.
Στην αρχαία Ρώμη ο λαός χωριζόταν σε πατρίκιους και πληβείους. Οι πρώτοι αποτελούσαν την άρχουσα τάξη, ενώ οι δεύτεροι αποτελούσαν τον όγκο του πληθυσμού.
Η αρχή της διάκρισης μεταξύ πατρικίων και πληβείων μας είναι άγνωστη. Στην εποχή των πρώτων βασιλέων της Ρώμης, όλοι οι κάτοικοί της αποκαλούνταν πατρίκιοι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Άνκου Μάρκιου (640-616 π.Χ.) εισήχθησαν στη Ρώμη οι πληβείοι ύστερα από διπλωματικές συμμαχίες ως πολίτες β' κατηγορίας. Την εποχή της ίδρυσης της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, οι πληβείοι εξαιρούντο από τις θρησκευτικές ακαδημίες και αξιώματα. Επίσης, απαγορεύονταν οι γάμοι μεταξύ πληβείων-πατρικίων, κάτι που αργότερα καταργήθηκε. Οι πληβείοι εγγράφονταν στα "γένη" και στις "φυλές", υπηρετούσαν στο στρατό και μπορούσαν να καταλάβουν στρατιωτικά αξιώματα.
Ωστόσο, το 278 π.Χ., οι πληβείοι πέτυχαν να αναγνωριστούν ως ισότιμοι πολίτες, αφού άσκησαν οργανωμένη πίεση προς αυτό το σκοπό, με κυριότερο όπλο την "αποχώρηση", δηλαδή την απειλή μαζικής εγκατάλειψης της πόλης.
Αργότερα, με τον όρο πληβείοι, πλέμπα, αποκαλούνταν τα φτωχότερα μέλη της κοινωνίας γενικά. Κατά τους αυτοκρατορικούς χρόνους, πληβείοι λέγονταν όλοι όσοι δεν άνηκαν στην τάξη των Συγκλητικών ή των Ιππέων.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
