Η Πραγματιστική Κύρωση είναι διάταγμα της εξουσιαστικής Αρχής πάνω σε θέμα πρωταρχικής σημασίας και έχει τη δύναμη Οργανικού Νόμου. Στην ύστερη ιστορία της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ο όρος αναφερόταν ειδικότερα σε έδικτο που εξέδιδε ο αυτοκράτωρ. Οι Πραγματιστικές Κυρώσεις εκδίδονται συνήθως σε περιόδους όπου απαιτείται αλλαγή στους κανόνες ώστε να προκύψει κάποια πιο ιδανική κατάσταση στο επίμαχο θέμα.

Περιπτώσεις Πραγματιστικής Κύρωσης στην ιστορία είναι οι ακόλουθες:

του Λουδοβίκου Θ' της Γαλλίας, του Μαρτίου 1269, που αφορούσε ποικίλες αλλαγές στον Κλήρο
του βασιλιά Καρόλου Ζ' της Γαλλίας στις 7 Ιουλίου 1438, που περιόριζε την εξουσία του Πάπα στα θέματα της Εκκλησίας στη Γαλλία
των γερμανών πριγκίπων ηγεμόνων, στις 26 Μαρτίου 1439, με την οποία γίνονταν δεκτά κάποια ψηφίσματα του Συμβουλίου της Βασιλείας, με τροποποιήσεις. Ωστόσο υπάρχει αμφισβήτηση ότι η συγκεκριμένη πράξη ανήκει στην κατηγορία της Πραγματιστικής Κύρωσης, καθότι εκδόθηκε από πρίγκιπες υποτελείς του αυτοκράτορα, χωρίς την επιδοκιμασία του τελευταίου
του Καρόλου Ε' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 1549, με την οποία οι Δεκαεπτά Επαρχίες στις Κάτω Χώρες, καθιερώνονταν ως ξεχωριστή κρατική οντότητα, ανεξάρτητη από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το Βασίλειο της Γαλλίας
ο νόμος της Δίαιτας του Βασιλείου της Κροατίας που έμεινε στην ιστορία ως Κροατική Πραγματιστική Κύρωση, που όριζε τη δυνατότητα θηλυκής διαδοχής στο θρόνο της Κροατίας σε περίπτωση που ο Κάρολος ΣΤ' δεν αποκτούσε άρρενα διάδοχο
του αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στις 19 Απριλίου 1713, που διασφάλιζε ότι ο αυστριακός θρόνος και τα αψβουργικά εδάφη θα κληρονομούντο από την κόρη του, Μαρία Θηρεσία.
του ουγγρικού κοινοβουλίου το 1723, με την οποία επιτρεπόταν η θηλυκή διαδοχή, επιτρέποντας στην αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να γίνει βασίλισσα της Ουγγαρίας
της Νάπολης, στις 6 Οκτωβρίου 1759, από το βασιλιά Κάρολο Γ΄ της Ισπανίας, που καθόριζε τη διαδοχή στους θρόνους του Βασιλείου της Νάπολης, της Ισπανίας, των Δύο Σικελιών και απαγόρευε την ένωση της Ισπανίας με το Βασίλειο των Δύο Σικελιών
του βασιλιά Φερδινάνδου Ζ΄ της Ισπανίας, που επικύρωνε παλαιότερο Διάταγμα του 1789 του Καρόλου Δ΄, που είχε αντικαταστήσει το ημι-σαλικό σύστημα διαδοχής του Φιλίππου Ε' με το μεικτό σύστημα που ιστορικά χαρακτήρισε την καστιλιάνικη μοναρχία (από την οποία έλκει τις παραδόσεις της και η ισπανική μοναρχία)

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library