». www.webcitation.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«WebCite query result». www.webcitation.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«WebCite query result». www.webcitation.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Jason Newsted Interview» (στα αγγλικά). Music Legends Online. 2012-12-24. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited - Metallica | Songs, Reviews, Credits | AllMusic». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
Freel, Doug; Pellerin, Jean; Hetfield, James (1987-11-26), Metallica: Cliff 'Em All!, ανακτήθηκε στις 2017-10-30
«50 Years of the Playboy Interview: Metallica». Playboy. 2012-08-25. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-04-04. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica Tour Dates Damaged Justice World Tour». www.metallicaworld.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Gallery Books to publish an investigative book about Whitney Houston and Bobbi Kristina» (στα αγγλικά). EW.com. 2015-05-26. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Rock On The Net: MTV: 100 Greatest Music Videos Ever Made». www.rockonthenet.com. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
D.Garcia, Guy (1991-10-14). «Heavy Metal Goes Platinum» (στα αγγλικά). Time. ISSN 0040-781X. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
Dubin, Adam; Guest, Christopher; Hammett, Kirk (1992-08-12), A Year and a Half in the Life of Metallica, ανακτήθηκε στις 2017-10-30
McIver, Joel (2004). Justice for All: The Truth about Metallica. Omnibus. ISBN 9780711996007.
«Metallica Setlist at Woodstock '94». setlist.fm. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Metallica Donnington 1995». www.metallicaworld.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Metallica: Load : Music Reviews : Rolling Stone». 27 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Testimony of Mr. Lars Ulrich Member and Co-founder Metallica». Web archive. 11 Ιουλίου 2000. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Napster boots Dr. Dre fans from service» (στα αγγλικά). CNET. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Napster settles lawsuits with Metallica, Dr. Dre - Jul. 12, 2001». money.cnn.com. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Bassist Jason Newsted Leaves Metallica» (στα αγγλικά). MTV News. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«GRAMMY Winners Search». 9 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
Michaels, Sean (2008-08-29). «Lars Ulrich: Noel Gallagher is my role model» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica Rock Without Ill Lars». Rolling Stone. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica Opening For Rolling Stones In San Francisco» (στα αγγλικά). MTV News. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«METALLICA's 'Death Magnetic' Reigns On European Album Chart» (στα αγγλικά). BLABBERMOUTH.NET. 2008-09-25. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica´s Death Magnetic Tops Album Chart for Third Week in a Row». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2014.
Death Magnetic RIAA certification
«Lou Reed/Metallica Collaboration Gets a Release Date» (στα αγγλικά). pastemagazine.com. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica to headline Download Festival at Donington - BBC Newsbeat» (στα αγγλικά). 2011-10-11. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica post two previously unreleased tracks online – listen - NME» (στα αγγλικά). NME. 2011-12-08. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica Celebrate 30-Year Anniversary At The Fillmore In San Francisco With Special Guests, New Beyond Magnetic EP | The Audio Perv». theaudioperv.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Metallica Launch New Record Label». Rolling Stone. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica's 3D Movie Headed to IMAX». Rolling Stone. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica to Hit the Studio in 2014: 'We'll Run Out of Excuses for Not Doing It by Then'». Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«New Site, New Club - Metallica». metallica.com. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«KIRK HAMMETT On Timeline For Next METALLICA Album: 2016 Or Early 2017 At The Latest» (στα αγγλικά). BLABBERMOUTH.NET. 2015-11-06. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica Announce Back To The Front Release — Kerrang!». Kerrang! (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«METALLICA To Release 'Hardwired…To Self-Destruct' Album In November» (στα αγγλικά). BLABBERMOUTH.NET. 2016-08-18. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
MetallicaTV (2016-08-18), Metallica: Hardwired (Official Music Video), ανακτήθηκε στις 2017-10-30
MetallicaTV (2016-09-26), Metallica: Moth Into Flame (Official Music Video), ανακτήθηκε στις 2017-10-30
«Metallica Rocks With Sixth No. 1 Album on Billboard 200 Chart». Billboard. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«The Weeknd's 'Starboy' Bows at No. 1 on Billboard 200 With Third-Biggest Debut of 2016». Billboard. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Metallica mit erfolgreichstem Album-Start 2016 - Offizielle Deutsche Charts». www.offiziellecharts.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«METALLICA's 'Hardwired... To Self-Destruct' Tops U.S. Chart With Nearly 300K Copies Sold» (στα αγγλικά). BLABBERMOUTH.NET. 2016-11-27. Ανακτήθηκε στις 2017-10-30.
«Past Winners Search | GRAMMY.com». 24 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Blog - Metallica». Metallica. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
«Metallica – Chart History: Billboard 200». Billboard. Prometheus Global Media. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2013.
«Metallica | full Official Chart History | Official Charts Company». www.officialcharts.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
Hung, Steffen. «norwegiancharts.com - Discography Metallica». norwegiancharts.com. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
Hung, Steffen. «finnishcharts.com - Discography Metallica». finnishcharts.com. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
Hung, Steffen. «swedishcharts.com - Discography Metallica». swedishcharts.com. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
Hung, Steffen. «Discografie Metallica - dutchcharts.nl». dutchcharts.nl. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
Hung, Steffen. «Discographie Metallica - austriancharts.at». austriancharts.at. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
Hung, Steffen. «australian-charts.com - Discography Metallica». australian-charts.com. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2017.
Peak chart positions for albums in Canada:
All except Master of Puppets, ...And Justice for All, Metallica, Load, Live Shit: Binge & Purge and The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited: «Metallica – Chart History: Canadian Albums». Billboard. Prometheus Global Media. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2013.
Master of Puppets: «Top Albums/CDs». RPM. Walt Grealis. 10 Μαΐου 1986. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2013.
...And Justice for All: «Top Albums/CDs». RPM. Walt Grealis. 15 Οκτωβρίου 1988. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2013.
Metallica: «Top Albums/CDs». RPM. Walt Grealis. 28 Σεπτεμβρίου 1991. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2013.
Load: «Top Albums/CDs». RPM. Walt Grealis. 17 Ιουνίου 1996. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2013.
Live Shit: Binge & Purge: «Top Albums/CDs». RPM. Walt Grealis. 11 Δεκεμβρίου 1993. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2013.
The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited: «Top Albums/CDs». RPM. Walt Grealis. 31 Οκτωβρίου 1987. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2013.
Πηγές
Metallica Biography | The Rock and Roll Hall of Fame
Metallica στο Rolling Stone
Metallica στο AllMusic
THE HISTORY OF METALLICA - Metallica World
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημη ιστοσελίδα
Metallica on tour
Επίσημο fan club
Επίσημο κανάλι στο YouTube
Metallica
Τζέιμς Χέτφιλντ Λαρς Ούλριχ Κερκ Χάμμετ Ρόμπερτ Τρουχίγιο
Ντέιβ Μαστέιν Κλιφ Μπάρτον Τζέισον Νιούστεντ Ρον ΜακΓκόβνεϊ
Ηχογραφήσεις σε στούντιο
Kill 'Em All (1983) Ride the Lightning (1984) Master of Puppets (1986) ...And Justice for All (1988) Metallica (1991) Load (1996) ReLoad (1997) St. Anger (2003) Death Magnetic (2008) Hardwired...to Self-Destruct (2016)
Cover άλμπουμ
Garage Inc. (1998)
Συνεργασίες
Lulu (2011) (με τον Lou Reed)
EPs
Creeping Death (1984) The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited (1987) Beyond Magnetic (2011)
Ζωντανές ηχογραφήσεις
S&M (1999) Orgullo, Pasión, y Gloria: Tres Noches en la Ciudad de México (2009) Live at Grimey's The Big Four: Live from Sofia, Bulgaria (2010) Through the Never
Box sets
The Good, the Bad & the Live Live Shit: Binge & Purge Limited-Edition Vinyl Box Set The Metallica Collection
Demo
Whiskey Audition Tape Ron McGovney's '82 Garage Demo Power Metal No Life 'til Leather Metal Up Your Ass Megaforce Demo Magnetic
Singles
"Whiplash" "Jump in the Fire" "Creeping Death" "Master of Puppets" "Harvester of Sorrow" "Eye of the Beholder" "One" "Enter Sandman" "The Unforgiven" "Nothing Else Matters" "Wherever I May Roam" "Sad but True" "Until It Sleeps" "Hero of the Day" "Mama Said" "King Nothing" "The Memory Remains" "The Unforgiven II" "Fuel" "Turn the Page" "Whiskey in the Jar" "Die, Die My Darling" "Nothing Else Matters '99" "No Leaf Clover" "I Disappear" "St. Anger" "Frantic" "The Unnamed Feeling" "Some Kind of Monster" "The Day That Never Comes" "All Nightmare Long" "Broken, Beat & Scarred" "The View" "Lords of Summer" "Hardwired" "Moth into Flame" "Atlas, Rise!" "Now That We're Dead" "Spit Out the Bone"
Promo singles
"Fade to Black" "For Whom the Bell Tolls" "Don't Tread on Me" "Ain't My Bitch" "Bleeding Me" "Better than You" "My Apocalypse" "Cyanide" "The Judas Kiss"
Άλλα τραγούδια
"Seek & Destroy" "Am I Evil?" Battery "Blitzkrieg" "Breadfan" "The God That Failed" "Astronomy" "Tuesday's Gone" "Last Caress/Green Hell" "Stone Cold Crazy" "So What?" "Overkill" "The Unforgiven III"
Σχετικά άρθρα
Apocalyptica Thrash Metal Exodus Megadeth Flotsam and Jetsam
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
