Ένιο Μορικόνε

Ο Ένιο Μορικόνε (Ennio Morricone, 10 Νοεμβρίου 1928 - 6 Ιουλίου 2020[7]) ήταν Ιταλός συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και πρώην τρομπετίστας, ο οποίος έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασσικής μουσικής. Η καριέρα του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής σύνθεσης, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιρροή συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών.[8][9] Η μουσική του Μορικόνε έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από 60 βραβευμένες ταινίες.

Ο Μορικόνε γεννήθηκε στη Ρώμη και από 1946 έχει συνθέσει περισσότερα από 100 κλασσικά κομμάτια. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, υπηρέτησε ως επιτυχημένος ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA. Ενορχήστρωσε πάνω από 500 τραγούδια και συνεργάστηκε με μουσικούς όπως οι Πωλ Άνκα, Τσετ Μπέικερ και η Μίνα. Όμως, ο Μορικόνε έγινε παγκοσμίως γνωστός συνθέτοντας μουσική (την περίοδο 1960-75) για ιταλικά γουέστερν από σκηνοθέτες όπως ο Σέρτζιο Λεόνε, Ντούτσιο Τέσαρι και Σέρτζιο Κορμπούτσι, όπως η Τριλογία των δολαρίων (Για Μια Χούφτα Δολάρια, Μονομαχία στο Ελ Πάσο και Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος).

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και 1970, ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική για πολλά είδη ταινιών, από κωμωδίες μέχρι δράμα, θρίλερ και ιστορικές ταινίες. Αρκετές από τις συνθέσεις του γνώρισαν εμπορική επιτυχία, όπως το The Ecstasy of Gold, μουσικό θέμα της ταινίας Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος, το A Man with Harmonica, το Here's to You, το οποίο ερμηνεύθηκε από την Τζόαν Μπαέζ, και το Chi Mai. Ανάμεσα στο 1964 και το 1980, ο Μορικόνε ήταν επίσης τρομπετίστας και συν-συνθέτης στο αβάν-γκαρντ συγκρότημα ελεύθερου αυτοσχεδιασμού Il Gruppo. Έγραψε το επίσημο τραγούδι για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1978.

Από το τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Μορικόνε διακρίθηκε στο Χόλιγουντ, συνθέτοντας μουσική για Αμερικανούς σκηνοθέτες, όπως ο Τζον Κάρπεντερ, Μπράιαν ντε Πάλμα, Μπάρι Λέβινσον, Μάικ Νίκολς και Όλιβερ Στόουν. Ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική για αρκετές ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ, όπως τα Days of Heaven, The Mission, Οι Αδιάφθοροι, Cinema Paradiso και Bugsy. Ο Μορικόνε συνεργάστηκε επίσης με τον Ιταλό σκηνοθέτη Τζουζέπε Τορνατόρε. Στον 21ο αιώνα, η μουσική του Μορικόνε ξαναχρησιμοποιήθηκε στην τηλεόραση και σε ταινίες όπως αυτές του Κουέντιν Ταραντίνο: Kill Bill (2003), Death Proof (2007), Άδωξοι Μπάσταρδη (2009) και Django: Ο Τιμωρός (2012).

Το 2007, ο Μορικόνε παρέλαβε το τιμητικό Όσκαρ «για την μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες». Είχε προταθεί για άλλα πέντε Όσκαρ την περίοδο 1979-2001. Επίσης παρέλαβε και το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 για τη μουσική της ταινίας Μισητοί 8. Ο Μορικόνε έχει κερδίσει τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο.

Απεβίωσε στις 6 Ιουλίου του 2020, σε ηλικία 91 ετών, σε νοσοκομείο της Ιταλίας, όπου είχε βρεθεί μετά από πτώση, που του προκάλεσε κάταγμα στο ισχίο.
Παραπομπές

www.ilsecoloxix.it/cultura-e-spettacoli/2020/07/06/news/e-morto-ennio-morricone-aveva-91-anni-la-musica-ha-scritto-la-storia-del-cinema-1.39050039.
www.unionesarda.it/articolo/cultura/2020/07/06/addio-a-ennio-morricone-morto-in-ospedale-dopo-una-caduta-8-1036545.html.
«Ennio Morricone: Oscar-winning Italian film composer dies aged 91». (Αγγλικά) BBC News Online. 6 Ιουλίου 2020.
«Ennio Morricone Was More Than Just a Great Film Composer». (Αγγλικά) The New York Times. The New York Times Company, A. G. Sulzberger. Μανχάταν, Νέα Υόρκη. 8 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2022.
Czech National Authority Database. xx0002135. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
«Vale Ennio Morricone: a master composer with breathtaking musical range». The Conversation. 7 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2022.
«Πέθανε ο Ennio Morricone». NewsIT. 6 Ιουλίου 2020.
Γιώργος Χαρωνίτης Μορικόνε, ο συνθέτης των 600 έργων Καθημερινή (21.09.2008)
«Italian composer Morricone scores honorary Oscar». Reuters.com. 23 Φεβρουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2013.

Παραλήπτες του Polar Music Prize
Δεκαετία του 1990

Σερ Πολ Μακάρτνεϊ \ Εσθονία \ Λετονία \ Λιθουανία (1992) Ντίζι Γκιλέσπι \ Βίτολντ Λουτοσλάβσκι (1993) Νικόλαους Άρνονκουρτ \ Κουίνσι Τζόουνς (1994) Σερ Έλτον Τζον \ Μεστισλάβ Ροστροπόβιτς (1995) Πιερ Μπουλέζ \ Τζόνι Μίτσελ (1996) Έρικ Έρικσον \ Μπρους Σπρίνγκστιν (1997) Ρέι Τσαρλς \ Ραβί Σανκάρ (1998) Στίβι Γουόντερ \ Ιάνης Ξενάκης (1999)

Δεκαετία του 2000
Μπομπ Ντίλαν \ Άιζακ Στερν (2000) Μπερτ Μπάκαρακ \ Ρόμπερτ Μουγκ \ Καρλχάιντς Στοκχάουζεν (2001) Σοφία Γκουμπαϊντούλινα \ Μίριαμ Μακέμπα (2002) Κιθ Τζάρετ (2003) Μπι Μπι Κινγκ \ Γκιέργκι Λίγκετι (2004) Χιλμπέρτο Χιλ \ Ντίτριχ Φίσερ-Ντίσκαου (2005) Λεντ Ζέπελιν \ Βαλερί Γκέργκιεβ (2006) Σόνι Ρόλινς \ Στιβ Ράιτς (2007) Πινκ Φλόιντ \ Ρενέ Φλέμιγκ (2008) Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου \ El Sistema \ Πίτερ Γκάμπριελ (2009)
Δεκαετία του 2010
Μπγιορκ \ Ένιο Μορικόνε (2010) Κουαρτέτο Κρόνος \ Πάττι Σμιθ (2011) Πολ Σάιμον \ Γιο-Γιο Μα (2012) Γιουσού Ν’ Ντουρ \ Kaija Saariaho (2013) Τσακ Μπέρι \ Πίτερ Σέλαρς (2014) Έμιλου Χάρις \ Έβελιν Γκλένι (2015) Μαξ Μάρτιν \ Τσετσίλια Μπάρτολι (2016) Στινγκ \ Γουέιν Σόρτερ (2017) Metallica \ Afghanistan National Institute of Music (2018)