.
Το δίκαιο του πολέμου είναι εκείνο το μέρος του διεθνούς δικαίου που ασχολείται με την έναρξη (jus ad bellum), τη διεξαγωγή (jus in bello) και τον τερματισμό του πολέμου. Στόχος του είναι να περιορίσει τις επιπτώσεις του πολέμου στους μάχιμους και, πιο συγκεκριμένα, σε εκείνους που μπορεί να περιγραφούν ως θύματα πολέμου—δηλαδή, σε άμαχους πολίτες και σε όσους δεν μπορούν πλέον να λάβουν μέρος σε εχθροπραξίες. Έτσι, οι τραυματίες, οι άρρωστοι, οι ναυαγοί και οι αιχμάλωτοι πολέμου απαιτούν επίσης προστασία, με βάση το δίκαιο αυτό.[1]
Το δίκαιο του πολέμου θεωρείται διαφορετικό από άλλα νομικά όργανα - όπως το εσωτερικό δίκαιο μιας εμπόλεμης χώρας, ιδίως σε μια σύγκρουση - το οποίο μπορεί να παρέχει πρόσθετα νομικά όρια στη διεξαγωγή ή στη δικαιολόγηση του πολέμου. Εκείνη η πτυχή του δικαίου του πολέμου που ρυθμίζει τη συμπεριφορά των μερών που εμπλέκονται σε ένοπλη σύγκρουση (jus in bello)[2] ονομάζεται διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.[3]
Το δίκαιο του πολέμου ισχύει για τις ένοπλες συγκρούσεις, είτε ονομάζονται επίσημα πόλεμοι είτε όχι. Για παράδειγμα, στη σύγκρουση των Φώκλαντ το 1982, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών καταδίκασε την εισβολή της Αργεντινής στα νησιά ως παραβίαση της ειρήνης, παρόλο που ούτε η Αργεντινή ούτε το Ηνωμένο Βασίλειο είχαν κηρύξει πόλεμο. Μετά τη σύλληψη από τον εχθρό, οι μαχητές δικαιούνταν τη μεταχείριση που προβλεπόταν από την τρίτη Σύμβαση της Γενεύης του 1949.[1]
Παραπομπές
«law of war | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2022.
(στα αγγλικά) What are jus ad bellum and jus in bello?. 2015-09-18.
«International Humanitarian Law». ec.europa.eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2022.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
