.
Ευτυχία είναι η ψυχική ικανοποίηση του ανθρώπου, προερχόμενη από την εκπλήρωση των επιθυμιών και την επιτυχία των σκοπών του.
Ο Αριστοτέλης στα Ηθικά του συγγράμματα διαχωρίζει την ευτυχία, η οποία μπορεί να είναι προϊόν τύχης και πρόσκαιρη, από την ευδαιμονία, η οποία συνδέεται με τη διαβίωση και τη δράση σύμφωνα με τις ηθικές αρετές και τη λογική.
Στο πεδίο της ψυχολογίας, η ευτυχία εξετάζεται από ψυχολόγους της λεγόμενης ανθρωπιστικής σχολής, όπως ο Άμπρααμ Μάσλοου, και τη λεγόμενη θετική ψυχολογία, η οποία εξετάζει τις θετικές όψεις της ψυχολογίας του υγιούς υποκειμένου, εν αντιθέσει με τους πιο παραδοσιακούς κλάδους ψυχολογίας, οι οποίοι εξετάζουν τις ψυχικές παθήσεις και διαταραχές.
Οι Βουδιστές θεωρούν πως για να κατακτήσεις την ευτυχία χρειάζεται ένας συνεχής αγώνας που συμπεριλαμβάνει τον διαλογισμό και την πειθαρχία.Αναφερεται πως ο άνθρωπος κατακτά την απόλυτη ευτυχία όταν παύει να έχει τον νου στον παρελθόν ή το μέλλον και βρίσκεται στο εδώ και το τώρα.Η κατάσταση της μόνιμης ευτυχίας ονομάζεται φώτιση.
Πηγές
«Λεξικό αναπτυγμένων εννοιών», Φώτιος Π. Χατζηθωμάς - Παντελής Αλέφαντος, 2001.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
