Ο Ματτέο Μπαντέλλο (ιταλικά: Matteo Bandello, 1480-1562), ήταν Ιταλός διηγηματογράφος και ποιητής.

Διετέλεσε μοναχός, παιδαγωγός στην δουκική αυλή της Μάντοβας, υποστηρικτής των Γάλλων κατά των Ισπανών στον ανταγωνισμό τους για την Ιταλία, φυγάς στη Γαλλία και τελικά επίσκοπος Αζάν (Agen).

Οφείλει την φήμη του όχι τόσο στα ερωτικά του ποιήματα όσο στα 214 διηγήματά του («Novelle», τρεις τόμοι το 1554 και ένας τέταρτος το 1573), τα οποία έγραψε κατά το πρότυπο του Βοκκάκκιου και της Μαργαρίτας της Ναβάρρας. Την τελευταία την συνάντησε όταν κατέφυγε στη Γαλλία και της αφιέρωσε την μετάφρασή του της «Εκάβης» του Ευριπίδη.

Αρκετά θεατρικά έργα, ιδίως Άγγλων δραματουργών, βασίστηκαν σε διηγήματα του Μπαντέλλο. Περιφημότερο από αυτά το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Παρά την ιερατική ιδιότητα του Μπαντέλλο, σε πολλά από τα διηγήματά του κυριαρχεί το σεξ και η βία.

Εγκυκλοπαίδεια Ιταλίας

Ιταλοί