.
Κοσμάς Α' της Τοσκάνης (Cosimo I de'Medici Duca di Firenze e Granduca di Toscana) (1519 - 1574) της μεγάλης Ιταλικής οικογένειας των Μεδίκων δούξ της Φλωρεντίας (1537 - 1574) και ο πρώτος μέγας δούκας της Τοσκάνης (1569 - 1574). Γεννήθηκε στην Φλωρεντία και ήταν ο γιός του διάσημου οπλαρχηγού Τζιοβάννι ντελλα Μπάντ Νέρα και της Μαρίας Σαλβιάττι.
Με την δολοφονία του δούκα Αλεξάνδρου των Μεδίκων (1537) δεν υπήρχε κανένας αρσενικός γόνος της οικογένειας από τον πρώτο κλάδο της δυναστείας. Τότε θυμήθηκαν τον ξεχασμένο δεύτερο κλάδο στον οποίο εκπρόσωπος του τότε ήταν ο μόλις 17χρονος Κοσμάς. Παρόλο που δε ζούσε στην Φλωρεντία τον ευνόησαν γιατί πίστευαν ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας του θα μπορούσε εύκολα να γίνει πιόνι. Σύντομα όμως τους διέψευσε γιατί αποδείχθηκε υπερβολικά ισχυρογνώμων και φιλόδοξος. Απέρριψε αμέσως την πρόταση να δώσει επιπλέον εξουσίες στο συμβούλιο των 48. Τον Ιούλιο του 1537 οι εξόριστοι βάδιζαν κατά της Τοσκάνης υπό την αρχηγία του Μπερνάρντο Σαλβιάττι και του Πέτρου Στρότζι. Όταν ο Κοσμάς άκουσε ότι πλησιάζουν έστειλε τον καλύτερο στρατηγό του Αλέξαντρο Βιτέλλι να αντιμετωπίσει τον εχθρό. Αφού τους κατανίκησε κυρίευσε και το φρούριο που ο Στρότζι και οι άντρες του είχαν καταφύγει να σωθούν. Έπεσε αμέσως και οι συλληφθέντες αιχμάλωτοι αποκεφαλίσθηκαν, και το σώμα του αρχηγού Στρότζι βρέθηκε με ένα αιματηρό μαχαίρι δίπλα του. Αναγνωρίστηκε (Ιούν. 1537) από τον «Ρωμαίο αυτοκράτορα» Κάρολο 5ο, αρχηγός του Ιταλικού κράτους σε αντάλλαγμα πολεμικών υπηρεσιών που του είχε προσφέρει με την Γαλλία. Επανέφερε έτσι την δύναμη των Μεδίκων που βασίλεψαν στην Φλωρεντία ώς τον Γιάν Γκαστόνε των Μεδίκων (1671 - 1737). Κατέλαβε την Σιένα με την στρατιωτική υποστήριξη του αυτοκράτορα, η πόλη αντιστάθηκε μετά από 15μηνη πολιορκία (1554 - 1555) και έπεσε οπότε και ο πληθυσμός της μειώθηκε από τις 40.000 στις 8.000. Το 1569 ανακήρυξε το μεγάλο δουκάτο της Τοσκάνης.
Αυταρχική διακυβέρνηση
Ήταν ηγεμόνας δεσποτικός και απολυταρχικός. Παρά όμως την αυταρχικότητα και τους βαρείς φόρους που επέβαλλε ήταν λάτρης των γραμμάτων και των τεχνών. Η ναυμαχία του Λεπάντο (1571) και ο Φλωρεντιανός στόλος που πήρε μέρος σε αυτή ενέπνευσαν τον καλύτερο ζωγραφικό του πίνακα. Έχτισε πάρα πολλές κατασκευές περισσότερο για να εξασφαλίσει την άμυνα του κράτους του από τους εχθρούς. Ήταν και λάτρης της αλχημείας τέχνη που κληρονόμησε από την γιαγιά του Κατερίνα Σφόρτσα. Ο αυτοκράτορας Κάρολος Ε' τον βοήθησε να ανεξαρτητοποιηθεί εντελώς και να απαλλαγεί το κράτος του από οποιαδήποτε Ισπανική επιρροή. Ταυτόχρονα φρόντιζε να εξουδετερώνει όλες τις εναντίον του συνωμοσίες πριν δημιουργηθούν οργανώνοντας την δολοφονία των ύποπτων γι'αυτό. Ένας από αυτούς ήταν ο Λορεντζίνο (1548) ο τελευταίος Μέδικος διεκδικητής της Φλωρεντίας. Τα τελευταία 10 χρόνια της ζωής του συντετριμμένος από τον θάνατο δύο από των γιων του από ελονοσία παρέδωσε την εξουσία στον γιο του Φραγκίσκο και αποσύρθηκε στην βίλα του Καστέλο.
Κληρονόμοι
Με τον 1ο του γάμο με την Ελεονώρα του Τολέδο (1519 - 1562) παιδιά του ήταν :
* Μαρία (1540 - 1557)
* Ισαβέλλα (1542 - 1576) που δολοφονήθηκε απο τον σύζυγο της Πάολο Τζιορντάνο Α' Ορσίνι λόγω της απιστίας της
* Τζιοβάννι (1543 - 1562) επίσκοπος της Πίζας
* Λουκρηζία (1545 - 1561)
* Γκαρσία (1547 - 1562)
* Φερδινάνδος (1549 - 1609) δούκας της Τοσκάνης
* Πέτρος (1554 - 1604) σκότωσε την σύζυγο του λόγω της απιστίας της.
Με τον 2ο γάμο του (1570) με την Καμίλλα Μαρτέλλι παιδιά του ήταν :
* Τζιοβάννι (1567 - 1621)
* Βιρτζίνια (1568 - 1615)
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
