Ρωμαϊκές τριανδρίες

Ως θεσμός η Τριανδρία ή Τριαρχία [triumviratus, -us] ίσχυε στην αρχαία Ρώμη, όπου σπουδαιότερες εξ αυτών ήταν εκείνες των βοηθών των αρχόντων στα δικαστικά τους καθήκοντα καθώς και οι έκτακτες αρχές τήρησης της τάξης.

Ως τριανδρίες φέρονται επίσης στην Ιστορία η συναρχία του Ιουλίου Καίσαρα, του Πομπήιου και του Κράσου το 60 π.Χ., όπου μετά τον θάνατο του Κράσου οι άλλοι δύο διεξήγαγαν εμφύλιο πόλεμο κατά τον οποίο νίκησε ο Καίσαρας και ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας, καθώς και εκείνη του Οκταβιανού Αυγούστου, του Μάρκου Αντωνίου και του Μάρκου Αιμιλίου Λεπίδου το 43 π.Χ., όπου στη συνέχεια ο Λέπιδος παραμερίστηκε και στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε ο Οκταβιανός έμεινε ο μοναδικός ηγέτης.

Άλλες τριανδρίες

Άλλες γνωστές τριανδρίες στην νεότερη ελληνική Ιστορία ήταν η τριανδρία της Εθνικής Άμυνας (Βενιζέλος, Κουντουριώτης, Δαγκλής), η τριανδρία των Νεοτούρκων, η τριανδρία του κινήματος 1922 και η τριανδρία της 21ης Απριλίου.

Πηγές

* "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τ.17ος, σ.822