.
Το Miles M.20 ήταν βρετανικό μονοκινητήριο μαχητικό αεροσκάφος το οποίο αναπτύχθηκε από την Miles Aircraft το 1940. Εξαρχής σχεδιάστηκε ως «μαχητικό έκτακτης ανάγκης» το οποίο θα ήταν εύκολο και γρήγορο να παραχθεί και θα μπορούσε να αποτελέσει εναλλακτική για τα Spitfire και Hurricane που συγκροτούσαν τον κορμό της δύναμης δίωξης της RAF στην περίπτωση που η παραγωγή τους διαταρασσόταν από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς. Έπειτα από την Μάχη της Αγγλίας η Luftwaffe εστίασε τις επιθέσεις της ενάντια σε πόλεις ενώ παράλληλα οργανώθηκε η διασπορά της παραγωγής των βρετανικών αεροσκαφών. Κατά συνέπεια ο βομβαρδισμός των αρχικών εγκαταστάσεων παραγωγής των Spitfire και Hurricane δεν προκάλεσε ιδιαίτερα προβλήματα. Οι ενέργειες αυτές κατέστησαν την περαιτέρω εξέλιξη του M.20 περιττή και το όλο πρόγραμμα εγκαταλείφθηκε.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη
Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον Σεπτέμβριο του 1939, η Miles Aircraft ξεκίνησε την ανάπτυξη μονοκινητήριου μαχητικού που θα μπορούσε να υποκαταστήσει τα Spitfire και Hurricane. Ο υπουργός Αεροπορίας σερ Kingsley Wood επιθεώρησε ένα ξύλινο πρόπλασμα του M.20, χωρίς όμως να ακολουθήσει κάποια παραγγελία.[1] Τον Ιούλιο του 1940, ενώ η Μάχη της Αγγλίας μαινόταν, η RAF βρέθηκε αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο να υπάρξουν ελλείψεις σε μαχητικά. Προκειμένου να αποφευχθεί αυτό, το Υπουργείο Αεροπορίας έδωσε οδηγία στην Miles Aircraft να αναπτύξει ένα εύκολο και γρήγορο στην παραγωγή μαχητικό βάσει των απαιτήσεων που ορίζονταν στην προδιαγραφή F.19/40. Εννέα εβδομάδες και δύο ημέρες αργότερα το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση.[2][1]
Το M.20 ήταν κατασκευασμένο αποκλειστικά από ξύλο και ενσωμάτωνε τμήματα από το εκπαιδευτικό Miles Master, δεν διέθετε υδραυλικά συστήματα και είχε σταθερό σύστημα προσγείωσης. Ο οπλισμός αποτελούταν από οκτώ πολυβόλα Browning ενώ μεταφέροταν 700 λίτρα καυσίμου που του προσέδιδαν ακτίνα δράσης διπλάσια από των Hurricane και Spitfire.[3]
Το M.20 προωθούνταν από τον κινητήρα Rolls-Royce Merlin XX που χρησιμοποιούνταν ήδη από τα βομβαρδιστικά Avro Lancaster και Bristol Beaufighter. Η συγκεκριμένη επιλογή είχε ως αποτέλεσμα οι επιδόσεις του M.20 να είναι υποδεέστερες των δύο μαχητικών που προοριζόταν να αντικαταστήσει.
Αξιολόγηση του αεροσκάφους
Το πρώτο πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 15 Σεπτεμβρίου 1940.[4] Δεδομένης της ανάσχεσης της γερμανικής αεροπορικής απειλής δεν εντάχθηκε σε παραγωγή και αργότερα το πρωτότυπο διαλύθηκε. Κατασκευάστηκε και δεύτερο πρωτότυπο, αυτή τη φορά για την προδιαγραφή N.1/41 της Αεροπορίας του Στόλου (Fleet Air Arm) που αφορούσε στην ανάπτυξη μαχητικού ικανού να απονηωθεί με καταπέλτη. Σκόπος ήταν η χρήση από εμπορικά πλοία που δεν διέθεταν καταστρώματα ικανά να επιτρέπουν την απονήωση και την προσνήωση αεροσκάφους. Επρόκειτο για μαχητικά «μιας χρήσης» τα οποία θα εγκαταλείπονταν έπειτα από την ολοκλήρωση της μοναδικής τους αποστολής. Το δεύτερο πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 8 Απριλίου 1941[5] όμως ούτε αυτή η εκδοχή του M.20 εντάχθηκε σε υπηρεσία διότι η σχετική ανάγκη καλύφθηκε από τροποποιημένα μεταχειρισμένα Hurricane. Κατά συνέπεια και αυτό το πρωτότυπο διαλύθηκε.
Ο δοκιμαστής πιλότος Έρικ Μπράουν (Eric Brown) πέταξε με το M.20 τον Ιανουάριο του 1942. Ανέφερε πως «παρόλο που οι επιδόσεις του ήταν απρόσμενα καλές, υστερούσε σε σύγκριση με το Martlet, Hurricane ή το Spitfire στην ευελιξία».[6] Επίσης υστερούσε σε σχέση με το Martlet σε ό,τι αφορά τις δυνατότητες αποπροσνήωσης.
Δείτε επίσης
Διάγραμμα τριών όψεων του Miles M.20
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του M.20
Miles Master
Παρόμοια αεροσκάφη
Bell XP-77
Caudron C.714
Douglas XP-48
Martin-Baker M.B.2
Tucker XP-57
Κατάλογοι
Κατάλογος μαχητικών αεροσκαφών
Παραπομπές
Brown Aeroplane Monthly April 1976, pp. 207–208.
Bridgeman 1946, p. 133.
Mondey, David (1982). Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II. Chancellor Press. σελ. 170. ISBN 1-85152-668-4.
Jarrett 1992, p.55.
Jarrett 1992, p. 57.
Wings on my Sleeve, Eric Brown, Pg43
Βιβλιογραφία
Bridgeman, Leonard. "The Miles M.20." Jane's Fighting Aircraft of World War II. London: Studio, 1946. (ISBN 1-85170-493-0).
Brown, Don. "Last-ditch defender". Aeroplane Monthly, Vol. 4, No. 4, April 1976, pp. 207–211.
Green, William. Warplanes of the Second World War, Fighters, Vol. 2. London: Macdonald, 1961.
Jarrett, Philip. "Nothing Ventured..." Part 21. Aeroplane Monthly, Volume 20 No. 1, Issue 225, January 1992, pp. 54–60. London: IPC. ISSN 0143-7240.
Mason, Francis K. The British Fighter since 1912. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1992. (ISBN 1-55750-082-7).
Mondey, David. The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II. London: Chancellor Press, 2002. (ISBN 1-85152-668-4).
Swanborough, Gordon. British Aircraft at War, 1939–1945. East Sussex, UK: HPC Publishing, 1997. (ISBN 0-9531421-0-8).
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
