Η ΦΚ Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο[2] (ιταλικά: FC Internazionale Milano,[3] ιταλική προφορά: internat͡sjo'naːle) ή απλούστερα Ίντερ, είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος της Ιταλίας με έδρα το Μιλάνο. Η ομάδα μετέχει ανελλιπώς στην κορυφαία βαθμίδα του ιταλικού συστήματος ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων από την πρώτη της εμφάνιση το 1909.
Η Ίντερ έχει κερδίσει 30 εγχώρια τρόπαια, συμπεριλαμβανομένων δεκαοκτώ πρωταθλημάτων, επτά Κυπέλλων Ιταλίας και πέντε Σούπερ Καπ Ιταλίας. Από το 2006 έως το 2010, ο σύλλογος κέρδισε πέντε διαδοχικούς τίτλους πρωταθλήματος.[4] Έχει κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ τρεις φορές: δύο το 1964 και το 1965 και στη συνέχεια άλλο ένα το 2010. Η πιο πρόσφατη επιτυχία της ήταν το ιταλικό τρεμπλ, με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και του Κυπέλλου το ίδιο έτος.[5] Ο σύλλογος έχει κερδίσει επίσης τρία Κύπελλα ΟΥΕΦΑ, δύο Διηπειρωτικά Κύπελλα και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της ΦΙΦΑ.
Η ομάδα διεξάγει τους εντός έδρας αγώνες της στο στάδιο Σαν Σίρο χωρητικότητας 80.018, επίσης γνωστό ως Στάντιο Τζουζέπε Μεάτσα, το οποίο μοιράζεται από κοινού με την αντίπαλό της Μίλαν και είναι το μεγαλύτερο από πλευράς χωρητικότητας στο ιταλικό ποδόσφαιρο.[6] Η συμπολίτισσά της, Μίλαν, θεωρείται η μεγαλύτερη ανταγωνίστριά της, ενώ οι μεταξύ τους αγώνες είναι γνωστοί ως Derby della Madonnina, ένα από τα μεγαλύτερα ντέρμπι στο ποδόσφαιρο.[7]
Από το 2010, η Ίντερ κατατάσσεται δεύτερη πιο δημοφιλής ομάδα στην Ιταλία,[8] και η έκτη πιο δημοφιλής ομάδα στην Ευρώπη.[σ 1] Ο σύλλογος είναι ένας από τους πολυτιμότερους στην Ιταλία και τον κόσμο του ποδοσφαίρου.[11] Αποτέλεσε επίσης ιδρυτικό μέλος της διαλυμένης πλέον G-14, της οργάνωσης των κορυφαίων ποδοσφαιρικών συλλόγων της Ευρώπης.
Ιστορία
Ο Τζουζέπε Μεάτσα, με 408 συμμετοχές και 288 γκολ συνολικά, είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ίντερ
Ο σύλλογος ιδρύθηκε στις 9 Μαρτίου του 1908 ως Football Club Internazionale, έπειτα από το σχίσμα με τη Milan Cricket and Football Club (σημερινή Μίλαν). Η ονομασία του συλλόγου προέρχεται από την επιθυμία των ιδρυτικών μελών της να περιλαμβάνει ξένους παίκτες, καθώς και Ιταλούς.
Ιστορικά, στο Μιλάνο η Ίντερ (παρωνύμιο bauscia, σε ελεύθερη απόδοση αλαζόνες) εκπροσωπούσε την αστική τάξη του κέντρου της πόλης, ενώ η Μίλαν (παρωνύμιο στην τοπική διάλεκτο casciavit (δηλαδή κατσαβίδια) τα λαϊκά στρώματα της βιομηχανικής περιφέρειας και τα εργατικά συνδικάτα. Αργότερα τα πράγματα έγιναν συγκεχυμένα. Η Μίλαν ελεγχόταν από τον συντηρητικό βαρόνο των ΜΜΕ και πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι και η Ίντερ από τον κεντροαριστερό πετρελαιοβιομήχανο Μάσιμο Μοράτι.
Το 1964, η Ίντερ κατέκτησε το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών αφού επικράτησε 3–1 της Ρεάλ Μαδρίτης στη Βιέννη. Την ίδια χρονιά, η ομάδα κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο επικρατώντας της Ιντεπεντιέντε. Την επόμενη περίοδο, η ομάδα κέρδισε για δεύτερη φορά το Κύπελλο Πρωταθλητριών, κερδίζοντας αυτή τη φορά τη Μπενφίκα στον τελικό, ενώ το ίδιο έτος, 1965, πήρε και το δεύτερο Διηπειρωτικό Κύπελλο, νικώντας ξανά την Ιντεπεντιέντε.
Ο Μάσιμο Μοράτι, ιστορικός διοικητικός παράγοντας της Ίντερ.
Στις 18 Φεβρουαρίου 1995, 17 χρόνια μετά την προεδρεία του πατέρα του, Άντζελο, ο Μάσιμο Μοράτι αποκτά και πάλι την Ίντερ σε μια ταραχώδη περίοδο στην ιστορία του συλλόγου. Υπό την προεδρία του, η Ίντερ άρχισε να βελτιώνει τη θέση της στο πρωτάθλημα και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις όπου συμμετείχε. Αγορές παικτών όπως των Ronaldo και Vieri θεωρήθηκαν σημαντικές για την πρόοδο αυτή. Η Ίντερ κατακτά το κύπελλο UEFA το 1998. Το 2010, 4 χρόνια μετά το σκάνδαλο του Calciopoli, ο σύλλογος κερδίζει 5ο συνεχόμενο πρωτάθλημα αλλά και το champions league με προπονητή τον Ζοσέ Μουρίνιο, που μετακόμισε στην Μαδρίτη για λογαριασμό της Ρεάλ σε λιγότερο απο μία εβδομάδα μετά την κατάκτηση του τροπαίου.
Την 1η Αυγούστου του 2012, ο Μοράτι πούλησε δικαιώματα μειοψηφίας της Ίντερ σε κινεζική κοινοπραξία με επικεφαλής τον Κένεθ Χουάνγκ.[12] Την ίδια ημέρα, η Inter ανακοίνωσε συμφωνία με την China Railway Construction Corporation Limited για την κατασκευή νέου γηπέδου.[12] Στις 30 Ιουνίου του 2013, η Internazionale Holding S.r.l. του Μοράτι απέκτησε το 98,2% των μετοχών της F.C. Internazionale Milano S.p.A. και η συμφωνία με τους Κινέζους προφανώς κατέρρευσε.[13] Επίσης, Βάλτερ Ματσάρι αντικατέσητσε τον Αντρέα Στραματσόνι στην τεχνική ηγεσία της ομάδας στις 24 Μαΐου του 2013. Η περίοδος 2012-13 ήταν η χειρότερη στην πρόσφατη ιστορία του συλλόγου ο οποίος τερμάτησε 9ος στη SΣέριε Α και απέτυχε να προκριθεί στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Στις 15 Οκτωβρίου του 2013, μία κοινοπραξία από την Ινδονησία (International Sports Capital HK Ltd.) με επικεφαλής τους Έρικ Τοχίρ, Χάντι Σοετέτζο και Ροσάν Ροεσλάνι, υπέγραψε συμφωνία για την εξαγορά του 70% τον μετοχών της Ίντερ από την Internazionale Holding S.r.l. μετέχοντας στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Ίντερ με 75 εκατομμύρια ευρώ, που προκλήθηκε από καθαρή απώλεια 79.881.808 ευρώ.[14][15][16] Αμέσως μετά τη συμφωνία, Ο Μοράτι της Internazionale Holding S.r.l. εξακολουθούσε να διατηρεί το 29,5% των μετοχών της F.C. Internazionale Milano S.p.A.[17] Μετά τη συμφωνία, οι μετοχές της Inter ανήκαν σε μια αλυσίδα εταιρειών χαρτοφυλακίου, δηλαδή την International Sports Capital S.p.A. της Ιταλίας (με το 70% των μετοχών), International Sports Capital HK Limited και Asian Sports Ventures HK Limited του Χονγκ Κονγκ. Η Asian Sports Ventures HK Limited, ως μια άλλη ενδιάμεση εταιρία συμμετοχών, ανήκε στη Nusantara Sports Ventures HK Limited (60% των μετοχών, μια εταιρεία που ανήκε στον Τοχίρ), Alke Sports Investment HK Limited (20% του μετοχικού κεφαλαίου) και Aksis Αθλητισμός Capital HK Limited (20% των μετοχών).
Ο Τοχίρ επίσης έγινε συνιδιοκτήτης της ομάδας Ντι Σι Γιουνάιτεντ από τη Μέιτζορ Λιγκ Σόκερ (MLS) και της Περσίμπ Μπανντούνγκ από το Πρωτάθλημα Ινδονησίας στις 2 Δεκεμβρίου του 2013, η Ίντερ και Ντι Σι Γιουνάιτεντ, στη συνέχεια, ανακοίνωσε επίσημα μια στρατηγική εταιρική σχέση και τον Ιανουάριο του 2016, Ίντερ και Περσίμπ ανακοίνωσαν επίσημα μια στρατηγική εταιρική σχέση.[18][19]
Κατά τη διάρκεια της περιόδου Τοχίρ, ο σύλλογος αναχρηματοδοτούνταν κυρίως τον εαυτό του με επιχειρηματικό μοντέλο αυτοσυντήρησης, έως το 2015 όταν ο σύλλογος παραβίασε τους κανόνες οικονομικού φαιρ πλέι της ΟΥΕΦΑ. Στο σύλλογο επιβλήθηκε πρόστιμο και αποκλεισμός από αγώνες της ΟΥΕΦΑ, με πρόσθετες ποινές με αναστολή. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι επέστρεψε ως προπονητής στις 14 Νοεμβρίου του 2014.
Στις 6 Ιουνίου του 2016 η Suning Sports (μέσω μιας εταιρείας με έδρα το Λουξεμβούργο, Great Horizon S.á r.l.), μια κοινοπραξία του ομίλου Suning Holdings και του ομίλου Suning Appliance (τόσο εν μέρει ή εξ ολοκλήρου από τον Ζανγκ Τζιντόνγκ, συνιδρυτή και πρόεδρο τηςου ομίλου Suning Commerce), αγόρασε την πλειοψηφία των μετοχών της Ίντερ από την κοινοπραξία του Τοχίρ, International Sports Capital S.p.A. και από την Internazionale Holding Srl της οικογένειάς Μοράτι.[20] Σύμφωνα με επίσημο blog τους, η τιμή ήταν περίπου € 270 συμπεριλαμβανομένου συνδρομή της αύξησης του κεφαλαίου της Ίντερ.
Ωστόσο, η πρώτη περίοδος της νέας ιδιοκτησίας ξεκίνησε με κακές επιδόσεις σε φιλικά προετοιμασίας. Στις 8 Αυγούστου του 2016 η Ίντερ έληξε τη συνεργασία της με τον προπονητή Ρομπέρτο Μαντσίνι με αμοιβαία συμφωνία.[21] Αντικαταστάθηκε από τον Φρανκ ντε Μπουρ.
Χρώματα και έμβλημα
Η αμφίεση της ΣΣ Αμπροζιάνα
Από την ίδρυσή της το 1908, Ίντερ φοράει μαύρες και μπλε ρίγες. Φημολογείται ότι το μαύρο επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει τη νύχτα και το μπλε επιλέχθηκε με σκοπό να εκπροσωπήσει τον ουρανό.[22] Εκτός από ένα σύντομο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Η Ίντερ συνέχισε να φορά τις μαύρες και μπλε ρίγες, αποκτώντας το ψευδώνυμο Nerazzurri.[23] Για ένα χρονικό διάστημα, όμως, ο σύλλογος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις μαύρες και μπλε στολές του. Το 1928, η ονομασία και η φιλοσοφία της Ίντερ ήταν άβολα για το κυβερνών φασιστικό κόμμα. Ως αποτέλεσμα, κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους, ο διάρκειας 20 ετών σύλλογος συγχωνεύθηκε με την Ουνιόνε Σπορτίβα Μιλανέζε (Unione Sportiva Milanese). Ο νέος σύλλογος ονομάστηκε Σοσιετά Σπορτίβα Αμπροζιάνα (Società Sportiva Ambrosiana) από την πολιούχο του Μιλάνου.[24] Η σημαία του Μιλάνου (κόκκινος σταυρός σε λευκό φόντο) αντικατέστησε το παραδοσιακό μαύρο και μπλε.[25] Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι φασίστες έχασαν την εξουσία, ο σύλλογος επανήλθε στην αρχική ονομασία και τα χρώματά του. Το 2008, η Ίντερ γιόρτασε την εκατονταετηρίδα της με ένα κόκκινο σταυρό στη φανέλα. Ο σταυρός θυμίζει τη σημαία της πόλης και χρησιμοποιείται ορισμένες φορές ως πρότυπο για την τρίτη αμφίεση. Το 2014 ο σύλλογος εξέδωσε κατά κύριο λόγο μαύρη κιτ σπίτι με λεπτή μπλε ρίγες πριν από την επιστροφή σε ένα πιο παραδοσιακό σχεδιασμό της επόμενης περιόδου.[26]
Ένας από τους ιδρυτές της Ίντερ, ο ζωγράφος Τζιόρτζιο Μουτζιάνι, ήταν υπεύθυνος για το σχεδιασμό του πρώτου εβλήματος της Ίντερ το 1908. Στο πρώτο σχέδιο ενσωματώθηκαν τα γράμματα «FCIM» στο κέντρο μιας σειράς από κύκλους που σχημάτιζαν το σήμα του συλλόγου.[27] Τα βασικά στοιχεία του σχεδιασμού έχουν παραμείνει σταθερά ακόμη και ελάχιστες λεπτομέρειες τροποποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των χρόνων. Ξεκινώντας από την εποχή 1999-1900, το αρχικό έμβλημα του συλλόγου μειώθηκε σε μέγεθος, για να δώσει χώρο για την προσθήκη της ονομασίας και του έτους ίδρυσης του συλλόγου στο άνω και κάτω μέρος του εμβλήματος αντίστοιχα.
Το 2007, το έμβλημα επέστρεψε στην προ 1999-2000 περίοδο. Δόθηκε μια πιο μοντέρνα εμφάνιση με μικρότερο αστέρι και ελαφρύτερο συνδυασμό χρωμάτων. Αυτή η εκδοχή χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον Ιούλιο του 2014, όταν ο σύλλογος αποφάσισε να προβεί σε ανασχεδιασμό.[28] Η πιο σημαντική διαφορά μεταξύ του νέου και της προηγούμενου λογότυπου είναι η παράλειψη του αστεριού εκτός από τη φανέλα.[29]
Τα ζώα χρησιμοποιούνται συχνά ως σύμβολα των ποδοσφαιρικών συλλόγων στην Ιταλία. Το νερόφιδο, που ονομάζεται Il Biscione ή Serpente, αντιπροσωπεύει την Ίντερ. Χρησιμοποιήθηκε ως διακριτικό του συλλόγου για τελευταία φορά το διάστημα 1979-1988.[30] Το φίδι είναι ένα σημαντικό σύμβολο για την πόλη του Μιλάνου, που εμφανίζεται συχνά στη μιλανέζικη εραλδική ως κουλουριασμένη οχιά με έναν άνδρα στα σαγόνια της. Το σύμβολο είναι διάσημο για την παρουσία του στο εθνόσημο της Βουλής των Σφόρτσα (που κυβέρνησε την Ιταλία από το Μιλάνο κατά την περίοδο της Αναγέννησης), στην πόλη του Μιλάνου, στο ιστορικό Δουκάτο του Μιλάνου (ένα κρατίδιο 400 ετών εντός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) και στην Ινσούμπρια (μια ιστορική περιοχή της πόλης του Μιλάνου).
Εξέλιξη του εμβλήματος
Από τη θέσπιση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου έως σήμερα:
1963-1979
1979–1988
1988–1998
1998–2007
2007–2014
2014–σήμερα
Γήπεδο
Οπαδοί της Ίντερ το 2009
Το γήπεδο της ομάδας είναι το Σαν Σίρο, επίσημα γνωστό ως το Στάντιο Τζουζέπε Μεάτσα, ονομασία του πρώην παίκτη που αγωνίστηκε στη Μίλαν και την Ίντερ. Η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη ονομασία, Σαν Σίρο, είναι το τοπωνύμιο της περιοχής στην οποία βρίσκεται. Το Σαν Σίρο είναι η έδρα της Μίλαν από το 1926, όταν χτίστηκε κυρίως από τη χρηματοδότηση από τον πρόεδρο της Μίλαν εκείνη την περίοδο, Πιέρο Πιρέλι. Στην κατασκευή απασχολήθηκαν 120 εργαζόμενοι, ενώ χρειάστηκε 13,5 μήνες για να ολοκληρωθεί. Το γήπεδο ανήκε στο σύλλογο μέχρι την πώλησή του στο δημοτικό συμβούλιο το 1935, και από το 1947 κατέχουν ίσο μερίδιο η Ίντερ και η Μίλαν ως συνιδιοκτήτες.
Οικονομικά και ιδιοκτησιακό
| Τύπος | Società per azioni |
|---|---|
| Έδρα | Μιλάνο, Ιταλία, Ιταλία |
| Ιδιοκτήτης | Suning Holdings Group (68.55%) International Sports Capital (31.05%) Pirelli (0.37%) Άλλοι μέτοχοι (0.03%) |
| Σλόγκαν | Nerazzurri, La Beneamata, Il Biscione |
| Ιστότοπος | inter.it |
Η FC Internazionale Milano S.p.A. χαρακτηρίστηκε ως μία από τις οικονομικές «μαύρες τρύπες» μεταξύ των ιταλικών συλλόγων, η οποία σε μεγάλο βαθμό εξαρτιόταν από την οικονομική συνεισφορά του ιδιοκτήτη Μάσιμο Μοράτι. Τον Ιούνιο του 2006, ο χορηγός της φανέλας με τη μειοψηφία των μετόχων του συλλόγου, Pirelli, πούλησε το 15,26% των μετοχών του συλλόγου στην οικογένεια Μοράτι, για 13,5 εκατομμύρια ευρώ. Ο κατασκευαστής ελαστικών διατήρησε το 4,2%.[31] Ωστόσο, λόγω των πολλών αυξήσεων του μετοχικού κεφαλαίου της Ίντερ, όπως μία αντεστραμένη συγχώνευση με μια ενδιάμεση εταιρεία συμμετοχών, την Inter Capital Srl, το 2006, η οποία κατείχε το 89% των μετοχών της Ίντερ που αντιστοιχούσε σε 70 εκατομμύρια ευρώ εκείνη την περίοδο, ή εκδίδοντας νέες μετοχές για 70,8 εκατομμύρια ευρώ τον Ιούνιο του 2007,[32] 99,9 εκατομμύρια ευρώ το Δεκέμβριο του 2007,[33] 86,6 εκατομμύρια ευρώ το 2008,[34] 70 εκατομμύρια ευρώ το 2009,[35][36] 40 εκατομμύρια ευρώ το 2010 και το 2011,[37][38][39][40] 35 εκατομμύρια ευρώ το 2012[13][41] ή επιτρέποντας στον Τοχίρ εγγραφή 75 εκατομμυρίων ευρώ σε νέες μετοχές της Ίντερ το 2013, η Pirelli έγινε η τρίτη μεγαλύτερη μετόχος με μόλις 0,5%, στις 31 Δεκεμβρίου του 2015.[42] Η Inter έλαβε επίσης άμεση εισφορά κεφαλαίου από τους μετόχους για την κάλυψη της απώλειας που είχε αποκλειστεί από την έκδοση μετοχών (versamenti a copertura perdite).
Λίγο πριν την εξαγορά από τον Τοχίρ, οι ενοποιημένοι ισολογισμοί της Internazionale Holding S.r.l. έδειξαν ότι το σύνολο του ομίλου εταιρειών είχε τραπεζικό δανεισμό 156.688.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του τραπεζικού δανεισμού της θυγατρικής Inter Brand Srl, καθώς και του ίδιου του συλλόγου, για το Istituto per il Credito Sportivo (ICS), 15.674.000 ευρώ για το ισολογισμό στο τέλος του οικονομικού έτους 2012-13.[43][44]
Τίτλοι
Εγχώριοι
- Πρωτάθλημα Ιταλίας
- Πρωταθλήτρια (18): 1909–10, 1919–20, 1929–30, 1937–38, 1939–40, 1952–53, 1953–54, 1962–63, 1964–65, 1965–66, 1970–71, 1979–80, 1988–89, 2005–06,[σ 2] 2006–07, 2007–08, 2008–09, 2009–10
- Κύπελλο Ιταλίας
- Κυπελλούχος (7): 1938–39, 1977–78, 1981–82, 2004–05, 2005–06, 2009–10, 2010–11
- Σούπερ Καπ Ιταλίας
- Νικήτρια (5): 1989, 2005, 2006, 2008, 2010
Ευρωπαϊκοί
- Κύπελλα Πρωταθλητριών / Τσάμπιονς Λιγκ
- Νικήτρια (3): 1963–64, 1964–65, 2009–10
- Κύπελλο ΟΥΕΦΑ
- Νικήτρια (3): 1990–91, 1993–94, 1997–98
Παγκόσμιοι
- Διηπειρωτικό Κύπελλο
- Νικήτρια (3): 1964, 1965, 2010
Στατιστικά και ρεκόρ
Κατά την περίοδο του πρωταθλήματος του 2006-07, η Ίντερ έσπασε όλα τα κοντέρ συγκεντρώνοντας 97 βαθμούς, κάτι το οποίο αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου και έκανε τις περισσότερες σερί νίκες (17) όλων των εποχών στο Campionato. Είναι η μοναδική Ιταλική ομάδα που δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ στη Serie Β και επίσης είναι η μόνη στη χώρα της που κατέκτησε το τρεμπλ δηλαδή Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ την ίδια περίοδο (2009-10).
Παίκτες
Τρέχουσα σύνθεση
Τελευταία ενημέρωση: 26 Ιανουαρίου 2019[45]
Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.
|
|
)
Σημειώσεις
Κατάταξη δημοφιλέστερων ομάδων στην Ευρώπη: Μπαρτσελόνα πρώτη με 57,8 εκατομμύρια, ακολουθούν Ρεάλ Μαδρίτης (31,3 εκατομμύρια), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (30,6 εκατομμύρια), Τσέλσι (21,4 εκατομμύρια), Μπάγερν Μονάχου (20,7 εκατομμύρια) και Ίντερ (18,4 εκατομμύρια).[9][10]
Το κέρδισε στα χαρτιά εξαιτίας του σκανδάλου Καλτσιόπολι.
Παραπομπές
archINFORM. 14260. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
Ίντερ... ετών 108 e-soccer.gr
«Organization Chart». F.C. Internazionale Milano – Official website. Ανακτήθηκε στις 6 July 2013.
«Italy – List of Champions». RSSSF.
«Inter join exclusive treble club». uefa.com. Ανακτήθηκε στις 9 August 2012.
«Struttura». sansiro.net (στα Italian). San Siro. Ανακτήθηκε στις 4 October 2010.
«Is this the greatest derby in world sports?». Theroar.com.au. 26 January 2010. Ανακτήθηκε στις 28 September 2011.
«Italia, il paese nel pallone» (PDF). demos.it (στα Italian). 24 September 2010. σελίδες 3, 9–10. Ανακτήθηκε στις 20 July 2011.
«Tifo: Barcellona la regina d'Europa» (στα Italian). Sport Mediaset. 9 September 2010. Ανακτήθηκε στις 10 September 2010.
«Calcio, Barcellona club con più tifosi in Europa, Inter 8/a». la Repubblica (στα Italian). Italy. 9 September 2010. Ανακτήθηκε στις 10 September 2010.
«The World's Most Valuable Soccer Teams». Forbes. 17 April 2013. Ανακτήθηκε στις 13 July 2013.
«Press release: Internazionale Holding S.r.l». F.C. Internazaionale Milano. 1 August 2012. Ανακτήθηκε στις 5 June 2015.
FC Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2013, PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
«Inter Milan Sells 70% Stake To Indonesia's Erick Thohir At $480M Valuation». 16 October 2013.
«F.C. Internazionale statement». F.C. Internazaionale Milano. 15 November 2013. Ανακτήθηκε στις 5 June 2015.
«FC Internazionale Milano SpA signs an agreement to open capital to new investors». F.C. Internazaionale Milano. 15 October 2013. Ανακτήθηκε στις 6 June 2015.
F.C. Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2014, PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
«F.C. Internazionale Milano and D.C. United announce collaborative agreement». F.C. Internazaionale Milano. 2 December 2013. Ανακτήθηκε στις 6 June 2015.
«Persib mentored by Inter Milan». Sindonews. 9 January 2016. Ανακτήθηκε στις 9 January 2016.
«Suning Holdings Group acquires majority stake of F.C. Internazionale Milano». F.C. Internazionale Milano. 6 June 2016. Ανακτήθηκε στις 6 June 2016.
http://www.inter.it/en/news/54033/f-c-internazionale-statement
«9 marzo 1908, 43 milanisti fondano l'Inter». ViviMilano.it. 24 June 2007.
«AC Milan vs. Inter Milan». FootballDerbies.com. 25 July 2007.
«Emeroteca Coni». Emeroteca.coni.it. Ανακτήθηκε στις 7 January 2013.
«Ambrosiana S.S 1928». Toffs.com. 24 June 2007.
«Mauro Icardi models Inter Milan's new pinstripe 2014–15 home kit». Daily Mail. 9 July 2014.
Grassia e Lotito,Inter Il calcio siamo noi, p. 177.
NERAZZURI REBRANDING: NEW LOGO, SAME INTER inter.it
INTER REBRANDING IN DETAIL inter.it
Toscani, pp. 92-93.
«Annual Report 2006» (PDF). Pirelli & C. S.p.A. 31 May 2007. Ανακτήθηκε στις 20 January 2016.
«Assemblea Straordinaria: comunicato ufficiale» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 22 June 2007. Ανακτήθηκε στις 21 January 2016.
«Assemblea dei Soci: approvato il bilancio» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 27 December 2007. Ανακτήθηκε στις 5 August 2011.
FC Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2008 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
FC Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2009 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
«Assemblea Soci Inter: approvato il bilancio» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 26 October 2009. Ανακτήθηκε στις 5 August 2011.
FC Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2011 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
«Assemblea Soci Inter: approvato il bilancio» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 28 October 2011. Ανακτήθηκε στις 22 February 2012.
«Assemblea Soci Inter: ricavi, oltre 300 milioni» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 28 October 2010. Ανακτήθηκε στις 5 August 2011.
FC Internazionale Milano S.p.A. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2012 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
«Assemblea Soci Inter: approvato il bilancio» (στα Italian). FC Internazionale Milano. 29 October 2012. Ανακτήθηκε στις 20 January 2016.
«Annual Report 2015» (PDF). Pirelli. 2016. Ανακτήθηκε στις 14 June 2016.
Internazionale Holding S.r.l. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2013 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
Internazionale Holding S.r.l. bilancio (financial report and accounts) on 30 June 2011 (in Italian), PDF purchased from Italian C.C.I.A.A.
«Prima Squadra» (στα Italian). FC Internazionale Milano. January 2018 [circa]. Ανακτήθηκε στις 4 January 2018.
F.C. Internazionale Milano (3 September 2018). UEFA CHAMPIONS LEAGUE 2018-19, INTER'S SQUAD LIST FOR THE GROUP STAGE. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 20 September 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επίσημος ιστότοπος
Ομάδες της Σέριε Α 2015-2016
Αταλάντα Γιουβέντους Ελλάς Βερόνα Έμπολι Ίντερ Κάρπι Κιέβο Βερόνα Λάτσιο Μίλαν Μπολόνια Νάπολι Ουντινέζε Παλέρμο Ρόμα Σαμπντόρια Σασουόλο Τζένοα Τορίνο Φιορεντίνα Φροζινόνε
Πρώην μέλη της G-14 (2000–2008)
2000–2008
Άγιαξ Γιουβέντους Ίντερ Λίβερπουλ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Μαρσέιγ Μίλαν Μπάγερν Μονάχου Μπαρτσελόνα Μπορούσια Ντόρτμουντ Παρί Σεν Ζερμέν Πόρτο ΠΣΦ Αϊντχόφεν Ρεάλ Μαδρίτης
2002–2008
Άρσεναλ Βαλένθια Λυών Μπάγερ Λεβερκούζεν
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
