.
Η μάχη των Καρρών πραγματοποιήθηκε το 53 π.Χ. ανάμεσα στους Ρωμαίους του Μάρκου Λικίνιου Κράσσου και τους Πάρθους του Σουρένα στις Κάρρες (σημερινή Χαρράν της Τουρκίας) της Μεσοποταμίας.
Προοίμιο
Την άνοιξη του 56 π.Χ. η Πρώτη Τριανδρία (Ιούλιος Καίσαρας, Πομπήιος και Κράσος) μοίρασαν την εξουσία της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, με τον Πομπήιο και τον Κράσσο να έχουν την ίδια εξουσία με τον Καίσαρα. Ο Κράσσος τότε θέλησε να πολεμήσει τους Πάρθους, βαδίζοντας στη Συρία. Η απόφαση του Κράσσου για πόλεμο με τους Πάρθους αποδοκιμάστηκε. Τελικώς τον επόμενο χρόνο (54 π.Χ.) αναχώρησε για τη Συρία και τον επισκέφτηκε ο γιος του, Πόπλιος Κράσσος, έχοντας μαζί του 1.000 Κέλτες ιππείς. Ο Μάρκος Λικίνιος Κράσσος συγκέντρωσε με τη βοήθεια του Αρταβάσδη, βασιλιά της Αρμενίας, 35.000 λεγεωνάριους, 4.000 ιππείς και 4.000 ελαφρούς πεζούς. Όμως διέπραξε τεράστιο σφάλμα. Αντί να προχωρήσει στη χώρα του Αρταβάσδη όπως τον είχε συμβουλέψει ο ίδιος για να αποφύγει την έρημο, ο Κράσσος κίνησε το στρατό του μέσα στην έρημο. Ο Ορόδης Β' , ο βασιλιάς των Πάρθων, έστειλε για την τιμωρία των Αρμένιων το Σουρένα με μικρό τμήμα τοξοτών και ιππέων για την ανίχνευση των Ρωμαίων. Συνολικά οι Πάρθοι διέθεταν 10.000 ιππείς, από τους οποίους οι 9.000 διέθεταν και τόξο και οι άλλοι 1.000 ήταν κατάφρακτοι.
Η μάχη
Μετά από εξαντλητική πορεία στην έρημο, οι Ρωμαίοι έφτασαν στο Βαλισσό ποταμό. Οι άνδρες είχαν κουραστεί και οι αξιωματικοί πρότειναν την κατασκευή στρατοπέδου και ανάπαυση των ανδρών. Ο Πόπλιος Κράσσος όμως, ο γιος του Μάρκου Λικίνιου Κράσσου, ήθελε να πολεμήσει και ο πατέρας του επηρεασμένος συμφώνησε και συνέχισαν την πορεία τους. Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στις Κάρρες το 53 π.Χ.. Ο Μάρκος Λικίνιος Κράσσος παρέταξε τις λεγεώνες του σε σχήμα τετραγώνου. Έτσι ήταν φυλαγμένοι από τους τοξότες, αλλά διέτρεχαν κίνδυνο περικύκλωσης. Γι' αυτό ο Πόπλιος Κράσσος επιτέθηκε με τους Κέλτες ιππείς του, με 4.000 πεζούς και με μια βοήθεια 500 τοξοτών. Οι Πάρθοι του Σουρένα όμως τους παρέσυραν υποχωρώντας. Οι Κέλτες και οι Ρωμαίοι πολέμησαν γενναία και κυκλώθηκαν.
Μετά τη μάχη
Από τους Ρωμαίους του Πόπλιου Κράσσου επέζησαν μόνο 500. Ο ίδιος ο Πόπλιος Κράσσος είχε σκοτωθεί, του οποίου το κεφάλι οι Πάρθοι τοποθέτησαν σε λόγχη και το έδειχναν στους Ρωμαίους. Ακόμη διέλυσαν τις λεγεώνες και πήραν τους αετούς των λεγεώνων για λάφυρα. Ο βασιλιάς των Πάρθων, ο Ορόδης Β' σκότωσε τον Σουρένα, το νικητή στρατηγό του, γιατί πίστευε πως μετά τη μεγάλη του νίκη θα έπαιρνε μεγάλη εξουσία και μπορεί ακόμη και το θρόνο του. Η μάχη των Καρρών θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ένα από τα μεγαλύτερα στρατηγικά σφάλματα της ιστορίας.
Πηγές
Στρατιωτική Ιστορία, εκδόσεις Περισκόπιο, τεύχος 154, Ιούνιος 2009
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
