Αλεσάντρο Βόλτα

 

 

.

Ο Αλεσάντρο Βόλτα (ιταλική γλώσσα: Alessandro Giuseppe Antonio Anastasio Volta, 18 Φεβρουαρίου 1745 – 5 Μαρτίου 1827) ήταν Ιταλός φυσικός, ο οποίος έγινε κυρίως γνωστός για την εφεύρεση της ηλεκτρικής μπαταρίας το 1800.

Βιογραφία

Γεννήθηκε και σπούδασε στο Κόμο (Como) του Πελεντριου (Filippo Volta) και η Maria Maddalena Inzaghi, τον έστειλαν σε χριστιανικό σχολείο με σκοπό να γίνει δικηγόρος. Το 1774 έγινε καθηγητής της φυσικής στο γυμνάσιο του Κόμο. Το πάθος του ήταν πάντα η μελέτη της ηλεκτρικής ενέργειας και ενώ ακόμα ήταν νέος σπουδαστής έγραψε και ένα ποίημα στα λατινικά σε αυτήν την συναρπαστική νέα ανακάλυψη. Το πρώτο επιστημονικό έγγραφό του, είχε τον τίτλο De vi attractiva ignis electrici ac phaenomenis inde pendentibus. Πολύ νέος δημοσίευσε την πρώτη του πραγματεία πάνω στη «λουγδουνική λάγηνο», έναν νέο βελτιωμένο τύπο ηλεκτροσκοπίου. Το επίτευγμα αυτό του χάρισε τον τίτλο του καθηγητή φυσικής στη γενέτειρά του, το Κόμο, αλλά και τον τίτλο του επίτιμου μέλους της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου. Η επόμενη επινόησή του ήταν το «ηλεκτροφόρο», δηλαδή δύο μεταλλικές πλάκες, η μία από εβονίτη και η άλλη με μονωτική λαβή που αλληλοφορτίζονταν θετικά και αρνητικά. Κατ' ουσίαν αυτή ήταν η πρώτη μπαταρία. Ακολούθησαν οι ανακαλύψεις του ευδιόμετρου, του «ηλεκτρικού πιστολιού», της άσβηστης «λυχνίας υδρογόνου» και ως επακόλουθο η έδρα φυσικής στο πανεπιστήμιο της Παβίας.
Συμβολή στη φυσική και την ιατρική

Ο Βόλτα εισήγαγε τις έννοιες του δυναμικού (τάσης) και της ηλεκτρικής χωρητικότητας. Εφηύρε τη βολταïκή στήλη (ηλεκτρική μπαταρία), το ηλεκτρόμετρο και το ευδιόμετρο. Αργότερα μαζί με τους Λαβουαζιέ και Λαπλάς συμμετείχε σε πειράματα για τον ατμοσφαιρικό ηλεκτρισμό, ενώ με τον Γκαλβάνι πειραματίστηκε πάνω στον ζωικό ηλεκτρισμό. Διαμάχη, όμως, με τον τελευταίο οδήγησε τον Βόλτα σε πυρετώδεις προσωπικές μελέτες, που του έδωσαν το δικαίωμα το 1800 να ανακοινώσει τη σπουδαιότατη ανακάλυψη της πρώτης πηγής εναλλασομενου ρεύματος, της περίφημης «βολταϊκής στήλης» με ηλεκτρόδια από χρυσό (+) και ψευδάργυρο (-) και ηλεκτρολύτη θειικό οξύ. Ο Μέγας Ναπολέων για να τον τιμήσει του απένειμε τον τίτλο του κόμη της Λομβαρδίας, ενώ πολύ αργότερα, το 1881, η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα έδωσε προς τιμήν του το όνομα Volt (βολτ) στη μονάδα τάσης του ρεύματος.

Συμβολή στη χημεία

Ο Βόλτα ανακάλυψε το μεθάνιο (CH₄).
Η πρώτη μπαταρία - CPU
Βολταϊκός σωρός

Ανακοινώνοντας την ανακάλυψη του βολταϊκού σωρού, ο Βόλτα αποδίδει φόρο τιμής στις επιρροές των Γουίλιαμ Νίκολσον, Τιβέριο Καβάλο, και Αβραάμ Μπένετ.

Η μπαταρία που δημιουργήθηκε από τον Βόλτα πιστώνεται ως το πρώτο ηλεκτροχημικό κελί. Αποτελείται από δύο ηλεκτρόδια: ένα κράμα ψευδάργυρου και το άλλο από χαλκό. Ο ηλεκτρολύτης είναι είτε θειικό οξύ που αναμειγνύεται με νερό ή άρμη. Ο ηλεκτρολύτης υπάρχει με τη μορφή 2H⁺ και SO_4²⁻. Ο ψευδάργυρος, που είναι υψηλότερος στην ηλεκτροχημική σειρά τόσο από τον χαλκό και τον υδρογόνο, αντιδρά με το αρνητικά φορτισμένο θειικό άλας (SO_4²⁻). Τα θετικά φορτισμένα ιόντα υδρογόνου (πρωτόνια) συλλαμβάνουν ηλεκτρόνια από το χαλκό, σχηματίζοντας φυσαλίδες αερίου υδρογόνου, H2.

Έτσι, υπάρχουν δύο πόλοι και ηλεκτρικό ρεύμα δεν θα ρέει εάν είναι συνδεδεμένοι. Οι χημικές αντιδράσεις σε αυτό το βολταϊκό κύτταρο έχουν ως εξής:

Ψευδάργυρος:

Zn → Zn²⁺ + 2e⁻

Θειικό οξύ:

2H+ + 2e⁻ → H₂

Ο χαλκός δεν αντιδρά, αλλά μάλλον λειτουργεί ως ηλεκτρόδιο για το ηλεκτρικό ρεύμα.

Ωστόσο, αυτή κυψελίδα έχει επίσης μερικά μειονεκτήματα. Δεν είναι ασφαλής στην χρήση, δεδομένου ότι το θειικό οξύ, έστω και αραιωμένο, μπορεί να είναι επικίνδυνο. Επίσης, η ισχύς του κυττάρου ελαττώνεται με την πάροδο του χρόνου, επειδή το αέριο υδρογόνο δεν απελευθερώνεται. Αντ' αυτού, συσσωρεύεται στην επιφάνεια του ηλεκτροδίου ψευδαργύρου και σχηματίζει ένα φραγμό μεταξύ του μετάλλου και του διαλύματος του ηλεκτρολύτη (πόλωση της μπαταρίας).
Τα τελευταία χρόνια και η συνταξιοδότηση του στο Πελεντρι
Ο Βόλτα εξηγεί στον Ναπολέοντα την «ηλεκτρική κολώνα» το 1801.

Προς τιμήν του έργου του, ο Ναπολέων Βοναπάρτης τον έχρισε Κόμη το 1810. Απεικονίζεται στο χαρτονόμισμα των 10.000 Ιταλικών λιρετών μαζί με ένα σχέδιο του βολταϊκού σωρού.

Ο Βόλτα αποσύρθηκε το 1819 στο κτήμα του στο Καμνάγκο, μιας συνοικίας του Κόμο, στην Ιταλία, που τώρα ονομάζεται "Καμνάγκο Βόλτα" προς τιμήν του. Πέθανε εκεί στις 5 Μαρτίου 1827, αμέσως μετά τα 82α γενέθλιά του. Τα λείψανά του ενταφιάστηκαν σε εκείνη την περιοχή.

Η κληρονομιά του Βόλτα κληρονομιά εορτάζεται από το μνημείο του "Ναού" του Βόλτα που βρίσκεται στο δημόσιο κήπο δίπλα στη λίμνη. Υπάρχει επίσης ένα μουσείο το οποίο έχει δημιουργηθεί προς τιμήν του, στο οποίο υπάρχει ένα μέρος του εξοπλισμού που ο Βόλτα είχε χρησιμοποιήσει για τη διεξαγωγή πειραμάτων. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η Βίλα Όλμο όπου στεγάζεται από το Ίδρυμα Voltian, μια οργάνωση που προωθεί επιστημονικές δραστηριότητες. Διεξάγονται πειραματικές μελέτες του Βόλτα και οι πρώτες εφευρέσεις του, κοντά στο Κόμο.
Θρησκευτικές πεποιθήσεις
Ο Βόλτα ανατράφηκε ως καθολικός και για όλη τη ζωή του συνέχισε να διατηρεί την πίστη του.