Ο Φελίτσε Ναπολεόνε Κανεβάρο (Felice Napoleone Canevaro, Λίμα, 7 Ιουλίου 1838- Βενετία, 30 Δεκεμβρίου 1926) ήταν Ιταλός ναύαρχος και πολιτικός. Έλαβε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις των ετών 1859, 1860, 1861 και 1866. Το 1872 εκλέχθηκε βουλευτής της Γένουας. Το 1887 προήχθη σε υποναύαρχο και το 1893 ανέλαβε αντιναύαρχος. Τρία χρόνια μετά, το 1896, εκλέχθηκε γερουσιαστής του Βασιλείου της Ιταλίας.

Το 1897 του ανατέθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία και Ιταλία) η αρχηγία του ενωμένου στόλου τους προκειμένου να καταλάβει την Κρήτη και, κατόπιν απόφασής τους, να δοθεί αυτονομία στη νήσο. Τον Ιούνιο του 1898 διορίσθηκε υπουργός των Ναυτικών του Βασιλείου της Ιταλίας και τον επόμενο χρόνο ανέλαβε παράλληλα και υπουργός των Εξωτερικών. Τότε διορίσθηκε πρόεδρος της διεθνούς επιτροπής που είχε επιφορτισθεί τη συζήτηση όλων των θεμάτων του διεθνούς Κρητικού ζητήματος. Παραιτήθηκε από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών στις 3 Μαΐου 1899, στα πλαίσια ομαδικής παραίτησης του υπουργικού συμβουλίου.[1]
Παραπομπές

«Italian cabinet resigns» (στα Αγγλικά) (pdf). The New York Times. 04/05/1899. Ανακτήθηκε στις 09/10/2008.