.
Το Τόκιο ή Τόκυο (ιαπωνικά: 東京 προφέρεται: [tɔːkjɔː] ( ακούστε)) είναι η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας και η μεγαλύτερη πόλη στη χώρα. Αποτελεί ένα από τα 47 νομαρχιακά διαμερίσματα της Ιαπωνίας και περιλαμβάνει την ιδιαίτερα αστικοποιημένη κεντρική περιοχή του Τόκιο, που είναι η καρδιά της ομώνυμης μητροπολιτικής περιοχής. Αριθμεί περίπου 13 εκατομμύρια κάτοικους- 10% του πληθυσμού της χώρας, ενώ στη μητροπολιτική του περιοχή ζουν περίπου 37 εκατομμύρια άνθρωποι, κάνοντάς την έτσι την πιο πολυπληθή πόλη του κόσμου. Το Τόκιο βρίσκεται στην περιοχή Καντό, στο Χονσού, το κεντρικό και μεγαλύτερο από τα νησιά που απαρτίζουν την Ιαπωνία.
Το Τόκυο έχει διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 και έχει επιλεγεί από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή ως η πόλη που θα διοργάνωνε τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, οι οποίοι τελικά πραγματοποιήθηκαν το 2021. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Economist Intelligence Unit για το 2009, είναι η ακριβότερη πόλη στον κόσμο.[3]
Ετυμολογία
Το Τόκιο ήταν αρχικά γνωστό ως Έντο, που σημαίνει «εκβολές». Το όνομά του άλλαξε σε Τόκιο (Τόκιο: Tō (ανατολική) + Kyo (πρωτεύουσα), όταν έγινε η αυτοκρατορική πρωτεύουσα το 1868, σύμφωνα με την παράδοση της Ανατολικής Ασίας να συμπεριλαμβάνει την λέξη Kyo (京) στο όνομα της πρωτεύουσας. Κατά την πρώιμη περίοδο Μέιτζι, η πόλη ονομάστηκε επίσης «Tōkei», μια εναλλακτική προφορά για τους ίδιους κινέζικους χαρακτήρες που αντιπροσωπεύουν την λέξη «Τόκιο». Σε μερικά επίσημα αγγλικά έγγραφα γίνεται χρήση της ορθογραφίας «Tokei».
Ιστορία
Το Τόκιο αρχικά ήταν ένα ψαροχώρι το οποίο ονομαζόταν Έντο, το οποίο οχυρώθηκε για πρώτη φορά τον 12ο αιώνα. Το 1457 κατασκευάστηκε το κάστρο του Έντο. Η ακμή του Τόκιο συνδέεται κατά ένα μεγάλο μέρος με δύο άτομα: τον Τοκουγκάβα Ιεγιάσου και τον αυτοκράτορα Μέιτζι. Το 1603, μετά την ενοποίηση της Ιαπωνίας, ο Σογκούν Τοκουγκάβα κατέστησε το Έντο (το σημερινό Τόκιο) βάση του, ξεκινώντας έτσι την Περίοδο Έντο της ιστορίας της χώρας. Κατά συνέπεια, η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα και εξελίχθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις στον κόσμο με πληθυσμό που έφτασε το ένα εκατομμύριο μέχρι τον 18ο αιώνα.[4] Έγινε η ντε φάκτο πρωτεύουσα της Ιαπωνίας[5] και παρότι ο αυτοκράτορας ζούσε στο Κιότο, ήταν το Τόκιο αυτοκρατορική πρωτεύουσα. Το 1869, ο 17χρονος αυτοκράτορας Αυτοκράτορας Μέιτζι μετακόμισε στην Έντο την οποία είχε μετονομάσει σε «Τόκυο» («ανατολική πρωτεύουσα») ένα έτος πριν. Το Τόκιο ήταν ήδη το πολιτικό, οικονομικό, και πολιτιστικό κέντρο του έθνους,[6] και η μεταφορά της κατοικίας του αυτοκράτορα εκεί την έκανε και τυπικά πρωτεύουσα. Το κάστρο του Έντο έγινε το αυτοκρατορικό ανάκτορο. Το 1923, η πόλη καταστράφηκε από ισχυρό σεισμό και την πυρκαγιά που ακολούθησε, οι νεκροί και οι αγνοούμενοι ανήλθαν σε 140.000.[7]
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου το Τόκιο βομβαρδίστηκε με βόμβες εμπρησμού. Την νύχτα της 23ης προς την 24η Φεβρουαρίου 1945 στο Τόκιο έπεσαν οι πρώτες εμπρηστικές βόμβες, καταστρέφοντας πάνω από 2 τ.χλμ. της πόλης. Όμως η μεγαλύτερη και πιο καταστροφική επιδρομή πραγματοποιήθηκε στις 9 και 10 Μαρτίου του ίδιου έτους, όταν 329 αεροσκάφη τύπου Β-29, εκτελώντας νυχτερινή επιδρομή, έριξαν στην πόλη εμπρηστικές βόμβες 1.667 τόνων. Τα ξύλινα σπίτια έπιασαν γρήγορα φωτιά. Τα αποτελέσματα αυτής της πύρινης λαίλαπας ήταν να καταστραφούν 250 χιλιάδες κτίρια. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, σκοτώθηκαν 83.000 άνθρωποι και 40 χιλιάδες τραυματίστηκαν (στο μεγαλύτερο μέρος τους ήταν πολίτες). Οι εκθέσεις της αστυνομίας του Τόκιο μιλούσαν για περίπου 97 χιλιάδες θανάτους και 125 χιλιάδες τραυματίες (μερικές πηγές λένε μέχρι και σχεδόν 200 χιλιάδες θύματα, περισσότερα δηλαδή από την καταστροφή που προκάλεσαν από κοινού οι δύο ατομικές βόμβες, αλλά και από οποιαδήποτε αεροπορική επιδρομή κατά τη διάρκεια του πόλεμου στην Ευρώπη). Η ενέργεια αυτή έφερε την κωδική ονομασία «Meetinghouse».
Η πόλη ξαναχτίστηκε μετά τον πόλεμο και το 1964 φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το Τόκιο επιλέχτηκε να φιλοξενήσει ξανά τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2020.
Γεωγραφία
Η μητροπολιτική περιοχή του Τόκιο αποτελείται από τρία μέρη: τα 23 Ειδικά Διαμερίσματα (που αποτελούν την πρώην πόλη του Τόκιο), την Περιοχή Τάμα και τα νησιά.
Η διοικητική δομή του Τόκιο είναι παρόμοια με αυτήν άλλων νομαρχιακών διαμερισμάτων της Ιαπωνίας. Στο Τόκιο συμπεριλαμβάνονται δεκάδες μικρές οντότητες, οι περισσότερες από τις οποίες ονομάζονται συμβατικά πόλεις. Περιλαμβάνει 23 ειδικά διαμερίσματα (ku) και έως το 1943 την πόλη του Τόκιο. Η καθεμιά ειδική περιοχή εκλέγει έναν δήμαρχο και συμβούλιο. Εκτός από αυτούς τους 23 δήμους, το Τόκιο περιλαμβάνει επίσης 26 πόλεις (shi), πέντε κωμοπόλεις (chō ή machi), και οκτώ χωριά (son ή mura), καθένα από το οποία διαθέτει μια τοπική κυβέρνηση. Η μητροπολιτική κυβέρνηση του Τόκιο διευθύνεται από έναν δημόσια εκλεγμένο κυβερνήτη και μια μητροπολιτική συνέλευση. Η έδρα της βρίσκεται στο Κτήριο της Μητροπολιτικής Κυβέρνησης του Τόκυο, στο Δυτικό Σίντζουκου. Διοικεί ολόκληρο το νομαρχιακό διαμέρισμα του Τόκιο (Tōkyō-to), συμπεριλαμβανομένων των λιμνών, των ποταμών, των φραγμάτων, των αγροκτημάτων, των μακρινών νησιών (τα νησιά Ίζου και Ογκασαβάρα), τα οποία εκτείνονται μέχρι σε απόσταση 1.850 χιλιομέτρων από το Τόκιο, και των εθνικών πάρκων.
Οικονομία
Το Τόκιο έχει τη μεγαλύτερη μητροπολιτική οικονομία στον κόσμο. Σύμφωνα με μελέτη που διεξήγαγε η PricewaterhouseCoopers, η μητροπολιτική περιοχή του Τόκιο έχει συνολικό ΑΕΠ 1,9 τρις δολάρια ΗΠΑ το 2012 (αγοραστική αξία), το μεγαλύτερο στον κόσμο. 51 από τις εταιρείες που αναφέρονται στο Fortune Global 500 έχουν την έδρα τους στο Τόκιο, σχεδόν οι διπλάσιες από τη δεύτερη πόλη, το Παρίσι.[8] Το Τόκιο είναι μείζον διεθνές οικονομικό κέντρο[9] και έχει περιγραφεί ως ένα από τα τρία νευραλγικά κέντρα της παγκόσμιας οικονομίας, μαζί με τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο.[10] Το χρηματιστήριο του Τόκιο είναι το μεγαλύτερο της Ιαπωνίας.
Μεταφορές
Το Τόκιο, ως κέντρο του ευρύτερου Τόκιο, είναι το μεγαλύτερο μεταφορικό κέντρο για σιδηροδρομικές, οδικές και εναέριες μεταφορές της Ιαπωνίας. Οι μαζικές μεταφορές εντός του Τόκιο κυριαρχώνται από εκτεταμένο δίκτυο τρένων και υπόγειων σιδηροδρόμων, με τα λεωφορεία και τραμ να διαδραματίζουν δευτερεύοντα ρόλο. Στην Ότα, ένα από τα 23 ειδικά διαμερίσματα, βρίσκεται το αεροδρόμιο Χανέντα, στο οποίο εκτελούνται πτήσεις εσωτερικού και εξωτερικού. Κοντά στο Τόκιο, στον νομό Τσίμπα, βρίσκεται το διεθνές αεροδρόμιο Ναρίτα, η κύρια πύλη εισόδου των διεθνών πτήσεων στην Ιαπωνία.
Αξιοθέατα
Το Τόκιο έχει καταστραφεί δύο φορές στην πρόσφατη ιστορία του, μια το 1923 μετά από σεισμό και από τους εκτεταμένους βομβαρδισμούς της πόλης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Εξαιτίας αυτού, το αστικό τοπίο του Τόκιο κυριαρχείται από τη σύγχρονη αρχιτεκτονική και τα παλαιότερα κτίρια είναι ελάχιστα.[11] Ανάμεσα στα σύγχρονα κτίρια ξεχωρίζουν δύο πύργοι, ο πύργος του Τόκιο και ο πιο σύγχρονος Tokyo Skytree, η ψηλότερη κατασκευή στην Ιαπωνία και η δεύτερη ψηλότερη στον κόσμο μετά το Μπουρτζ Χαλίφα στο Ντουμπάι.[12]
Πανοραμική άποψη του Τόκιο όπως φαίνεται από το Tokyo Skytree
Δείτε επίσης
Εθνική Βιβλιοθήκη της Δίαιτας της Ιαπωνίας
Εθνικό Ινστιτούτο Πληροφορικής(NII)
498 Τόκιο
Παραπομπές
www.metro.tokyo.jp/tosei/governor/governor/kishakaiken/2016/08/02.html. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2016.
«令和4年全国都道府県市区町村別面積調（1月1日時点）». Geospatial Information Authority of Japan. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. σελ. 28.
Ελευθεροτυπία Αρχειοθετήθηκε 2009-03-13 στο Wayback Machine., Στης ακρίβειας τον καιρό, 10 Μαρτίου 2009.
McClain, James, James· και άλλοι. (1994). Edo and Paris: Urban Life and the State in the Early Modern Era. σελ. 13.
Sorensen, Andre (2004). The Making of Urban Japan: Cities and Planning from Edo to the Twenty First Century. σελ. 16.
«History of Tokyo». Tokyo Metropolitan Government. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2007.
«Tokyo-Yokohama earthquake of 1923». Encyclopedia Britannica. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2014.
«Global 500 Our annual ranking of the world's largest corporationns». CNNMoney.com. Ανακτήθηκε στις December 4, 2008.
«Financial Centres, All shapes and sizes». The Economist. September 13, 2007. Ανακτήθηκε στις October 14, 2007.
Sassen, Saskia (2001). The Global City: New York, London, Tokyo (2nd έκδοση). Princeton University Press. ISBN 0-691-07063-6.
Hidenobu Jinnai. Tokyo: A Spatial Anthropology. University of California Press (1995), p1-3. ISBN 0-520-07135-2.
«Tokyo – GoJapanGo». Tokyo Attractions – Japanese Lifestyle. Mi Marketing Pty Ltd. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2012.
|
Χώρες της Ασίας Αίγυπτος1 | Αζερμπαϊτζάν | Ανατολικό Τιμόρ | Αρμενία2 | Αφγανιστάν | Βιετνάμ | Βιρμανία | Βόρεια Κορέα | Γεωργία2 | Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα | Ιαπωνία | Ινδία | Ινδονησία | Ιορδανία | Ιράκ | Ιράν | Ισραήλ | Καζακστάν | Καμπότζη | Κατάρ | Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας | Κιργιστάν | Κουβέιτ | Κύπρος2 | Λάος | Λίβανος | Μαλαισία | Μαλδίβες | Μογγολία | Μπαγκλαντές | Μπαχρέιν | Μπουτάν | Μπρουνέι | Νεπάλ | Νότια Κορέα | Ομάν | Ουζμπεκιστάν | Πακιστάν | Παλαιστίνη | Ρωσία3 | Σαουδική Αραβία | Σιγκαπούρη | Σρι Λάνκα | Συρία | Δημοκρατία της Κίνας | Ταϊλάνδη | Τατζικιστάν | Τουρκία3 | Τουρκμενιστάν | Υεμένη | Φιλιππίνες 1. Τμήμα της χώρας ανήκει στην Αφρική. 2. Συνήθως γεωγραφικά θεωρείται Ασιατική χώρα, αλλά ωστόσο για πολιτισμικούς και ιστορικούς λόγους εντάσεται συχνά στην Ευρώπη. 3. Τμήμα της χώρας ανήκει στην Ευρώπη. |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
