.
Το S-400 Triumf (ρωσικά: C-400 Триумф – Triumf, μετάφραση: Triumph, όνομα αναφοράς του ΝΑΤΟ: SA-21 Growler), παλαιότερα γνωστό ως S-300 PMU-3,[2] είναι ένα κινητό, επιφανειακό -σύστημα πυραύλων αέρα (SAM) που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1990 από τη ρωσική NPO Almaz ως αναβάθμιση της οικογένειας S-300.
Το S-400 τέθηκε σε λειτουργία στις 28 Απριλίου 2007. Το πρώτο τάγμα των νεότερων πυραυλικών συστημάτων εδάφους-αέρος ανέλαβε καθήκοντα μάχης στις 6 Αυγούστου.
Ανάπτυξη
Η ανάπτυξη του συστήματος S-400 ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και ανακοινώθηκε από τη Ρωσική Αεροπορία τον Ιανουάριο του 1993.[3] Στις 12 Φεβρουαρίου 1999 αναφέρθηκαν επιτυχείς δοκιμές στο Kapustin Yar στο Αστραχάν, και το S-400 είχε προγραμματιστεί για ανάπτυξη από τον ρωσικό στρατό το 2001.[4] Δρ Ο Alexander Lemanskiy του Almaz-Antey ήταν ο Αρχιμηχανικός στο έργο S-400.
Το 2003, έγινε φανερό ότι το σύστημα δεν ήταν έτοιμο για ανάπτυξη. Τον Αύγουστο, δύο υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι εξέφρασαν την ανησυχία τους ότι ο S-400 δοκιμαζόταν με «απαρχαιωμένους» αναχαιτιστές από το σύστημα S-300P και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν έτοιμο για ανάπτυξη.[4] Η ολοκλήρωση του έργου ανακοινώθηκε τον Φεβρουάριο του 2004. Τον Απρίλιο, ένας βαλλιστικός πύραυλος αναχαιτίστηκε με επιτυχία σε μια δοκιμή του αναβαθμισμένου πυραύλου 48N6DM.[5][6] Το 2007, το σύστημα εγκρίθηκε για σέρβις.[7] Η Ρωσία είχε δεχτεί για υπηρεσία τον πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς 40N6 για το σύστημα αεράμυνας S-400, δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων TASS μια πηγή από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία τον Οκτώβριο του 2018.[8]
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
