.
Ύστερα από την αποτυχημένη επίθεση του εναντίον της Ιερουσαλήμ ο έπαρχος της Συρίας Κέστιος Γάλλος έφτασε στον πρώτο σταθμό της υποχώρησης του στη Γαβαών υφιστάμενος πολλές απώλειες από τους Ιουδαίους που τον καταδίωκαν. Στην πόλη αυτή έμεινε ο Κέστιος Γάλλος αρκετές ημέρες χωρίς να ξέρει τι να κάνει. Τελικά αποφασισε να την εγκαταλείψει και να συνεχίσει την υποχώρηση του προς τα βόρεια γιατί αντιλήφθηκε ότι όσο περνούσε ο καιρός οι αντίπαλοι του γίνονταν ισχυρότεροι[1].
Η πορεία προς την Βεθώρα
Πριν εγκαταλείψει την Γαβαών ο Κέστιος Γάλλος διέταξε να θανατωθούν όλα τα υποζύγια που χρησιμοποιούσε ο στρατός του εκτός από εκείνα που μετέφεραν βέλη και όπλα. Οι ρωμαϊκές δυνάμεις εγκατέλειψαν την πόλη και πήραν τον δρόμο για τη Βεθώρα. Όσο βρίσκονταν σε ανοιχτό πεδίο οι Ιουδαίοι δεν τους παρενοχλούσαν σοβαρά. Έτσι έφτασαν σε ένα ιστορικό στενό πέρασμα το οποίο έπρεπε να διασχίσουν αν ήθελαν να φτάσουν στην πόλη.
Η μάχη
Οι Ρωμαίοι μπήκαν μέσα στο φαράγγι και τότε κατάλαβαν ότι είχαν πέσει σε ενέδρα. Οι Ιουδαίοι επαναστάτες που τους ακολουθούσαν (2.500 Ζηλωτές με αρχηγό τον Ελεάζαρο του Σίμωνα) είχαν προφτάσει να καταλάβουν τα υψώματα που βρίσκονταν πριν από την έξοδο του στένου. Επιπλέον άλλο ένα απόσπασμα των επαναστατών, μόλις οι τελευταίοι Ρωμαίοι μπήκαν στο φαράγγι τους απέκοψε κάθε οδό διαφυγής καταλαμβάνοντας τα περάσματα που είχαν αφήσει πίσω τους.
Όταν δόθηκε το σύνθημα της επίθεσης από τους επαναστάτες, οι Ρωμαίοι δέχθηκαν ένα καταιγισμό από αναρίθμητα βέλη. Σύντομα η θέση τους έγινε απελπιστική καθώς ο χώρος ήταν πολύ στενός για να πολεμήσουν συντεταγμένα, ενώ το έδαφος ήταν απόκρημνο για να επιτεθεί το ιππικό. Οι ιππείς μάλιστα βρίσκονταν σε πιο μειονεκτική θέση από τους πέζους καθώς με τον όγκο τους αποτελούσαν εύκολο στόχο για τα βέλη των επαναστατών. Επιπλέον γκρεμοί και χαράδρες που βρίσκονταν διάσπαρτα κατά μήκος του περάσματος απότελεσαν θανάσιμη παγίδα για τους Ρωμαίους που υπό την πίεση των επιθέσεων των επαναστατών έπεσαν από εκεί.
Ενώ η μέρα περνούσε στα γύρω υψώματα αντηχούσαν ιαχές θυμού και νίκης από την παράταξη των Ιουδαίων ανακατεμένες με κραυγές απόγνωσης και θρήνους από την πλευρά των Ρωμαίων οι οποίοι δεν είχαν τη δύναμη να ξεφύγουν από την δυσχερή θέση στην οποία είχαν περιέλθει. Ο ερχομός της νύχτας σήμανε το τέλος της μάχης καθώς οι επαναστάτες αποσύρθηκαν από τις θέσεις τους. Έτσι οι καταπονημένοι Ρωμαίοι κατάφεραν να φτάσουν στην πόλη[2].
Ο επίλογος
Η άφιξη στην Βεθώρα δεν σήμανε το τέλος των συμφορών για τους Ρωμαίους, καθώς πολλά δεινά τους περίμεναν ακόμη μέχρι να φτάσουν στο ασφαλές καταφύγιο της Αντιπατρίδας. Στον αρχηγό των Ζηλωτών Ελεάζαρο η νίκη αυτή προσέδωσε κύρος, ενώ ο στρατός του εξοπλίστηκε με επάρκεια από τα άφθονα ρωμαϊκά λάφυρα.
Παραπομπές
↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Β.ΧΙΧ.7.σελ.195
↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους.Βιβλιο Β.ΧΙΧ.8.σελ.195-197
Πηγές
Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Αρχαία Ελληνική Γραμματεία «Οι ΄Ελληνες», Εκδόσεις Κάκτος 1997
Ιστορία Εικονογραφημένη, Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ ΠΡΕΣΣ, Τεύχος - 317, Άρθρο – Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ (1994)
Στρατιωτική Ιστορία, Εκδότης Σ. Πανέλης, Τεύχος -118, Άρθρο – Το πρώτο ολοκαύτωμα του Ισραήλ. Η ιουδαϊκή εξέγερση και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους (66-70 μ.Χ.) (2006)
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
