Το Bait and bleed (Δόλωμα και αιμορραγία) είναι μια στρατιωτική στρατηγική που περιγράφεται από τον θεωρητικό των διεθνών σχέσεων John J. Mearsheimer στο βιβλίο του για τον επιθετικό ρεαλισμό, The Tragedy of Great Power Politics (2001). Ο στόχος είναι να παρακινηθούν τα αντίπαλα κράτη να εμπλακούν σε έναν παρατεταμένο πόλεμο φθοράς το ένα εναντίον του άλλου "ώστε να αιμορραγούν το ένα το άλλο ", ενώ ο δολωτής που ενθάρρυνε τη σύγκρουση παραμένει στο περιθώριο και διατηρεί τη στρατιωτική του ισχύ.[1]
Ο Mearsheimer αναφέρει ως παράδειγμα τις προσπάθειες της Ρωσίας να προκαλέσει την Αυστρία και την Πρωσία σε πόλεμο με τη Γαλλία λίγο μετά τη Γαλλική Επανάσταση, όπως αποδεικνύεται από τη δήλωση της Μεγάλης Αικατερίνης προς τον γραμματέα της το 1791: «Τουρίζω τα μυαλά μου για να σπρώξω τα δικαστήρια της Βιέννης και του Βερολίνου. σε γαλλικές υποθέσεις.... Υπάρχουν λόγοι για τους οποίους δεν μπορώ να μιλήσω· θέλω να τους βάλω σε αυτήν την επιχείρηση για να έχω τα χέρια μου ελεύθερα. Έχω πολλές ημιτελείς δουλειές και είναι απαραίτητο να είναι απασχολημένοι και μακριά μου [2]
Αιματοχυσία
Ο Mearsheimer περιγράφει μια παρόμοια στρατηγική την οποία αποκαλεί "αιματοχυσία", η οποία δεν περιλαμβάνει υποκίνηση ή δόλωμα από τρίτους. Όταν οι αντίπαλοι ενός κράτους έχουν ήδη πάει στον πόλεμο ανεξάρτητα μεταξύ τους, ο στόχος είναι να ενθαρρυνθεί η σύγκρουση να συνεχιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο για να αφήσουμε τα αντίπαλα κράτη να αποδυναμώσουν ή να «αιμορραγήσουν» το ένα τη στρατιωτική δύναμη του άλλου, ενώ το τρίτο κράτος μένει εκτός μάχης. [3]
Αυτή η στρατηγική απεικονίζεται στη δήλωση του γερουσιαστή των Ηνωμένων Πολιτειών Χάρι Σ. Τρούμαν το 1941 σχετικά με την εισβολή στη Σοβιετική Ένωση από τη Ναζιστική Γερμανία και τους συμμάχους της, Ιταλία, Ουγγαρία, Φινλανδία και Ρουμανία: «Αν δούμε ότι η Γερμανία κερδίζει, θα πρέπει να Βοηθήστε τη Ρωσία, και αν η Ρωσία κερδίζει, θα πρέπει να βοηθήσουμε τη Γερμανία, και με αυτόν τον τρόπο αφήστε τους να σκοτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους, αν και δεν θέλω να δω τον Χίτλερ νικητή σε καμία περίπτωση».[4]
Ένα άλλο παράδειγμα αυτής της στρατηγικής ήταν η αποχώρηση της Σοβιετικής Ρωσίας από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ οι μάχες στην Ευρώπη μεταξύ της Γερμανίας και των εναπομεινάντων Συμμάχων συνεχίζονταν. Στην έκθεσή του προς το Τρίτο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ των Εργατών, Στρατιωτών και Αγροτών το 1918, ο Βλαντιμίρ Λένιν υποστήριξε ότι με την αποχώρηση από τη σύγκρουση, «απαλλαγούμε από τις δύο ιμπεριαλιστικές ομάδες που πολεμούν η μία την άλλη. μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τη διαμάχη τους... και να χρησιμοποιήσουμε εκείνη την περίοδο που τα χέρια μας είναι ελεύθερα για να αναπτύξουμε και να ενισχύσουμε τη Σοσιαλιστική Επανάσταση».[5]
Mearsheimer, John J. (October 2001). The Tragedy of Great Power Politics. New York, New York: W. W. Norton & Company. pp. 153. ISBN 978-0-393-02025-0.
Blanning, T. C. W. (August 1986). The Origins of the French Revolutionary Wars. Reading, Massachusetts: Addison Wesley Publishing Company. ISBN 978-0-582-49051-2.
Mearsheimer, John J. (October 2001). The Tragedy of Great Power Politics. New York, New York: W. W. Norton & Company. pp. 154, 155. ISBN 978-0-393-02025-0.
McCullough, David (15 June 1992). Truman. New York, New York: Simon & Schuster. p. 262. ISBN 978-0-671-45654-2.
Bunyan, James; Fisher, Harry H., eds. (1965). The Bolshevik Revolution, 1917–1918: Documents and Materials. Palo Alto, California: Stanford University Press. p. 504.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License