Καρακάλλας (4 Απριλίου 188-8 Απριλίου 217), υπήρξε αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην περίοδο 211-217μ.Χ.

O Καρακάλλας γεννήθηκε στη Λυών της επαρχία της Γαλατίας το 186. Ήταν γιος του Σεπτίμιου Σεβήρου και της Ιουλίας Δόμνας. Το πατρογονικό του όνομα ήταν Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος, αλλά υιοθέτησε το όνομα Καρακάλλας, εξαιτίας του μανδύα με κουκούλα που φορoύσαν οι συμπατριώτες του.

Άνοδος στην εξουσία

Ο Σεβήρος, που ανέλαβε τον αυτοκρατορικό θρόνο το 193, πέθανε τo 211 κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στο Eboracum (Υόρκη) και ο Καρακάλλας ανακηρύχθηκε συναυτοκράτωρ με τον αδελφό του Γέτη. Ο Καρακάλλας δολοφόνησε τον Γέτη και προσπάθησε να εξοντώσει τους υποστηρικτές του, προκειμένου να ενδυναμώσει την εξουσία του. Όταν οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας άκουσαν τους ισχυρισμούς του Καρακάλλα ότι σκότωσε τον Γέτη σε αυτοάμυνα, σατίρισαν τον ισχυρισμό του, όπως και άλλες ιδιαιτερότητές του. Η απάντηση του Καρακάλλα σε αυτή την προσβολή ήταν άγρια. Το 215 κατέσφαξε την αντιπροσωπεία της πόλης που συγκεντρώθηκε ανυποψίαστη μπροστά στην πόλη να τον προϋπαντήσει. Κατόπιν προχώρησε σε λεηλασία της Αλεξάνδρειας και σύμφωνα με τον ιστορικό Κάσσιο Δίο, σφαγιάστηκαν πάνω από 20.000 άνθρωποι.

Διακυβέρνηση

Επί βασιλείας Καρακάλλα ο μισθός των λεγεωναρίων ανέβηκε στα 675 δηνάρια, και στον στρατό γενικότερα δόθηκαν σημαντικές παροχές. Σε αυτό βέβαια λέγεται πως έπαιξε σημαντικό ρόλο η συμβουλή του Σεπτίμιου Σεβήρου προς τον γιο του να νοιάζεται πάντα για τους στρατιώτες του και να αγνοεί οποιονδήποτε άλλον.

Ο Τζέφρεϊ του Μονμάουθ (Geoffrey of Monmouth), Βρετανός ιστορικός, αναφέρει τον Καρακάλλα ως Βασσιανό (Bassianus) στο Historia Regum Britanniae, (Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας) ως έναν από τους βασιλείς της Βρετανίας, επόμενο στη γραμμή διαδοχής μετά το θάνατο του Γέτη. Κάτι τέτοιο είναι πιθανό, καθώς ο Γέτης ήταν αγαπητός στη Δύση όταν πέθανε και ο Καρακάλλας πιθανώς άσκησε πιεστική εξουσία στους Βρετόνους. Στην αφήγηση του Τζέφρεϊ ο Καρακάλλας θεωρείται ετεροθαλής αδελφός του Γέτη από Βρετόνη μητέρα, αλλά τούτος ο ισχυρισμός αμφισβητείται έντονα από τους σύγχρονους ιστορικούς ερευνητές. Το κείμενο συνεχίζει αναφέροντας κάποιον στρατηγό Καρώσιο, ο οποίος χρησιμοποίησε τα πλοία που του δόθηκαν για την υπεράσπιση των βρετανικών ακτογραμμών προκειμένου να εξεγερθεί και να νικήσει τον Καρακάλλα. Δεν αναφέρει το γεγονός ότι ο Καρακάλλας σκοτώθηκε σε αυτή τη μάχη, αλλά αναφέρειτην φυγή μετά την ήττα του. Η αλήθεια είναι πως μετά την εξέγερση ο ρωμαϊκός έλεγχος στα βρετανικά νησιά εξασθένισε, έως ότου αποκαταστάθηκε πλήρως από τον καίσαρα Κωνστάντιο Χλωρό.

Από την περίοδο διακυβέρνησης του Καρακάλλα ξεχωρίζουν τρία πράγματα. Καταρχήν το διάταγμα του 212 (Constitutio Antoniniana) που παρείχε την ιδιότητα του ρωμαίου πολίτη στους ελεύθερους πολίτες όλης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας προκειμένου να αυξηθούν διά της φορολογίας τα κρατικά έσοδα. Κατόπιν, η υποτίμηση του ρωμαϊκού νομίσματος με την ελλάττωση κατά 25% του χρησιμοποιούμενου αργύρου στο κράμα του νομίσματος, προκειμένου να πληρωθούν οι ρωμαϊκές λεγεώνες τους οφειλόμενους μισθούς. Τέλος, η κατασκευή μεγάλων Θερμών έξω από τη Ρώμη, γνωστών ως Θέρμαι ή Λουτρά του Καρακάλλα, ερείπια των οποίων διασώζονται ακόμη και σήμερα.

Ο Καρακάλλας υπήρξε αποτελεσματικός ως στρατιωτικός δικτάτωρ και συνεπώς ήταν δημοφιλής μόνον στους στρατιώτες του. Ταξιδεύοντας από την Έδεσσα προς την Παρθία, δολοφονήθηκε από τον Μαρτιάλη, έναν από τους ακολούθους του σε έναν δρόμο κοντά στη Χαρράν (την ώρα που ουρούσε) στις 8 Απρίλίου του 217. Ο Μαρτιάλης σκοτώθηκε επί τόπου από έναν τοξότη της φρουράς. Τον Καρακάλλα διαδέχθηκε στην εξουσία ο επικεφαλής της φρουράς των πραιτωριανών Μακρίνος, (Macrinus).

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library