.
Η Γλυκιά Ζωή (ιταλ. La dolce vita) είναι ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία του 1960 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι και με πρωταγωνιστές τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, την Ανούκ Αϊμέ, την Υβόν Φουρνό, την Ανίτα Έκμπεργκ και τον Αλαίν Κούνυ.
Πλοκή
Η Ανίτα Έκμπεργκ βουτά στη Φοντάνα ντι Τρέβι και ο Φελίνι δημιουργεί μία από τις κλασσικότερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου[9]
Ο Μαρτσέλο είναι δημοσιογράφος στη Ρώμη της δεκαετίας του 1950. Με τα ρεπορτάζ του καλύπτει τις κοινωνικές ειδήσεις: σταρ του κινηματογράφου, θαύματα και σκάνδαλα της αριστοκρατίας. Η ταινία καλύπτει επτά ημέρες της ζωής του Μαρτσέλο. Ο Μαρτσέλο, παρ' όλη την επαγγελματική και κοινωνική του επιτυχία, ζητάει ένα βαθύτερο νόημα στην ζωή και νομίζει ότι το μυστικό της ζωής βρίσκεται στον πλούτο, ο οποίος κατά την γνώμη του απελευθερώνει τον άνθρωπο από την συμβατότητα της ζωής. Όταν όμως χάνει τον καλύτερό του φίλο, καταλαβαίνει ότι αλλού είναι το νόημα της ζωής.
Θέματα και μοτίβα
Η ταινία ξεκινάει με ένα τεράστιο μαρμάρινο άγαλμα του Χριστού, που το μεταφέρει ένα ελικόπτερο πάνω από τα ερείπια ενός αρχαίου ρωμαϊκού υδραγωγείου για να το πάει στον Πάπα στο Βατικανό. Ο δημοσιογράφος Μαρτσέλο και ο φωτορεπόρτερ του, ο Παπαράτσο, ακολουθούν σε ένα δεύτερο ελικόπτερο. Το άγαλμα του Χριστού, που μοιάζει σαν να ευλογεί όλη τη Ρώμη καθώς πετά από πάνω, αντικαθίσταται σύντομα από το βέβηλο τρόπο ζωής και την νεομοντερνιστική αρχιτεκτονική της «νέας» Ρώμης που χαρακτηρίζεται από το οικονομικό θαύμα στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Η παράδοση του αγάλματος είναι η πρώτη πολλών επαναλαμβανόμενων σκηνών. Η καθολική εκκλησία θεώρησε τη σκηνή αυτή παρωδία της δευτέρας παρουσίας[10] και γι' αυτό στην Ισπανία απαγορεύτηκε το έργο μέχρι το 1975.
Ο χαρακτήρας του φωτορεπόρτερ Παπαράτσο, εμπνευσμένος από τον φωτορεπόρτερ Τάτσιο Σεκιαρόλι,[11] είναι η προέλευση της λέξης παπαράτσι, η οποία σε πολλές γλώσσες αναφέρεται στον αδιάκριτο φωτογράφο.[12]
Βραβεύσεις
Η Γλυκιά Ζωή απέσπασε πολλά βραβεία.
Βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1960.
Το 1961 πήρε βραβείο New York Film Critics Circle στην κατηγορία καλύτερης ξένης ταινίας.
Επίσης το 1961 πήρε τρία βραβεία Sindacato Nazionale Giornalisti Cinematografici Italiani για τον Α' Ανδρικό ρόλο, για το καλύτερο σενάριο και για τα καλύτερα σκηνικά.
Η Ανούκ Εμέ βραβεύτηκε από την Étoile de Cristal ως καλύτερη γυναικεία ηθοποιός.
Το 1962 η ταινία έλαβε Όσκαρ για τα καλύτερα κοστούμια.
Παραπομπές
www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=4459.html. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016.
www.imdb.com/title/tt0053779/. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016.
www.cinematografo.it/cinedatabase/film/la-dolce-vita/9625/. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016.
www.imdb.com/title/tt0053779/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016.
(Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
(Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0053779/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2022.
Unifrance. 2577. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2020.
«La dolce vita» (Ιταλικά, Αγγλικά) 1960.
Ολγκίνα ντι Ρόμπιλαντ: «Γλυκιά ζωή» σαν… ταινία του Φελίνι Ελεύθερος Τύπος
Kezich, 209
Aspesi, Natalia (7 February 2010). «La Dolce Vita ha 50 anni ma sembra scritta oggi - Dopo mezzo secolo La Dolce Vita fa ancora scandalo». La Repubblica. Ανακτήθηκε στις 3 August 2012.
«Definition of paparazzi at Merriam-Webster». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2012.
Κινηματογράφος, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες, Ταινίες
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
