.
Το AIM-7 Sparrow (Air Intercept Missile[5]) είναι ένας αμερικανικός, μεσαίου βεληνεκούς ημι-ενεργού πύραυλος αέρος-αέρος ραντάρ που λειτουργεί από την Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών, το Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών και το Σώμα Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών, ως καθώς και άλλες διάφορες αεροπορικές δυνάμεις και ναυτικά. Το Sparrow και τα παράγωγά του ήταν ο κύριος πύραυλος αέρος-αέρος πέρα από την οπτική εμβέλεια (BVR) της Δύσης από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως τη δεκαετία του 1990. Παραμένει σε υπηρεσία, αν και καταργείται σταδιακά στις αεροπορικές εφαρμογές υπέρ του πιο προηγμένου AIM-120 AMRAAM.
Το πρώιμο Sparrow προοριζόταν κυρίως για χρήση εναντίον μεγαλύτερων στόχων, ειδικά βομβαρδιστικών και είχε πολυάριθμους επιχειρησιακούς περιορισμούς σε άλλες χρήσεις. Ενάντια σε μικρότερους στόχους, η ανάγκη λήψης ενός ισχυρού ανακλώμενου σήματος ραντάρ έκανε δύσκολη την επίτευξη κλειδώματος στην αποτελεσματική εμβέλεια του πυραύλου. Καθώς το ραντάρ του ίδιου του αεροσκάφους εκτόξευσης έπρεπε να είναι στραμμένο προς τον στόχο καθ' όλη τη διάρκεια της εμπλοκής, αυτό σήμαινε ότι στη μάχη μαχητών εναντίον μαχητών, το εχθρικό μαχητικό συχνά πλησίαζε εντός της εμβέλειας πυραύλων υποδοχής υπέρυθρων μικρότερου βεληνεκούς, ενώ το αεροσκάφος εκτόξευσης έπρεπε να συνεχίσει να πετά προς τον στόχο του. Επιπλέον, τα πρώιμα μοντέλα ήταν αποτελεσματικά μόνο έναντι στόχων σε περίπου τα ίδια ή μεγαλύτερα υψόμετρα, κάτω από τα οποία οι αντανακλάσεις από το έδαφος έγιναν πρόβλημα.
Ένας αριθμός αναβαθμισμένων σχεδίων Sparrow αναπτύχθηκε για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η RAF ανέπτυξε μια έκδοση με αντίστροφο μονοπαλμικό αναζητητή και βελτιωμένο κινητήρα γνωστό ως Skyflash, ενώ η Ιταλική Πολεμική Αεροπορία παρουσίασε το παρόμοιο Aspide. Και οι δύο είχαν την ικανότητα να εκτοξεύονται σε στόχους κάτω από το μαχητικό εκτόξευσης («κοίτα προς τα κάτω, κατάρριψη»), ήταν πιο ανθεκτικά στα αντίμετρα και ήταν πολύ πιο ακριβείς στην τερματική φάση. Αυτή η βασική ιδέα έγινε στη συνέχεια μέρος των US Sparrow στο μοντέλο M (για monopulse) και μερικά από αυτά αργότερα ενημερώθηκαν ως μοντέλο P, το τελευταίο που κατασκευάστηκε στις ΗΠΑ. Οι ασπίδες που πωλήθηκαν στην Κίνα είχαν ως αποτέλεσμα το τοπικά παραγόμενο PL-11. Οι Ιαπωνικές Δυνάμεις Αυτοάμυνας χρησιμοποιούν επίσης τον πύραυλο Sparrow, αν και καταργείται σταδιακά και αντικαθίσταται από το Mitsubishi AAM-4.
Το Sparrow χρησιμοποιήθηκε επίσης ως βάση για έναν πύραυλο εδάφους-αέρος, τον RIM-7 Sea Sparrow, που χρησιμοποιήθηκε από πολλά ναυτικά για την αεράμυνα. Εκτοξεύτηκε σε χαμηλό ύψος και πετούσε απευθείας στον στόχο του, αν και το βεληνεκές του πυραύλου σε αυτόν τον ρόλο είναι πολύ μειωμένο λόγω της αυξημένης πυκνότητας αέρα της χαμηλότερης ατμόσφαιρας. Με την απόσυρση του Sparrow στον ρόλο αέρος-αέρος, μια νέα έκδοση του Sea Sparrow δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει αυτή την ανησυχία, παράγοντας το μεγαλύτερο και πιο ικανό RIM-162 ESSM.
Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
