.
Ένα τακτικό πυρηνικό όπλο (TNW) ή ένα μη στρατηγικό πυρηνικό όπλο (NSNW)[1] είναι ένα πυρηνικό όπλο που έχει σχεδιαστεί για χρήση σε πεδίο μάχης σε στρατιωτικές καταστάσεις, κυρίως με φιλικές δυνάμεις σε κοντινή απόσταση και ίσως ακόμη και σε αμφισβητούμενη φιλική περιοχή. Γενικά μικρότερα σε εκρηκτική ισχύ, ορίζονται σε αντίθεση με τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα, τα οποία είναι κυρίως σχεδιασμένα να στοχεύουν στο εσωτερικό του εχθρού μακριά από το μέτωπο του πολέμου ενάντια σε στρατιωτικές βάσεις, πόλεις, κωμοπόλεις, βιομηχανίες όπλων και άλλα σκληρυμένα ή μεγαλύτερα στόχους περιοχής για να βλάψει την ικανότητα του εχθρού να διεξάγει πόλεμο. Από το 2023, κανένα τακτικό πυρηνικό όπλο δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ σε κατάσταση μάχης.
Τα τακτικά πυρηνικά όπλα περιλαμβάνουν βόμβες βαρύτητας, πυραύλους μικρού βεληνεκούς, βλήματα πυροβολικού, νάρκες ξηράς, βόμβες βάθους και τορπίλες που είναι εξοπλισμένες με πυρηνικές κεφαλές. Επίσης σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι πυρηνικοί οπλισμένοι πύραυλοι εδάφους-αέρος (SAMs) και οι πύραυλοι αέρος-αέρος που βασίζονται σε πυρηνικά ή πλοία. Έχουν αναπτυχθεί μικρά, φορητά τακτικά όπλα δύο ατόμων ή φορητά με φορτηγό (μερικές φορές παραπλανητικά αναφέρονται ως πυρηνικά βαλίτσα), όπως το Special Atomic Demolition Munition και το Davy Crockett recoilless rifle (όπλο λείας οπής χωρίς ανάκρουση), αλλά η δυσκολία συνδυασμού επαρκούς Η απόδοση με φορητότητα θα μπορούσε να περιορίσει τη στρατιωτική τους χρησιμότητα. Σε καιρό πολέμου, τέτοια εκρηκτικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κατεδάφιση «σημείων πνιγμού» σε εχθρικές επιθέσεις, όπως σε σήραγγες, στενά ορεινά περάσματα και μεγάλες οδογέφυρες.
Δεν υπάρχει ακριβής ορισμός της «τακτικής» κατηγορίας όσον αφορά το βεληνεκές ή την απόδοση του πυρηνικού όπλου.[2][3] Η απόδοση των τακτικών πυρηνικών όπλων είναι γενικά χαμηλότερη από εκείνη των στρατηγικών πυρηνικών όπλων, αλλά τα μεγαλύτερα εξακολουθούν να είναι πολύ ισχυρά και ορισμένες κεφαλές μεταβλητής απόδοσης εξυπηρετούν και τους δύο ρόλους. Για παράδειγμα, η κεφαλή W89 των 200 κιλοτόνων προοριζόταν να οπλίσει τόσο τον τακτικό ανθυποβρυχιακό πυραυλοπροωθητικό πύραυλο Sea Lance, όσο και τον πύραυλο stand off SRAM II που εκτοξεύεται από στρατηγικά βομβαρδιστικά. Οι σύγχρονες τακτικές πυρηνικές κεφαλές έχουν αποδώσει έως και δεκάδες κιλοτόνους, ή δυνητικά εκατοντάδες, αρκετές φορές από τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στους ατομικούς βομβαρδισμούς της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Συγκεκριμένα στην κορεατική χερσόνησο, με μια πυρηνική Βόρεια Κορέα να αντιμετωπίζει μια Νότια Κορέα που συμμορφώνεται με τη NPT, υπήρξαν κλήσεις για να ζητηθεί η επιστροφή πυρηνικών όπλων μικρής απόδοσης μικρής εμβέλειας, μικρής εμβέλειας, που ανήκουν στις ΗΠΑ (ονομάζονται "τακτική" ο αμερικανικός στρατός) για να παρέχει έναν τοπικό στρατηγικό αποτρεπτικό παράγοντα για το αυξανόμενο πυρηνικό οπλοστάσιο και τα συστήματα παράδοσης εγχώριας παραγωγής του Βορρά.[4]
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
