.
Μια βρώμικη βόμβα ή μια συσκευή διασποράς ραδιενέργειας είναι υποθετικό ραδιενεργό όπλο που συνδυάζει ραδιενεργό υλικό με συμβατικά εκρηκτικά. Ο σκοπός του όπλου είναι να μολύνει την περιοχή γύρω από τον παράγοντα διασποράς/συμβατική έκρηξη με ραδιενεργό υλικό, χρησιμεύοντας κυρίως ως συσκευή άρνησης περιοχής κατά αμάχων. Ωστόσο, δεν πρέπει να συγχέεται με μια πυρηνική έκρηξη, όπως μια βόμβα σχάσης, η οποία με την απελευθέρωση πυρηνικής ενέργειας παράγει αποτελέσματα έκρηξης πολύ περισσότερα από αυτά που μπορούν να επιτευχθούν με τη χρήση συμβατικών εκρηκτικών.
Αν και μια συσκευή διασποράς ραδιενέργειας έχει σχεδιαστεί για να διασκορπίζει ραδιενεργό υλικό σε μια μεγάλη περιοχή, μια βόμβα που χρησιμοποιεί συμβατικά εκρηκτικά και παράγει ωστικό κύμα θα ήταν πολύ πιο θανατηφόρος για τους ανθρώπους από τον κίνδυνο που δημιουργεί το ραδιενεργό υλικό που μπορεί να αναμειχθεί με το εκρηκτικό.[1] Σε επίπεδα που δημιουργούνται από πιθανές πηγές, δεν υπάρχει αρκετή ακτινοβολία για να προκαλέσει σοβαρή ασθένεια ή θάνατο. Μια δοκιμαστική έκρηξη και οι μετέπειτα υπολογισμοί που έγιναν από το Υπουργείο Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών διαπίστωσαν ότι αν υποθέσουμε ότι δεν γίνεται τίποτα για να καθαριστεί η πληγείσα περιοχή και όλοι παραμένουν στην πληγείσα περιοχή για ένα χρόνο, η έκθεση στην ακτινοβολία θα ήταν «αρκετά υψηλή» αλλά όχι θανατηφόρα.[2][3] Πρόσφατη ανάλυση των επιπτώσεων της καταστροφής του Τσερνομπίλ το επιβεβαιώνει, δείχνοντας ότι η επίδραση σε πολλούς ανθρώπους στη γύρω περιοχή, αν και όχι σε αυτούς που βρίσκονταν κοντά, ήταν σχεδόν αμελητέα.[4]
Δεδομένου ότι μια βρώμικη βόμβα είναι απίθανο να προκαλέσει πολλούς θανάτους λόγω έκθεσης στην ακτινοβολία, πολλοί δεν θεωρούν ότι πρόκειται για όπλο μαζικής καταστροφής.[2] Ο σκοπός της θα ήταν πιθανώς να δημιουργήσει ψυχολογική, όχι σωματική, βλάβη μέσω άγνοιας, μαζικού πανικού και τρόμου. Για αυτό το λόγο οι βρώμικες βόμβες αποκαλούνται μερικές φορές «όπλα μαζικής αναστάτωσης». Επιπλέον, ο περιορισμός και η απολύμανση χιλιάδων θυμάτων, καθώς και η απορρύπανση της πληγείσας περιοχής ενδέχεται να απαιτήσουν σημαντικό χρόνο και χρήμα, καθιστώντας τις περιοχές εν μέρει άχρηστες και προκαλώντας οικονομική ζημιά.
Βρώμικες βόμβες και τρομοκρατία
Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ο φόβος τρομοκρατικών ομάδων που χρησιμοποιούν βρώμικες βόμβες έχει αυξηθεί πάρα πολύ, κάτι που έχει αναφερθεί συχνά στα μέσα ενημέρωσης.[5] Η έννοια της τρομοκρατίας που χρησιμοποιείται εδώ, περιγράφεται από τον ορισμό του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, ο οποίος είναι «η υπολογισμένη χρήση παράνομης βίας ή απειλής παράνομης βίας για να ενσταλάξει φόβο· με σκοπό να εξαναγκάσει ή να εκφοβίσει κυβερνήσεις ή κοινωνίες στην επιδίωξη στόχους που είναι γενικά πολιτικοί, θρησκευτικοί ή ιδεολογικοί στόχοι».[6] Υπήρξαν μόνο δύο περιπτώσεις βομβών που περιέχουν καίσιο και καμία δεν πυροδοτήθηκε. Και οι δύο αφορούσαν την Τσετσενία. Η πρώτη απόπειρα πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 1995 από μια ομάδα Τσετσένων αυτονομιστών, οι οποίοι έθαψαν μια πηγή καισίου-137 τυλιγμένη με εκρηκτικά στο πάρκο Ιζμαηλόφσκι στη Μόσχα. Ένας Τσετσένος αντάρτης ειδοποίησε τα μέσα ενημέρωσης, η βόμβα δεν ενεργοποιήθηκε και το περιστατικό κατέληξε ως διαφημιστικό κόλπο.[7]
Τον Δεκέμβριο του 1998, ανακοινώθηκε μια δεύτερη απόπειρα από την Υπηρεσία Ασφαλείας της Τσετσενίας, η οποία ανακάλυψε ένα δοχείο γεμάτο με ραδιενεργά υλικά συνδεδεμένο σε μια εκρηκτική νάρκη. Η βόμβα ήταν κρυμμένη κοντά σε μια σιδηροδρομική γραμμή στην προαστιακή περιοχή Αργκούν, δέκα μίλια ανατολικά της πρωτεύουσας της Τσετσενίας, το Γκρόζνι. Η ίδια τσετσενική αυτονομιστική ομάδα θεωρείται ότι εμπλεκόταν.[8] Παρά τον αυξημένο φόβο για μια βρώμικη βομβαρδιστική επίθεση, είναι δύσκολο να εκτιμηθεί εάν ο πραγματικός κίνδυνος ενός τέτοιου γεγονότος έχει αυξηθεί σημαντικά.[9] Οι ακόλουθες συζητήσεις σχετικά με τις συνέπειες, τις επιπτώσεις και την πιθανότητα μιας επίθεσης, καθώς και τις ενδείξεις τρομοκρατικών ομάδων που σχεδιάζουν μια τέτοια επίθεση, βασίζονται κυρίως σε στατιστικά στοιχεία, σε ειδικές εικασίες και σε μερικά συγκρίσιμα σενάρια.
Επίδραση μιας έκρηξης βρώμικης βόμβας
Όσον αφορά τις συνέπειες μιας βρώμικης βομβιστικής επίθεσης, υπάρχουν δύο κύριοι τομείς που πρέπει να αντιμετωπιστούν: (i) ο αντίκτυπος των πολιτών, όχι μόνο η αντιμετώπιση άμεσων απωλειών και μακροπρόθεσμων ζητημάτων υγείας, αλλά και η ψυχολογική επίδραση και στη συνέχεια (ii) η οικονομική επίδραση. Χωρίς προηγούμενο συμβάν έκρηξης βρώμικης βόμβας, θεωρείται δύσκολο να προβλεφθεί ο αντίκτυπος. Αρκετές αναλύσεις έχουν προβλέψει ότι οι συσκευές διασποράς ραδιενέργειες δεν θα προκαλέσουν αρρώστια ή θάνατο σε πολλούς ανθρώπους.[10]
Ατυχήματα με ραδιενέργεια
Οι επιπτώσεις της ανεξέλεγκτης ραδιενεργής μόλυνσης έχουν αναφερθεί αρκετές φορές.
Ένα παράδειγμα είναι το ατύχημα που συνέβη στη Γκοϊάνια της Βραζιλίας μεταξύ Σεπτεμβρίου 1987 και Μαρτίου 1988: Δύο συλλέκτες μετάλλων εισέβαλαν σε μια εγκαταλελειμμένη κλινική ακτινοθεραπείας και αφαίρεσαν μια κάψουλα τηλεθεραπείας που περιείχε κονιοποιημένο καίσιο-137 με δραστηριότητα 50 TBq. Το πήγαν στο σπίτι ενός από τους άνδρες για να το διαλύσουν και να το πουλήσουν ως παλιοσίδερα. Αργότερα εκείνη την ημέρα και οι δύο άνδρες παρουσίασαν συμπτώματα οξείας νόσου ραδιενέργειας, όπως εμετό, και ένας από τους άνδρες είχε πρησμένο χέρι και διάρροια. Λίγες μέρες αργότερα ένας από τους άνδρες τρύπησε το πάχους ενός χιλιοστού παράθυρο της κάψουλας, επιτρέποντας στη σκόνη χλωριούχου καισίου να διαρρεύσει και όταν συνειδητοποίησε ότι η σκόνη έλαμπε μπλε στο σκοτάδι, την έφερε πίσω στο σπίτι στην οικογένεια και τους φίλους του για να την επιδείξουν. Μετά από δύο εβδομάδες μετάδοσης από μόλυνση από επαφή που προκάλεσε αυξανόμενο αριθμό δυσμενών επιπτώσεων στην υγεία, έγινε η σωστή διάγνωση της οξείας ασθένειας από ακτινοβολία σε νοσοκομείο και θα μπορούσαν να ληφθούν οι κατάλληλες προφυλάξεις. Μέχρι τότε 249 άτομα είχαν μολυνθεί, 151 παρουσίαζαν εξωτερική και εσωτερική μόλυνση από τα οποία 20 άτομα ήταν σοβαρά άρρωστα και πέντε άτομα πέθαναν.[11]
Το περιστατικό της Γκοϊάνια προβλέπει σε κάποιο βαθμό το μοτίβο μόλυνσης, εάν δεν γίνει αμέσως αντιληπτό ότι η έκρηξη εξάπλωσε ραδιενεργό υλικό, αλλά και πόσο θανατηφόρες μπορεί να είναι ακόμη και πολύ μικρές ποσότητες ραδιενεργού σκόνης που έχει καταποθεί.[12] Αυτό εγείρει τις ανησυχίες για τη χρήση από τρομοκράτες σκόνης που εκπέμπει ακτινοβολία άλφα, το οποίο εάν καταποθεί μπορεί να αποτελέσει σοβαρό κίνδυνο για την υγεία,[13] όπως στην περίπτωση του νεκρού πρώην κατασκόπου της KGB Αλεξάντερ Λιτβινένκο, ο οποίος είτε έφαγε, είτε ήπιε, είτε εισέπνευσε πολώνιο-210. Οι "βόμβες καπνού" που βασίζονται σε εκπομπούς άλφα μπορεί εύκολα να είναι εξίσου επικίνδυνες με τις βρώμικες βόμβες που εκπέμπουν ακτινοβολία βήτα ή γάμμα.[14]
Αντίληψη του κοινού για τους κινδύνους
Για την πλειονότητα όσον εμπλέκονται σε περιστατικό συσκευής διασποράς ακτινοβολίας, οι κίνδυνοι για την υγεία από την ακτινοβολία (δηλαδή αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου αργότερα στη ζωή λόγω έκθεσης στην ακτινοβολία) είναι συγκριτικά μικροί, συγκρίσιμοι με τον κίνδυνο για την υγεία από το κάπνισμα πέντε συσκευασιών τσιγάρων.[15] Ο φόβος της ακτινοβολίας δεν είναι πάντα λογικός. Αν και η έκθεση μπορεί να είναι ελάχιστη, πολλοί άνθρωποι βρίσκουν την έκθεση στην ακτινοβολία ιδιαίτερα τρομακτική επειδή είναι κάτι που δεν μπορούν να δουν ή να αισθανθούν, και ως εκ τούτου γίνεται μια άγνωστη πηγή κινδύνου. Η αντιμετώπιση του φόβου του κοινού μπορεί να αποδειχθεί η μεγαλύτερη πρόκληση σε περίπτωση συμβάντος συσκευής διασποράς ακτινοβολίας.[16] Η πολιτική, η επιστήμη και τα μέσα ενημέρωσης ενδέχεται να ενημερώσουν το κοινό για τον πραγματικό κίνδυνο και έτσι να μειώσουν τις πιθανές ψυχολογικές και οικονομικές επιπτώσεις.
Αυτός ο φόβος του κοινού για την ακτινοβολία παίζει επίσης μεγάλο ρόλο στο γιατί το κόστος μιας συσκευής διασποράς ραδιενέργειας σε μια μεγάλη μητροπολιτική περιοχή (όπως το κάτω Μανχάταν) μπορεί να είναι ίσο ή ακόμη μεγαλύτερο από αυτό των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου.[12] Αν υποθέσουμε ότι τα επίπεδα ακτινοβολίας δεν είναι πολύ υψηλά και η περιοχή δεν χρειάζεται να εγκαταλειφθεί, όπως η πόλη Πρίπιατ κοντά στον αντιδραστήρα του Τσέρνομπιλ[17], θα ξεκινήσει μια δαπανηρή και χρονοβόρα διαδικασία καθαρισμού. Αυτό θα συνίσταται κυρίως στην κατεδάφιση πολύ μολυσμένων κτιρίων, στην εκσκαφή μολυσμένου εδάφους και στην ταχεία εφαρμογή κολλωδών ουσιών στις υπόλοιπες επιφάνειες, έτσι ώστε τα ραδιενεργά σωματίδια να προσκολληθούν πριν η ραδιενέργεια διεισδύσει στα δομικά υλικά.[18] Αυτές οι διαδικασίες είναι η τρέχουσα τεχνολογία για τον καθαρισμό ραδιενεργών μολύνσεων, αλλά ορισμένοι ειδικοί λένε ότι ο πλήρης καθαρισμός των εξωτερικών επιφανειών σε μια αστική περιοχή στα τρέχοντα όρια απορρύπανσης μπορεί να μην είναι τεχνικά εφικτός.[12] Οι απώλειες ωρών εργασίας θα είναι τεράστιες κατά τη διάρκεια του καθαρισμού, αλλά ακόμη και μετά τη μείωση των επιπέδων ακτινοβολίας σε αποδεκτό επίπεδο, μπορεί να παραμένει ο φόβος του κοινού για την τοποθεσία, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής απροθυμίας να διεξάγει τις συνήθεις εργασίες στην περιοχή. Η τουριστική κίνηση είναι πιθανό να μην ξαναρχίσει ποτέ.[12]
Κατασκευή και απόκτηση υλικού για μια βρώμικη βόμβα
Προκειμένου μια τρομοκρατική οργάνωση να κατασκευάσει και να πυροδοτήσει μια βρώμικη βόμβα, πρέπει να αποκτήσει ραδιενεργό υλικό. Πιθανό υλικό συσκευής ραδιολογικής διασποράς θα μπορούσε να προέρχεται από τα εκατομμύρια ραδιενεργών πηγών που χρησιμοποιούνται παγκοσμίως στη βιομηχανία, για ιατρικούς σκοπούς και σε ακαδημαϊκές εφαρμογές κυρίως για έρευνα.[19] Από αυτές τις πηγές, μόνο εννέα ισότοπα που παράγονται από αντιδραστήρα ξεχωρίζουν ως κατάλληλα για ραδιολογικό τρομοκρατία: αμερίκιο-241, καλιφόρνιο-252, καίσιο-137, κοβάλτιο-60, ιρίδιο-192, πλουτώνιο-238, πολώνιο-210, ράδιο-226 και στρόντιο-90,[9] και ακόμη και από αυτά είναι πιθανό το ράδιο-226 και το πολώνιο-210 να μην αποτελούν σημαντική απειλή.[20] Από αυτές τις πηγές, η Ρυθμιστική Επιτροπή Πυρηνικών των ΗΠΑ έχει εκτιμήσει ότι στις ΗΠΑ, περίπου μία πηγή χάνεται, εγκαταλείπεται ή κλέβεται κάθε μέρα του χρόνου. Εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης η ετήσια εκτίμηση είναι 70.[21] Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες «ορφανές» πηγές διάσπαρτες σε όλο τον κόσμο, αλλά από εκείνες που αναφέρθηκαν χαμένες, λιγότερο από το 20% εκτιμάται ότι μπορεί να ταξινομηθεί ως πιθανά πολύ ανησυχητική για την ασφάλεια εάν χρησιμοποιηθεί σε μια συσκευή ραδιολογικής διασποράς.[20] Ειδικά στη Ρωσία πιστεύεται ότι υπάρχουν χιλιάδες ορφανές πηγές, οι οποίες χάθηκαν μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ένας μεγάλος αλλά άγνωστος αριθμός από αυτές τις πηγές ανήκει πιθανώς στην κατηγορία υψηλού κινδύνου ασφαλείας. Αξιοσημείωτες είναι οι πηγές στροντίου-90 που εκπέμπουν ακτινοβολία βήτα που χρησιμοποιούνται ως θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων για φάρους σε φάρους σε απομακρυσμένες περιοχές της Ρωσίας.[22] Τον Δεκέμβριο του 2001, τρεις Γεωργιανοί ξυλοκόποι σκόνταψαν πάνω σε μια τέτοια γεννήτρια και την έσυραν πίσω στην κατασκήνωσή τους για να τη χρησιμοποιήσουν ως πηγή θερμότητας. Μέσα σε λίγες ώρες υπέφεραν από οξεία ασθένεια ακτινοβολίας και αναζήτησαν νοσηλεία. Ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) δήλωσε αργότερα ότι περιείχε περίπου 40 kilocuries (1,5 PBq) στροντίου,[23] ισοδύναμο με την ποσότητα ραδιενέργειας που απελευθερώθηκε αμέσως μετά το ατύχημα του Τσερνόμπιλ (αν και η συνολική απελευθέρωση ραδιενέργειας από το Τσερνόμπιλ ήταν 2500 φορές μεγαλύτερη, περίπου 100 megacuries (3,700 PBq)[24]).
Αν και μια τρομοκρατική οργάνωση μπορεί να αποκτήσει ραδιενεργό υλικό μέσω της «μαύρης αγοράς»,[25] και έχει σημειωθεί σταθερή αύξηση της παράνομης διακίνησης ραδιενεργών πηγών από το 1996 έως το 2004, αυτά τα καταγεγραμμένα περιστατικά διακίνησης αναφέρονται κυρίως σε ορφανές πηγές που ανακαλύφθηκαν ξανά χωρίς κανένα σημάδι εγκληματικής δραστηριότητας,[9] και έχει υποστηριχθεί ότι δεν υπάρχουν καταληκτικά στοιχεία για μια τέτοια αγορά.[26] Εκτός από τα εμπόδια για την απόκτηση χρησιμοποιήσιμου ραδιενεργού υλικού, υπάρχουν αρκετές αντικρουόμενες απαιτήσεις σχετικά με τις ιδιότητες του υλικού που πρέπει να λάβουν υπόψη οι τρομοκράτες: Πρώτον, η πηγή πρέπει να είναι «επαρκώς» ραδιενεργή για να δημιουργήσει άμεση ραδιολογική ζημιά κατά την έκρηξη ή τουλάχιστον για την πρόκληση κοινωνικής ζημίας ή αναστάτωσης. Δεύτερον, η πηγή πρέπει να μπορεί να μεταφερθεί με αρκετή θωράκιση για να προστατεύει το φορέα, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να είναι πολύ βαριά για τον χειρισμό της. Τρίτον, η πηγή πρέπει να μπορεί να διασκορπιστεί επαρκώς ώστε να μολύνει αποτελεσματικά την περιοχή γύρω από την έκρηξη.[27]
Ανίχνευση και πρόληψη
Οι βρώμικες βόμβες μπορούν να αποτραπούν με την ανίχνευση παράνομων ραδιενεργών υλικών κατά τη μεταφορά με εργαλεία όπως η πύλη ανίχνευσης ακτινοβολίας.[28] Ομοίως, μη θωρακισμένα ραδιενεργά υλικά μπορούν να ανιχνευθούν σε σημεία ελέγχου από μετρητές Γκάιγκερ, ανιχνευτές ακτίνων γάμμα, ακόμη και ανιχνευτές τηλεειδοποίησης ακτινοβολίας μικρού μεγέθους των Τελωνείων και Συνοριακής Περιπολίας (CBS).[29] Τα κρυμμένα υλικά μπορούν επίσης να ανιχνευθούν με επιθεώρηση ακτίνων Χ και η θερμότητα που εκπέμπεται μπορεί να ανιχνευθεί από ανιχνευτές υπερύθρων. Τέτοιες συσκευές, ωστόσο, μπορούν να παρακαμφθούν με τη μεταφορά υλικών σε αφύλακτα τμήματα της ακτογραμμής ή άλλες απομακρυσμένες συνοριακές περιοχές.[29]
Μία προτεινόμενη μέθοδος για την ανίχνευση θωρακισμένων βρώμικων βομβών είναι η Ανάλυση Νανοδευτερολέπτων Νετρονίων (NNA).[30] Σχεδιασμένη αρχικά για την ανίχνευση εκρηκτικών και επικίνδυνων χημικών ουσιών, η NNA μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε σχάσιμα υλικά. Η NNA καθορίζει ποιες χημικές ουσίες υπάρχουν σε μια εξεταζόμενη συσκευή αναλύοντας τα εκπεμπόμενα νετρόνια εκπομπής-γ και τα σωματίδια α που δημιουργούνται από μια αντίδραση στη γεννήτρια νετρονίων. Το σύστημα καταγράφει τη χρονική και χωρική μετατόπιση των νετρονίων και των α-σωματιδίων σε ξεχωριστές τρισδιάστατες περιοχές.[30] Μια πρωτότυπη συσκευή ανίχνευσης βρώμικων βομβών που δημιουργήθηκε αποδεικνύεται η ΝΝΑ ότι μπορεί να ανιχνεύσει ουράνιο πίσω από τοίχο μολύβδου πάχους 5 εκατοστών.[30] Τα συστήματα ανίχνευσης εναέριας ακτινοβολίας που βασίζονται σε σπινθηριστή ιωδιούχου νατρίου είναι ικανά να ανιχνεύουν επικίνδυνες ποσότητες ραδιενεργού υλικού που ορίζονται από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ) και έχουν αναπτυχθεί από το Αντιτρομοκρατικό Γραφείο της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης (NYPD).[31]
Ο ΔΟΑΕ συνιστά τη χρήση ορισμένων συσκευών παράλληλα στα σύνορα των χωρών για την αποτροπή μεταφοράς ραδιενεργών υλικών και, κατά συνέπεια, την κατασκευή βρώμικων βομβών.[32] Ορίζουν τους τέσσερις κύριους στόχους των οργάνων ανίχνευσης ακτινοβολίας ως ανίχνευση, επαλήθευση, αξιολόγηση και εντοπισμό και την αναγνώριση ως μέσο για την κλιμάκωση μιας πιθανής ακτινολογικής κατάστασης. Ο ΔΟΑΕ ορίζει επίσης τους ακόλουθους τύπους μέσων:[32]
Όργανα τύπου τσέπης: αυτά τα όργανα παρέχουν μια φορητή επιλογή ανίχνευσης χαμηλής ισχύος που επιτρέπει στους αξιωματικούς ασφαλείας να σαρώνουν παθητικά μια περιοχή για ραδιενεργά υλικά. Αυτές οι συσκευές θα πρέπει να φοριούνται εύκολα, θα πρέπει να έχουν όριο συναγερμού τριπλάσιο των κανονικών επιπέδων ακτινοβολίας και θα πρέπει να έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής της μπαταρίας - πάνω από 800 ώρες.
Όργανα χειρός: αυτά τα όργανα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανίχνευση όλων των τύπων ακτινοβολίας (συμπεριλαμβανομένων των νετρονίων) και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ευέλικτη αναζήτηση συγκεκριμένων στόχων. Αυτά τα όργανα πρέπει να στοχεύουν στην ευκολία χρήσης και την ταχύτητα, ιδανικά με βάρος λιγότερο από 2 κιλά και να μπορούν να πάρουν μετρήσεις σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο.
Σταθερά, εγκατεστημένα όργανα: αυτά τα όργανα αποτελούν ένα συνεχές, αυτόματο σύστημα ανίχνευσης που μπορεί να παρακολουθεί τους πεζούς και τα οχήματα που διέρχονται. Για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά, οι πεζοί και τα οχήματα θα πρέπει να περνούν κοντά στους ανιχνευτές, καθώς η απόδοση σχετίζεται άμεσα με την εμβέλεια.
Προσωπική ασφάλεια
Το ενημερωτικό δελτίο Dirty Bomb από τη FEMA αναφέρει ότι ο κύριος κίνδυνος μιας βρώμικης βόμβας προέρχεται από την αρχική έκρηξη και όχι από τα ραδιενεργά υλικά.[33] Για να μετριαστεί ο κίνδυνος έκθεσης σε ακτινοβολία, ωστόσο, η FEMA προτείνει τις ακόλουθες οδηγίες:
Κάλυψη του στόματος/μύτης με πανί για τη μείωση του κινδύνου εισπνοής ραδιενεργών υλικών.
Αποφυγή επαφής υλικών που επηρεάστηκαν από την έκρηξη.
Γρήγορη μετακίνηση σε εσωτερικό χώρο για προστασία από την ακτινοβολία.
Αφαιρέστε και μαζέψτε τα ρούχα. Κρατήστε τα ρούχα μέχρι να δοθούν οδηγίες από τις αρχές πώς να τα πετάξετε.
Κρατήστε τη ραδιενεργή σκόνη έξω.
Αφαιρέστε όλη τη σκόνη κάνοντας ντους με σαπούνι και νερό.
Αποφύγετε τη λήψη ιωδιούχου καλίου, καθώς αποτρέπει μόνο τις επιπτώσεις από το ραδιενεργό ιώδιο και μπορεί να προκαλέσει επικίνδυνη αντίδραση.
Παραπομπές
«Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2014.
«NRC: Fact Sheet on Dirty Bombs».
«Yahoo Screen - Watch videos online». Yahoo Screen. 23 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015.[νεκρός σύνδεσμος]
«BBC NEWS - Science/Nature - Chernobyl's 'nuclear nightmares'». 13 July 2006. Ανακτήθηκε στις 30 March 2015.
Petroff (2007)
«404w DTIC Maintenanc». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015.
King (2004); NOVA, Chronology of events
Edwards (2004); NOVA, Chronology of events
Frost (2005)
Reshetin (2005); Dingle (2005)
King (2004); Zimmerman and Loeb (2004); Sohier and Hardeman (2006)
Zimmerman and Loeb (2004)
Mullen et al. (2002); Reshetin (2005)
Zimmerman (2006)
Ring (2004)
Johnson (2003)
"The Lifeless Silence of Pripyat", Time, June 23, 1986.
Vantine and Crites (2002); Zimmerman and Loeb (2004); Weiss (2005)
Ferguson et al. (2003); Frost (2005)
Ferguson et al. (2003)
Ferguson et al. (2003); Zimmerman and Loeb (2004)
Burgess (2003); Van Tuyle and Mullen (2003); Sohier and Hardeman (2006)
«NOVA - Dirty Bomb - Chronology of Events - PBS». PBS. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015.
«Chernobyl». Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2015.
King (2004); Hoffman (2006)
Belyaninov (1994); Frost (2005)
Sohier and Hardeman (2006)
Richards, Anne (2013). United States Customs and Border Protection's Radiation Portal Monitors at Seaports. Department of Homeland Security Office of Inspector General.
Medalia, Jonathan. Terrorist "Dirty Bombs": A Brief Primer. Congressional Research Service. σελίδες 3–6.
Samuel., Apikyan· J., Diamond, David (1 Ιανουαρίου 2008). Prevention, detection and response to nuclear and radiological threats. Springer. ISBN 9781402066573.
Dienst, Jonathan· Paredes, David· Strich, Emily (6 Οκτωβρίου 2017). «I-Team: Inside the NYPD's New Radiation-Detecting Plane». NBC New York. NBC 4 New York. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2021.
atomique., Agence internationale de l'énergie (1 Ιανουαρίου 2002). Detection of radioactive materials at borders. IAEA. ISBN 9201161026.
«Fact Sheet: Dirty Bomb» (PDF). www.fema.gov. Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2017.
Πηγές
Belyaninov, K. (1994), «Nuclear nonsense, black-market bombs, and fissile flim-flam», Bulletin of the Atomic Scientists 50 (2): 44–50, doi:10.1080/00963402.1994.11456506.
Burgess, M. (2003) "Pascal's New Wager: The Dirty Bomb Threat Heightens", Center for Defense Information.
Dingle, J. (2005), «DIRTY BOMBS: real threat?», Security 42 (4): 48.
Edwards, R. (2004), «Only a matter of time?», New Scientist 182 (2450): 8–9.
Adam Curtis, The Power of Nightmares, Part III – Video/Transcript στο Information Clearing House
Ferguson, C.D., Kazi, T. and Perera J. (2003) Commercial Radioactive Sources: Surveying the Security Risks, Monterey Institute of International Studies, Center for Nonproliferation Studies, Occasional Paper #11, (ISBN 1-885350-06-6), Webpage with PDF file of paper.
Frost, R. M. (2005), Nuclear Terrorism After 9/11, Routledge for The International Institute for Strategic Studies, ISBN 0-415-39992-0.
Hoffman, B. (2006), Inside Terrorism, Columbia University Press, N.Y., ISBN 0-231-12698-0.
Hosenball, M., Hirsch, M. and Moreau, R. (2002) "War on Terror: Nabbing a "Dirty Bomb" Suspect", Newsweek (Int. ed.), ID: X7835733: 28–33.
Johnson, Jr., R.H. (2003), «Facing the Terror of Nuclear Terrorism», Occupational Health & Safety 72 (5): 44–50, PMID 12754858.
King, G. (2004), Dirty Bomb: Weapon of Mass Disruption, Chamberlain Bros., Penguin Group, ISBN 1-59609-000-6.
Liolios, T.E. (2008) The effects of using Cesium-137 teletherapy sources as a radiological weapon (dirty bomb), Hellenic Arms Control Center, Occasional Paper May 2008, [1].
Mullen, E., Van Tuyle, G. and York, R. (2002) "Potential radiological dispersal device threats and related technology", Transactions of the American Nuclear Society, 87: 309.
Petroff, D.M. (2003), «Responding to 'dirty bombs'», Occupational Health and Safety 72 (9): 82–87, PMID 14528823.
Reshetin, V.P. (2005), «Estimation of radioactivity levels associated with a 90Sr dirty bomb event», Atmospheric Environment 39 (25): 4471–4477, doi:10.1016/j.atmosenv.2005.03.047.
Ring, J.P. (2004), «Radiation Risks and Dirty Bombs», The Radiation Safety Journal, Health Physics 86 (suppl. 1): S42–S47, doi:10.1097/00004032-200402001-00013, PMID 14744070.
Sohier, A. and Hardeman, F. (2006) "Radiological Dispersion Devices: are we prepared?", Journal of Environmental Radioactivity, 85: 171–181.
Van Tuylen, G.J. and Mullen, E. (2003) "Large radiological source applications: RDD implications and proposed alternative technologies", Global 2003: Atoms for Prosperity: Updating Eisenhouwer's Global Vision for Nuclear Energy, LA-UR-03-6281: 622–631, (ISBN 0-89448-677-2).
Vantine, H.C. and Crites, T.R. (2002) "Relevance of nuclear weapons cleanup experience to dirty bomb response", Transactions of the American Nuclear Society, 87: 322–323.
Weiss, P. (2005), «Ghost town busters», Science News 168 (18): 282–284, doi:10.2307/4016859
Zimmerman, P.D. and Loeb, C. (2004) "Dirty Bombs: The Threat Revisited", Defense Horizons, 38: 1-11.
Zimmerman, P.D. (2006), «The Smoky Bomb Threat», The New York Times 156 (53798): 33.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
