.
Το Supermarine Attacker ήταν το πρώτο επιχειρησιακό στροβιλοκινητήριο μαχητικό αεροσκάφος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού. Η ξεπερασμένη σχεδίαση και οι φτωχές επιδόσεις για μαχητικό συνέβαλαν στη σύντομη υπηρεσία του με το Βασιλικό Ναυτικό, αφού υπηρέτησε μόνο για έξι χρόνια (1951-1957) σαν μαχητικό πρώτης γραμμής. Το HMS Eagle ήταν το μοναδικό αεροπλανοφόρο που εξοπλίστηκε με τον τύπο.
Σχεδίαση και ανάπτυξη
Η προδιαγραφή Ε.10/44 της RAF που αφορούσε ένα μονοθέσιο στροβιλοκινητήριο μαχητικό ήταν η αιτία δημιουργίας του Attacker. Στη Supermarine ανατέθηκε η κατασκευή τριών πρωτοτύπων, μία έκδοση ξηράς και δύο ναυτικών.
Ο σχεδιαστής της Supermarine Joe Smith επέλεξε για τη πρόωση τον στροβιλοκινητήρα Nene της Rolls-Royce ενώ θέλοντας να εξοικονομήση χρόνο και χρήμα χρησιμοποίησε τη πτέρυγα και το σύστημα προσγείωσης από το Supermarine Stiteful.
Στις 9 Ιουλίου 1945 μία παραγγελία για 24 αεροσκάφη προ-παραγωγής του τύπου 392 ή Jet-Spiteful, όπως είχε ονομαστή προσωρινά, εγρίθηκε. Επρόκειτο για έξι μαχητικά ξηράς και δεκαοκτώ της ναυτικής έκδοσης η οποία ήταν και η έκδοση από την οποία εξελίχθηκε το Attacker. Όμως οι αναφορές για τη κακή συμπεριφορά του Supermarine Spiteful και ιδιαίτερα της πτέρυγας που ήταν ίδια με του τύπου 392 όδηγησαν στην ακύρωση της παραγγελίας. Η παραγγελία των πρωτοτύπων δεν ακυρώθηκε και έτσι το πρώτο από τα τρία πέταξε στις 27 Ιουλίου 1946.
Η Supermarine συνέχισε τις δοκιμές και τις τροποποιήσεις αλλά το Υπουργείο Ναυτικών δεν έδειξε ενδιαφέρον. Τελικά το Σεπτέμβριο του 1948 το υπουργείο Ναυτικών προχώρησε στη παραγγελία εξήντα μονάδων. Ο δρόμος ήταν πλέον ανοιχτός και το πρώτο αεροσκάφος παραγωγής (έκδοσης F.1), έκανε τη πρώτη του πτήση στις 5 Απριλίου 1950.
Το 1951 το Υπουργείο Ναυτικών αποφάσησε να μετατρέψει το Attacker σε μαχητικό-βομβαρδιστικό. Ευτυχώς η Supermarine είχε προβλέψει αυτή τη πιθανότητα τοποθετόντας εξαρχής μία δοκό φόρτωσης μέσα στη πτέρυγα. Το πρώτο Attacker FB.1 πέταξε στις 7 Ιανουαρίου 1952. Η επόμενη έκδοση που ακολούθησε ήταν η FB.2, το πρώτο αεροσκάφος της οποίας πέταξε στις 25 Απριλίου 1952.
Περιγραφή
Το Attacker ήταν ένα ολομεταλλικό, μονοθέσιο, μονοκινητήριο, προωθούμενο από στροβιλοκινητήρα αεροσκάφος. Η άτρακτος ήταν κυκλικής διατομής, εκτός από το μπροστινό μέρος που βρισκόταν το πιλοτήριο και ο χώρος που φιλοξενούσε τα ηλεκτρονικά συστήματα. Οι δύο εισαγωγές αέρα βρισκόταν στο πλάι της ατράκτου και δίπλα από το πιλοτήριο. Το τελευταίο ήταν πλήρως συμπιεζόμενο και ήταν εξοπλισμένο με το εκτινασσόμενο κάθισμα Mk2A της Martin-Baker. Πίσω από το πιλοτήριο βρισκόταν οι πέντε από τις επτά δεξαμενές καυσίμου ενώ στο κέντρο της ατράκτου, μέσα σε πλήρες συμπιεζόμενο χώρο, βρισκόταν ο στροβιλοκινητήρας Rolls-Royce Nene Mark 101 για τις εκδόσεις F.1 και FB.1 ενώ η έκδοση Mark 102 τοποθετήθηκε στις εκδόσεις FB.2 και στα Attacker που παρέλαβε η Βασιλική Πολεμική Αεροπορία του Πακιστάν (RPAF). Πέρα από τις εσωτερικές δεξαμενές καυσίμου το Attacker μπορούσε να μεταφέρει επιπλέον 250 gal καυσίμου σε μία εξωτερική δεξαμενή που αναρτώνταν κεντρικά κάτω από την άτρακτο.
Η πτέρυγα ήταν ευθεία χωρίς οπισθόκλιση τύπου στρωτής ροής (Laminar Flow) και στο σημείο που ενώνονταν με την άτρακτο βρισκόταν οι πτερυγικές δεξαμενές καυσίμου.Στη πτέρυγα βρισκόταν και ο οπλισμός του αεροσκάφους, συγκεκριμένα 4 πυροβόλα Hispano No.2 Mk5 των 20mm ενώ για τις εκδόσεις FB υπήρχαν σημεία ανάρτησης για βόμβες και ρουκέτες. Τα ακροπτέρυγα μπορούσαν να αναδιπλωθούν προς τα επάνω για την εξοικονόμηση χώρου στο κατάστρωμα. Το σύστημα προσγείωσης ήταν τύπου Taildragger, ένα σύστημα που ήταν περισσότερο συνώνυμο με την εποχή των ελικοφόρων παρά των αεροθούμενων αεροσκαφών. Τα κυρίος σκέλη του συστήματος προσγείωσης ανασύρονταν προς τα μέσα και πάνω σε χώρο μέσα στη πτέρυγα ενώ το σκέλος που βρισκόταν στο πίσω μέρος της ατράκτου είχε δύο τροχούς και ήταν και αυτό πλήρως ανασυρόμενο.
Το οριζόντιο ουραίο πτέρωμα και το κάθετο σταθερό ήταν συμβατικής σχεδίασης και ήταν κεντρικά τοποθετημένα με το οριζόντιο να έχει θετική δίεδρη γωνία (Dihedral) 10 μοιρών.
Σε υπηρεσία
Το Attacker είχε σύντομη καριέρα στην αεροπορία του βασιλικού ναυτικού (Fleet Air Arm) ως μαχητικό πρώτης γραμμής. Μόλις τρεις μοίρες παρέλαβαν το τύπο. Συγκεκριμένα η 800, που ήταν και η πρώτη, παρέλαβε τα αεροσκάφη της τον Αύγουστο του 1951. Με την 803 να ακολουθεί τον Νοέμβρη του ίδιου έτους, ενώ η 890 συγκροτήθηκε τον Απρίλιο του 1952. Οι δύο πρώτες τοποθετήθηκαν στο αεροπλανοφόρο HMS Eagle ως μέρος του 13ου Carrier Air Group. Η 890 παρέμεινε ως εφεδρεία με σκοπό να παρέχει στις άλλες δύο μοίρες αεροσκάφη.
Το 1954 τα Attacker άρχισαν να αποσύρονται έχοντας συμπληρώσει μόλις τρία χρόνια από την ένταξη τους και χωρίς να έχουν δει δράση από το κατάστρωμα του HMS Eagle. Με την απόσυρση του Attacker από τις μονάδες που το χρησιμοποιούσαν για εκπαίδευση ή για δοκιμές αποφασίστηκε να εξοπλιστούν με Attacker τρεις μοίρες της Royal Navy Volunteer Reserve (RNVR). Η RNVR χρησιμοποίησε τα αεροσκάφη έως τη διάλυση της το Μάρτιο του 1957.
Άλλοι χρήστες
Το Πακιστάν ήταν η μοναδική χώρα που παρήγγειλε το Attacker. Συγκεκριμένα αγόρασε 36 μονάδες της έκδοσης FB.2 οπού τα χρησιμοποίησε ως ελαφριά βομβαρδιστικά μέχρι τις αρχές του 1956 οπότε παρέλαβε τα πρώτα F-86F Sabre.
Χρήστες
Πακιστάν Πακιστάν
Pakistan Air Force
Ηνωμένο Βασίλειο
Fleet Air Arm
Royal Naval Volunteer Reserve
Δείτε επίσης
Παρόμοια αεροσκάφη
Republic F-84 Thunderjet
North American FJ-1 Fury
Grumman F9F Panther
McDonell F2H Bansee
Hawker Sea Hawk
Dassault MD450 Ouragan
Κατάλογοι
Κατάλογος μαχητικών αεροσκαφών
Πηγές
Richard A Franks. "ATTACKER The Royal Navy's First Operational Jet Fighter". Dalrymple & Verdun Publishing, 2007. ISBN 1-905414-05-6
Victor F. Bingham. "Supermarine Fighter Aircraft". The Crowood Press, 2004. ISBN 1-86126-649-9
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Excavation of crashed Supermarine Attacker WA535 - Winwick - 5th February 1953
Αεροσκάφη Supermarine
Ονομασίες
κατασκευαστή
Type 179 Type 223 Type 224 Type 232 Type 236 Type 238 Type 239 Type 302 Type 308 Type 310 Type 313 Type 316 Type 317 Type 318 Type 319 Type 322 Type 324 Type 325 Type 334 Type 380 Type 381 Type 505 Type 508 Type 510 Type 517 Type 521 Type 525 Type 528 Type 529 Type 535 Type 541 Type 544 Type 545 Type 559 Type 571
S.1 S.2 S.3 S.4 S.5 S.6/S.6B
Βάσει ρόλου
Αγωνιστικά αεροσκάφη
S.4 S.5 S.6/S.6B Sea Lion I Sea Lion II Sea Lion III Sea Urchin
Μαχητικά αεροσκάφη
Attacker Baby Nighthawk Scimitar Seafang Seafire Sea King Spiteful Spitfire Swift Type 224 Type 545 Type 559
Βομβαρδιστικά
Type 322 Supermarine B.12/36
Αναγνωριστικά &
ναυτικής περιπολίας
Nanok Scapa Scarab Scylla Seal Seagull (1921) Seagull ASR-1 Seamew Sea Otter Sheldrake Solent Southampton Stranraer Walrus
Πολιτικά αεροσκάφη
Air Yacht Channel Commercial Amphibian Sea Eagle Sparrow Swan
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
