.
Ο θυμός είναι ένα έντονο συναίσθημα πάθους, προκαλούμενο συνήθως από κάποια ταραχή, προσβολή ή άρνηση. Ως αποτέλεσμα μπορεί να είναι η αντεκδίκηση (που μπορεί να καταλήξει σε κάτι μοιραίο) ή η σιωπή. Γενικά οι συνέπειες που μπορεί να υπάρχουν είναι ψυχικές (όπως οι ενοχές) ή σωματικές (όπως ένα καρδιακό επεισόδιο).
Ο καθένας μπορεί να θυμώσει — αυτό είναι εύκολο.
Αλλά το να θυμώσει κανείς με τον σωστό άτομο, στον σωστό βαθμό και στη σωστή στιγμή, για τη σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο — αυτό δεν είναι εύκολο.
Αριστοτέλη, Ηθικά Νικομάχεια
Η γένεση του θυμού
Το κίνητρο του θυμού είναι η αίσθηση του κινδύνου. Η αίσθηση αυτή δεν προέρχεται τόσο από την απειλή κατά της σωματικής ακεραιότητας, όσο από μια συμβολική απειλή της αυτοεκτίμησης ή της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Μια προσβολή, ένας «άδικος» ή βίαιος εκφοβισμός, ο εξευτελισμός, η απογοήτευση από τη μη επίτευξη σημαντικών στόχων, ξεκινούν συνήθως τη διαδικασία του θυμού. Η κατάσταση αυτής της συναισθηματικής εγρήγορσης, οφειλόμενης σε ένα τέτοιο γεγονός, η οποία είναι και η βάση για όλο και μεγαλύτερη αντίδραση σε ανάλογα ερεθίσματα, μπορεί να διαρκέσει για ώρες ή και ημέρες. [1]
Υποσημειώσεις-παραπομπές
Συναισθηματική Νοημοσύνη, σελ 101-102 (Το ξέσπασμα του θυμού)[β 1]
Βιβλιογραφία
Daniel Goleman (1998). ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα. ISBN 978-960-344-230-1.[νεκρός σύνδεσμος]
Dolf Zillmann - Daniel M. Wegner (Ed), James W. Pennebaker (Ed) (1993). «Mental control of angry aggression». Handbook of mental control. Pearson. σελίδες 370–392. ISBN 0133792803, 9780133792805 .
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
