.
Αυτός που δημοσίως και προφορικά αναπτύσσει τα επιχειρήματά του, με σκοπό να πείσει για τις θέσεις του. Ο όρος επίσης χρησιμοποιείται για όποιον έχει την ικανότητα να χειρίζεται με άνεση και εκφραστικότητα τον λόγο και έχει το χάρισμα της ευφράδειας. Στην αρχαιότητα ο όρος αυτός αποδιδόταν σε όποιον αγόρευε συστηματικά σε δημόσιους χώρους, όπως στην Εκκλησία του Δήμου, στην Αθήνα.
Γνωστοί ρήτορες της αρχαιότητας ήταν ο Δημοσθένης, ο Λυσίας και ο Ισοκράτης, των οποίων οι λόγοι διασώζονται στην κλασσική γραμματεία.
Η ετυμολογική ρίζα είναι κοινή με αυτή του αρχαίου "ρήματος" (wre-"λέγω, ομιλώ")
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
