.
Η εναέρια υπεροχή (επίσης αεροπορική υπεροχή) είναι ο βαθμός στον οποίο μια πλευρά σε μια σύγκρουση κατέχει τον έλεγχο της αεροπορικής ισχύος επί των αντίπαλων δυνάμεων. Υπάρχουν επίπεδα ελέγχου του αέρα στον εναέριο πόλεμο. Ο έλεγχος του αέρα είναι το εναέριο ισοδύναμο της διοίκησης της θάλασσας.
Η αεροπορική ισχύς γίνεται όλο και περισσότερο ισχυρό στοιχείο στρατιωτικών εκστρατειών. Οι στρατιωτικοί σχεδιαστές θεωρούν ότι το να υπάρχει ένα περιβάλλον τουλάχιστον αεροπορικής υπεροχής ως αναγκαιότητα. Η εναέρια υπεροχή επιτρέπει αυξημένες προσπάθειες βομβαρδισμού, τακτική αεροπορική υποστήριξη για επίγειες δυνάμεις, επιθέσεις αλεξιπτωτιστών, ρίψεις αεροπλάνων και απλές μεταφορές αεροπλάνων φορτίου, που μπορούν να κινήσουν επίγειες δυνάμεις και προμήθειες. Η εναέρια ισχύς είναι συνάρτηση του βαθμού εναέριας υπεροχής και των αριθμών ή των τύπων αεροσκαφών, αλλά αντιπροσωπεύει μια κατάσταση που αψηφά τον ασπρόμαυρο χαρακτηρισμό. Ο βαθμός ελέγχου αέρα μιας δύναμης είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος με τον αντίπαλό της. Η αύξηση του ελέγχου από το ένα αντιστοιχεί στη μείωση του ελέγχου από το άλλο. Οι Πολεμικές Αεροπορίες που δεν μπορούν να διεκδικήσουν την αεροπορική υπεροχή ή την εναέρια ισοτιμία μπορούν να επιδιώξουν την αεροπορική άρνηση, όπου διατηρούν ένα επίπεδο επιχειρήσεων παραχωρώντας την αεροπορική υπεροχή στην άλλη πλευρά, αλλά την εμποδίζουν να επιτύχει αεροπορική υπεροχή.
Επίπεδα
Η κυριαρχία του αέρα είναι το υψηλότερο επίπεδο, όπου μια πλευρά έχει τον πλήρη έλεγχο των ουρανών. Ορίζεται από το ΝΑΤΟ και το Υπουργείο Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών ως «ο βαθμός αεροπορικής υπεροχής στον οποίο η αντίπαλη αεροπορία είναι ανίκανη για αποτελεσματική παρέμβαση».[2][3][4]
Η αεροπορική υπεροχή είναι το δεύτερο επίπεδο, όπου μια πλευρά βρίσκεται σε πιο ευνοϊκή θέση από τον αντίπαλο. Ορίζεται στο γλωσσάρι του ΝΑΤΟ ως «ο βαθμός κυριαρχίας σε [μια] αεροπορική μάχη ... που επιτρέπει τη διεξαγωγή επιχειρήσεων από τη [μία πλευρά] και τις σχετικές χερσαίες, θαλάσσιες και αεροπορικές δυνάμεις σε δεδομένο χρόνο και τόπο χωρίς απαγορευτικά παρεμβάσεις από αντίπαλες αεροπορικές δυνάμεις».[3]
Η ευνοϊκή εναέρια κατάσταση ορίζεται ως «μια εναέρια κατάσταση στην οποία η έκταση της αεροπορικής προσπάθειας που εφαρμόζεται από τις εχθρικές αεροπορικές δυνάμεις είναι ανεπαρκής για να βλάψει την επιτυχία φιλικών επιχειρήσεων ξηράς, θάλασσας ή αέρα».[2]
Η Ισοδύναμη Αεροπορική Κατάσταση είναι το χαμηλότερο επίπεδο ελέγχου, όπου καμία πλευρά δεν έχει κανένα επίπεδο ελέγχου του ουρανού.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
