.
Το Grumman F8F Bearcat ήταν ένα μονοθέσιο, μονοκινητήριο μαχητικό που επιχειρούσε από τα αεροπλανοφόρα του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού. Η ανάπτυξή του ξεκίνησε στα μέσα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου όμως το αεροσκάφος ήταν έτοιμο για επιχειρήσεις όταν τελείωσε. Χρησιμοποιήθηκε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια από το Ναυτικό, τους Πεζοναύτες καθώς και από τις αεροπορίες άλλων χωρών. Ήταν το τελευταίο ελικοφόρο μαχητικό που ανέπτυξε η Grumman.
Σχεδίαση και ανάπτυξη
Ένα εκ των πρωτοτύπων XF8F-1 στην NACA (1945)
Οι απαρχές της ανάπτυξης του Bearcat ανάγονται σε μια συνάντηση ανάμεσα σε βετεράνους πιλότους της αεροναυμαχίας του Μίντγουεϊ και τον αντιπρόεδρο της Grumman Jake Swirbul που έλαβε χώρα στο Περλ Χάρμπορ στις 2 Ιουνίου 1942. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο πιλότος Jimmie Thach τόνισε τη σημασία που είχε ο καλός ρυθμός ανόδου στις αερομαχίες.[1] Μετά από εντατική και σε βάθος ανάλυση των αερομαχιών στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού για ενάμιση χρόνο η Grumman ξεκίνησε τη σχεδίαση του F8F, με το πρωτότυπο να πραγματοποιεί την παρθενική του πτήση στις 31 Αυγούστου 1944.[2][3] Τα Bearcat ανέλαβαν στη θέση των παλαιότερων Grumman F6F Hellcat τον ρόλο της αναχαίτισης των υπερευέλικτων μαχητικών νέας γενιάς των Ιαπώνων, όπως το A6M5 Zero[4] και προς το τέλος της σύρραξης των επιθέσεων καμικάζι.[5]
Η ανάπτυξη του πρωτοτύπου (G-58 Bearcat) ξεκίνησε στις αρχές του 1943 με βασικό στόχο να μπορεί να επιχειρεί από το κατάστρωμα των μικρότερων αεροπλανοφόρων, κυρίως σαν αναχαιτιστικό. Όπως και το προγενέστερο F6F, το νέο μαχητικό είχε τον κινητήρα Pratt & Whitney R-2800 αλλά ήταν 20% ελαφρύτερο, είχε κατά 30% ανώτερο ρυθμό ανόδου και ήταν κατά 80 km/h ταχύτερο. Το τίμημα για τη σημαντική βελτίωση των επιδόσεων ήταν η μείωση της ακτίνας δράσης.[6]
Το αεροσκάφος είχε έλικα μεγάλης διαμέτρου και κατά συνέπεια τα σκέλη των τροχών του συστήματος προσγείωσης ήταν μεγάλου μήκους. Οι τροχοί αναδιπλώνονταν προς τα μέσα και είχαν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, γεγονός που διευκόλυνε σε μεγάλο βαθμό την αποπροσνήωση από τα αεροπλανοφόρα, διαδικασία εγγενώς επικίνδυνη και απαιτητική.[7] Επίσης ήταν το πρώτο ολομεταλλικό μαχητικό του ναυτικού που είχε πιλοτήριο που παρείχε ορατότητα 360° στον πιλότο. Έγιναν σημαντικές προσπάθειες να διατηρηθεί το βάρος σε χαμηλά επίπεδα, κάτι που ήταν δύσκολο διότι η δομή του αεροσκάφους έπρεπε να ενισχυθεί για να αντέχει στις αποπροσνηώσεις. Παρέχονταν θωράκιση για προστασία του πιλότου, του κινητήρα και του ψυγείου του λαδιού.[7]
Προκειμένου να μειωθεί το βάρος περιορίστηκε η ποσότητα καυσίμου που μπορούσε να μεταφέρει[7] και ο οπλισμός αποτελούνταν στην αρχική έκδοση μόνο από τέσσερα πολυβόλα Browning M2/AN, δύο σε κάθε πτέρυγα. Οι σχεδιαστές πρότειναν την υιοθέτηση αποσπόμενων ακροπτέρυγων για να μειωθεί ακόμα περισσότερο το βάρος. Αν το αεροσκάφος ξεπερνούσε τα 7,5 g τα ακροπτέρυγα θα αποσπόνταν όμως το μαχητικό θα παρέμενε απολύτως ικανό να πετά και να προσνηωθεί σε κάποιο αεροπλανοφόρο. Αν και η ιδέα λειτούργησε με πολύ καλά αποτελέσματα σε ελεγχόμενες συνθήκες, στην πράξη τα αεροσκάφη καταπονούνταν κατά την προσνήωση και πολλές φορές αποσπόνταν μόνο το ένα ακροπτέργο, με αποτέλεσμα το αεροσκάφος να κινδυνεύει να συντριβεί.[8] Παρά τις προσπάθειες το σύστημα δεν κατέστη λειτουργικό και τελικά τα ακροπτέρυγα ενισχύθηκαν και το αεροσκάφος περιορπίστηκε στα 7,5 g.[9]
Ένα F8F-1 παραγωγής έθεσε το 1946 το ρεκόρ ταχύτερης ανόδου φθάνοντας σε ύψος 3,048 m σε 94 δευτερόλεπτα. Το ρεκόρ αυτό παρέμεινε για δέκα ολόκληρα χρόνια και ξεπεράστηκε τελικά από αεριωθούμενο μαχητικό.
Επιχειρησιακή ιστορία
Η κατασκευή των πρωτοτύπων ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1943 και το πρώτο εξ αυτών πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 21 Αυγούστου 1944, μόλις εννέα μήνες αργότερα.[N 1] Τα πρώτα αεροσκάφη παραγωγής ήταν έτοιμα τον Φεβρουάριο του 1945 και η πρώτη squadron που ενε΄ταξε τον τύπο ήταν επιχειρησιακή στις 21 Μαΐου 1945. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε πρωτού να χρησιμοποιηθούν τα Bearcat σε επιχειρήσεις.
Μεταπολεμικά το F8F παρέμεινε σε υπηρεσία σε μεγάλους αριθμούς με το Ναυτικό και τους Πεζοναύτες. Επρόκειτο για ένα πολύ ικανό αεροσκάφος που μπορούσε να ξεπεράσει σε πολλές παραμέτρους αρκετά από τα αεριωθούμενα πρώτης γενιάς.[N 2] Απόδειξη των ικανοτήτων του Bearcat είναι και η επιλογή του από το σμήνος επιδείξεων του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, τους Blue Angels, to 1946. Το χρησιμοποίησαν μέχρι και την προσωρινή διάλυση τους το 1950, εξ' αιτίας του πολέμου της Κορέας. Αργότερα τα F8F αντικαταστάθηκαν από πιο σύγχρονους τύπους αεριωθουμένων.
Σχεδόν 200 F8F χρησιμοποιήθηκαν από τη γαλλική αεροπορία στον πόλεμο της Ινδοκίνας. Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν σε επιχειρήσεις. Όταν ο πόλεμος έληξε, 28 αεροσκάφη που επιβίωσαν εντάχθηκαν στη δύναμη της αεροπορίας του νεοσύστατου κράτους του Βιετνάμ.[13] Η Ταϊλάνδη παρέλαβε επίσης F8F την ίδια χρονική περίοδο.[14][15][16]
Εκδόσεις
G-58A/B
Κατασκευάστηκαν δύο αεροσκάφη για πολιτική χρήση. Ιδιοκτήτης του ενός ήταν ο Alford Williams ενώ το δεύτερο το διατήρησε η Grumman σαν αεροσκάφος επιδείξεων.
XF8F-1
Πρωτότυπο, κατασκευάστηκαν δύο.
F8F-1 Bearcat
Πρώτη έκδοση παραγωγής, με αναδιπλούμενες πτέρυγες, ανασυρόμενο οπίσθιο τροχό και αυτοσφραγιζόμενες δεξαμενές καυσίμου που προωθούνταν από τον αστεροειδή κινητήρα Pratt & Whitney R-2800-34W Double Wasp των 2,100 hp. Ο οπλισμός αποτελούνταν από τέσσερα πολυβόλα των 12.7 mm.
F8F-1B Bearcat
Έκδοση ολπιμσένη με τέσσερα πυροβόλα AN/M3 των 20 mm.
F8F-1B Bearcat
F8F-1D
F8F-1 μετασκευασμένα για τον έλεγχο ιπτάμενων στόχων.
F8F-1(D)B Bearcat
Ανεπίσημη ονομασία των Bearcat που εξήχθησαν στη Γαλλία και την Ταϊλάνδη.
F8F-1E Bearcat
F8F-1 μετασκευασμένα σε νυχτερινά μαχητικά, εξοπλισμένα με το ραντάρ APS-4.
XF8F-1N
Πρωτότυπο του νυχτερινού μαχητικού F-8F-1N.
F8F-1N Bearcat
Νυχτερινό μαχητικό εξοπλισμένο με το ραντάρ APS-19.
F8F-1P Bearcat
F8F-1 που μετασκευάστηκαν σε φωτοαναγνωριστικά.
F3M-1 Bearcat
Έτσι θα ονομάζονταν τα F8F που θα παράγονταν από την General Motors.
F4W-1 Bearcat
Έτσι θα ονομάζονταν τα F8F που θα παράγονταν από την Canadian Car and Foundry.[17]
XF8F-2
Πρωτότυπο του F8F-2.
F8F-2 Bearcat
Βελτιωμένη έκδοση, με επανασχεδιασμένο κάλυμα κινητήρα, υψηλότερο ουραίο και οπλισμό αποτελούμενο από τέσσερα πυροβόλα των 20 mm. Προωθούνταν από τον Pratt & Whitney R-2800-30W.
F8F-2D
F8F-2 που μετασκευάστηκαν για τον έλεγχο ιπτάμενων στόχων.
F8F-2N Bearcat
Νυχτερινό μαχητικό εξοπλισμένο με το ραντάρ APS-19.
F8F-2P Bearcat
F8F-2 που μετασκευάστηκαν σε φωτοαναγνωριστικά και ήταν οπλισμένα με δύο πυροβόλα των 20 mm.
Σωζόμενα αεροσκάφη
Grumman F8F-2P Bearcat G-RUMM N700HL, Flying Legends, Duxford, Ηνωμένο Βασίλειο
Πλήρως αποκατεστημένο Bearcat στα χρώματα των Blue Angels (2011)
Ταιλάνδη
Σε πτητική κατάσταση
F8F-1
122120 - Tango Squadron, Foundation for the Preservation and Development of Thai Aircraft.[18]
Εκθεσιακά αεροσκάφη
F8F-1
94956 - Royal Thai Air Force Museum, Μπανγκόκ.[19]
Ηνωμένο Βασίλειο
Σε πτητική κατάσταση
F8F-2
121714 - The Fighter Collection στο Duxford.[20]
Ηνωμένες Πολιτείες
Σε πτητική κατάσταση
F8F-1
90454 - Jens Meyerhoff, Fountain Hills, Αριζόνα.[21]
95255 - Lewis Air Legends, Σαν Αντόνιο, Τέξας.[22][23]
F8F-1B
122095 - Quality Leasing Company, Ινδιανάπολη, Ιντιάνα.[24]
F8F-2
121748 - Comanche Warbirds Inc. Χιούστον, Τέξας.[25]
121752 - Historic Flight Foundation, Mukilteo, Ουάσινγκτον.[26][27]
121776 - BA1945 LLC, Wilmington, Ντέλαγουερ.[28]
122614 - Lewis Air Legends, Σαν Αντόνιο, Τέξας.[29][30]
122619 - Lewis Air Legends, Σαν Αντόνιο, Τέξας.[31][32]
122629 - Lewis Air Legends, Σαν Αντόνιο, Τέξας.[33][34]
122637 - Comanche Warbirds Inc. Χιούστον, Τέξας.[35]
122674 - Commemorative Air Force (Southern California Wing) Camarillo, Καλιφόρνια.[36][37]
G-58 Gulfhawk (two civilian built Bearcats)
G-58A - Steven Hinton, Chino, Καλιφόρνια.[38]
G-58B - Palm Springs Air Museum, Palm Springs, Καλιφόρνια.[39][40]
Εκθεσιακά αεροσκάφη
F8F-2
121646 - Steven F. Udvar-Hazy Center, National Air and Space Museum, Chantilly, Βιρτζίνια.[41]
F8F-2P
121710 - National Naval Aviation Museum, NAS Pensacola, Φλόριντα.[42]
Σε φάση συντήρησης/αποκατάστασης
F8F-1
90446 - συντηρείται ώστε να επανέλθει σε πτητική κατάσταση από την Texas Bearcats LLC στο Ντόβερ, Ντέλαγουερ.[43]
95356 - συντηρείται ώστε να επανέλθει σε πτητική κατάσταση από την Texas Bearcats LLC στο Ντόβερ, Ντέλαγουερ.[44]
F8F-2
121679 - συντηρείται ώστε να επανέλθει σε πτητική κατάσταση από την Bearcat F8F-2 LLC, Hayward, Καλιφόρνια.[45]
Χρήστες
Γαλλία Γαλλία
Γαλλική Πολεμική Αεροπορία
Ταϊλάνδη Ταϊλάνδη
Royal Thai Air Force
Flag of the United States.svg ΗΠΑ
Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ
Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ
Νότιο Βιετνάμ
Πολεμική Αεροπορία του Νότιου Βιετνάμ
Δείτε επίσης
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του F8F
Grumman F6F Hellcat
Παρόμοια αεροσκάφη
Hawker Sea Fury
Supermarine Seafang
Vought F4U Corsair
Κατάλογοι
Κατάλογος μαχητικών αεροσκαφών
Σημειώσεις
Grumman's project pilot for the Bearcat series was noted test pilot Corwin F. "Corky" Meyer.[10][11]
Neil Armstrong had flown the type in 1950 during his Navy Advanced Training, field qualifying in it at age 19; when asked his favorite aircraft to fly, his immediate and unequivocal answer was "Bearcat".[12]
Παραπομπές
Ewing 2004, pp. 182, 308.
Gunston 1988, p. 48.
Francillon 1989, p. 243.
Maloney 1969
«F8F Bearcat». U.S. Naval Air Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2010.
Swanborough and Bowers 1991, p. 241.
Scrivner 1990, p. 4.
Scrivner 1990, p. 14.
Meyer, Corwin W (Αύγουστος 1998). «Clipping the Bearcat's wing». Flight Journal. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2010.
Dittmeier, Chris. «Grumman test pilots». www.GrummanPark.org. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2010.
Meyer, Corwin. Corky Meyer's Flight Journal: A Test Pilot's Tales Of Dodging Disasters-Just In Time. North Branch, Minnesota: Specialty Press, 2006. ISBN 1-58007-093-0.
Hanson 2005, p. 78.
Francillon 1989, pp. 252–253.
«The war in Indo-China goes on». The News Magazine of the Screen: Warner Pathé News. Δεκέμβριος 1953. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2010.
Manevy 1993, pp. 278–280.
«AVIA Camouflage Profiles: Grumman F8F Bearcat». Wings Palette. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2010.
Hardy, M. J. Sea, Sky and Stars: An Illustrated History of Grumman Aircraft. London: Arms and Armour Press, 1987. ISBN 978-0-85368-832-7.
«Grumman F8F Bearcat/Bu. 122120» (PDF). Tango Squadron. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 15 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2013.
«Grumman F8F Bearcat/Bu. 94956."». Royal Thai Air Force Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Grumman F8F-2P Bearcat G-RUMM». The Fighter Collection, Duxford. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N9G». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Grumman F8F Bearcat/Bu. 95255». Lewis Air Legends. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N58204». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N2209». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N1DF». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N800H». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Grumman F8F Bearcat/Bu. 121752». Historic Flight Foundation. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N68RW». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Grumman F8F Bearcat/Bu. 122614». Lewis Air Legends. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N747NF». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Grumman F8F Bearcat/Bu. 122619». Lewis Air Legends. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2014.
«FAA Registry: N14WB». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Grumman F8F Bearcat/Bu. 122629». Lewis Air Legends. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N777L». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N8TF». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Grumman F8F Bearcat/Bu. 122674». CAF Southern California Wing. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N7825C». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N3025». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Grumman G-58B Gulfhawk». Palm Springs Air Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N700A». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Grumman F8F Bearcat/Bu. 121646». National Air & Space Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«Grumman F8F Bearcat/Bu. 121710». National Naval Aviation Museum. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N14HP». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N4752Y». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
«FAA Registry: N818F». FAA.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2014.
Βιβλιογραφία
Andrews, Hal. The Grumman F8F Bearcat (Aircraft in profile 107). Windsor, Berkshire, UK: Profile Publications Ltd., 1972 (reprinted from 1966).
Bridgman, Leonard. "The Grumman Bearcat". Jane’s Fighting Aircraft of World War II. London: Studio, 1946. ISBN 1-85170-493-0.
Brown, Eric. "Last of the Wartime 'Cats' ". Air International, Vol. 18, No. 5, May 1980. Stamford, UK: Key Publishing. ISSN 0306-5634.
Chant, Christopher. Grumman F8F Bearcat: Super Profile. Sparkford, Yeovil, UK: Haynes Publishing, 1985. ISBN 0-85429-447-3.
Drendel, Lou. U.S. Navy Carrier Fighters of World War II. Carrollton, TX: Squadron/Signal Publications Inc., 1987. ISBN 0-89747-194-6.
Ewing, Steve. Thach Weave: The Life Jimmie Thach. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. 2004. ISBN 1-59114-248-2.
Francillon, Rene J. Grumman Aircraft Since 1929. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-246-X.
Green, William. "Grumman F8F-1 Bearcat". War Planes of the Second World War, Volume Four: Fighters. London: Macdonald & Co. (Publishers) Ltd., 1961, pp. 109–111. ISBN 0-356-01448-7.
Green, William and Gordon Swanborough. "Grumman F8F Bearcat". WW2 Fact Files: US Navy and Marine Corps Fighters. London: Macdonald and Jane's Publishers Ltd., 1976, pp. 62–63. ISBN 0-356-08222-9.
Gunston, Bill. Grumman: Sixty Years of Excellence. London: Orion Books, 1988. ISBN 1-55750-991-3.
Hanson, James R. First Man: The Life of Neil A. Armstrong. New York: Simon & Schuster, 2005. ISBN 0-7432-5751-0.
Maloney, Edward T. Grumman F8F Bearcat (Aero Series Vol. 20). Fallbrook, California: Aero Publishers, 1969. ISBN 0-8168-0576-8.
Manevy, Jean Christophe. "French Bearcats in Indo-China 1951–1954". Air International, Vol. 44, No. 6, June 1993, pp. 278–280. Stamford, UK: Key Publishing. ISSN 0306-5634.
Meyer, "Corky". "Clipping the Bearcat's Wing". Flight Journal, Vol. 3, No. 4, August 1998.
Morgan, Eric B. "Grumman's Hot Rod". Twenty-first Profile, Volume 1, no. 12. New Milton, Hantfordshire, UK: Profile Publications, 1972. ISSN 0961-8120.
Morgan, Eric B. "Grumman Bearcat part II". Twenty-first Profile, Volume 2, no. 17. New Milton, Hantfordshire, UK: Profile Publications, 1972. ISSN 0961-8120.
O'Leary, Michael. United States Naval Fighters of World War II in Action. Poole, Dorset, UK: Blandford Press, 1980. ISBN 0-7137-0956-1.
Scrivner, Charles L. F8F Bearcat in Action (Aircraft Number 99). Carrollton, Texas: Squadron/Signal Publications Inc., 1990. ISBN 0-89747-243-8.
Swanborough, Gordon and Peter M. Bowers. United States Navy Aircraft since 1911. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press 1991, pp. 241–243. ISBN 0-87021-792-5.
Taylor, John W.R. "Grumman F8F Bearcat". Combat Aircraft of the World from 1909 to the Present. New York: G.P. Putnam's Sons, 1969. ISBN 0-425-03633-2.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Grumman F8F Bearcat
The Aviation Index - Ιστοσελίδα όπου καταγράφονται άρθρα και βιβλιογραφία σχετικά με το αεροσκάφος. (Αγγλικά)
Aircraft.co.za - The Complete Aviation Reference (Αγγλικά)
Warbird Alley: Bearcat page - Πληροφορίες για Bearcats που πετούν ακόμα (Αγγλικά)
Μαχητικά του Ναυτικού των ΗΠΑ (πριν το 1962)
General Aviation
Brewster
FA
FA2 F2A F3A
Boeing
FB F2B F3B F4B F5B F6B F7B F8B
Curtiss
CF F2C F3C F4C F5C1 F6C F7C F8C F9C F10C F11C F12C F13C F14C F15C
Douglas
McDonnell
XFD F2D2 F3D F4D F5D F6D
FD F2D to "H"
Grumman
FF F2F F3F F4F F5F F6F F7F F8F F9F-1 to -5 F9F-6 to -8 F10F F11F F12F
Eberhart
Goodyear
FG F2G
FG F2G
Hall
McDonnell
FH
FH F2H F3H F4H
Berliner-Joyce
North American
FJ F2J F3J
FJ-1 FJ-2/3 FJ-4
Loening
Bell
FL
FL YF2L-1 F2L-1K F3L
General Motors
FM F2M F3M
Naval Aircraft Factory
Seversky
FN
FN
Lockheed
FO (I) FO (II)
Ryan
FR F2R F3R
Supermarine
FS
Northrop
FT F2T
Vought
FU F2U F3U F4U F5U F6U F7U F8U F8U-3
Lockheed
FV
Wright
CC&F
WP F2W F3W
FW2 F2W2 F3W2 F4W
Convair
FY F2Y
1 Η ονομασία δεν δόθηκε σε κανένα αεροσκάφος • 2 Η ονομασία δόθηκε σε αεροσκάφος άλλου κατασεκυαστή
Δείτε επίσης: Aeromarine AS • Vought VE-7
Αεροσκάφη Grumman και Northrop Grumman
Ονομασίες
κατασκευαστή
G-1 G-2 G-3 G-4 G-5 G-6 G-7 G-8 G-9 G-10 G-11 G-12 G-13 G-14 G-15 G-16 G-17 G-18 G-19 G-20 G-21 G-22 G-23 G-24 G-25 G-26 G-27 G-29 G-30 G-31 G-32 G-33 G-34 G-35 G-36 G-37 G-38 G-39 G-40 G-41 G-42 G-43 G-44 G-45 G-46 G-47 G-48 G-49 G-50 G-51 G-52 G-53 G-54 G-55 G-56 G-57 G-58 G-59 G-60 G-61 G-62 G-63 G-64 G-65 G-66 G-67 G-68 G-69 G-70 G-71 G-72 G-73 G-74 G-75 G-76 G-77 G-78 G-79 G-80 G-81 G-82 G-83 G-84 G-85 G-86 G-87 G-88 G-89 G-90 G-91 G-92 G-93 G-94 G-96 G-97 G-98 G-98J G-99 G-100 G-101 G-102 G-103 G-104 G-105 G-106 G-107 G-108 G-109 G-110 G-111 G-112 G-113 G-114 G-115 G-116 G-117 G-118 G-119 G-120 G-121 G-122 G-123 G-124 G-125 G-126 G-127 G-128 G-134 G-159 G-164 G-191 G-231 G-234 G-251 G-262 G-303 G-426 G-712 G-1128 G-1159
Βάσει ρόλου
μαχητικά
FF F2F F3F F4F XF5F XP-50 F6F XP-65 F7F F8F Grumman F9F Panther Grumman F-9 Cougar XF10F F11F/F11F-1F F-11 G-118 F-111B F-14
εγγύς υποστήριξης
TBF XTSF TB2F AF S-2 A-6
αναγνωριστικά & επιτήρησης
SF XSBF E-1 OV-1 EA-6 E-2
μεταγωγικά & γενικής χρήσης
UC-103 JF J2F OA-12 JRF J3F OA-9 OA-13 OA-14/J4F U-16/JR2F/UF C-1 C-2
πολιτικά αεροσκάφη
Mallard Ag Cat Kitten Tadpole Gulfstream I Gulfstream II
λοιπά
Apollo Lunar Module EF-111 X-29 Q-8/C X-47A X-47B
Ονομασίες
Ag Cat Albatross Avenger Bearcat Cougar Duck Fifi Goose Greyhound Guardian Gulfhawk III Gulfstream I Gulfstream II Hawkeye Hellcat Intruder Jaguar Kitten Mallard Mohawk Panther Pegasus Prowler Skyrocket Super Tiger Tadpole Tiger Tigercat Tomcat Tracer Tracker Trader Wildcat Widgeon
Πολεμικά αεροσκάφη των ΗΠΑ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
μαχητικά
Bell P-39 Airacobra Bell P-59 Airacomet Bell P-63 Kingcobra Boeing P-26 Peashooter Brewster F2A Buffalo Curtiss P-36 Hawk Curtiss P-40 Warhawk Curtiss-Wright CW-21 Grumman F4F Wildcat Grumman F6F Hellcat Grumman F7F Tigercat Grumman F8F Bearcat Lockheed P-38 Lightning Lockheed P-80 Shooting Star North American P-51 Mustang North American F-82 Twin Mustang Northrop P-61 Black Widow Seversky P-35 Republic P-43 Lancer Republic P-47 Thunderbolt Ryan FR Fireball Vought F4U Corsair Vultee P-66 Vanguard
βομβαρδιστικά
Boeing B-17 Flying Fortress Boeing B-29 Superfortress Consolidated B-24 Liberator Consolidated B-32 Dominator Consolidated PB4Y-2 Privateer Douglas A-20 Havoc Douglas A-26 Invader Douglas B-18 Bolo Douglas B-23 Dragon Lockheed Hudson Lockheed Ventura Martin Maryland Martin Baltimore Martin B-10 Martin B-26 Marauder North American B-25 Mitchell
τορπιλοπλάνα-βομβαρδιστικά
Brewster SB2A Buccaneer Consolidated TBY Sea Wolf Curtiss SBC Helldiver Curtiss SB2C Helldiver Douglas BTD Destroyer Douglas SBD Dauntless Douglas TBD Devastator Grumman TBF Avenger Martin AM Mauler Naval Aircraft Factory SBN Vought SB2U Vindicator
εκπαιδευτικά
Beech Model 18 Boeing-Stearman Model 75 Cessna AT-17 Bobcat Curtiss AT-9 Curtiss-Wright CW-22 Fairchild AT-21 Gunner Fairchild PT-19 Fleetwings BT-12 North American T-6 Texan Ryan ST Spartan NP-1 Stinson Reliant Vultee BT-13 Valiant
μεταγωγικά
Boeing C-27 Beoing C-75 Cessna AT-17 Bobcat Curtiss C-46 Commando Curtiss C-76 Caravan Douglas C-47 Skytrain Douglas C-54 Skymaster Doulgas DC-2 Douglas DC-5 Lockheed Model 10 Electra Lockheed Model 12 Electra Junior Lockheed Model 18 Lodestar Lockheed C-69 Constellation
αναγνωριστικά &
στρατιωτικής συνεργασίας
Aeronca L-3 Grasshopper Beech Model 17 Curtiss O-52 Owl Fairchild 24 Piper L-4 Grasshoper Stinson Reliant Stinson L-1 Vigilant Stinson L-5 Sentinel Taylorcraft L-2 Grasshopper
υδροπλάνα, αμφίβια & αεράκατοι
Consolidated PBY Catalina Consolidated PB2Y Coronado Curtiss SOC Seagull Douglas Dolphin Grumman G-21 Goose Grumman G-44 Widgeon Hall PH Martin JRM Mars Martin PBM Mariner Vought OS2U Kingfisher
επιθετικά/εγγύς υποστήριξης
Douglas A-1 Skyraider Douglas A-33 Vultee A-31 Vengeance
Σημείωση: αναφέρονται μόνο τα επιχειρησιακά αεροσκάφη. Παραλείπονται τα πολυάριθμα πειραματικά/πρωτότυπα της περιόδου
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
