.
Μια κραυγή μάχης ή κραυγή πολέμου είναι μια κραυγή ή άσμα που ακούγεται στη μάχη, συνήθως από μέλη της ίδιας μαχητικής ομάδας. Οι κραυγές μάχης δεν είναι απαραίτητα διατυπωμένες (π.χ. "Eulaliaaaa!", "Alala"..), αν και συχνά στοχεύουν στην επίκληση πατριωτικών ή θρησκευτικών συναισθημάτων. Ο σκοπός τους είναι ένας συνδυασμός πρόκλησης επιθετικότητας και ευαισθησίας από τη δική του πλευρά και πρόκλησης εκφοβισμού από την εχθρική πλευρά. Οι κραυγές μάχης είναι μια καθολική μορφή συμπεριφοράς επίδειξης (δηλαδή, επίδειξη απειλής) που στοχεύει στο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, ιδανικά υπερεκτιμώντας τις δικές του επιθετικές δυνατότητες σε σημείο όπου ο εχθρός προτιμά να αποφύγει εντελώς την σύγκρουση και επιλέγει να φύγει. Προκειμένου να υπερεκτιμηθεί η δυνατότητα κάποιου για επιθετικότητα, οι κραυγές μάχης πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο δυνατές και ιστορικά συχνά έχουν ενισχυθεί από ακουστικές συσκευές όπως κόρνες, τύμπανα, κόγχες, καρνύγες, γκάιντες, σάλπιγγες κ.λπ. (βλ. επίσης πολεμική μουσική) .
Οι κραυγές μάχης συνδέονται στενά με άλλα συμπεριφορικά μοτίβα ανθρώπινης επιθετικότητας, όπως οι πολεμικοί χοροί και οι χλευασμοί, που εκτελούνται κατά τη φάση «προθέρμανσης» που προηγείται της κλιμάκωσης της σωματικής βίας. Από τον Μεσαίωνα, πολλές κραυγές εμφανίζονταν σε ειλητάρια ομιλίας σε πρότυπα ή εθνόσημο ως συνθήματα (βλ. σύνθημα (εραλδική)) και υιοθετήθηκαν ως μότο, ένα παράδειγμα ήταν το σύνθημα "Dieu et mon droit" ("Ο Θεός και το δίκιο μου" ) των Άγγλων βασιλιάδων. Λέγεται ότι αυτή ήταν η κραυγή συγκέντρωσης του Edward III κατά τη διάρκεια της Μάχης του Crecy. Η λέξη "slogan" προέρχεται αρχικά από το sluagh-gairm ή sluagh-ghairm (sluagh = "άνθρωποι", "στρατός" και gairm = "κάλεσμα", "διακήρυξη"), τη σκωτσέζικη γαελική λέξη για "συγκέντρωση-κλάμα" και στο εποχές πολέμου για «μάχη κραυγή». Η γαελική λέξη δανείστηκε στα αγγλικά ως slughorn, sluggorne, "slogum" και σλόγκαν.
Ιστορία
Η πολεμική κραυγή είναι μια πτυχή της επικής μάχης στον Όμηρο: στην Ιλιάδα, ο Διομήδης αποκαλείται συμβατικά «Διομήδης της δυνατής πολεμικής κραυγής». Οι Έλληνες και οι Ακκάδιοι έβγαλαν την ονοματοποιητική κραυγή «αλάλα» στη μάχη.[1]
Τα στρατεύματα της αρχαίας Αθήνας, κατά τη διάρκεια των Μηδικών Πολέμων και του Πελοποννησιακού Πολέμου διακρίθηκαν για το ότι πήγαιναν στη μάχη φωνάζοντας «Αλαλά!» ή «Αλαλέ!», που υποτίθεται ότι μιμείται την κραυγή της κουκουβάγιας, του πουλιού της προστάτιδας θεάς τους Αθηνάς.[2]
Οι Δυτικοί Ούννοι επιτέθηκαν με τρομακτικές κραυγές μάχης.[3]
Μία από τις κοινές πολεμικές κραυγές των Ινδουιστών ήταν το «Har Har Mahadev» που σημαίνει, «Χαίρε στον Μαχάντεφ!»[4]
Μια συνηθισμένη πολεμική κραυγή που χρησιμοποιήθηκε στο αρχαίο Tamilakam ήταν «Vetrivel, Veeravel», που σημαίνει «νικηφόρος Vel, θαρραλέος Vel». Το Vel είναι το ιερό δόρυ του Murugan, της ινδουιστικής πολεμικής θεότητας. Επί του παρόντος, η κραυγή μάχης "Vetrivel, Veeravel" χρησιμοποιείται στο 191 Σύνταγμα Πεδίου του Ινδικού Στρατού με έδρα το Madukkarai, Coimbatore.[5][6]
Κατά τη διάρκεια των πολέμων ανεξαρτησίας της Σκωτίας, οι Σκωτσέζοι στρατιώτες χρησιμοποίησαν το Alba gu bràth ως κραυγή μάχης, μια φράση που σημαίνει «Σκωτία για πάντα» (κυριολεκτικά, «Σκωτία μέχρι την κρίση»). Αυτό απεικονίστηκε στην ταινία «Braveheart» κατά την οποία ο Mel Ο Γκίμπσον, που υποδύεται τον Γουίλιαμ Γουάλας, φωνάζει τη φράση για να συγκεντρώσει τους στρατιώτες του λίγο πριν ξεκινήσει μια μάχη.
Κάθε τουρκική φυλή και φυλετική ένωση είχε τη διακριτή της tamga (σφραγίδα), το τοτεμικό πουλί ongon και το ξεχωριστό ουράνιο (μάχη κραυγή) (εξ ου και η σλαβική ούρα «κραυγή μάχης»).[7][8] Ενώ τα tamgas και τα ongons μπορούσαν να διακριθούν σε μεμονωμένα άτομα, η απόχρωση των αλόγων και οι κραυγές μάχης ουρανίου ανήκαν σε κάθε φυλή, μεταβιβάστηκαν από γενιά σε γενιά και μερικές σύγχρονες κραυγές μάχης καταγράφηκαν στην αρχαιότητα. Μετά τη διάσπαση της φυλής, η μοναδική τους διάκριση πέρασε σε μια νέα πολιτική οντότητα, προικίζοντας διαφορετικά σύγχρονα κράτη με τις ίδιες κραυγές μάχης ουρανίου των διχασμένων φυλών, για παράδειγμα η κραυγή μάχης Kipchak μεταξύ Καζάκων, Κιργιζών, Τουρκμενών και Ουζμπέκων. Η μάχη ουρανίου κάποιων μεγαλύτερων φυλών κραυγάζει:
Kipchak – «ay-bas» («σεληνιακό κεφάλι»).[9]
Kangly (Kangars) – «bai-terek» («ιερό δέντρο»).[10]
Oguzes – "teke" ("βουνό")[11]
Desperta ferro! («Ξύπνα σίδερο!» στα Καταλανικά) ήταν η πιο χαρακτηριστική κραυγή των πολεμιστών Αλμογκαβάρ, κατά τη διάρκεια της Reconquista.
Deus vult! («Θεός το θέλει!» στα λατινικά) ήταν η κραυγή μάχης των Σταυροφόρων.
Montjoie Saint Denis!: κραυγή μάχης των Βασιλέων της Γαλλίας από τον 12ο αιώνα.
Santiago y cierra, Ισπανία! ήταν μια κραυγή των ισπανικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια της Reconquista και της Ισπανικής Αυτοκρατορίας.
Στις 14 Αυγούστου 1431, ολόκληρος ο στρατός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (της 4ης σταυροφορίας κατά των Χουσιτών) ηττήθηκε από τους Χουσίτες στη μάχη του Domažlice. Οι επιτιθέμενες αυτοκρατορικές μονάδες άρχισαν να υποχωρούν αφού άκουσαν το χορωδιακό Ktož jsú boží bojovníci («Εσείς που είστε πολεμιστές του Θεού») και εξολοθρεύτηκαν λίγο μετά.
Το Allāhu akbar (الله أكبر, «ο Θεός είναι [ο] μεγαλύτερος») και ο Allāhu llah (الله الله, Θεέ! Θεέ!») χρησιμοποιήθηκαν από τους μουσουλμανικούς στρατούς σε όλη την ιστορία. Το Al-naṣr aw al-shahāda (النصر أو الشهادة, "Νίκη ή μαρτύριο") ήταν επίσης μια κοινή κραυγή μάχης. το At-Tawbah 9:52 λέει ότι ο Θεός έχει υποσχεθεί στον δίκαιο μουσουλμάνο πολεμιστή ένα από αυτά τα δύο ένδοξα ιδανικά.[αρχική έρευνα;]
Óðinn á yðr alla (Ο Odin σας κατέχει όλους) – Μια αναφορά στην αυτοθυσία του Odin στο Yggdrasil. Αποδίδεται στον Ερρίκο τον Νικηφόρο.
Προμοντέρνο
Όταν έσβησαν τις εξεγέρσεις των αγροτών στη Γερμανία και τη Σκανδιναβία γύρω στο 1500, όπως στη Μάχη του Hemmingstedt, οι Ολλανδοί μισθοφόροι της Μαύρης Φρουράς φώναξαν Wahr di buer, die garde kumt ("Προσοχή, αγρότες, έρχονται οι φρουροί"). Όταν οι αγρότες αντεπιτέθηκαν, απάντησαν με Wahr di, Garr, de Buer de kumt («Προσοχή, φρουρά, από τον αγρότη, [που έρχεται]»).
Οι Ισπανοί φώναξαν το Santiago ("Άγιος Ιάκωβος") τόσο όταν ανακατέκτησαν την Ισπανία από τους Μαυριτανούς όσο και κατά την κατάκτηση στην πρώιμη αποικιακή Αμερική.
Οι Πολωνοί «Φτερωτοί Ουσάροι» συνήθιζαν να φωνάζουν Jezus Maria («Ιησούς, Μαρία») ή Matka Boska («Μητέρα του Θεού») κατά τη διάρκεια των κατηγοριών τους.
Ο βασιλιάς Ερρίκος Δ' της Γαλλίας (1553–1610), ένας λάτρης της ηδονής και κυνικός στρατιωτικός ηγέτης, φημισμένος για το ότι φορούσε ένα εντυπωσιακό λευκό λοφίο στο κράνος του και για την πολεμική του κραυγή: Ralliez-vous à mon panache blanc! («Ακολούθησε το λευκό μου λοφίο!»).
Βιρμανοί στρατιώτες της δυναστείας Konbaung υπό τον Alaungpaya καταγράφηκαν να φωνάζουν Shwebo-Thar (Γιοί του Shwebo) κατά τη διάρκεια του πολέμου Konbaung-Hanthawady.
Τα περισσότερα από τα Jaikara έγιναν δημοφιλή από τον Guru Gobind Singh. Οι Σιχ έχουν μια σειρά από κραυγές μάχης ή τζαϊκάρα τα πιο δημοφιλή είναι τα εξής:
Bolna ji (κατάληξη) – Waheguru (θαυμάσιος διαφωτιστής)
Deg Teg Fateh (το καζάνι και το σπαθί είναι ακαταμάχητα) – Panth ki jit (όλη η κοινωνία των Σιχ είναι νικηφόρα)
Bole So Nihal...Sat Sri Akaal ("Φωνάξτε δυνατά σε έκσταση... Αληθινός είναι ο Μεγάλος Διαχρονικός"),
Nanak naam charhdi kalaa (Nanaak να υψωθεί το όνομά σου) – Tere bhaanae sarbatt daa bhalaa (και όλοι οι άνθρωποι ευημερούν με τη χάρη Σου)
Waheguru ji ka Khalsa (η αδελφότητα των αγνών ανήκει στον θαυμαστό διαφωτιστή) – Waheguru ji ki Fateh (η νίκη ανήκει στον θαυμαστό διαφωτιστή)
Raj Karega Khalsa – (Οι Khalsa κυβερνάνε) Aaki Koye Na Hoye (Και κανένας άλλος)
Gaj ke jaikara gajaave fateh paave nihaal ho jaavae, Sat Sri Akaal gurbaar akaal hee akaal|| (απόσπασμα από το βιβλίο προσευχής gutka του Ardas του Βούδα Νταλ που υμνεί την ευλογία της εκφώνησης της τζαϊκάρα που διακηρύσσει την υπέρτατη αλήθεια).
Η πολεμική κραυγή των στρατιωτών των Παστούν εναντίον των Mughals ήταν Hu, Hu.[12]
Η κραυγή μάχης των στρατιωτών Gurkha (Gorkha) ήταν, και εξακολουθεί να είναι, "Jai Mahakali, Ayo Gorkhali!" ("Νίκη στη Θεά Μαχακάλι, οι Γκουρκά έρχονται!")[13][14]
Η «κραυγή επαναστατών» ήταν μια κραυγή μάχης που χρησιμοποιούσαν οι Συνομοσπονδιακοί στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου.
Τα Φινλανδικά στρατεύματα ελαφρού ιππικού στον σουηδικό στρατό τον 17ο και 18ο αιώνα χρησιμοποιούσαν την κραυγή μάχης "Hakkaa päälle!" («Κόψτε τους!» στα φινλανδικά), δανείζοντάς τους το όνομα Hackapell.
Ιρλανδικά Συντάγματα διαφόρων Στρατών χρησιμοποιούσαν και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν γαελικές πολεμικές κραυγές, "Faugh a Ballagh" ("Clear the way!") ή "Erin go Bragh" ("Ireland Forever")
Ο σουηδικός στρατός τον 18ο και 19ο αιώνα θα λάβει την εντολή να επιτεθεί με "För Fäderneslandet, gå på, Hurra!" («Για την Πατρίδα, μετά, Χούρα!»)[15]
Ο Αργεντινός στρατηγός Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν είναι γνωστός στη Νότια Αμερική για την πολεμική κραυγή του: "Seamos libres, que lo demás no importa nada!" («Ας είμαστε ελεύθεροι, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία!»).
Στην επανάσταση του Τέξας, μετά τη Μάχη του Γκολιάντ και τη Μάχη του Άλαμο, οι Τεξανοί στρατιώτες χρησιμοποιούσαν την κραυγή μάχης "Θυμηθείτε τον Γολιάντ! Θυμηθείτε τον Άλαμο!"
Στη μάχη του Dybbøl το 1864, τόσο οι δανικές όσο και οι γερμανικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν το "Hurrah" ως πολεμική κραυγή.
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στο Ιταλικό Μέτωπο του 1915. Πριν από τη μάχη, οι Ιταλοί στρατιώτες φώναζαν "Savoia" ή "Avanti Savoia", που είναι "Έλα Σαβοΐα!" ή "Μετά Σαβοΐα!" στα ιταλικά (σύγκρινε «Για τον βασιλιά!» μεταξύ Βρετανών στρατιωτών της ίδιας εποχής).
Μοντέρνο
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το Tennōheika Banzai (天皇陛下万歳, ας ζήσει ο αυτοκράτορας για δέκα χιλιάδες χρόνια) χρησίμευσε ως μια κραυγή μάχης για τους Ιάπωνες στρατιώτες, ιδιαίτερα σε μια "κατηγορία banzai".[16] Η πιο δημοφιλής κραυγή μάχης είναι το "Ei ei oh" (エイエイオー), το οποίο χρησιμοποιείται συνήθως στην αρχή της μάχης.[17][18]
"Avanti Savoy!" (Αγγλικά: Go Savoy!) ήταν η πατριωτική κραυγή μάχης του Ιταλικού Βασιλικού Στρατού κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και, σε μικρότερο βαθμό, του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πεζοί θα ούρλιαζαν αυτό το σύνθημα όταν εξαπέλυαν μια επιθετική επίθεση, συγκεκριμένα κατά των Αυστροουγγρικών.
Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου (στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο), οι Έλληνες φώναζαν "Αέρα!" (άνεμος) .
Κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας, ο Λαϊκός Στρατός της Κορέας χρησιμοποίησε τη φράση "김일성 수령님 만세" (μεταγραφή gim-ilseong sulyeongnim manse, μεταφρασμένη ως "Ζήτω ο μεγάλος ηγέτης Kim Il-sung").
Το "Hooah" είναι η πολεμική κραυγή του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών και της Διαστημικής Δύναμης των Ηνωμένων Πολιτειών. Το "Oorah" είναι η πολεμική κραυγή που χρησιμοποιείται από το Σώμα Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών. Το "Hooyah" είναι η πολεμική κραυγή του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ακτοφυλακής των Ηνωμένων Πολιτειών. Η σλαβική εκδοχή, "Ura!" έχει χρησιμοποιηθεί από τον Αυτοκρατορικό Ρωσικό Στρατό, τον Κόκκινο Στρατό και τις Ρωσικές χερσαίες δυνάμεις, μαζί με πολλές ακόμη ένοπλες δυνάμεις της Ανατολικής Ευρώπης. Χρησιμοποιήθηκε επίσης από Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους ως Juriš/Јуриш.
«Μερδέκα ατάου μάτι!» (Αγγλικά: Ελευθερία ή θάνατος!) Χρησιμοποιήθηκε από τον ινδονησιακό εθνικό στρατό και τους μαχητές της ελευθερίας (Ινδονησιακά: Pedjoeang/pejuang) κατά τη διάρκεια της Εθνικής Επανάστασης της Ινδονησίας.
Στο Αφγανιστάν, τα νορβηγικά στρατεύματα του Τάγματος Telemark χρησιμοποιούσαν μερικές φορές την κραυγή μάχης "Til Valhall!" (Στη Βαλχάλα!) ακολουθούμενη από την Οόρα.[19]
Μουσουλμάνοι Μουτζαχεντίν και στρατιώτες στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική φωνάζουν «Αλλάχου Ακμπάρ» (ο Θεός είναι ο μεγαλύτερος).
Κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Πολέμου του Μπαγκλαντές, οι Mukti Bahini φώναζαν "Joy Bangla" ("Νίκη στη Βεγγάλη" / "Ζήτω η Βεγγάλη") κατά τη διάρκεια των μαχών τους εναντίον του πακιστανικού στρατού.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ινδοκίνας στο Βιετνάμ, οι στρατιώτες του Βιετ Μινχ χρησιμοποιούσαν συνήθως το "Xung phong" (Αγγλικά: Charge) κάθε φορά που επιτίθεντο στον εχθρό. Η ίδια κραυγή μάχης θα χρησιμοποιηθεί αργότερα από τις δυνάμεις PAVN και NLF κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ.
Κάθε μεμονωμένο σύνταγμα του Ινδικού Στρατού έχει μια μοναδική πολεμική κραυγή. Αυτά τα άσματα είναι ηχηρά με τις πεποιθήσεις μεμονωμένων φυλών από τις οποίες ανήκουν τα στρατεύματα.
Οι κροατικές ένοπλες δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Κροατικού Πολέμου για την Ανεξαρτησία θα χρησιμοποιούσαν το "Za dom spremni". Θα ξεκινούσε κανείς λέγοντας "Ζα ντομ!" και τα υπόλοιπα θα ακολουθούσαν με τη «Σπρέμνη!». Μεταφράζεται χαλαρά σε "Για το σπίτι - έτοιμο!" ή «Για την πατρίδα – έτοιμο!».
Ο Leeroy [sic] Jenkins είναι ένα μιμίδιο στο Διαδίκτυο, το οποίο έχει συχνά εξυπηρετήσει τον σκοπό μιας ειρωνικής ή μοιρολατρικής παρωδίας μιας κραυγής μάχης, που προέρχεται από ένα διάσημο βίντεο μιας φυλής του World of Warcraft που δημιουργεί ένα περίπλοκο σχέδιο μάχης, προτού εξαφανιστεί από πάρτι ως αποτέλεσμα του Leeroy Jenkins, ο οποίος ήταν AFK εκείνη την εποχή, να βάλει πρώτος το κεφάλι. Αυτό προκάλεσε τη φράση στα παιχνίδια shooter πρώτου προσώπου, όπου οι παίκτες θα φωνάζουν "LEEROOOOOOOOOOOOOOOY JEEEEEENKIIIIIIIIIINS!" καθώς επιτίθενται στον εχθρό. Η φράση έχει αποκτήσει φήμη, κάνοντας εμφανίσεις σε διάφορα μέσα που δεν ανήκουν στο World of Warcraft.
Κατά τη διάρκεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία το 2022, το "Slava Ukraini" (Слава Україні! Αγγλικά: Glory to Ukraine!), συχνά συνοδευόμενο από μια απάντηση του "Heroiam Slava" (Героям слава! Αγγλικά: Glory to the heroes!), έγινε διεθνώς -γνωστή κραυγή μάχης όχι μόνο μεταξύ των εγχώριων δυνάμεων, αλλά και μεταξύ των δυτικών, κυρίως συμμάχων του ΝΑΤΟ.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
