Οι Depeche Mode είναι Αγγλικό συγκρότημα μουσικής που δημιουργήθηκε το 1980 στο Μπέιζιλντον του Έσσεξ (αγγλ. Basildon, Essex).
Η αρχική σύνθεση του συγκροτήματος αποτελούταν από τους: Ντέιβ Γκάχαν (κύρια φωνητικά), Martin Gore (πλήκτρα, κιθάρα, φωνητικά, στιχουργική μετά το 1981), Άντι Φλέτσερ (πλήκτρα) και Vince Clarke (πλήκτρα, στιχουργική 1980–81). Ο Vince Clarke εγκατέλειψε το συγκρότημα μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ Speak & Spell (1981), και αντικαταστάθηκε από τον Alan Wilder (πλήκτρα, τύμπανα) με τον Gore να αναλαμβάνει την στιχουργική. Ο Wilder εγκατέλειψε το συγκρότημα το 1995 και από τότε οι Gahan, Gore και Fletcher συνεχίζουν ως τρίο.
Οι Depeche Mode είχαν 48 τραγούδια στα Βρετανικά Singles Chart και δώδεκα στην κορυφαία δεκάδα άλμπουμ στα Βρετανικά charts, δύο από τα οποία έφτασαν στην θέση #1. Σύμφωνα με την EMI, οι Depeche Mode έχουν πουλήσει πάνω από 100 εκατομμύρια άλμπουμ και singles παγκοσμίως, κάνοντάς τους το πιο επιτυχημένο συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής στην ιστορία της μουσικής. Το περιοδικό Q αποκάλεσε τους Depeche Mode ως το πιο επιτυχημένο συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής που ο κόσμος έχει γνωρίσει και συμπεριέλαβε το συγκρότημα στη λίστα με τα 50 συγκροτήματα που άλλαξαν τον κόσμο.
Το 2010 οι Depeche Mode ταξινομήθηκαν στην θέση #98 του VH1 την λίστα με τους 100 καλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών.
Η Ιστορία του Συγκροτήματος
Η εποχή πριν το Speak and Spell (1977-1980)
Τα πρώτα δείγματα της συνεργασίας των μελών των Depeche Mode εμφανίζονται το 1977, με τους Vince Clarke και Andrew Fletcher να δημιουργούν ένα συγκρότημα με όνομα No Romance In China. Τα δυο μέλη χρησιμοποιούσαν κιθάρα και μπάσο. Το 1979, οι Martin Gore, Vince Clarke, Robert Marlow (συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής) και ο φίλος τους Paul Redmond, δημιούργησαν προσωρινά το συγκρότημα The French Look, αρχίζοντας να χρησιμοποιούν περισσότερους ηλεκτρονικούς ήχους.
Ένα χρόνο μετά, το Μάρτιο του 1980 οι Clarke, Gore και Fletcher δημιούργησαν τους Composition Of Sound, με τραγουδιστή και κιθαρίστα τον V. Clarke, στα synthesizer τον M. Gore και στο μπάσο τον A. Fletcher. Όντας εν ενεργεία στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές του 1980, το συγκρότημα κυρίως διασκεύαζε τραγούδια άλλων συγκροτημάτων της ίδιας ή παλιότερης εποχής· ωστόσο ο Clarke συνέθεσε έναν αριθμό (σπάνιων) τραγουδιών. Οι εμφανίσεις τους γινόταν σε μικρές pub και σχολεία της περιοχής και των γύρω πόλεων.
Το 1980, με την έλευση του David Gahan στη θέση του τραγουδιστή, οι Composition of Sound εξελίχθηκαν σε τετραμελές σχήμα και μετονομάσθηκαν ως Depeche Mode, με έδρα το Μπέιζιλντον του Έσσεξ. Τους τράβηξαν τα συνθεσάιζερ και drum machines εν μέρει επειδή ήταν εύκολο να τα μεταφέρουν στις συναυλίες τους στις τοπικές παμπ και δεν χρειάζονταν ενισχυτές,[1] αντικαθιστώντας οποιοδήποτε ίχνος κιθάρας. Η ονομασία του συγκροτήματος προέρχεται από ένα γαλλικό περιοδικό μόδας Dépêche mode, το οποίο σήμαινε βιαστική μόδα, όπως δήλωσε ο Martin Gore. Το πρώτο τραγούδι που το συγκρότημα ηχογράφησε ως Depeche Mode είναι το Photographic, το οποίο συμπεριλήφθηκε στη συλλογή Some Bizzare Album το 1981, στο οποίο συμμετείχαν και άλλα συγκροτήματα της εποχής. Το Photographic συμπεριλήφθηκε και στο παρθενικό δίσκο των Depeche Mode, Speak and Spell, με διαφορετική εκτέλεση.
Speak and Spell (1981)
Το ντεμπούτο τους άλμπουμ ήταν το Speak and Spell (1981), το οποίο πούλησε στις Η.Π.Α. περίπου 300.000 δίσκους, καταλαμβάνοντας τη δέκατη θέση στο Top Ten της Μεγάλης Βρετανίας και χάρη στο οποίο κέρδισαν μία θέση ανάμεσα στα επιτυχημένα συγκροτήματα της Αγγλίας.
Η ιστορία ξεκίνησε όταν το συγκρότημα πλησίασε ο Daniel Miller (μουσικός παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής και ιδρυτής της δισκογραφικής εταιρίας Mute Records) με τον οποίο υπέγραψαν συμβόλαιο. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής ήταν το πρώτο single του συγκροτήματος, Dreaming Of Me, το οποίο κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1981 και φτάνοντας στη 51η θέση των charts της Μεγάλης Βρετανίας. Στη συνέχεια, κυκλοφόρησε το δεύτερο single, New Life, το οποίο έφτασε στην 11η θέση των charts. Το Σεπτέμβριο του 1981, κυκλοφορεί το τρίτο single, Just Can't Get Enough, το οποίο ήταν το πρώτο single του συγκροτήματος που έφτασε στο top ten των singles στη Μεγάλη Βρετανία και ήταν το πρώτο single που έγινε video clip και το μοναδικό στο οποίο συμμετέχει ο Vince Clarke. Το b-side του ήταν το πρώτο instrumental (καθαρά ορχηστρικό, χωρίς στίχους) κομμάτι του συγκροτήματος, Any Second Now. Το b-side εμφανίζεται σε κάποιες εκδόσεις του Speak and Spell με στίχους, η πραγματική του όμως εκτέλεση είναι instrumental.
Το Speak and Spell ήταν το πρώτο και τελευταίο άλμπουμ με κύριο συνθέτη τον Vince Clarke, ο οποίος αποφασίζει να αφήσει τους Depeche Mode και να δημιουργήσει με την Alison Moyet τους Yazoo και αργότερα τους Erasure.[1] Το γεγονός αυτό έγινε αφού ολοκληρώθηκε η ομώνυμη περιοδεία Speak and Spell Tour και τη συνθετική σκυτάλλη πήρε ο Martin Gore. Ο Gore είχε συνθέσει δυο τραγούδια στο Speak and Spell, τα Tora Tora Tora! και Big Muff.
Το Νοέμβριο του 1981 ο Clarke αφήνει τους Depeche Mode για να δημιουργήσει τους Yazoo, ενώ οι Depeche Mode απέκτησαν τον Alan Wilder, έπειτα από απάντηση του σε αγγελία που είχαν τοποθετήσει οι Depeche Mode σε μουσικό περιοδικό για τη θέση κιμπορντίστα. Ο Wilder πήρε τη θέση μετά από οντισιόν, για να ξεκινήσει μια νέα και μεγάλη εποχή του συγκροτήματος, αυτή που ο κύριος συνθέτης είναι ο Martin Gore και ο Alan Wilder είναι μέλος του συγκροτήματος.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
Ο Dave Gahan και Martin Gore αναφέρεται στη συνέχεια ως ομάδες αναφοράς, όπως David Bowie, Sparks, Siouxsie and the Banshees,[2] Cabaret Voltaire, Talking Heads και Iggy Pop.[3]
A Broken Frame (1982)
Το 1982, με την προσθήκη του κιμπορντίστα Alan Wilder, ο οποίος συμμετείχε στην περιοδεία αλλά δεν συνείσφερε καθόλου στον επόμενο δίσκο, A Broken Frame που κυκλοφόρησε το 1982, οι Depeche Mode έβγαλαν το τέταρτο single, και το πρώτο single του Gore, ή το πρώτο single που δεν ήταν του Clarke, γνωρίζοντας μεγαλύτερη επιτυχία και από τα τρία προηγούμενα, φτάνοντας στην 6η θέση των τσαρτς, See You. Εκείνη τη στιγμή οι Depeche Mode βρίσκονταν στην πρώτη τους περιοδεία, σε πολλές χώρες, ομώνυμη του 4ου single, See You tour. Πριν ολοκληρωθεί το A Broken Frame, είχαν κυκλοφορήσει και τα άλλα δυο singles που συμμετέχουν στο δίσκο, The Meaning Of Love και το Leave In Silence. To A Broken Frame είχε την ίδια περίπου επιτυχία με το προηγούμενο άλμπουμ τους πουλώντας 200.000 περίπου δίσκους (στις Η.Π.Α.) και το συγκρότημα ξεκίνησε την δεύτερη περιοδεία του μέσα στον ίδιο χρόνο (1982), την Broken Frame tour.
Όλα τα τραγούδια γράφτηκαν από τον Martin Gore, ο οποίος απέδειξε ότι είχε επίσης μεγάλο ταλέντο στη μουσική σύνθεση όσο και ο Vince Clarke. Τα τραγούδια του Α Broken Frame, παρόλο που το κοινό τα ζητούσε στις συναυλίες, όπως το See You, Leave In Silence, The Meaning Of Love, The Sun and the Rainfall, δεν συμπεριλαμβάνονταν στις συναυλίες των Depeche Mode από την περιοδεία του Music For The Masses και μετά. Το μοναδικό τραγούδι του δίσκου που ερμηνεύτηκε εκ νέου ήταν το Leave In Silence, το οποίο παίχτηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 2006 (δεν ερμηνεύτηκε η αυθεντική εκτέλεση, αλλά το τραγούδησε ο Martin Gore με συνοδεία πιάνου), μετά από είκοσι χρόνια (η τελευταία φορά που παίχτηκαν κάποια από τα τραγούδια του A Broken Frame σε συναυλίες ήταν στην περιοδεία του Black Celebration tour. Μια ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι ότι το single Leave In Silence είναι το πρώτο single του συγκροτήματος που φέρει την Ετικέτα "Bong", μια ετικέτα που συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Το A Broken Frame ξεκίνησε να ηχογραφείται από το Δεκέμβριο του 1981 μέχρι τον Ιούλιο του 1982, για να κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου. Τα singles που υπάρχουν μέσα στο συγκεκριμένο δίσκο είναι τα: See You, The Meaning of Love και το Leave In Silence. Ο David Gahan είναι ο τραγουδιστής όλων των τραγουδιών, ενώ στο τραγούδι Shouldn't Have Done That ο D. Gahan κάνει φωνητικό ντουέτο με τον M. Gore. Χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος και η κυκλοφορία του επόμενου δίσκου για να υπάρξει τραγούδι στο οποίο τραγουδάει ο Martin Gore. Το τραγούδι Nothing To Fear είναι το μοναδικό instrumental τραγούδι του δίσκου.
Construction Time Again (1983)
Το Construction Time Again, με 200.000 πωλήσεις (στις Η.Π.Α.), ήταν το τρίτο studio album των Depeche Mode, και το πρώτο album που συνέβαλε ο Alan Wilder, βοηθώντας στην παραγωγή του δίσκου, επεξεργαζόμενος τα demo του Martin Gore και συνθέτοντας ο ίδιος δυο τραγούδια μέσα στο δίσκο, τα Two Minute Warning και The Landscape Is Changing. Ο Wilder επίσης συνέθεσε το b-side του single Love In Itself, με τίτλο Fools. Η πρώτη συνεισφορά, βέβαια, του Alan Wilder ήταν η δημιουργία του single Get The Balance Right!, μια σύνθεση του Gore, στην οποία ο Alan Wilder βοήθησε στην παραγωγή και τη τελική επεξεργασία. Το Get The Balance Right! κυκλοφόρησε πριν από τα singles του Construction Time Again, όμως δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ στο δίσκο, παρά μόνο σε συλλογές.
Το ύφος του δίσκου για την εποχή του χαρακτηρίζεται περισσότερο ηλεκτρονικό και περισσότερο "εύθυμο" σε σχέση με το προηγούμενό του. Ο Martin Gore συνέθεσε την εποχή αυτή το πρώτο δικό του γνωστό τραγούδι το οποίο παιζόταν για πολλά χρόνια στις περιοδείες του, στην αυθεντική ή μη εκτέλεσή του, το Everything Counts.
Το άλμπουμ ξεκίνησε να ηχογραφείται την άνοιξη του 1983 μέχρι το καλοκαίρι του ίδιου έτους και κυκλοφόρησε στην αγορά τον Αύγουστο του 1983. Ο αυθεντικός δίσκος Construction Time Again περιέχει δέκα τραγούδια: Τα singles που υπάρχουν στο δίσκο είναι τα Everything Counts και Love In Itself, ενώ το τελευταίο τραγούδι είναι μια μικρής διάρκειας εκτέλεση του Everything Counts η οποία ερμηνεύεται μόνο με τις φωνές του Gore και του Wilder και παίζεται ένα απαλό ηλεκτρονικό όργανο (το ίδιο με το οποίο έκλειναν οι Depeche Mode το τραγούδι στις συναυλίες, αφήνοντας το πλήθος να τραγουδάει τους στίχους του ρεφραίν του Everything Counts).
Στα βρετανικά charts, το Construction Time Again, έφτασε την 6η θέση.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες: Το τραγούδι Pipeline είναι το πρώτο τραγούδι το οποίο τραγουδάει σόλο ο Gore, το οποίο άνοιξε το δρόμο στη δημιουργία τουλάχιστον ενός τραγουδιού σε κάθε δίσκο (από αυτό το σημείο και έπειτα) στο οποίο τραγουδάει ο Martin Gore.
Ο τίτλος του δίσκου προέρχεται από το δεύτερο στίχο του τραγουδιού Pipeline - Get out the crane - Construction time again ....
To Love In Itself είναι το πρώτο τραγούδι των Depeche Mode που ακούγεται, αν και πολύ λίγο, κιθάρα, σε ένα πολύ μικρό σημείο. Η κιθάρα θα εμφανιζόταν και πάλι στην εποχή του Black Celebration, όμως πρωταγωνιστικό ρόλο θα έπαιρνε μόλις το 1989, με το Personal Jesus.
Some Great Reward (1984)
Οι Depeche Mode άρχισαν ήδη να γνωρίζουν επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και την Αυστραλία με τις προηγούμενες δουλειές τους, αυτό που όμως απογείωσε το συγκρότημα για πρώτη φορά σε έντονο βαθμό ήταν η κυκλοφορία του νέου τους single, People Are People, το Μάρτιο του 1984. Το single γνώρισε την επιτυχία στα charts πολλών χωρών και ήταν το πρώτο single που έγινε hit στις Η.Π.Α. Η Sire Records μάλιστα κυκλοφόρησε και μια συλλογή ομώνυμη του τραγουδιού, η οποία περιείχε τραγούδια του συγκροτήματος από το 1982.
Το Some Great Reward κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο 1984 και έγινε η πιο εμπορική τους επιτυχία πουλώντας ένα εκατομμύριο δίσκους(στις Η.Π.Α.), κάνοντας αίσθηση στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Το ύφος του δίσκου ήταν πρωτόγνωρο για τη συνολική δουλειά του συγκροτήματος. Τα τραγούδια τώρα δίνουν περισσότερη βάση στους στίχους, αφήνοντας περισσότερα νοήματα. Αυτό, φυσικά, προκάλεσε και ποικίλες αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές. Η μουσική του δίσκου έγινε περισσότερο σκοτεινή, φτάνοντας και σε ένα πιο "γκόθικ" στοιχείο. Σε αρκετά κομμάτια διακρίνονται πολιτικές απόψεις, όπως το People Are People, άλλα αγγίζουν τη θρησκεία, Blasphemous Rumors, εφηβικές σχέσεις, Lie To Me, Master And Servant, ενώ εμφανίζεται και η πρώτη μπαλάντα που τραγουδάει ο Martin Gore, το Somebody, ένα από τα τραγούδια που ζητούσε το κοινό να ερμηνευτούν από τον Gore στις συναυλίες.
Το Some Great Reward άρχισε να ηχογραφείται από τον Ιανουάριο του 1984 μέχρι τον Αύγουστο του ίδιου έτους, ενώ κυκλοφόρησε τα τέλη του Αυγούστου 1984 - Σεπτέμβριο του 1984 και έφτασε την 5η θέση στα charts της Μεγάλης Βρετανίας. Το ακολούθησε η ομώνυμη περιοδεία, Some Great Reward tour, από την οποία κυκλοφόρησε και το πρώτο video από συναυλία του συγκροτήματος στο Αμβούργο το 1984, με τίτλο The World We Live In And Live In Hamburg.
Ένα χρόνο μετά (1985), η Mute Records κυκλοφορεί τη συλλογή The Singles 1981-1985, (Catching Up With Depeche Mode στις Η.Π.Α.) στην οποία συμπεριλαμβάνονταν δυο νέα singles, που δε μπήκαν ποτέ σε studio album, Shake The Disease και It's Called A Heart.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
Το όνομα του άλμπουμ είναι και στίχος στο δεύτερο τραγούδι, Lie To Me.
Τα singles του δίσκου είναι τα People Are People, Master And Servant και Blasphemous Rumors. Τα πρώτα δυο είναι αυτά που γνώρισαν την πρώτη μεγάλη επιτυχία στην Αμερική.
Ο Martin Gore τραγουδάει δυο τραγούδια στο δίσκο, τα It Doesn't Matter και Somebody.
Όλα τα τραγούδια γράφτηκαν από τον Martin Gore, εκτός από το προτελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, If You Want To, το οποίο γράφτηκε από τον Alan Wilder. Ο Wilder επίσης έγραψε και το b-side του People Are People, In Your Memory.
Ενώ ο περισσότερος κόσμος θεωρεί ότι το Black Celebration είναι ο πρώτος σκοτεινός δίσκος των Depeche Mode και η μεγαλύτερη αλλαγή του ήχου τους, το Some Great Reward είναι η "εισαγωγή" αυτού του ύφους. Όλα σχεδόν τα τραγούδια έχουν ένα νέο, πιο "σκοτεινό και σοβαρό" ύφος από όλα τα προηγούμενα άλμπουμ. Αυτό θα γινόταν ακόμα εντονότερο ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του Some Great Reward, και πριν το Black Celebration, με ένα άλλο τραγούδι-single που συνδέει τις δυο αυτές εποχές, το Shake The Disease (1985).
Black Celebration (1986)
Η πέμπτη τους δουλειά ήταν το Black Celebration, δύο χρόνια μετά το άλμπουμ Some Great Reward, ακολουθώντας ένα πιο γκόθικ, μελαγχολικό και σκοτεινό ύφος. Το Black Celebration ήταν η σπουδαιότερη - μέχρι τότε - αλλαγή στη μουσική των Depeche Mode. Αυτό βέβαια άρχισε να γίνεται αισθητό το 1984 με το Some Great Reward, όμως το ύφος αυτό έγινε πιο "επίσημο" με αυτό το δίσκο, το 1986. Η πρώτη ιδέα δόθηκε με την κυκλοφορία του δέκατου πέμπτου single, Stripped, ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια των Depeche Mode σε όλη τους την ιστορία. Το σκοτεινό αυτό ύφος είχε εμφανιστεί μόνο εκείνη την περίοδο (1984-1986), καθώς το επόμενό του άλμπουμ, Music For The Masses, είχε ένα διαφορετικό τόνο. Ο επόμενος δίσκος που θα χαρακτηριζόταν "σκοτεινός", έμελλε να ερχόταν επτά χρόνια αργότερα, με το Songs Of Faith And Devotion και άλλα τέσσερα χρόνια με το Ultra.
Ο δίσκος, παρότι παραμένει ο πιο αγαπημένος δίσκος για πολλούς φίλους του συγκροτήματος, αρχικά δε πούλησε περισσότερο όσο ο προηγούμενός του (Some Great Reward), ενώ κανένα από τα τρία singles που υπάρχουν στο Black Celebration δεν έγιναν τόσο δημοφιλή όσο τα singles του προηγούμενου (People Are People, Master And Servant).
To Black Celebration άρχισε να ηχογραφείται από το Φθινόπωρο του 1985 μέχρι τον Ιανουάριο του 1986, σε μια περίοδο που το συγκρότημα άρχισε να γίνεται πολύ γνωστό στον κόσμο, και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1986, φτάνοντας την τέταρτη θέση στα charts της Μεγάλης Βρετανίας.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
Τα singles του δίσκου είναι τα Stripped, Question Of Lust και A Question Of Time.
To single A Question Of Time είναι το πρώτο single των Depeche Mode που το επίσημό του b-side είναι μια ζωντανή εκτέλεση (Black Celebration, Birmingham).
Το video clip του A Question Of Time ήταν το πρώτο video clip στο οποίο συνεργάστηκε το συγκρότημα με τον Anton Corbijn, ξεκινώντας έτσι μια συνεργασία που κρατάει μέχρι και σήμερα.
Το δεύτερο τραγούδι του δίσκου είναι η τελική εκτέλεση του Fly On The Windscreen, για αυτό φαίνεται η επισήμανση Final. Το τραγούδι είναι b-side του single It's Called A Heart, που κυκλοφόρησε το 1985. Οι Depeche Mode σκόπευαν να κυκλοφορήσουν το Fly On The Windscreen ως single τραγούδι, όμως ανακάλεσαν, κυρίως για λόγους στίχων (είναι ένα τραγούδι που οι στίχοι του ξενκινάνε με τη λέξη death - θάνατος). Μετά από επεξεργασίες, το τραγούδι μπήκε στη τελική του μορφή στο Black Celebration, ενώ ερμηνεύτηκε σε διαφορετική εκτέλεση κατά τη Devotional Tour.
Το Black Celebration είναι ο δίσκος στον οποίο ο Martin Gore τραγουδάει τα περισσότερα τραγούδια σε σχέση με τους άλλους (A Question Of Lust, Sometimes, It Doesn't Matter Two, World Full Of Nothing) και το Black Day (Bonus τραγούδι σε διάφορες εκδόσεις του δίσκου, συμμετέχει επίσης σε κάποιες εκδόσεις του single Stripped).
Η μπαλάντα It Doesn't Matter Two, χρησιμοποιεί τη λέξη two (δυο), επειδή στο προηγούμενο δίσκο (Some Great Reward) υπάρχει ήδη ένα τραγούδι με τον τίτλο It Doesn't Matter.
To Black Celebration είναι ο μοναδικός δίσκος που περιέχει και ομώνυμο τραγούδι.
Music For The Masses (1987)
Το 1987 κυκλοφόρησε το Music for the Masses το οποίο έκανε μεγάλη επιτυχία στην Αμερική και είχε ως αποτέλεσμα να γίνει sold-out όλη η περιοδεία τους, η οποία ηχογραφήθηκε και έδωσε ένα διπλό live με τίτλο 101. Η συναυλία που έγινε στο Pasadena Rose Bowl με 80.000 κόσμο βιντεοσκοπήθηκε από τον Alan Wilder και κυκλοφόρησε σε βίντεο με τίτλο 101.
Το ύφος του δίσκου είναι και πάλι νέο, σε σχέση με το πιο σκοτεινό Black Celebration, αυτό τώρα είναι πιο "φωτεινό", πιο ξεκάθαρο και πιο ολοκληρωμένο σε σχέση με πολλά προηγούμενα. Στη Μεγάλη Βρετανία δε γνώρισε επιτυχία, αλλά ήταν το πρώτο επιτυχημένο άλμπουμ (συνολικά) στην Αμερική, ενώ τα singles του, αν και δεν έπιασαν τις πρώτες θέσεις στα charts της Αμερικής ή της Μεγάλης Βρετανίας, παρ'όλα αυτά έγιναν μεγάλες επιτυχίες και αναγνωρίστηκαν πολύ στην Αμερική για πρώτη φορά μετά από τις κυκλοφορίες των People Are People και Master And Servant, τρία χρόνια πριν. Τα singles έγιναν επιτυχίες σε άλλες χώρες του κόσμου, όπως την τότε Δυτική Γερμανία, την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Βραζιλία κτλ.
Ξεκίνησε να ηχογραφείται από το χειμώνα μέχρι το καλοκαίρι του 1987 ενώ κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1987, πουλώντας συνολικά λίγο παραπάνω από 5.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως. Αμέσως μετά ξεκίνησε η περιοδεία For The Masses, η οποία ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1987 στη Μαδρίτη και ολοκληρώθηκε θριαμβευτικά τον Ιούνιο του 1988 στο στάδιο Rose Bowl. Το σκέλος της Αμερικανικής περιοδείας έγινε όλο Sold Out και δόθηκαν συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία. Επίσης οι Depeche Mode ήταν ένα από τα πολύ λίγα "δυτικά" συγκροτήματα που εμφανίστηκαν στο Ανατολικό Βερολίνο. Λόγω του αυστηρού καθεστώτος ήταν σπάνιο κάποιο συγκρότημα να παίξει στην Ανατολική Γερμανία.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
Τα singles του Music For The Masses είναι τα Strangelove, Never Let Me Down Again, Behind The Wheel και Little 15.
Ο τραγουδιστής των τραγουδιών είναι ο David Gahan, εκτός από τα Things You Said και I Want You Now. Ωστόσο ο Gore τραγουδάει τη δεύτερη φωνή σε όλα τα τραγούδια του δίσκου. Τα Pimpf, Agent Orange, St. Jarna είναι ορχηστρικά, ενώ σε κάποιες εκδόσεις του single Little 15, τα b-side του είναι εκτός από το St. Jarna και η Σονάτα του Σεληνόφωτος του Μπετόβεν. Το Pimpf είναι το μοναδικό ορχηστρικό κομμάτι του αυθεντικού δίσκου και ήταν το εισαγωγικό κομμάτι της περιοδείας For The Masses.
Τα Little 15, I Want You Now και To Have And To Hold δεν παίχτηκαν ποτέ live την ίδια χρονιά. Τα πρώτα δυο ερμηνεύτηκαν σε ακουστική εκτέλεση από τον Martin Gore στην περιοδεία του επόμενου δίσκου, World Violation Tour, ενώ το I Want You Now παίχτηκε σε διαφορετική εκτέλεση το 1994 στην Exotic Tour. Το To Have And To Hold είναι το μοναδικό κομμάτι του αυθεντικού δίσκου που δεν έχει παιχτεί μέχρι στιγμής σε συναυλία.
Το Music For The Masses είναι το άλμπουμ των ασπρόμαυρων video clips. Κανένα από τα video clip του δίσκου δεν είναι έγχρωμο.
Violator (1990)
Violator
Στη συνέχεια ήρθε το Violator (1990), το έβδομο studio album του συγκροτήματος. Πούλησε 7.5εκ δίσκους παγκοσμίως και έφτασε το νούμερο 2 στις πωλήσεις στην Αγγλία και το νούμερο 5 στις ΗΠΑ, όπου και έγινε τριπλά πλατινένιο. Το περιοδικό Rolling Stone το έχει κατατάξει ως το 342ο στα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών[4]. Στην προώθηση του δίσκου στο Λος Άντζελες συγκεντρώθηκαν 17.000 κόσμου σε δισκάδικο, όπου οι D.M. υπέγραφαν αυτόγραφα. Στις ΗΠΑ δύο συναυλίες τους, στο Giants Stadium της Νέας Υόρκης και στο Dodger Stadium του Λος Άντζελες, έγιναν sold-out μέσα σε λίγες ώρες. Το άλμπουμ περιλάμβανε κομμάτια που μέχρι σήμερα κάνουν επιτυχία όπως το Enjoy the Silence, το οποίο γίνεται ρεμίξ από πολλούς dj, το Policy of Truth (θεωρείται το αγαπημένο κομμάτι των Αμερικανών από όλα των Depeche Mode), το Personal Jesus και το World in My Eyes. Ένας ακόμα λόγος της πολύ μεγάλης επιτυχίας ήταν η συνέχεια της πολύ καλής δουλειάς τού συγκροτήματος, παρά τις επιτυχίες που είχε ήδη σημειώσει μέχρι και την 101 το καλοκαίρι του 1988. Ο περισσότερος κόσμος πίστευε ότι το συγκρότημα δε θα έβγαζε κάτι ανάλογο στη συνέχεια, το Violator δημιουργήθηκε για να διαψεύσει τις φήμες αυτές. Το συγκρότημα έδωσε τα πρώτα δείγματα του Violator δημιουργώντας το πρώτο του single, Personal Jesus το 1989. Το single αυτό ήταν ίσως το πρώτο τραγούδι των Depeche Mode, που έκανε την αρχή μιας νέας εποχής, δηλαδή αυτή της κιθάρας στον ηλεκτρονικό ήχο του συγκροτήματος. Οι Depeche Mode ήδη χρησιμοποιούσαν κιθάρα μέχρι το Violator, το Personal Jesus όμως ήταν η αρχή της εποχής που η κιθάρα άρχισε να παίζει σημαντικότερο ρόλο στη μουσική τους, για να ακολουθήσει το Enjoy The Silence, Policy Of Truth και να συνεχιστεί ακόμα περισσότερο στα επόμενα albums.
Το Violator ήταν το άλμπουμ που έκανε τους Depeche Mode πασίγνωστους παγκοσμίως. Το συγκρότημα είχε ήδη γνωρίσει μεγάλη απήχηση από τον κόσμο μέχρι τον προηγούμενό του δίσκο, όμως το Violator κυριολεκτικά απογείωσε τη φήμη των Depeche Mode. Μέχρι σήμερα παραμένει το άλμπουμ που πουλήθηκε περισσότερο από όλα τα άλλα, ξεπερνώντας τα 13,5 εκατομμύρια πωλήσεις.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
Τα singles του δίσκου είναι τα Personal Jesus, Enjoy the Silence, Policy of Truth και World In My Eyes.
Ο D. Gahan τραγουδάει όλα τα τραγούδια, εκτός από το The Sweetest Perfection και το Blue Dress, τα οποία τραγουδάει ο M. Gore.
Τα B-sides των singles του Violator είναι τα Dangerous, Sibeling, Memphisto, Kaleid, Sea Of Sin και Happiest Girl. Τα Dangerous, Sea of Sin και Happiest Girl είναι τραγούδια με στίχο, ενώ τα Memphisto, Sibeling και Kaleid είναι ορχηστρικά. Το Kaleid ήταν το εισαγωγικό κομμάτι στην περιοδεία, World Violation Tour. Κανένα από τα υπόλοιπα B-Sides δεν ερμηνεύτηκε ποτέ ζωντανά.
Η περιοδεία του World Violation Tour ξεκίνησε στις 28 Μαΐου του 1990 και έληξε στις 27 Νοεμβρίου του 1990, με 88 εμφανίσεις σε Η.Π.Α., Καναδά, Ευρώπη, Αυστραλία και Ιαπωνία. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, κυρίως σε αμερικανικό έδαφος, σχεδόν όλες οι συναυλίες πραγματοποιήθηκαν σε γεμάτα (sold-out) στάδια. Αξίζει να αναφερθεί ότι μέσα σε οκτώ περίπου ώρες εξαντλήθηκαν 40.000 εισιτήρια για τη συναυλία στο Giants Stadium (Ιούνιος 1990) και 48.000 μέσα σε μια ώρα για τη συναυλία στο Dodger Stadium (Αύγουστος 1990).
Songs Of Faith And Devotion (1993)
Μετά από το Violator ήρθε το Songs of Faith and Devotion το 1993. Αρχικά, ο δίσκος αυτός γνώρισε ανάμικτες αντιδράσεις, καθώς ήταν η μεγαλύτερη ίσως αλλαγή στον ήχο της μουσικής των Depeche Mode. Η πρώτη αλλαγή σε ήχο έγινε το 1986 με το Black Celebration, που όμως είχε παραμείνει στο καθαρά ηλεκτρονικό στοιχείο χωρίς τη χρήση κιθάρας. Τώρα, το Songs Of Faith And Devotion έφερε τη μεγαλύτερη αλλαγή στη μουσική. Η κιθάρα χρησιμοποιείται σχεδόν σε όλα τα τραγούδια, με παραμορφωμένο ήχο ή μη, το ύφος είναι σκοτεινό, ενώ συνυπάρχει η αίσθηση σκοταδισμού, νοσταλγίας, έρωτα, θρησκείας κτλ. Στα νέα για τα δεδομένα του συγκροτήματος, όργανα συμπεριλαμβάνονται τα drums και στα τραγούδια διακρίνουμε και μια τάση προς τις φωνές gospel. Το ύφος του άλμπουμ είναι σκοτεινό, ορισμένες φορές "καταστροφικό", περισσότερο συναισθηματικό και κάποιες φορές λυπηρό, μελαγχολικό. Ακόμη και σήμερα, ένα μέρος της "παλαιότερης γενιάς" φανατικών του συγκροτήματος προτιμάει τους προηγούμενους δίσκους των Depeche Mode ως "περισσότερο αυθεντικούς" στον ήχο που τους έκανε γνωστούς. Πράγματι, η αλλαγή του ήχου των Depeche Mode στο "Songs Of Faith And Devotion" σε σχέση με τους δίσκους της δεκαετίας του 1980 είναι πολύ μεγάλη.
Ξεκίνησε να ηχογραφείται από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1992 και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1993.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
Το "Songs Of Faith And Devotion" είναι το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε μετά από διάστημα τριών ετών από το προηγούμενό του. Οι Depeche Mode από την αρχή της καριέρας τους κυκλοφορούσαν τους δίσκους τους κάθε ένα ή δύο χρόνια. Επίσης ο επόμενος δίσκος, Ultra, έμελλε να κυκλοφορήσει τέσσερα χρόνια μετά από το "Songs Of Faith And Devotion".
Τα singles του δίσκου είναι τα I Feel You, Walking In My Shoes, Condemnation και In Your Room. Το τελευταίο κυκλοφόρησε το 1994 και ήταν το τελευταίο single με τη συμμετοχή του Alan Wilder.
Ο τραγουδιστής είναι ο David Gahan σε όλα τα τραγούδια, εκτός από τα Judas, One Caress, στα οποία τραγουδάει ο Martin Gore.
Το Songs Of Faith And Devotion είναι ο μοναδικός δίσκος μέχρι στιγμής που έχουν ερμηνευτεί όλα τα τραγούδια του στις Devotional συναυλίες. Κανείς άλλος δίσκος δεν έχει τραγουδηθεί εξ ολοκλήρου σε συναυλίες.
Την προώθηση του δίσκου ακολούθησε μια τεράστια περιοδεία, η οποία άρχισε το 1993 και διήρκεσε μέχρι το 1994, γνωρίζοντας το θαυμασμό και το φανατισμό του κόσμου. Η περιοδεία αυτή χωρίστηκε σε τρία σκέλη: Την Devotional Tour με συναυλίες κυρίως στην Ευρώπη το 1993 (από εκείν προέκυψε και ο δεύτερος συναυλιακός δίσκος (μετά την "101") και κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1993) και έπειτα την Exotic Tour, η οποία απαρτιζόταν από εμφανίσεις του συγκροτήματος στο νότιο ημισφαίριο (Νότια Αμερική, Νότια Αφρική, Ασία και Ωκεανία) και τέλος, η τελευταία περιοδεία του Alan Wilder, USA Tour, με συναυλίες αποκλειστικά στις Η.Π.Α.
Συνολικά, οι τρεις αυτές περιοδείες μαζί, στα πλαίσια της παρουσίασης του "Songs Of Faith And Devotion" δημιούργησαν τη μεγαλύτερη γεωγραφικά και χρονικά περιοδεία των Depeche Mode (δεκαοκτώ μήνες, 162 εμφανίσεις).
Η "σκοτεινή εποχή" του συγκροτήματος και η αποχώρηση του Alan Wilder (1994-1995)
Η κόπωση του Gahan λόγω των ναρκωτικών ήδη ήταν εμφανής στο τέλος της περιοδείας αυτής. Τότε που οι Depeche Mode ήταν στο ζενίθ της επιτυχίας ήρθαν τα προβλήματα. Ο Alan Wilder απογοητεύτηκε και αποχώρησε από το συγκρότημα το 1995 και ασχολήθηκε με το προσωπικό πειραματικό σχήμα Recoil, ενώ ο Gahan αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει δυο φορές. Ένα χρόνο αργότερα (1996), συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών και υποχρεώθηκε να μπει σε μονάδα αποτοξίνωσης, καθώς βρέθηκε στο σπίτι του στο Λος Άντζελες έχοντας πάρει υπερβολική δόση κοκαΐνης και ηρωίνης.[1]
Αξίζει να αναφερθεί ότι στο τελευταίο, κυρίως, σκέλος της US Tour (1994), ο Gahan κάποιες φορές αδυνατούσε να εμφανιστεί. Χαρακτηριστικότερη ατυχής στιγμή του, όταν σε κάποια συναυλία υπέστη κάποιο μίνι καρδιακό πρόβλημα και δεν εμφανίστηκε καθόλου στη σκηνή, και οι Depeche Mode ερμήνευσαν μόνο δέκα περίπου τραγούδια, με τον Gore να τα τραγουδάει.
Στο δεύτερο μισό της "Exotic Tour" ο Andrew Fletcher αρνήθηκε να συμμετάσχει για ψυχολογικούς λόγους και τη θέση του πήρε ο Daryl Bamonte, φίλος και βοηθός του συγκροτήματος.
Ultra (1997)
Μετά από διάλειμμα τεσσάρων ετών, το 1997 επέστρεψαν, οι τρεις τους τώρα πια, με το -πιο αδύναμό τους, ίσως - άλμπουμ Ultra στο οποίο, παρόλο που πήγε αρκετά καλά, ήταν αισθητή η απουσία του Wilder. Η μουσική σε αυτό το δίσκο δείχνει την αδυναμία στην οποία βρίσκονταν το συγκρότημα, Ο Gahan εξασθενημένος από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, η συνεισφορά του Wilder να απουσιάζει και τα τραγούδια να έχουν ένα μελαγχολικό και σκοτεινό ύφος ενός εξαντλημένου συγκροτήματος. Παρόλα αυτά, στο Ultra μπορεί κάποιος να ακούσει τραγούδια που συνδέουν την προηγούμενη εποχή του Songs Of Faith And Devotion, όπως το Barrel Of A Gun, με την μετέπειτα εποχή των Singles 1986-1998 και του Exciter, όπως το It's No Good.
Ο δίσκος ξεκίνησε να ηχογραφείται τον Ιανουάριο του 1996 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1997 στο Λονδίνο και το Λος Άντζελες και κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1997, έχει διάρκεια 60:04 και έφτασε στο Νο 1 των charts της Μεγάλης Βρετανίας, της Γερμανίας και της Σουηδίας. Το 2007 επανακυκλοφόρησε σε διπλό cd μαζί με το Exciter (που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2001).
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
Τα singles του Ultra είναι τα Barrel of A Gun, It's No Good, Home, Useless.
Αυτός είναι ο πρώτος δίσκος που το συγκρότημα αποτελείται από τρία άτομα από το 1982 (Το 1982 κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος, A Broken Frame, στον οποίο ο Alan Wilder δεν είχε ακόμη συμμετοχή, αν και μπήκε στο συγκρότημα εκείνο το χρόνο). Είναι ο πρώτος δίσκος χωρίς τον Alan Wilder.
Ο τραγουδιστής των τραγουδιών είναι ο David Gahan, εκτός από τα τραγούδια Home και The Bottom Line, τα οποία τραγουδάει ο Martin Gore. Τα Uselink και Jazz Thieves είναι κομμάτια χωρίς στίχο, ενώ υπάρχει ένα ακόμη κομμάτι χωρίς στίχο, το Junior Painkiller, το οποίο όμως δεν γράφεται στο εξώφυλλο του δίσκου (Hidden Track) και είναι το δωδέκατο κομμάτι του Ultra. Επίσης, το Junior Painkiller ήταν το εισαγωγικό κομμάτι της περιοδείας The Singles Tour, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του δίσκου Ultra.
To Ultra είναι ο μοναδικός δίσκος μέχρι στιγμής, που μετά την κυκλοφορία του δεν υπήρξε κάποια ομώνυμη περιοδεία. Υπήρξαν μόνο δυο εμφανίσεις του συγκροτήματος σε Λονδίνο και Λος Άντζελες που ονομάστηκαν Ultra Parties. Οι εμφανίσεις αυτές έγιναν στις 10 Απριλίου του 1997 στο Λονδίνο και στις 16 Μαΐου του 1997 στο Λος Άντζελες και ερμηνεύτηκαν πέντε μόνο τραγούδια (1. Barrel of A Gun, 2. Useless, 3. It's No Good, 4. Home, 5. Never Let Me Down Again.
Η εποχή των Singles 1986-1998
Το συγκρότημα στην αρχή του 21ου αιώνα παρέμενε δημοφιλές, ιδιαίτερα στην Αμερική και τη δυτική Ευρώπη. Μετά από την κυκλοφορία του Ultra, ένα χρόνο μετά το συγκρότημα συνθέτει το single Only When I Lose Myself το 1998, κυκλοφορεί σε ένα δίσκο-συλλογή τα Singles 1986-1998 και επιστρέφει, μετά από τέσσερα χρόνια στη σκηνή, δίνοντας συναυλίες σε Ευρώπη και Αμερική. Η συλλογή The Singles 1986-1998 είναι η συλλογή όλων των singles των Depeche Mode από το 1986 έως το 1998 και κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1998. Σε αυτήν υπάρχουν 21 τραγούδια και σε αυτά συμπεριλαμβάνεται και το νέο - για την εποχή - single, Only When I Lose Myself.
Η περιοδεία που ακολούθησε, με ομώνυμο τίτλο The Singles Tour, ήταν η πρώτη περιοδεία μετά τις Devotional/Exotic/USA Tour του 1993-4 και είναι η πρώτη περιοδεία χωρίς τον Alan Wilder, κι επίσης η πρώτη περιοδεία που τα μέλη του συγκροτήματος είναι τρία. Γι' αυτό το λόγο, το συγκρότημα προσέλαβε κάποιους βοηθούς και τραγουδίστριες για τις συναυλίες τους, τους οποίους χρησιμοποίησε και στις επόμενες τρεις περιοδείες (2001, 2006, 2009).
Η περιοδεία Singles Tour αποτελείτο από 65 συναυλίες, 33 στην Βόρεια Αμερική και 32 στην Ευρώπη και τραγουδήθηκαν κυρίως τα singles από το 1986 μέχρι το 1998, συν κάποια τραγούδια πριν το 1985 (Just Can't Get Enough, Somebody) και κάποια τραγούδια από τον δίσκο Ultra.
Exciter (2001)
Οι Depeche Mode, βλέποντας την αγάπη του κόσμου τους, ανακτούν δυνάμεις και ο Martin Gore εμπνέεται για να δημιουργήσουν το επόμενο album, ένα χρόνο μετά την αλλαγή της δεκαετίας. Το 2001 ήρθε το δέκατο studio album, Exciter. Το στιλ του νέου δίσκου είναι περισσότερο ηλεκτρονικό και ατμοσφαιρικό, με τον Gore να πειραματίζεται περισσότερο στους νέους ψηφιακούς ήχους της ηλεκτρονικής μουσικής. Ο δίσκος ξεκίνησε να ηχογραφείται από τον Ιούνιο του 2000 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2001 και κυκλοφόρησε τον Μάιο του ίδιου έτους. Είναι διάρκειας 56:40. Έφτασε το Νο 1 στα charts σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Σουηδία και Νο 1 σε πωλήσεις στην Ευρώπη γενικότερα, πουλώντας πάνω από 1.400.000 αντίτυπα.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
Τα singles του δίσκου είναι τα Dream On, I Feel Loved, Freelove και Goodnight Lovers.
Ο τραγουδιστής είναι ο David Gahan, εκτός από τα Comatose, Breathe, τα οποία τραγουδάει ο Martin Gore. Τα Lovetheme, Easy Tiger είναι ορχηστρικά, με το τελευταίο να είναι το εισαγωγικό κομμάτι στην Exciter Tour.
Ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του Exciter ξεκίνησε και η περιοδεία, Exciter Tour, με την Αθήνα να είναι ένας από τους σταθμούς της, την 28η Οκτωβρίου του 2001 στο κλειστό γήπεδο του ΟΑΚΑ. Αυτή ήταν και η δεύτερη παρουσία των Depeche Mode στη χώρα μας, μετά από δεκαέξι ολόκληρα χρόνια.
Η περιοδεία ξεκίνησε στις 4 Ιουνίου του 2001 και τελείωσε στις 5 Νοεμβρίου του 2001, έγιναν 84 συναυλίες, 43 στην Ευρώπη και 41 στην Βόρεια Αμερική. Για πρώτη φορά, σε αυτήν την περιοδεία οι Depeche Mode εμφανίστηκαν στην Κροατία και την Τουρκία.
Ακολούθησαν τα σόλο άλμπουμ του Gahan (Paper Monster) και του Gore (Counterfeit) με ξεχωριστές περιοδείες, αμφότερα το 2003.
Playing The Angel (2005)
Η επιστροφή των Depeche Mode έγινε με τον ενδέκατο δίσκο, Playing the Angel τον Οκτώβριο του 2005 ο οποίος έφτασε στο #1 σε 18 χώρες και περιείχε το γνωστό, έως και σήμερα, single, Precious. Αυτός είναι ο πρώτος δίσκος στον οποίο υπάρχουν τραγούδια που τους στίχους τους έγραψε ο David Gahan και είναι ο πρώτος δίσκος, μετά από το Some Great Reward του 1984 που ο Gore δεν είναι ο μοναδικός συνθέτης των τραγουδιών. Με αφορμή την επιτυχημένη, αυτή τη φορά, επιστροφή του συγκροτήματος ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2005 η περιοδεία Touring the Angel, όπου τελείωσε άκρως επιτυχημένα την 1 Αυγούστου του 2006 στην Αθήνα. Ο απολογισμός ήταν δυόμισι εκατομμύρια θεατές σε 31 χώρες, σχεδόν όλες οι συναυλίες sold-out καθώς και ένα τριπλό dvd/cd, το Touring The Angel: Live In Milan.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
Τα singles του δίσκου είναι τα Precious, A Pain That I'm Used To, Suffer Well και John the Revelator.
Ο τίτλος του άλμπουμ είναι στίχος στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου, The Darkest Star. Αυτός είναι ο τέταρτος δίσκος που ο τίτλος του είναι και στίχος ενός από τα τραγούδια του. Οι άλλοι τρεις είναι οι Construction Time Again, Some Great Reward, Black Celebration.
Τα τραγούδια Damaged People και Macro τραγουδιούνται από τον Martin Gore. Ο David Gahan τραγουδάει τα υπόλοιπα, ενώ το Introspectre είναι ορχηστρικό.
Η περιοδεία, Touring the Angel ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2005 και ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2006, αποτελούμενη από τέσσερα σκέλη και 124 εμφανίσεις: 85 στην Ευρώπη και 39 στην Βόρεια Αμερική (και 5 ακυρώσεις).
Sounds Of The Universe (2009)
Την άνοιξη του 2009 οι Depeche Mode επιστρέφουν με το single Wrong και τη δημιουργία του δωδέκατου δίσκου Sounds Of The Universe, ο οποίος γνώρισε επιτυχία στην Ελλάδα τον πρώτο καιρό. Ο ήχος του Sounds Of The Universe θυμίζει, όπως δήλωσε και ο ίδιος ο Martin Gore τον παλιό ήχο των Depeche Mode.
Ενδιαφέρουσες Πληροφορίες
Τα singles του δίσκου είναι τα Wrong, Peace και Fragile Tension/Hole to Feed.
Τα τραγούδια του δίσκου τα τραγουδάει ο David Gahan, εκτός από το Jezebel, το οποίο τραγουδάει ο Martin Gore. Το Spacewalker είναι ορχηστρικό κομμάτι.
Η περιοδεία που το ακολούθησε ήταν μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του συγκροτήματος, ξεκινώντας από το Μάιο του 2009 και με δυο μικρές παύσεις το Φθινόπωρο του 2009 και τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους, μέχρι το Φεβρουάριο του 2010. Οι Depeche Mode επέστρεψαν και στην Κεντρική και Νότια Αμερική δίνοντας μερικές συναυλίες στο κοινό τους (μετά από την Exotic Tour του 1994 στη Χιλή και την Αργεντινή), γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Η περιοδεία Tour Of The Universe πραγματοποιήθηκε σε είκοσι δύο Ευρωπαϊκές χώρες, μια χώρα της Μέσης Ανατολής (Ισραήλ) και οκτώ Αμερικανικές χώρες. Συνολικά έγιναν 102 συναυλίες: 70 στην Ευρώπη, 27 στην Βόρειο Αμερική, 4 στη Νότια Αμερική, 1 στην Ασία, ενώ έγιναν και 17 ακυρώσεις (στις αρχές της περιοδείας και μάλιστα μια από αυτές ήταν η συναυλία στην Αθήνα, προγραμματισμένη για τις 12 Μαΐου του 2009). Οι λόγοι των ακυρώσεων ήταν κυρίως η α) αιφνίδια επιστροφή του David Gahan στην Αμερική για μια επέμβαση (αισθάνθηκε ενοχλήσεις, πριν την συναυλία της Αθήνας) αφαίρεσης ενός χαμηλού βαθμού κακοήθους όγκου της ουροδόχου κύστης του. Αυτό ήταν η αφορμή να ακυρωθούν όλες οι συναυλίες στις βαλκανικές χώρες. Ο Gahan χειρουργήθηκε επιτυχώς και επέστρεψε μετά από λίγες εβδομάδες για να συνεχιστεί η περιοδεία, β) ένας τραυματισμός του Gahan στην κνήμη του (ρήξη μυών) κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στο Μπιλμπάο, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν οι δυο επόμενες συναυλίες (Πόρτο, Σεβίλλη), γ) οι γιατροί έδωσαν εντολή στον Gahan να ξεκουράσει τη φωνή του, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν άλλες δυο εμφανίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και, δ) άλλες τρεις εμφανίσεις (δυο σε Βραζιλία και μια στην Αυστρία) ακυρώθηκαν λόγω οργανωτικών κωλυμάτων στην ατζέντα της περιοδείας.
Μέλη του συγκροτήματος
Τωρινά μέλη
Μάρτιν Γκορ - πλήκτρα, κιθάρα, κρουστά, κύρια και δευτερεύοντα φωνητικά (1980 - σήμερα)
Ντέιβ Γκάχαν - κύρια φωνητικά (1980 - σήμερα)
Μέλη περιοδειών
Κρίστιαν Έιγκνερ - τύμπανα, πλήκτρα (1997 - σήμερα)
Πίτερ Γκόρντενο - πιάνο, πλήκτρα, μπάσο, δευτερεύοντα φωνητικά (1998 - σήμερα)
Προηγούμενα μέλη
Άντι Φλέτσερ - πλήκτρα, μπάσο, κρουστά, δευτερεύοντα φωνητικά (1980-2022) (απεβίωσε τον Μάιο του 2022)
Άλαν Γουάιλντερ - πλήκτρα, πιάνο, τύμπανα, κρουστά, δευτερεύοντα φωνητικά (1982 - 1995)
Βινς Κλαρκ - πλήκτρα, κιθάρα, δευτερεύοντα φωνητικά (1980 - 1981)
Albums
| Έτος | Τίτλος | Πωλήσεις (Η.Π.Α.) | Πωλήσεις (Παγκοσμίως) |
|---|---|---|---|
| 1981 | Speak and Spell | 300.000 | |
| 1982 | A Broken Frame | 200.000 | |
| 1983 | Construction Time Again | 200.000 | |
| 1984 | Some Great Reward | 1.000.000 | |
| 1986 | Black Celebration | 750.000 | |
| 1987 | Music For the Masses | 1.000.000 | |
| 1989 | 101(Live) | 600.000 | |
| 1990 | Violator | 3.000.000 | 7.500.000 |
| 1993 | Songs of Faith and Devotion | 920.000 | |
| 1993 | Songs of Faith and Devotion (Live) | 115.000 | |
| 1997 | Ultra | 585.000 | 4.000.000 |
| 2001 | Exciter | 430.000 | |
| 2005 | Playing the Angel | 400.000 | 3.000.000 |
| 2009 | Sounds of the universe | ||
| 2013 | Delta Machine | ||
| 2017 | Spirit | ||
| 2023 | Memento Mori |
Singles
| Έτος | Single | B - Side | Θέση στα Charts της Μεγάλης Βρετανίας | Συμμετοχή σε άλμπουμ | Ετικέτα |
|---|---|---|---|---|---|
| 1981 | Dreaming Of Me | Ice Machine | 57η | Speak and Spell | CD Mute 13 |
| 1981 | New Life | Shout! | 11η | Speak and Spell | CD Mute 14 |
| 1981 | Just Can't Get Enough | Any Second Now | 8η | Speak and Spell | CD Mute 16 |
| 1982 | See You | Now This Is Fun | 6η | A Broken Frame | CD Mute 18 |
| 1982 | The Meaning Of Love | Oberkorn (It's A Small Town) | 12η | A Broken Frame | CD Mute 22 |
| 1982 | Leave In Silence | Excerpt from "My Secret Garden" | A Broken Frame | CD Bong 1 | |
| 1983 | Get The Balance Right! | The Great Outdoors! | 13η | Δε συμπεριλαμβάνεται σε άλμπουμ | CD Bong 2 |
| 1983 | Everything Counts | Work Hard | 6η | Construction Time Again | CD Bong 3 |
| 1983 | Love In Itself | Fools | Construction Time Again | CD Bong 4 | |
| 1984 | People Are People | In Your Memory | 4η | Some Great Reward | CD Bong 5 |
| 1984 | Master And Servant | Set Me Free (Remotivate Me) | Some Great Reward | CD Bong 6 | |
| 1984 | Blasphemous Rumours | Somebody | Some Great Reward | CD Bong 7 | |
| 1985 | Shake The Disease | Flexible | Δε συμπεριλαμβάνεται σε άλμπουμ | CD Bong 8 | |
| 1985 | It's Called A Heart | Fly On The Windscreen | Δε συμπεριλαμβάνεται σε άλμπουμ | CD Bong 9 | |
| 1986 | Stripped | But Not Tonight | 15η | Black Celebration | CD Bong 10 |
| 1986 | A Question Of Lust | Christmas Island | Black Celebration | CD Bong 11 | |
| 1986 | A Question Of Time | Black Celebration (live) | Black Celebration | CD Bong 12 | |
| 1987 | Strangelove | Pimpf, Agent Orange | Music For The Masses | CD Bong 13 | |
| 1987 | Never Let Me Down Again | Pleasure Little Treasure | 22η | Music For The Masses | CD Bong 14 |
| 1987 | Behind The Wheel | Route 66 | 21η | Music For The Masses | CD Bong 15 |
| 1988 | Little 15 | St. Jarna | 60η | Music For The Masses | CD Little 15 |
| 1989 | Everything Counts (live) | Nothing (live) | 22η | 101 | CD Bong 16 |
| 1989 | Personal Jesus | Dangerous | 13η | Violator | CD Bong 17 |
| 1990 | Enjoy The Silence | Sibeling, Memphisto | 6η | Violator | CD Bong 18 |
| 1990 | Policy Of Truth | Kaleid | 16η | Violator | CD Bong 19 |
| 1990 | World In My Eyes | Sea Of Sin, Happiest Girl | 17η | Violator | CD Bong 20 |
| 1993 | I Feel You | One Caress | 8η | Songs Of Faith And Devotion | CD Bong 21 |
| 1993 | Walking In My Shoes | My Joy | 14η | Songs Of Faith And Devotion | CD Bong 22 |
| 1993 | Condemnation | Death's Door (Jazz Mix) | 9η | Songs Of Faith And Devotion | CD Bong 23 |
| 1994 | In Your Room | Higher Love (Adrenaline Mix) | 8η | Songs Of Faith And Devotion | CD Bong 24 |
| 1997 | Barrel Of A Gun | Painkiller | 4η | Ultra | CD Bong 25 |
| 1997 | It's No Good | Slowblow | 5η | Ultra | CD Bong 26 |
| 1997 | Home | Ζωντανές εκτελέσεις | 23η | Ultra | CD Bong 27 |
| 1997 | Useless | Διάφορα remixes | 28η | Ultra | CD Bong 28 |
| 1998 | It's Only When I Lose Myself | Headstar, Surrender | Δε συμπεριλαμβάνεται σε άλμπουμ | CD Bong 29 | |
| 2001 | Dream On | Easy Tiger | 6η | Exciter | CD Bong 30 |
| 2001 | I Feel Loved | Dirt | Exciter | CD Bong 31 | |
| 2001 | Freelove | Zenstation | 19η | Exciter | CD Bong 32 |
| 2002 | Goodnight Lovers | When The Body Speaks (acoustic version) | Exciter | CD Bong 33 | |
| 2004 | Enjoy The Silence 04 | Halo (Goldfrapp Remix) | 6η | Remixes 81-84 | CD Bong 34 |
| 2005 | Precious | Free | 4η | Playing The Angel | CD Bong 35 |
| 2005 | A Pain That I'm Used To | Newborn | 15η | Playing The Angel | CD Bong 36 |
| 2006 | Suffer Well | Better Days | 12η | Playing The Angel | CD Bong 37 |
| 2006 | John The Revelator / Lilian | - | 18η | Playing The Angel | CD Bong 38 |
| 2006 | Martyr | - | 13η | Δε συμπεριλαμβάνεται σε άλμπουμ | CD Bong 39 |
| 2009 | Wrong | Oh Well | 24η | Sounds Of The Universe | CD Bong 40 |
| 2009 | Peace | Come Back (Jonsi Remix) | 57η | Sounds Of The Universe | CD Bong 41 |
| 2009 | Fragile Tension / Hole To Feed | - | Sounds Of The Universe | CD Bong 42 | |
| 2011 | Personal Jesus 2011 | - | Remixes 2. 81-11 | CD Bong 43 |
Συλλογές
| Έτος | Τίτλος | Πληροφορίες / Παρατηρήσεις |
|---|---|---|
| 1984 | People Are People | Συλλογή τραγουδιών (1982 - 1984) |
| 1985 | Catching Up With Depeche Mode & The Singles 1981-1985 | Συλλογή singles (1981 - 1985) |
| 1998 | The Singles 1986 - 1998 | Συλλογή singles (1986-1998 |
| 2004 | Remixes 1981 - 2004 | Συλλογή διασκευών (2 CD, άλλες εκδόσεις 3 CD) |
| 2006 | The Best of – Volume 1 | Συλλογή τραγουδιών (1981 - 2006) |
| 2011 | Remixes 2. 81-11 | Συλλογή διασκευών (1 CD, 3 CD) |
Οι Περιοδείες των Depeche Mode
Κύριο λήμμα: Οι Περιοδείες των Depeche Mode
Οι Depeche Mode πραγματοποιούν μέχρι σήμερα περιοδείες μετά από την κυκλοφορία κάπου δίσκου τους. Το 1980 έκαναν μια περιοδεία πριν κυκλοφορήσουν τον πρώτο τους δίσκο, Speak and Spell και το συγκρότημα ακόμη ονομαζόταν Composition Of Sound. Από την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου και σε κάθε δίσκο, ακολουθεί μια περιοδεία η οποία φέρει το όνομα του (π.χ. Broken Frame Tour) ή χρησιμοποιούν κάποια λέξη ή φράση σχετική με τον εκάστοτε δίσκο τους (π.χ. Touring the Angel, από τον δίσκο Playing the Angel).
Υποσημειώσεις
περιοδικό Rolling Stone
«Collect-a-Page (Dave Gahan's questionnaire)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2017.. Look In. Sacred DM. 5 December 1981.
«Collect-a-Page (Martin Gore's questionnaire)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2017.. Look In. Sacred DM. 12 December 1981.
«Rolling Stone - The RS 500 Greatest Albums of All Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2009.
Βιογραφία των Depeche Mode στο περιοδικό Rolling Stone (απόσπασμα από το The Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll των Simon & Schuster, 2001). Ανακτήθηκε 18/06/2009
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
