.
Η επιθετική διαφήμιση ή το επιθετικό μάρκετινγκ μπορεί να κατανοηθεί σε μεγάλο βαθμό ως η πρακτική χειραγώγησης ευάλωτων ατόμων ή πληθυσμών σε δυσμενείς συναλλαγές στην αγορά μέσω της ακάλυπτης εκμετάλλευσης αυτών των τρωτών σημείων. Τα ευάλωτα σημεία των ατόμων/πληθυσμών μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιοριστούν, ειδικά επειδή εξαρτώνται από τα συμφραζόμενα και μπορεί να μην υπάρχουν σε όλες τις περιστάσεις.[1] Οι ευπάθειες που χρησιμοποιούνται συνήθως περιλαμβάνουν σωματικά, συναισθηματικά, κοινωνικά, γνωστικά και οικονομικά χαρακτηριστικά. Οι επιθετικές εκστρατείες μάρκετινγκ μπορεί επίσης να βασίζονται σε ψευδή ή παραπλανητικά μηνύματα για να εξαναγκάσουν τα άτομα σε ασύμμετρες συναλλαγές. Η ιστορία της πρακτικής υπήρχε όσο η γενική διαφήμιση, αλλά ιδιαίτερα εξωφρενικές μορφές συνόδευαν την εκρηκτική άνοδο της τεχνολογίας της πληροφορίας. Οι μαζικές βιομηχανίες ανάλυσης δεδομένων επέτρεψαν στους επαγγελματίες του μάρκετινγκ να έχουν πρόσβαση σε προηγουμένως αραιές και απρόσιτες προσωπικές πληροφορίες, αξιοποιώντας και βελτιστοποιώντας τις μέσω της χρήσης έξυπνων αλγορίθμων. Μερικά κοινά παραδείγματα σήμερα περιλαμβάνουν βιομηχανίες κολεγίων κερδοσκοπικού χαρακτήρα, «περιθωριακά» χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, πολιτική μικρο-στόχευση και εκμετάλλευση ηλικιωμένων/παιδιών. Έχουν ληφθεί πολλές νομικές ενέργειες σε διαφορετικά επίπεδα διακυβέρνησης για τον μετριασμό της πρακτικής, με διάφορα επίπεδα επιτυχίας.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
