Οράτσιο Μπενέβολι

Ο Οράτσιο Μπενέβολι (Orazio Benevoli, Ρώμη, 19 Απριλίου 1605 - Ρώμη, 17 Ιουνίου 1672) ήταν Ιταλός συνθέτης.

Βιογραφία

Ο Οράτσιο Μπενέβολι, γιος του Robert Venouot[4] (αργότερα ιταλικοποιήθηκε σε Benevolo), γεννήθηκε στις 19 απριλίου στη Ρώμη και βαπτίστηκε στις 21 απριλίου στον ενοριακό ναό του San Salvatore de Cupellis. Από τις 16 Φεβρουαρίου 1617 έως τις 15 Μαρτίου 1623, ήταν ψάλτης χορωδός στην χορωδία της εκκλησίας του San Luigi dei Francesi στη Ρώμη, όπου σπούδασε γραμματική και τη λατινική. Στην ίδια εκκλησία ήταν μαθητής του Vincenzo Ugolini . Τον Φεβρουάριο του 1624 διορίστηκε μαέστρος του παρεκκλησίου στη βασιλική της Santa Maria στο Τραστέβερε, για να περάσει στις αρχές της δεκαετίας του 1630 στην εκκλησία του Santo Spirito στη Σασία, ως διάδοχος του Gregorio Allegri. Την ίδια περίοδο πήρε μέρος στις επίσημες εορταστικές εκδηλώσεις που γιορτάστηκαν στο Σαιντ Λούις των Γάλλων και τη βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Από τις 5 Ιουνίου 1638 έως τις 24 Σεπτεμβρίου 1644 ήταν μαέστρος του παρεκκλησίου στο Σαιντ Λούις των Γάλλων, ακολουθώντας τον V. Ugolini. Έχοντας εγκαταλείψει αυτό το παρεκκλήσι, πήγε στη Βιέννη, όπου εργάστηκε ως αρχιμαέστρος του Αρχιεπισκόπου Leopold Guglielmo της Αυστρίας, αδελφού του αυτοκράτορα Φερδινάνδου ΙΙΙ. Παρέμεινε στην αυστριακή πρωτεύουσα, μέχρι το 1645, όταν επέστρεψε στη Ρώμη, όπου τον Οκτώβριο του 1645 διορίστηκε μαέστρος του παρεκκλησίου της Σάντα Μαρία στην Βαλέλικα (νέα εκκλησία), παραμένοντας επικεφαλής μέχρι το Φεβρουάριο του 1646. Στις 23 Φεβρουαρίου, το 1646, διορίστηκε μαέστρος της Βασιλικής της Santa Maria Maggiore και στις 7 Οκτωβρίου του ίδιου έτους διαδέχτηκε τον Virgilio Mazzocchi στην ηγεσία της Cappella Giulia του Αγίου Πέτρου, μία επιβλητική θέση που κατείχε μέχρι το θάνατό του. Ο Μπενέβολι ήταν ο Φύλακας της Συναγωγής της Santa Cecilia το 1654, 1665 και 1667, και μεταξύ των μαθητών του ήταν ο Ercole Bernabei, ο Antimo Liberati και ο Paolo Lorenzani.
Εκτιμήσεις για τον καλλιτέχνη

Μέχρι πριν από πολλά χρόνια, η φήμη του Μπενέβολι πήγαζε κυρίως από την περίφημη Missa Salisburgensis με 53 φωνές , και τον ύμνο Plaudite tympani, με τον οποίο είναι συνδεδεμένη, ο οποίος πιθανολογείται ότι εκτελέστηκε για πρώτη φορά το 1628 για τα εγκαίνια του καθεδρικού ναού του Σάλτσμπουργκ. Στην πραγματικότητα, όπως απέδειξε το 1975-77 ο Ernst Hintermaier, τα έργα αυτά δεν χρονολογούνται από το 1628 αλλά από τα τέλη του 17ου αιώνα και πρέπει να αποδοθούν στον Αυστριακό συνθέτη Χάινριχ Ίγκνατς Μπίμπερ. Το ύφος της Μίσσα Salisburgensis με 53 φωνές , και του ύμνου Plaudite tympani είναι, ωστόσο, πολύ μακριά από τον Benevoli και τους Ρωμάνους συνθέτες της εποχής του. Η Missa Salisburgensis αποδόθηκε στον Andreas Hofer, αυστριακό συνθέτη, που έζησε μεταξύ του Benevoli και του Biber.

Ο Οράτσιο Μπενέβολι, είναι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικός συνθέτης του ρωμανικού ύφους που εξελίχθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα, αφοσιώθηκε κυρίως στην παραγωγή θρησκευτικής μουσικής, η οποία χάθηκε εν μέρει, επειδή γενικά δεν έχει δημοσιευθεί σε έντυπη μορφή, όπως σημειώνει ο μαθητής και βιογράφος του Α. Κυκλοφόρησαν εκτός από μερικές μακέτες για λίγες φωνές, και μερικές συμμετοχές του σε συλλογές από το 1642. Έχει επίσης συνθέσει το ορατόριο (που έχει χαθεί) Davide penitente (ή Μετάνοια του Δαβίδ) σε ένα κείμενο του Loreto Vittori. Μαζί με τον Paolo Olivieri μελοποίησε το δράμα (που έχει χαθεί) Η δύναμη του πεπρωμένου (1662).
Συνθέσεις

Διάφορες παραγωγές 3, 4, 6, 8-10, 12, 16 και 48 φωνές
Angelus Domini με 12 φωνές(1643)
Victoria με 16 φωνές(1643)
In angustia με 16 φωνές(1656)
Si Deus pro nobis με 16 φωνές (1660)
Ecce sacerdos με 12 φωνές (1661)
In diluvium με 16 φωνές(1661)
Tu es Petrus με 16 φωνές(1666-7)
Maria prodigio με 16 φωνές
Onde tolse amor με 12 φωνές
Sine nomine με 16 φωνές
Tiracorda με 16 φωνές
34 mottetti με 1-4 φωνές
12 Magnificat με 8, 12, 14, 16, 24 φωνές
26 ψαλμοί με 10, 12, 14, 16, 24 φωνές
Άλλα ιερά έργα (antifone, offertori, mottetti, ύμνοι) με 1-8 φωνές

Σημειώσεις

(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14784685d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
(Αγγλικά) SNAC. w6gp3f0k. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
International Music Score Library Project. Category:Benevoli,_Orazio. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.

Robert Venouot ήταν σεφ, σεφ ζαχαροπλαστικής, με τα γαλλικά από την Lorraine.

Βιβλιογραφία

Α. Ελευθερωθεί, Γράμμα ... σε απάντηση του Κ. Ovid Persapegi (Ρώμη, 1685)
Γ. Baini, Αναμνήσεις από την ιστορική-κριτική από την ζωή και το έργο του Giovanni Pierluigi da Palestrina (Ρώμη, 1828)
Α. Cametti, Το σχολείο του pueri cantus " san Luigi dei Francesi, στη Ρώμη, και ο κύριος τους μαθητές (1591-1623), pp. 593-641 (1915)
V. ο Ραέλ, Από τον Vincenzo Ugolini να Οράτιε Benevoli στο παρεκκλήσι της λιβερίας Βασιλική (1603-1646) (Ρώμη, 1920)
J. R. Bryden, Τα Μοτέτα του ο οράτιος Benevoli (διατριβή, Πανεπιστήμιο του Michigan, 1951)
Laurence Feininger, Το σχολείο εξελίχθηκε από τους ρωμαίους το δέκατο έβδομο και τον δέκατο Όγδοο αιώνα, Collectanea historiae musicae, pp. 193-201 (1956-7)
Ε. Hintermaier, Η Missa Salisburgensis, Το Μουσικό Χρόνο, pp. 965-66 (1975)
Ε. Hintermaier, Missa salisburgensis: neue Erkenntnisse über Entstehung, Autor und Zweckbestimmung, Μουσικολογίας, της αυστρίας, pp. 154-96 (1977)
W. Jaksch, Missa Salisburgensis, Neuzuschreibung der Salzburger Domweihmesse von ο οράτιος Benevoli, Archiv fΰr Musikwissenschaft, pp. 239-50 (1978)