.
Η ναπάλμ είναι εμπρηστικό όπλο που αποτελείται από έναν παράγοντα αύξησης ιξώδους και πετρέλαιο ή παρόμοιο καύσιμο. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως εμπρηστικός μηχανισμός και αργότερα ως όπλο κατά προσωπικού, καθώς το εύφλεκτο υλικό που περιέχει κολλάει στο δέρμα και προκαλεί σοβαρά εγκαύματα όταν καίγεται. Οι ναπάλμ αναπτύχθηκαν το 1942 σε ένα μυστικό εργαστήριο στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, από μια ομάδα με επικεφαλής τον χημικό Λούις Φίσερ.[1] Χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στο ευρωπαϊκό θέατρο του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης εκτεταμένα στον ελληνικό εμφύλιο, στον πόλεμο της Κορέας και στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Ο όρος «ναπάλμ» προκύπτει από το συνδυασμό των ονομάτων δύο συστατικών του παράγοντα αύξησης ιξώδους, των συγκαταβυθισμένων αλάτων των αργιλίου του ναφθενικού και του παλμιτικού οξέως.[2] Η ναπάλμ Β είναι μια πιο σύγχρονη μορφή της ναπάλμ, αλλά με διαφορετική χημική σύνθεση, ωστόσο αναφέρεται επίσης ως ναπάλμ.[3]
Παραπομπές
Robert M. Neer (4 Απριλίου 2013). «Napalm: An American Biography». Nature 496.
«Oxford Dictionaries - napalm: definition of napalm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2014.
Καταχώρηση στο Globalsecurity.org
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
